برنامه هفتم و بلاتکلیفی صنعت بانکرینگ در ایران

صنعت بانکرینگ، به عنوان یک صنعت پر سود و رو به رشد در جهان، می‌تواند فرصت‌های شغلی و درآمدزایی بسیاری را برای کشور ایجاد کند. ایران با داشتن موقعیت جغرافیایی مناسب و منابع انرژی فراوان، پتانسیل بسیار بالایی برای تبدیل شدن به یکی از قطب‌های مهم این صنعت در منطقه دارد. اما متأسفانه، تاخیر در اجرای قانون برنامه هفتم در حوزه بانکرینگ، این فرصت طلایی را از کشورمان گرفته است.

تاخیر در اجرای قانون بانکرینگ در برنامه هفتم؛ فرصت‌سوزی بزرگ برای اقتصاد ایران

با وجود تاکید قانون برنامه هفتم بر توسعه صنعت بانکرینگ در ایران، تاکنون اقدامات عملی قابل توجهی در این زمینه صورت نگرفته است. این در حالی است که این صنعت می‌تواند نقش مهمی در اقتصاد کشور و ایجاد اشتغال ایفا کند.

بانکرینگ چیست و چرا مهم است؟

بانکرینگ به معنای تأمین سوخت و خدمات جانبی به کشتی‌ها در دریا است. این صنعت، از طریق ایجاد زیرساخت‌های لازم در بنادر و ارائه خدمات متنوع به کشتی‌های عبوری، می‌تواند درآمدهای ارزی قابل توجهی برای کشور ایجاد کند. همچنین، توسعه صنعت بانکرینگ به ایجاد اشتغال در بخش‌های مختلف اقتصادی مانند حمل و نقل، انرژی و خدمات کمک می‌کند.

اهمیت استراتژیک ایران در صنعت بانکرینگ:

ایران با داشتن بیش از ۱۸۰۰ کیلومتر نوار ساحلی و موقعیت استراتژیک در تنگه هرمز، پتانسیل بسیار بالایی برای تبدیل شدن به یکی از قطب‌های مهم صنعت بانکرینگ در منطقه دارد. با توجه به حجم بالای تردد کشتی‌ها در این منطقه، ایران می‌تواند سهم قابل توجهی از بازار بانکرینگ منطقه را به خود اختصاص دهد.

موانع موجود و فرصت‌های از دست رفته:

با وجود پتانسیل‌های موجود، ایران تاکنون نتوانسته است از فرصت‌های موجود در صنعت بانکرینگ به خوبی بهره‌برداری کند. برخی از مهم‌ترین موانع موجود عبارتند از:

تاخیر در تصویب آیین‌نامه اجرایی: با وجود تصویب ماده ۶۲ قانون برنامه هفتم، وزارت نفت هنوز آیین‌نامه اجرایی آن را به تصویب نرسانده است.
کمبود زیرساخت‌ها: نبود زیرساخت‌های لازم در بنادر ایرانی برای ارائه خدمات بانکرینگ یکی دیگر از موانع مهم است.
رقابت با کشورهای همسایه: کشورهای همسایه مانند امارات متحده عربی با سرمایه‌گذاری‌های کلان در این صنعت، سهم قابل توجهی از بازار بانکرینگ منطقه را به خود اختصاص داده‌اند.

تبعات تاخیر در اجرای قانون:

تاخیر در اجرای قانون بانکرینگ می‌تواند عواقب جدی برای اقتصاد ایران داشته باشد. از جمله این عواقب می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

از دست دادن فرصت‌های درآمدزایی: با تأخیر در ورود به این صنعت، ایران فرصت‌های زیادی را برای کسب درآمد از طریق ارائه خدمات بانکرینگ از دست می‌دهد.
کاهش رقابت‌پذیری بنادر ایرانی: بنادر ایرانی در رقابت با بنادر همسایه ضعیف‌تر می‌شوند.
کاهش اشتغال‌زایی: توسعه صنعت بانکرینگ می‌تواند به ایجاد اشتغال در مناطق ساحلی کمک کند که با این تاخیر این فرصت از دست می‌رود.

راهکارها:

برای رفع موانع موجود و توسعه صنعت بانکرینگ در ایران، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:

تسریع در تصویب آیین‌نامه اجرایی: وزارت نفت باید هرچه سریع‌تر آیین‌نامه اجرایی ماده ۶۲ قانون برنامه هفتم را به تصویب برساند.
سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها: دولت باید در ایجاد زیرساخت‌های لازم برای ارائه خدمات بانکرینگ در بنادر ایرانی سرمایه‌گذاری کند.
تسهیل سرمایه‌گذاری بخش خصوصی: با ایجاد تسهیلات لازم، بخش خصوصی را به سرمایه‌گذاری در این صنعت تشویق کرد.
همکاری با بخش خصوصی: برای توسعه صنعت بانکرینگ، همکاری نزدیک بین دولت و بخش خصوصی ضروری است.

نتیجه‌گیری:

توسعه صنعت بانکرینگ می‌تواند نقش مهمی در اقتصاد ایران ایفا کند. با توجه به پتانسیل‌های موجود و فرصت‌های از دست رفته، ضروری است که دولت و سایر ذی‌نفعان برای توسعه این صنعت تلاش کنند.