پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851972159
برشي از رمان «موهاي تو خانه ماهي‌هاست»خيلي چيزهاي معمولي براي ما معجزه است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: برشي از رمان «موهاي تو خانه ماهي‌هاست»خيلي چيزهاي معمولي براي ما معجزه است
مي خواهم بخندم اما دلم خالي است. به قول ننه‌ام، با شكم خالي نمي‌شود خنديد. راست مي‌گويد ننه‌ام، خنده مال شكم‌پرهاست، اصلا مال كسي است كه شكم دارد.
خبرگزاري فارس - گروه ادبيات انقلاب اسلامي؛ درباره قيام مردم پيشوا و ورامين چه مي دانيد؟ از مردم سفيدپوشي كه كفن هايشان سوراخ شده و لكه هاي بزرگ خون، تن شان را پوشانده بود. از آدم هايي كه درست جلوي خانه ي مادربزرگ «محمدرضا شرفي خبوشان» تير خورده بودند. به خاطر امام شان؛ كه شاه زنداني اش كرده بود.
و حال، «محمدرضا شرفي» كه متولد سال انقلاب است -يعني 1357 و آن زمان هنوز به دنيا نيامده بود- داستان آن واقعه -يعني قيام مردم شهرش- را در قالب رماني 88 صفحه اي با نام «موهاي تو خانه ي ماهي هاست» ارائه داده و انتشارات «عصر داستان» آن را به چاپ رسانيده است.
با هم برشي از اين رمان ارزشمند را مي خوانيم؛
*
كاميون تندتر مي رود و ما را بالا و پايين مي اندازد. پشتش، خاك دوباره بلند مي شود و بعضي ها كلاه هايشان را كه ورامين سر كرده اند، دوباره برمي دارند و مي گذارند توي جيب شان يا پَر شالشان. دست يكي دو نفر، دستغاله مي بينم. يكي بيلش را هم با خود آورده توي كاميون. موها تكان مي خورد و روي سر كچل بعضي ها هم يك لايه غبار نشسته است. شره ي عرق ها، روي گرد و خاك سر يك نفر هاشور زده و خنده دار شده. مي خواهم بخندم، اما دلم خالي است. به قول ننه ام، با شكم خالي نمي شود خنديد. راست مي گويد ننه ام، خنده مال شكم پرهاست، اصلا مال كسي است كه شكم دارد. خنده به آن ها مي آيد كه شكم شان با خنده اي كه مي كنند بالا و پايين برود.
ياد ننه ام مي افتم. چه كار مي كند الان؟ دختر غاضريه كجاست؟ من چه طور تا اين جا آمدم؟ آن سرِوقت رسيدنِ حسنِ اوس رحيم و تاراندن سگ ها، اين سرِوقت پيداشدن كاميون، هم معجزه است هم خيلي عادي است. حسنِ اوس رحيم آن طرف ها بود. خوب، معلوم بود كه رسيدنش عجيب غريب نبود. صداي سگ ها را هم كه شنيده. كاميون هم كه ربطي به ما نداشته. راه خودش را مي رفته. به قول آقاي پرتوي، خيلي چيزهاي معمولي براي ما معجزه است. يا نه، چي بود؟ آهان، خيلي معجزه ها، به چشم ما اتفاق هاي معمولي است. اگر خوب بنشينيم و فكر كنيم، معجزه است.
همين دختر غاضريه مگر كم چيزي است؟
انتهاي پيام/
چهارشنبه 27 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-