محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832596891
افزايش جمعيت كشور؛ بايدها و نبايدها در صنعت دامپروري
واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: افزايش جمعيت كشور؛ بايدها و نبايدها در صنعت دامپروري
در صورتي كه گزاره پتانسيل افزايش جمعيت كشور كه اين روزها مورد توجه است به عنوان يك ضرورت براي تداوم حيات سياسي و اجتماعي ايران در دنيا يا از منظر امنيت ملي حائز اهميت باشد، آنگاه اتخاذ سياست‌هاي مناسب جهت توسعه زيرساخت‌ها براي توجيه و تشويق قشر فرهيخته امروز ايران جهت ترغيب به افزايش زاد و ولد يك ضرورت است. كما اين كه طرح موضوعات سطحي همانند اهداي جايزه يك ميليوني نوزادان نتوانسته است بخش بسيار مهمي از جامعه را در اين زمينه قانع كند. تامين و تضمين رفاه اجتماعي و اقتصادي كه در بهداشت درماني و تغذيه مناسب و اشتغال پايدار و... ديده مي‌شود مي‌تواند اولاً ميزان ازدواج پايدار را براي جامعه هدف افزايش دهد و ثانياً امنيت رواني لازم را براي ترغيب نسل امروز به زاد و ولد ايجاد كند. چه بسا بي توجهي به توسعه زيرساخت‌ها در اين زمينه موضوعي را كه قرار است حيات و بقاء نسل ايران زمين را تضمين كند به ضد خود بدل كرده و نتيجه معكوس داشته باشد. قطعاً به اين منظور بخش‌هاي مختلف مديريتي كشور مي‌بايست وضعيت خود را به طور دقيق آناليز نموده و افق‌هاي لازم را تدوين كنند تا بتوان يك نقشه راه براي رسيدن به اين هدف ترسيم كرد. يكي از پيش نيازهاي مهم افزايش جمعيت تامين پروتئين لازم است‌كه بخش عمده اي از آن با منشا دامي و از طريق توليد گوشت و شير امكان پذير است. در اين مقاله صرفا نگاه كوتاهي به وضعيت زيرساخت‌هاي مربوط به صنعت دامپروري از منظر توليد گوشت صورت مي‌پذيرد. مساله توليد شير نيز از وضعيت مشابهي برخوردار است.
بر اساس آمار اعلام شده فائو، نزديك به يك هشتم جمعيت جهان معادل 870 ميليون نفر در حال حاضر از گرسنگي رنج مي‌برند. متوسط سرانه مصرف گوشت گاو در سال 2009 در دنيا 6/9 كيلوگرم بوده است كه اين عدد در همين سال در ايران 1/7 گزارش شده است. در شرايطي كه جمعيت كشور در سال 1961 حدود 25 ميليون نفر بوده است ميزان سرانه مصرف گوشت گاو در همان سال 4 كيلوگرم در سال تخمين زده شده است. اين عدد در سال 2009 با جمعيت بالغ بر 73 ميليون نفر حدود 1/7 كيلوگرم رسيده است كه نشانگر سير رو به رشد تامين گوشت قرمز كشور به ويژه پس از انقلاب اسلامي بوده است. با اين حال در تمامي اين مدت سرانه مصرف گوشت گاو در ايران هميشه زير متوسط دنيا بوده است.
اين مساله به اين معناست كه مصرف داخلي گوشت ايران از 89719 تن در سال 1961 به 517138 تن در سال 2009 رسيده است كه ميزان واردات آن در سال‌هاي مذكور به ترتيب 879 و 111244 تن بوده است. مفهوم اين مطلب آن است كه در سال 1961 سهم واردات گوشت گاو 1 درصد از مصرف داخل را تشكيل مي‌داد اما در سال 2009 بيش از 20 درصد گوشت گاو مورد نياز كشور از واردات تهيه گرديد. تعداد گاو كشتار شده براي تامين داخلي نياز در سال 1961 حدود 900000 راس بوده است كه اين عدد در سال 2010 به 2900000 راس رسيده است.
اگرچه گاو از نظر تعداد، جمعيت قابل ملاحظه‌اي از تركيب جمعيت دامي‌كشور را تشكيل نمي‌دهد (حدود 10 درصد) با اين حال سهم حدود 20 درصدي در تامين گوشت كشور ايفا مي‌نمايد. اما به عنوان يكي از پتانسيل‌هاي موجود در كشور به خصوص در بخش توليدگوشت مي‌تواند مورد توجه قرار بگيرد. اين گونه 8500000 راس از جمعيت 79700000 راسي جمعيت دامي كشور را تشكيل مي‌دهد. عدم تغيير قابل ملاحظه در جمعيت دامي كشور از سال 2000 تا 2010 علي‌رغم افزايش حدود 2/1 درصدي جمعيت كشور(1) نشان از افزايش حذف دام يا كاهش توليد آن دارد كه البته توسعه و افزايش تعداد كشتارگاه‌هاي كشور مخصوصا در سال‌هاي اخير بيانگر افزايش حذف دام به عنوان دليل مهم كاهش توليد مي‌تواند قلمداد شود.
