محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826134283
گزارش مشروح فارس از نشست «هایدگر و فلسفه معاصر ایران» تغییر رویکرد ایرانیان نسبت به اندیشه هایدگر/ مفهوم خدا میان کانت و هایدگر اشتراکی است نه واقعی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش مشروح فارس از نشست «هایدگر و فلسفه معاصر ایران»
تغییر رویکرد ایرانیان نسبت به اندیشه هایدگر/ مفهوم خدا میان کانت و هایدگر اشتراکی است نه واقعی
استاد فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی با اشاره به اینکه امروز در جامعه اسیر نقدهای ویران‌گر و مخرب هستیم، ادامه داد: نباید دستمایههای سنت خود را از یاد ببریم، خود غرب هم از هر کجا شروع می‌کند به افلاطون و ارسطو منتهی می‌شود.
به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، نشست «هایدگر و فلسفه معاصر ایران» عصر دیروز (سه‌شنبه 29 بهمن) با حضور بیژن عبدالکریمی استاد فلسفه و نویسنده کتاب «هایدگر در ایران»، سیاوش جمادی مترجم آثار هایدگر در ایران، مسعود زمانی، شهرام پازوکی و سیدرضا موسوی از اساتید حوزه فلسفه در تالار کمال دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.
در این نشست بیژن عبدالکریمی درباره ضرورت توجه به هایدگر که به عنوان مهمترین مسئله کتاب «هایدگر در ایران» هم مدنظر است، توضیح داد: این کتاب برای این نوشته شده تا ما به ره گذر تاریخی خود از هایدگر در ایران بیاندیشیم و به چگونگی حضور او در ایران بپردازیم، البته حول این مباحث پرسش‌هایی نیز مطرح شده از جمله ضروری‌ترین آنها این است که چگونه ایرانیان در جهان معاصر می‌توانند به درک شایسته از جهان هستی برسند تا به تعارضات درونی و برونی خود در این شرایط وحدت بخشند؟ آیا هایدگر و دیگران به ما در رهایی از این تعارضات یاری رساندند یا ذهنیت ما را آشفته‌تر کردند؟ * دو ویژگی منحصر به فرد هایدگر وی با بیان اینکه به اعتقادش تفکر هایدگر می‌تواند آیینه‌ای باشد تا هویت کنونی و تاریخی خود را در آن ببینیم و ارزیابی کنیم، افزود: تفکر هایدگر دو ویژگی بنیادین دارد که او را از بین دیگر متفکران غربی منحصر به فرد کرده است؛ نخست هایدگر بی‌تردید از رادیکال‌ترین متفکران غرب بوده و بنیادی‌ترین نقادی را به سنت متافیزیک غرب داشته است و نکته دوم در تفکر او مقولاتی عرضه می‌شود که امکان دفاع از سنت‌های غیر متافیزیکی را دارد. عبدالکریمی با اشاره به اینکه آبشخور اصلی تفکر هایدگر گفتمان غربزدگی است که این گفتمان از مهمترین گفتمان‌های اندیشه‌ورزی ما در دوران معاصر بوده است، اظهار داشت: هایدگر از آبشخورهای اصلی مکتب فرانفکورت بود، این گفتمان بر فکر ما تأثیر زیادی داشت، نمونه شاخص این تأثیر در مرحوم شریعتی حوزه نقد انسان تک ساحتی دیده می‌شود. گفتمان غرب زدگی گفتمانی بود که در قدرت سیاسی بعد از انقلاب نقش اساسی داشت و این گفتمان امروز یکی از مهمترین گفتمان‌هایی است که قدرت سیاسی بدان تمسک می‌جوید. *جریان تغییر رویکرد ایرانیان درباره اندیشه هایدگر وی در ادامه افزود: بعد از انقلاب اسلامی گفتمان غربزدگی ایدئولوژیک شد و این گفتمان در جلال آل احمد به مبارزه با غربزدگی تبدیل شد و این اندیشه ابزاری برای پهلوی‌ها شد. در نهایت غربزدگی تبدیل به مبارزه با فوکولیسم شد، نحوه مواجه گفتمان سیاسی با گفتمان غربزدگی در یک دوره‌ای با هم عجین و با نوعی رجزخوانی سیاسی و بی محتوای فرهنگی رویکردی خود محورانه به همراه آورد همه این جریانات باعث شد تا در بین نسل جوان و روشنفکر نوعی خشم، انزجار و حالت تهوع عمومی نسبت به گفتمان غرب و آبشخور اصلی آن یعنی هایدگر صورت گیرد و سپس گفتمان غربزدگی کاملاً به ضد خود تبدیل و همین عاملی برای مهاجرت بسیاری جوانان ایرانی به دیگر کشورها شد. وی با تأکید بر اینکه امروزه اگر ما نگاهی به سنت داشته باشیم پیشاپیش محکوم هستیم چون آن را آب ریختن به آسیاب فضای فرهنگی تهوع‌آوری می‌دانند که این خشم و کینه را نسبت به گفتمان غربزدگی در آنها بیدار کرده است، افزود: همین فضا باعث شده عده‌ای روشنفکران ما ناخودآگاه دست به نقد هایدگر بزنند، به قرون هفده تا نوزده بازگردند امروز تأخر تاریخی وصف صرفاً سنت‌گرایان نیست، دانشگاه و روشنفکران ما هم از آسیب تأخر تاریخی رنج می‌برند. *مخالفان تفکر هایدگر این استاد و منتقد فلسفی در پاسخ به سؤال خود که کدام جریانات نمی‌توانند با هایدگر ارتباط برقرار کنند، گفت: کسانی که در عقل ابتدائی مانده‌اند فلسفه برایشان جدی نیست و اسیر مباحثی شده‌اند و گروه دوم کسانی که حتما کینه دارند و شیفتگان عقلانیت جدیدند دائم از امکان پرسشگری می‌گویند و معتقدند که باید تفکر و پرسش را جدی گرفت اما هرگونه پرسشگری درباره عقل را نفی می‌کنند. به خاطر می‌آورم که یک بار به رضا داوری‌اردکانی گفتم نوشته‌های شما نسبت به دهه شصت بسیار تفاوت پیدا کرده است آن دوره نوشته‌هایتان بوی ایدئولوژیک می‌داد، او پاسخ داد که مگر گذر از ایدئولوژی کار آسانی است؟ این یک حقیقت است که همه ما مدعی گذر از آن هستیم ولی در جای خود ایستاده‌ایم. *نقد در جامعه ما در بستر انحطاط صورت می‌گیرد وی با بیان اینکه افرادی می‌توانند با اندیشه هایدگر ارتباط برقرار کنند که شیفته عقل مدرن نباشند و فلسفه و متافیزیک برایشان مهم باشد، توضیح داد: قهرمان اصلی قصه هایدگر در ایران فردید است البته جامعه ما نمی‌تواند با فردید ارتباط برقرار کند و دلیلش این است که ما اسیر انحطاط هستیم و این انحطاط تا استخوان وجود ما را گرفته است، دانشگاه و روشنفکران ما تلاش دارند انحطاط را از بین ببرند ولی هنوز چشمشان بر انحطاط خود کور است. انحطاط از نابودی هولناک‌تر است جامعه و روشنفکران ما دو قرن دیر با نیروی عقل نقاد آشنا شدند ولی امروز نقد ما در بستر انحطاط صورت می‌گیرد چرا که ما عقده گرایانه از نقد استفاده می‌کنیم. عبدالکریمی با تأکید بر اینکه با نقد مخالف نیست ولی اعتقاد دارد که وقتی همه چیز خراب می‌شود چه چیز را باید بسازیم، گفت: چند نوع نقد روانشناختی، عقده‌گشایانه، خود مطرح بینی و خراب کردن بقیه در جامعه وجود دارد ما امروز اسیر نقدهای ویران گر مخرب هستیم لذا در کشور ما نقدها به لحاظ متافیزیکی به سمت نهیلیسم و آنارشیسم سوق پیدا کرده است. وی در پایان با اشاره به اینکه نباید دست مایه‌های سنتی خود را از یاد ببریم توضیح داد: خود غرب هم از هرجا که صحبت می‌کند به افلاطون و ارسطو منتهی می‌شود ما در فضای تفکر غرب نفس می‌کشیم اینها نشانه انحطاط است.
*علل گرایش به هایدگر در ایران جای نقد و بررسی دارد در این نشست سیاوش جمادی درباره انگیزه اصلی خود از ترجمه آثار هایدگر توضیح داد: دقیقاً پروژه خاصی را دنبال نمی‌کردم، چرا که بسیاری از عملکردهای ما در این دنیا تصادفی است و نباید این اصل را فراموش کنیم زمانی من به سمت فلسفه‌های اگزیستانس رفتم و زمانی فلسفه چپ و البته اینها همه حقیقت نبوده است. وی با اشاره به اینکه هایدگر فیلسوفی است که در ایران به درستی معرفی نشده است، توضیح داد: برای بررسی عنوان فلسفه معاصر ایران در این نشست ابتدا باید کمی تفکر کنیم که آیا دوران معاصر فلسفی در ایران وجود دارد؟ این بالیدن گاه در کجای پیشینه فرهنگی و سنتی ماست؟ این استاد دانشگاه اظهار داشت: البته این را بگویم که من نه هایدگرشناس و نه شیفته هایدگر هستم، رسانه‌ها گاهی با من تماس می‌گیرند که درباره هایدگر برایشان صحبت کنم درحالیکه من فردی هستم که خودم مسائلی دارم و هنوز هم ناآرامم و وقتی پرسشی برایم پیش می‌آید به سمت هایدگر، کانت و دیگران می‌روم. جمادی درباره اهمیت تفکر و نحوه آن توضیح داد: مفهوم خدا در بین افرادی چون کانت، هگل، هایدگر و دیگران درست است که یک اشتراک لفظی ایجاد کرده اما اشتراک حقیقی نیست. خدای کانت، هگل و هایدگر متفاوت است، واژه تفکر هم همینگونه است و این اختلاف بر سر مفاهیم آزادی، تفکر، سیاست و ... دیده می‌شود. وی با تشریح اهمیت بحث عقل معاش، مشاء و دیگر افراد توضیح داد: آیا جریان مشاء با عقل مدرن و کانت و هگل یکی است؟ پاسخ خیر است، معمولاً افرادی معتقدند که ابن سینا، فارابی و دیگران جریان عقلانی بودند که عرفا آنها را از بین بردند و خردستیزی کردند اگر عرفان خردستیز است، نخست باید بررسی کرد که این عرفان با کدام عقل ستیز می‌کند، این عقل مشّائی است که با معاش مقابله می‌کند. حکیم مشاء در یک دست برهان‌آوری ارسطو را دارد و در دست دیگر اصول اعتقادی از پیش تعیین شده دارد. جمادی یادآور شد: جریان عرفان چیزی نبوده که ناگهان از یک نقطه تاریخی که سابقه نداشته باشد شروع شود بلکه از دل عقل ورزی و خرد به وجود آمده است، این جریان برخلاف تصور خیلی‌ها کاملاً مترقی و پیشرو بوده است. البته اینکه چطور در یک دوره‌هایی گرایش به فیلسوفان خاصی از فلسفه غرب چون نیچه و هایدگر زیاد شد و افرادی چون فردید پیوندی بین عرفان و عقل ایجاد کردند، جای نقد دارد. وی با بیان اینکه تمام تفکر مدرن غرب بر اساس نقد فیلسوف خلف از سلف است، توضیح داد: فلسفه و تفکر تا زمانی تفکر است که هر امر پرسیدنی را اعم از ناشناختی یا شناختی رها نکند. ویتگنشتاین در جایی می‌گوید که هایدگر تمام فلسفه‌اش همان چیزهایی است که باید به خاموشی سپرده شود، یعنی ناگفتنی است. جمادی در پایان پرسش بنیادین فکر هایدگر را آزادی دانست و گفت: متأسفانه دیگر چیزی نمی‌یابم که بگویم فلسفه معاصر چه ارتباطی با هایدگر می‌تواند داشته باشد و پاسخی در این راستا نمی‌یابم. انتهای پیام/ک
92/11/30 - 00:28
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها