تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867284337
فال بد زدن از نظر دین اسلام
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
فال بد زدن از نظر دین اسلام در آیات 13 و 14 سوره بنی اسرائیل آمده: «و کل انسان الزمناه طائرة فی عنقه و نخرج له یوم القیامه کتابا یلقیه منشورا* اقرأ کتابک کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا؛ و کارنامه هر انسانی را به گردنش آویخته ایم، و روز قیامت برای او نامه ای که آن را گشوده می بیند بیرون می آوریم»، می فرماید: ما طائر هر انسانی را به گردنش آویختیم. طائر در لغت به معنی مرغ است ولی در زبان عربی لفظ «طائر» یک معنی خاص پیدا کرده است.فال بد زدن:مسئله فال نیک گرفتن و فال بد گرفتن یک سنت خیلی رایج و معمول در میان اعراب بود و بالخصوص (فال بد زدن) به مرغها، به طوری که فال بد زدن را تطیر می نامیدند. تطیر از ماده طیر است. ظاهرا این نامگذاری به این علت بوده که اینها در بیشتر مرغها فال بد می زدند؛ یعنی شومیهایی که نصیبشان می شد و سرنوشتهای بدی که به آنها می رسید، مستند میکردند مثلا به بال زدن یا صفیر زدن فلان مرغ؛ می گفتند فلان مرغ آمد بالای خانه ما خواند، این سبب چنین و چنان شد. از اینجاست که در زبان عربی فال بد گرفتن را «تطیر» می گویند، که پیامبر اکرم فرمود: «لاطیرة فی الدین (یا فی الاسلام) یا: رفع عن امتی تسعه»، «نه چیز است که از امت من برداشته شده است» یکی را فرمود: الطیرة؛ و خلاصه فرمود در اسلام فال بد و تطیر وجود ندارد. «و اذا تطیرت فامض» اگر در قضیه ای به چیزی فال بد زدی این را به دل خودت بد راه نده، برعکس عمل کن، یعنی برعکس اینکه اشخاص وقتی به چیزی فال بد می زنند بعد دنبال آن کار نمی روند و مثلا می گویند این بدشگون است، به هرچه که فال بد زدی عمل کن و دنبالش برو؛ که این خودش داستان مفصلی است و حالا نمی خواهم دنبال آن را بگیرم. فال بدهایی به انسانها می زدند، همین چیزی که هنوز هم در میان ما مسلمانها معمول است، می گوییم فلان کس یک آدم بد پیشانی است، فلان کس آدم بدقدمی است، فلان عروس از روزی که در فلان خانه آمده قدم بدی داشته؛ مال این خانواده رفته یا افراد خانواده مریض شده اند یا پدربزرگ خانواده مرده، پس او قدم بدی داشته است. اینها مسلم افکار ضداسلامی است. قرآن نقل می کند که امم گذشته با انبیاء که مبارزه می کردند گاهی به انبیا تطیر می زدند. فلان پیغمبر می آمد از اینها دعوت میکرد، مثلا در آن سال یا یک سال و یا چند سال بعد حادثه بدی – زلزله ای، سیلی، قحطسالی – پیش می آمد، می گفتند این حرفهای تو شوم است، دائم از این حرفهای بد گفتی تا این اوضاع پیش آمد، یعنی از قدم بد توست. در سوره اعراف آیه 131 می فرماید: «فاذا جائتهم الحسنة قالوا لنا هذه» راجع به قوم فرعون می فرماید که اگر خیری پیش می آمد می گفتند این از خودمان است «و ان تصبهم سیئة یطیروا بموسی و من معه» و اگر احیانا یک چیزک بدی به آنها می رسید می گفتند که از بدی موسی علیه السلام است، از پیشانی بد اوست، از قدم بد موسی و همراهان اوست. خواستم ریشه اصطلاح را ذکر بکنم.قرآن کریم مسلمین را متوجه این مطلب کرد که آنچه در سرنوشت انسانها مؤثر است این نیست که مرغی بیاید بانگی بزند، بلکه عمل خود انسانهاست. آن چیزی که به آن تطیر می زدند، آن فال بد را طائر می گفتند. عرض کردم ریشه اش طیر است و بعد به هر چیزی تعمیم می دادند. قرآن فرمود طائر را – یعنی آنچه که منشأ شومی و بدبختی می شود – جز از درون و اعمال خودتان جستجو نکنید. در جهت کار خیر، سعادت انسان، چه فرد و چه جامعه، به عمل است. «ان لیس للانسان الا ما سعی؛ و این که برای انسان جز آنچه تلاش کرده نیست» (نجم/39). در جهت کار شر هم طائر هر کسی عمل خود اوست. این است که درباره عمل – که ملازم و همراه انسان است و از او جدا نمی شود – فرمود: «و کل انسان الزمناه طائرة فی عنقه» ما عمل بد هر انسانی را – یعنی همان عملی که منشأ شومی و بدبختی و شقاوت اوست – ملازم گردنش قرار دادیم، به گردنش آویختیم، طوقی است که به گردنش آویخته ایم، یعنی عمل انسان از انسان جدا نمی شود.منبع:http://www.tahoor.com
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4080]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها