واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
مهدی مهدوی کیا در کنار ضریح سیدالشهدا ؛ تصویر
محرم در روح و جان ایرانی ها از دوران بچگی شان وجود داشته و برایمان مهم بوده و با آن بزرگ شدیم. همواره در ایام محرم لباس مشکی ها بیرون می آمد و معمولا به هیات های سینه زنی و زنجیرزنی می رفتیم و همیشه اشتیاق این کار را داشتیم.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز؛ مهدی مهدوی کیا از جمله اسطوره های فوتبال ایران است که همواره از الگوهای نمونه اخلاقی در میان ورزشکاران به حساب می آمده و از این حیث در زمره فوتبالیست های به یادماندنی تاریخ ایران قرار می گیرد. در زیر مصاحبه ای با مهدی مهدوی کیا اسطوره فوتبال کشورمان صورت گرفته است که در آن وی از خاطرات و حال و هوای اولین سفر زیارتیش به عتبات عالیات، نذری هایی که به اشتباهی پرداخت گردید، حال و هوایی که در حرم حضرت اباالفضل(ع) و ... خاطراتی که خواندن آن در این ایام که خیلی ها راهی سفر کربلا و زیارت اربعین هستن خالی از لطف نیست. ***از خاطرات اولین سفرتان به کربلا در زمان حکومت صدام با تیم پرسپولیس بگویید؟ آن زمان به حرمین شریفین مشرف شدید؟ بله تا آن زمان فقط تیم بهمن توانسته بود به کربلا مشرف شود و وقتی هم که ما رفتیم واقعا سفر خاطره انگیز برای همه بازیکنان بود و تا سال ها و حتی تاکنون در ذهن و یاد ما مانده است. جدا از بحث فوتبال آن، شور و حال معنوی زیادی داشتیم و از سفرهایی بود که هیچ وقت فراموش نمی شود. آن زمان عراق هم امنیت کامل داشت و حتی تدابیری برای حضور تیم ما اندیشیده بودند که وقتی می خواستیم وارد هر کدام از حرم ها شویم، آنجا را کاملا تخلیه می کردند و ما می توانستیم با فراغ بال و حتی در مدت های طولانی به زیارت بپردازیم. بسیار به یاد ماندنی بود. ***در آن سفر به حرم کدامیک از ائمه اطهار علیهم السلام مشرف شدید؟ فکر می کنم ما به تمامی حرم ها رفتیم. نجف، کربلا، کاظمین و سامرا. ***در آن سفر برای اولین بار وارد حرم هر یک از حضرات ائمه اطهار می شدید، زیارت کدامیک از ائمه در شما بیشترین تاثیر را داشت و به اصطلاح حال و هوای معنوی تان بیشتر بود؟ خاطره ای از آن زمان دارید؟ تقریبا در حرم تمامی ائمه اطهار علیهم السلام یک حس معنوی مشخصی داشتم اما یک خاطره جالب دارم؛ آن هم اینکه وقتی اقوام و دوستان فهمیدند می خواهم به عراق و زیارت بروم، خیلی های نذری های نقدی زیادی به من دادند که به حرم امام حسین(ع) بریزم. وقتی وارد کربلا شدیم خب شرایط به گونه ای بود که نمی دانستیم حرم ها و مکانشان چگونه است و فکر می کردیم مستقیم به حرم امام حسین (ع) می رویم. وقتی به حرم رفتیم، من ضریح را چسبیده بودم با شور و حال گریه می کردم و تمامی نذری ها را داخل ضریح ریختم اما وقتی از داخل حرم بیرون آمده و وارد حیاط شدیم متوجه شدم که آن ضریح و حرم، ضریح امام حسین (ع) نبود و من ضریح حرم حضرت ابوالفضل (ع) را چسبیده بودم و همه نذری ها را هم داخل آن ریختم! بعدش کلی هم به این حرکت خودم خندیدم، البته مسیر ائمه و راهی که در آن شهید شدند یکی است. ***پس ناخواسته در حرم حضرت ابوالفضل(ع) حال معنوی بیشتری داشتید؟! آن حرکتی که کردم برایم جالب بود اما خب همانطور که گفتم تقریبا در همه جا حس مشابهی داشتم و البته مسلما هر جایی صفای خودش را داشت. برای من خانه حضرت علی (ع) در کوفه هم بسیار جالب توجه و معنوی بود. آنجا حال خوبی داشتم و به دقت در مدت زمان طولانی حدود یکی دو ساعت آنجا بودیم سعی می کردم شرایط زندگی آن بزرگان را در آنجا درک کنم. ***بعد از آن سفر چند مرتبه دیگر به کربلا مشرف شدید؟ دو مرتبه دیگر رفتم که یکبار با تیم پاس بود و یکبار هم با تیم ملی.
از راست به چپ: مهدی هاشمی نسب، ناصر محمدخانی، مهدی مهدوی کیا، مهرداد میناوند در کنار ضریح سیدالشهداء ***در ایام عزاداری امام حسین (ع) و روزهای تاسوعا و عاشورا معمولا چه می کنید و به کجا می روید؟ در زمان کودکی و نوجوانی در زادگاه پدری ام دسته زنجیرزنی معروفی آنجا بود و من در دوران کودکی و نوجوانی همراه با پدرم به آن دسته می رفتیم. حرکت و تجمع دسته از یک امام زاده ای بود در نزدیکی اراک. وقتی کودک بودم ما را جلوی دسته راه نمی دادند و می رفتیم انتهای آن دنبال دسته حرکت می کردیم. همچنین در آن زمان از فکر کنم 6 یا 7 سالگی که یادم باشد، خود ما یک باغی در آنجا داشتیم که داخل آن تکیه های سینه زنی ایجاد می کردیم و طبل و سنج و از این جور ادوات هم تهیه می کردیم و حال و هوای خوبی داشتیم. دیگر کم کم بزرگ شدیم با این شرایط. ***در دوران جوانی و فعلی معمولا برای عزاداری کجا می روید؟ به کدامیک از هیات ها می روید؟ متاسفانه من زمان زیادی در ایران نبودم. همیشه دوست داشتم در این ایام در ایران باشم و در کشور خودمان عزاداری کنیم و هر موقع بودم علاقمند بودم که شرکت کنم. البته هیات خاصی نمی روم. ما در زادگاه پدری مراسم های زیادی داریم و همیشه دوست دارم آنجا بروم. ***در آلمان زمان ایام محرم چه می کردید؟ به مراسم ها و دسته های عزاداری در آنجا می رفتید؟ بله در آلمان که خوشبختانه منزل من در هامبورگ شاید در فاصله کمتر از 20 متری مسجد بزرگ هامبورگ بود که شاید بزرگترین مسجد در اروپا باشد. تاسوعا و عاشورا و در ایام مذهبی دیگر اکثر ایرانی های اروپا می آیند آنجا. این مسجد در بهترین منطقه و خیابان هامبورگ است. یک مسجد بزرگ و شکیل که مسلمانان و ایرانی های اروپا کاملا آن را می شناسند منزل من سه قواره آن طرف تر مسجد بود و همین باعث می شد به ویژه در ایام عزاداری زیاد به آن مسجد بروم. ***خرج یا نذری هم می دهید؟ بله، مادر خدابیامرزم به این مراسم ها و فعالیت در آنها خیلی علاقمند بود و همیشه نذرهایی داشت. همیشه ما هر نذری داشتیم با او شریک می شدیم و امسال هم که جایش خیلی برایمان خالی است سعی می کنیم نذرهایی که هر سال داشته را در آن منطقه ادا کنیم. ***همه ما در طول زندگی مان بویژه در مواقع بحرانی علاوه بر توکل به خدای متعال، به بعضی از ائمه اطهار علیهم السلام هم توسل هایی داریم و نتایجی هم می گیریم. شما تاکنون چنین توسل هایی داشتید و چه نتایجی گرفتید؟ ما ایرانی ها آدم های اعتقادی هستیم و هر کسی به یک چیزی اعتقادی دارد. وقتی ما از بچگی با یک مسایلی بزرگ می شویم در زمان بزرگسالی هم حساسیت های خاصی نسبت به آن داریم. وقتی شما همیشه به دینت و شرایطی که از بچگی با آن بزرگ شدید تعصب خاصی نسبت به آن دارید. ائمه اطهار علیهم السلام همه نشانه های بزرگی از سوی خداوند هستند. من همیشه بر خدا توکل داشتم و به نظرم باید به تمام اعتقادات درستی که همه ما از کودکی با آن بزرگ شدیم باید احترام بگذاریم.
۱۳۹۲/۹/۲۲ - ۲۰:۳۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]