واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
پاسخ امام علی(ع) به انتقاد یکی از یاران درباره حکمیت
امّا دريغ، با كدام نيرو بجنگم و به چه كسي اطمينان كنم شگفتا، ميخواهم به وسيله شما بيماريها را درمان كنم ولي شما درد بي درمان من شدهايد.كسي را ميمانم كه خار در پايش رفته و با خار ديگري ميخواهد آن را بيرون كشد، در حالي كه ميداند خار در تن او بيشتر شكند و بر جاي ماند.
به گزارش سرویس دینی جام: پس از پذيرش «حكميّت» در صفيّن، يكي از ياران گفت:ما را از حكميّت نهي فرمودي، سپس پذيرفتي و داور تعيين كردي! ما نميدانيم كدام يك از اين دو كار درست است؟ امام دست بر روي دست كوبيد و با تأسف فرمود: اين سزاي كسي است كه بيعت با امام خود را ترك گويد، و پيمان بشكند.به خدا سوگند، هنگامي كه شما را به جنگ با معاويه فراخواندم، خوشايندتان نبود، ولي خداوند خير شما را در آن قرار داده بود.
اگر مقاومت ميكرديد، شما را راهنمايي ميكردم و اگر به انحراف ميرفتيد شما را به راه راست برميگرداندم، اگر سر باز ميزديد، دوباره شما را براي مبارزه آماده ميكردم، در آن صورت وضعيّتي مطمئن داشتيم. امّا دريغ، با كدام نيرو بجنگم و به چه كسي اطمينان كنم شگفتا، ميخواهم به وسيله شما بيماريها را درمان كنم ولي شما درد بي درمان من شدهايد.
كسي را ميمانم كه خار در پايش رفته و با خار ديگري ميخواهد آن را بيرون كشد، در حالي كه ميداند خار در تن او بيشتر شكند و بر جاي ماند.خدايا طبيب اين درد مرگبار به جان آمده، و آب رسان اين شوره زار ناتوان شده است. كجا هستند مردمي كه به اسلام دعوت شده و پذيرفتند، قرآن تلاوت كردند و معاني آيات را شناختند، به سوي جهاد بر انگيخته شده چونان شتري كه به سوي بچّه خود روي ميآورد شيفته جهاد گرديدند، شمشيرها از نيام بر آوردند، و گرداگرد زمين را گروه گروه، صف به صف، احاطه كردند...
متن حدیث: و قد قام رجل من أصحابه فقال نهيتنا عن الحكومة ثم أمرتنا بها فلم ندر أي الأمرين أرشد فصفق عليه السلام إحدى يديه على الأخرى ثم قال هَذَا جَزَاءُ مَنْ تَرَكَ الْعُقْدَةَ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّي حِينَ أَمَرْتُكُمْ بِمَا أَمَرْتُكُمْ بِهِ حَمَلْتُكُمْ عَلَى الْمَكْرُوهِ الَّذِي يَجْعَلُ اللَّهُ فِيهِ خَيْراً فَإِن اسْتَقَمْتُمْ هَدَيْتُكُمْ وَ إِنِ اعْوَجَجْتُمْ قَوَّمْتُكُمْ وَ إِنْ أَبَيْتُمْ تَدَارَكْتُكُمْ لَكَانَتِ الْوُثْقَى وَ لَكِنْ بِمَنْ وَ إِلَى مَنْ أُرِيدُ أَنْ أُدَاوِي بِكُمْ وَ أَنْتُمْ دَائِي كَنَاقِشِ الشَّوْكَةِ بِالشَّوْكَةِ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّ ضَلْعَهَا مَعَهَا اللَّهُمَّ قَدْ مَلَّتْ أَطِبَّاءُ هَذَا الدَّاءِ الدَّوِيِّ وَ كَلَّتِ النَّزَعَةُ بِأَشْطَانِ الرَّكِيِّ أَيْنَ الْقَوْمُ الَّذِينَ دُعُوا إِلَى الْإِسْلَامِ فَقَبِلُوهُ وَ قَرَءُوا الْقُرْآنَ فَأَحْكَمُوهُ وَ هُيِّجُوا إِلَى الْجِهَادِ فَوَلَهُوا اللِّقَاحَ إِلَى أَوْلَادِهَا وَ سَلَبُوا السُّيُوفَ أَغْمَادَهَا وَ أَخَذُوا بِأَطْرَافِ الْأَرْضِ زَحْفاً زَحْفاً وَ صَفّاً صَفّاً....
«نهجالبلاغه، خطبه 121»
۱۳۹۲/۱۰/۱۸ - ۱۷:۱۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]