اگر در پس زمينه ايران 150 ميليوني نگاه كنيم آنگاه مي‌توان به توسعه بخش توليد گوشت قرمز با منبع گاوهاي بومي ايران توجه نمود. نكته اول پتانسيل پرواري گاوهاي بومي ايران است و نكته دوم مقاومت بالاي اين نژادها كه از نظر ژنتيكي اغلب جزو نژادهاي بوس اينديكوس قلمداد مي‌شوند، امكان سودمند بودن سرمايه گذاري بر روي توسعه آنها را فراهم مي‌كند. براساس اطلاعات منتشر شده مركز آمار ايران اگرچه تعداد گاوداري‌هاي با هدف پرواربندي افزايش يافته است اما جمعيت گاو كشور خيلي تحت تاثير قرار نگرفته است شايد اين امر به دليل افزايش روزافزون نياز جامعه به گوشت و توسعه كشتارگاه‌ها جهت تامين آن باشد(2) . اگرچه توسعه كشتارگاه‌ها به صورت اوليه جهت تامين نياز گوشت قرمز كشور و از طرف ديگر با ايجاد اشتغال غير مولد همراه است، اما در دراز مدت اگر سياست‌هاي درست و منطقي بر نظام دامپروري كشور حاكم نباشد خود براي كشور بحران‌زا خواهد بود. اين موضوع از دو منظر واجد اهميت است: اگر توسعه كشتارگاه‌ها با پشتوانه سياست‌هاي منطقي و صحيح در بخش دامپروري همراه نباشد جمعيت دام زنده كشور سريعا كاهش مي‌يابد و در يك فاصله كوتاه جمعيت دامي‌كشور ناپديد مي‌شود كه اين امر منجر به حذف فرصت‌هاي شغلي مي‌شود كه امروز اقشاري از مردم به طور مستقيم يا غيرمستقيم با آنها امرار معاش مي‌كنند. از طرف ديگر حذف و نابودي جمعيت دامي‌كشور مخصوصا در پس زمينه ايران 150 ميليوني مي‌تواند منجر به وابستگي عميق كشور به يكي از نيازهاي اساسي شود. اخيراً برنامه‌هايي به صورت موقتي و محدود در جهت جلوگيري از كشتار دام ماده در كشتارگاه‌ها ديده مي‌شود كه اگرچه نشان دهنده دغدغه و فهم پيامدهاي سياست‌هاي به كار رفته مي‌باشد و قابل توجه است اما اين امر با سرعت بسيار اندكي مي‌تواند به معضل كاهش جمعيت دامي كشور كمك كند. نكته‌اي كه اين روزها نمي‌توان به سهولت از كنار آن گذشت مساله قاچاق دام منجمله گاوميش از مرزهاي كشور است كه قابل تامل و بررسي است.
حكايت بيان شده در خصوص گونه گاو در مورد ساير گونه‌هاي بومي كشور نيز صدق مي‌كند. بر اين اساس به نظر مي‌رسد سياست‌هاي بخش دامپروري مي‌بايست منسجم تر و با استراتژي افزايش جمعيت دامي كشور و نه صرفاً كاهش كشتار آنها دنبال شود. با توجه به وجود پتانسيل نيروي انساني متخصص فراوان در بعد توليد مثل دام مي‌توان با نهادينه كردن، بومي‌سازي و اقتصادي كردن استفاده از فناوري‌هاي توليدمثل مانند توليد و انتقال جنين، استفاده از روش‌هاي چندقلوزايي و پايش منظم بيماري‌هاي تهديد‌كننده آبستي در كشور ميزان جمعيت دام را به شكل قابل ملاحظه‌اي افزايش داد. كاري كه كشور برزيل در امر توليد گوشت قرمز بر پا كرده است. بر پايه آمار سال 2010 انجمن بين‌المللي انتقال جنين، اين كشور در توليد و انتقال جنين گاو و ساير گونه‌ها پيشرو بوده است(3) .
نظر به اين كه ماده 15 قانون نظام جامع دامپروري كشور (مصوب 7/5/1388 مجلس شوراي اسلامي) ناظر به نقش آفريني تشكل‌هاي بخش خصوصي در صنعت دامپروري مي‌باشد و اين واقعيت كه سياست كوچك سازي دولت به طور عام و گاهاً سياست‌هاي دولت به طور خاص مي‌تواند منجر به عدم استفاده بهينه از ظرفيت متخصصين مربوطه در بدنه دولت شود، پيشنهاد مي‌شود انجمن متخصصان توليد مثل دام ايران
(Iranian Society of Theriogenologists) به عنوان بخش خصوصي يا موسسه غيرانتفاعي شامل متخصصان توليدمثل دام كشور تأسيس و راه اندازي شود تا طراحي نقشه راه جهت مديريت و كنترل جمعيت دامي كشور را عهده‌دار و راهكارهاي مناسب و متناسب در اين خصوص ارائه دهد. حمايت ويژه دولت از طريق اعتماد و واگذاري بخش‌هايي از سياست‌گذاري‌ها به انجمن در قالب اصل 44 قانون اساسي مي‌تواند اصلاح رويه موجود را تسريع كند.
منابع:
.http://faostat3.fao.org/home/index.html#DOWNLOAD
. http://www.amar.org.ir/Default.aspx?tabid=100
.IETS, Embryo transfer newsletter, December 2011, Volume 29, Number 4.
*متخصص مامايي و توليدمثل دام،دانشيار دانشكده دامپزشكي
دانشگاه شهيد چمران اهواز،عضو انجمن بين‌المللي انتقال جنين
چهارشنبه 4 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مردم سالاری]
[مشاهده در: www.mardomsalari.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها