محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798563992
سعيد جليلي: حوزه رياست جمهوري عرصه شعار و وعده نيست
واضح آرشیو وب فارسی:سازمان خبری اقتصاد ایران: سعيد جليلي:" حوزه رياست جمهوري عرصه شعار و وعده نيست
اكونيوز:نامزد احتمالي انتخابات رياست جمهوري گفت: حوزه رياست جمهوري عرصه شعار و وعده نيست و جايگاهي حتي فراتر از مجموعه نمايندگان مجلس است.
به گزارش خبرگزاري اقتصادي ايران(econews.ir)، سعيد جليلي چندي پيش در جمع فعالان فرهنگي و اجتماعي بحث مفصلي را راجع به دستگاه اجرايي كشور و حدود و وظايف آن مطرح كرده است كه جهت آشنايي با عمق نگاه ايشان به مسئله رياست جمهوري بازخواني‌اش خالي از لطف نيست.
متن كامل اين سخنراني به شرح ذيل است:
**رياست جمهوري جايگاهي حتي فراتر از مجموعه نمايندگان مجلس!
آن جنبه وجوه اجتماعي دين كه قصد داريم بين دوستان مطرح كنيم. به هر حال وقتي دوستان اين قدر زحمت مي‌كشند براي كار يك مسجد، كانونهاي مساجد، اين كار‌ها در جنبه‌ها و حوزه‌هاي اجتماع و سياست تاثير گذار است و موجب از بالقوه به بالفعل شدن ظرفيت‌ها مي‌شود. طبيعتا وقتي كه ما معتقديم كه در اين عرصه‌ها بايد كار كرد، حالا يك كاري كه مي‌تواند در حد يك مسجد تاثيرگذار باشد در حد يك مجله تاثيرگذار باشد در حد يك شهر تاثيرگذار باشد طبيعتا اگر شما ضريب كارتان را متوجه كارهايي بكنيد كه بتواند در سطح بزرگ‌تر تاثيرگذار باشد مثلا در يك شهر يا كشور تاثيرگذار باشد خوب مسلما آثارش و بركاتش خيلي بيشتر خواهد بود . آدم يك وقت هست تلاش مي‌كند شوراي يك محله خوب بشود يك وقت سعي مي‌كند مجلس شورا يك شكل خوبي پيدا بكند يك وقت سعي مي‌كند كل كشور خوب بشود يكي از آن عرصه‌هاي بسيار مهم كه به نظر مي‌رسد بايد جدي‌تر در آن وارد شد و برايش مي‌بايست فرهنگ سازي كرد حالا فارغ از نتايجي كه بر آن مترتب مي‌شود عرصه انتخابات رياست جمهوري است . عرصه رياست جمهوري يكي از عرصه‌هاي واقعا مهم است. رئيس جمهور، رياست جمهوري داراي جايگاهي است كه حتي خيلي فراتر از اختيارات 290 نماينده مجلس است.
يعني 290 نماينده اگر بتوانند كلي رابطه برقرار كنند كار كنند و… تا بتوانند يك وزير را استيضاح كنند، حالا راي بياورد يا نياورد، در صورتي كه رئيس جمهور به راحتي مي‌تواند خودش يك وزير را عزل كند و بگويد شما از فردا نيا. يكي از بحث‌هايي كه من فكر مي‌كنم در كشور جاي آن خالي است اين است كه در ايام انتخابات رياست جمهوري آن گفتماني كه در حول انتخابات رياست جمهوري شكل مي‌گيرد، يك گفتمان شايسته‌اي نيست يك گفتماني نيست كه بتواند آن تاثيرگذاري آحاد جامعه در سرنوشت خود را ايجاد بكند. متاسفانه در غياب اين گفتمان براي همين است كه انتخابات رياست جمهوري ممكن است از آن جنبه‌هاي واقعي‌اش فاصله بگيرد يعني معطوف بشود به يك سري شعار، به يك سري بحث، به يك سري از چيزيهاي كه مي‌تواند ما به ازاي عيني و خارجي نداشته باشد. و بعد بيشتر هم از توي كانديداهاست كه اين شعار‌ها و بحث‌ها در فضاي جامعه ايجاد مي‌شود و بعد آن گفتمان را شكل مي‌دهد. يك فضاي از اين طرفي نيست، از جنبه مطالبه مردمي نيست، كه مثلا بگوييم نه آقا! رئيس جمهور بايد اين وظايف (را انجام دهد و) اين انتظارات، اين خواسته‌ها ازش هست، حالا ببينيم كدام كانديدا‌ها در اين زمينه‌ها مي‌توانند كار بكنند.
**حوزه رياست جمهوري عرصه شعار و وعده نيست
اگر اين جايگاه به شكل واقعي خودش شكل بگيرد آن موقع شما مي‌توانيد آن را ببريد به سمتي كه تاثيرگذاري در انتخابات يك تاثيرگذاري واقعي بشود. اگر رشد در كشور ان شاءالله با همين رشد خوبي كه دارد صورت بگيرد با اين حركتهايي كه انجام مي‌شود اگر بشود به گونه‌اي صورت بگيرد كه آن گفتمان واقعي يك گفتمان مبتني بر نيازهاي واقعي مردم مبتني بر نيازهاي واقعي كشور در ايام انتخابات شكل بگيرد، آن موقع خود به خود اصلا مهم نيست كه چه كانديدايي راي بياورد. اگر اين بشود گفتمان غالب هر كانديدايي سعي مي‌كند خودش را به آن نزديك كند تا اينكه بتواند توجه مردم را جلب كند تا بتواند كار را خوب شكل بدهد. هرچه اين گفتمان بهتر شكل بگيرد آن موقع حتي اگر كسي به اين گفتمان قائل نباشد اگر گفتمان، گفتمان غالب باشد خودش را ملزم مي‌داند كه در اين چهارچوب حركت كند. لذا اين گفتمان سازي براي انتخابات رياست جمهوري خيلي حائز اهميت است. يعني شما بتوانيد ان شاءالله آن مطالبات واقعي را شكل بدهيد.
الان در كشور ما يكي از آسيب‌هاي جدي كه وجود دارد اين است كه مثلا بالاخره يك نفري به عنوان رئيس جمهور انتخاب مي‌شود بعد آن يك عده‌اي را به عنوان كابينه‌اش انتخاب مي‌كند و معرفي مي‌كند بعد از يكي دو سال از رياست جمهوري مي‌آيند كه حالا بايد يك برنامه‌اي را براي كار ارائه كنيم. در صورتي كه اين طوري نيست و دقيقا بايد برعكس باشد يعني بايد يك برنامه براي كار براي چهار سال ارائه بشود كه آن وقت اين برنامه، اگر آن گفتمان واقعي انتخابات رياست جمهوري شكل بگيرد بالاخره كانديداهاي رياست جمهوري موظف خواهند بود كه اين برنامه‌شان پاسخگوي اين گفتمان و نيازهاي آن باشد. بعد بر آن مبنا تيم معرفي بشود و بعد آن موقع يك فردي هم انتخاب بشود. اين بايد باشد. تا اينكه حالا يكي انتخاب شود بعد وزرا را چه كساني انتخاب كنيم؟
و بعد ببينيم كه حالا چه بايد كرد؟! اين دقيقا بايد عكسش باشد يعني گفتمان بايد به سمتي پيش برود كه خواستهاي واقعي نه در غالب (سطح)، حالا من وارد بحث‌هايي مي‌شوم مثلا مي‌گوئيم عدالت، كارآمدي و يك بحثهاي اين فرمي، اينكه خوب طبيعي است و ممكن است همه هم خوششان بيايد بگويند خوب شما مي‌گوييد عدالت ما هم مي‌گوييم عدالت يا كارآمدي و… اين كافي نيست بحث اين است كه حالا اين كارآمدي چه مختصاتي دارد چه ويژگيهايي دارد آن هم باز تو حوزه رياست جمهوري. يعني يك كسي كه رئيس جمهور مي‌شود براي كارآمدي بايد چه برنامه‌اي داشته باشد يك كسي كه در اين جايگاه قرار مي‌گيرد مثلا براي عدالت چه بحث‌هايي بايد داشته باشد نه يك بحثهاي كلي كه عدالت خيلي خوبه؛ اگر عدالت باشد همه چيز درست مي‌شود و… اين‌ها بله. يكي از آن بحثهاي خيلي مهمي كه پيش مي‌آيد اين است. لذا شما مي‌بينيد كه در ايام انتخابات رياست جمهوري كه شما آن نامه «براي فردا» ي آقاي خاتمي را مي‌خوانيد شما مي‌بينيد كه يكي از بحثهاي نامه اين است كه «مگرمن اين وعده را داده بودم؟ مگرمن مثلا آن شعار را داده بودم؟ كه بخواهم حالا انجام داده باشم» ببينيد حوزه رياست جمهوري عرصه شعار و وعده نيست، بحث وظيفه است. اين بايد در گفتمان شكل بگيرد.
**برنامه دولت و تيم دولت بايد قبل از انتخاب رئيس جمهور مشخص باشد
خيلي از سرنوشت امور كشور در دست قوه مجريه است و در راس آن رئيس جمهور است. هر كس كه مي‌خواهد باشد بعد از اين بحث‌ها آن وقع اين مطلب مهم است كه شما مي‌خواهيد با كدام تيم كار كنيد. اين حرف‌ها خوب اين برنامه‌ها خوب، بعد تيم نداشته باشيد؟ آقا اين حرف‌هايت خوب است ولي انجام نمي‌شود. اگر منصوب ما آدم خوب و (توانايي) نباشد بعد حالا شما بهترين برنامه را داشته باشيد! خوب آن فرد كه نمي‌تواند كار را پيش ببرد. يعني كسي بايد بيايد توي اين بحثهاي مختلف حالا در هر عرصه‌اي، يعني اگر كه از الان كه مدتي تا انتخابات رياست جمهوري مانده است فراتر از اين بازيهاي سياسي رايج كه فلان جناح دنبال فلاني است و فلان جناح دنبال كس ديگري است و…. اگر اين گفتمان و اين مطالبات و اين وظايف شكل بگيرد، در عرصه‌هاي مختلف شما تيم‌هاي كار‌شناسي درست كنيد، در سياست خارجي، مثلا آقا قرار است در چهار سال آينده سياست خارجه چه باشد؟ مثلا قرار است سياست خارجه بازدارنده فعال باشد. خوب اين چه مختصاتي دارد؟! و… برنامه داشته باشد، اين چيز غريبي نيست. در خيلي از جاهاي دنيا همين طوري است. مثلا كاملا مشخص است كه اگر آقاي «كري» بيايد روي كار، حالا شما در اين سايت نگاه كنيد، از الان مشخص است كه اگر كري بيايد يا بوش بيايد مثلا توي سياست خارجه چگونه عمل مي‌كنند. فضاي عمومي كشور، يعني كسي كه مي‌خواهد بيايد، براي مسكن چهار سال آينده چه برنامه‌اي دارد؟
كسي كه مدعي رياست جمهوري هست مدعي رهبري يك تيم اجرايي است، بايد برنامه داشته باشد، بايد بگويد بنده با يك مجموعه تيم هستم، اين تيم بنده. در عرصه مسكن اين حرف را دارد. من نمي‌گويم كه خود رئيس جمهور بايد هم مسكن بداند هم… اما رئيس جمهور يك فرد نيست نماينده يك تيم اجرايي است، ما مي‌گوييم رئيس دولت، رئيس كابينه، چه جوري بعد آن كابينه‌اش مي‌خواهد برود يك گوشه يك كار را بگيرد الان بايد حل بشود ديگر. (برنامه بدهد كه) در كشاورزي بحثم اين است؛ مثلا اين گندم را مي‌خواهيم فلان كنيم، اين را مي‌خواهيم به اينجا برسانيم و… اين بحث‌ها را بايد مشخص كينم. اين بحث‌هايي است كه بعد آن وقت شما مي‌بينيد كاملا در ايام انتخابات رياست جمهوري ما -حالا كاملا نمي‌خواهم بگويم- اما خيلي كم به آن‌ها پرداخته مي‌شود براي همين است كه افراد خيلي راحت مي‌توانند بيايند و جولان بدهند برايشان هم هيچ فرقي ندارد. حالا در بحثهاي ريز دستگاهي و بخشي كه جاي خودش را دارد و در بحثهاي كلي كه خيلي بيشتر.
الان بحث‌هايي كه مطرح شد من خدمت دوستان گفتم اين مقاله (دايگي دولت) كه سر مقاله شرق بود، 2-3 ماه قبل نوشته بود شما بخوانيد. يك روند كلي را خيلي قشنگ نشان داد يك ديدگاهي را كه خطش را دارد پيش مي‌برد. يك بحث را مطرح كرده بود كه چرا مثلا رويكرد به مهندس موسوي آورده‌اند اين جناح‌ها. قشنگ گفته است كه موسوي آدم اصولگرايي است، ولايت فقيه را قبول دارد، چه را قبول دارد، چي چي چي و… اما علي رغم هم اين چيز‌ها ما مي‌گوييم اين بايد باشد. چرا باشد؟ بعد آن مي‌آيد تحليلش را مي‌كند. حالا آن تحليلي كه داشت- و من يك نقدي به آن زده بودم- را حتما سعي كنند بخوانند. آن‌ها مي‌گويند هشت سال را اين روندي كه پيدا شده تحت عنوان كوچك شدن دولت، آنچه را كه آقا ديروز در ملاقات با كميسيون‌ها و هيئت رئيسه مجلس به آن اشاره كردند. الحمدلله يكي از بركات مجلس هفتم اين بود كه وارد اين عرصه شدند و جلوي اين كار را گرفتند.
**آمريكا شكل گيري سرمايه داري در ايران را مقدمه دموكراتيك كردن ايران مي‌داند
قشنگ ما مي‌بينيم اين حركتي كه شروع شده شما مي‌بينيد يكي از چيزهاي جالب اين است يعني مي‌خواهم بگويم دقت كنيد تقريبا تمام وزراي امور خارجه آمريكا و روساي جمهور حداقل در 16 سال اخير كه من مطالعه كرده‌ام همه‌شان جزء بحث‌هايي كه مطرح مي‌كنند و مي‌گويند اين است كه منافع ما در غالب 2 چيز پيش مي‌رود يعني 2 تا اصل در سياست خارجه‌شان دارند: 1- بازار آزاد 2- دموكراسي. مي‌گويند اين دو تا هر جا پيش رود خود به خود منافع ما تامين مي‌شود، حالا به آن شكل كه خودشان تعريف مي‌كنند. اين موضوع را مطرح مي‌كنند. شما مي‌بينيد توي اين بحثي كه اينجا مطرح مي‌شود دقيقا همين بحث مطرح مي‌شود. مي‌گويند اگر شما مي‌خواهيد دموكراسي در ايران شكل بگيرد خواه ناخواه بايد روند سرمايه داري شكل مثبت داشته باشد باهمين صراحت‌ها. اين مضمون يا برداشت من از بحث نيست، عين تعبير بحث است.
مي‌گويد روند سرمايه‌داري به همين شكل بايد ادامه پيداكند. مي‌گويند اين روند تا الان هم بد نبوده است ما 8 سال ديگر وقت فرصت داريم اگر اين روند سرمايه‌داري خود بخود پيش رود حداقل حوزه دولت از اقتدار خواهد افتاد و در برابرش حوزه عمومي كه من از آن تعبير به جامعه مدني مي‌كنم قدرتمند خواهد شد و دولت خود به خود فَشَل خواهد شد. بعد دقيقا در همان جا مي‌گويد كه ديگر اصلا دولتي نخواهند ماند كه آن موقع بخواهد مثلا با دموكراسي موافق باشد يا نباشد و بعد آن مي‌گويد اينكه ما مي‌گوييم فلاني باشد يا نباشد براي اين است كه اين روند در سايه اين مي‌تواند پيش برود حتي در تعبيرش در اين سرمقاله كه نگاه مي‌كنيم مثلا مي‌گويد فقط كساني در اينجا مي‌توانند خطرناك باشند. حتي يك تعبيري هم دارد كه فرقي نمي‌كند، اين روند ريشه پيدا كند ولو اينكه به تعبير من آقاي ناطق بيايد و آقاي آل اسحاق هم بشود وزير بازرگاني‌اش، آن هم اگر بيايد خوب است باز هم اين روند پيش مي‌رود.حالا تعبير من است نمي‌خواهم بگويم كه حتما درست است حتي راجع به خود آقاي مهندس موسوي هم اين طور نيست اين برداشت و تعبيري است كه آن‌ها دارند من مي‌خواهم بگويم اين خط آن عمق بحث جريان پشت پرده آن‌ها دقيقا آن مبانيشان را نشان مي‌دهد.
چون اگر روندي شروع بشود كه مي‌گويد كه ما 15 سال گذشته اين روند خوب پيشرفته، 7-8 سال ديگرادامه پيدا كند خودبخود دولت ضعيف خواهد گشت آن موقع است كه شما مي‌بينيد طرح‌هايي مثل بهره مالكانه خوب مي‌بينيم بله واقعاً اگر در عرصه‌هاي مختلف آن نظارت دولت به معناي رئيس جمهور و اين‌ها تضعيف بشود عملاً ديگر چيزي باقي نمي‌ماند خوب مي‌گويد بله آقا تو برو همه چيز‌هايت را هم داشته باش، پست كه دست من است، تلفن دست من است، برق دست من است، آب، برق، نفت همه چيز اينجاست. دست بخش خصوصي، مي‌شود سرمايه داري به شكل قوي. حالا مثلا تو بگو آقا دانشگاه‌ها بايد اين طوري باشد طرف دانشگاه خصوصي مي‌زند، مي‌گوييد فلان اين گونه مي‌زند. بحثم اين است كه آن موقع شما ستون‌ايد آدم هوشيار باشد يعني آن جريان نفهمد كه در اين قضيه مي‌خواهد چه كار كند. لذاست كه در آنجا هم مي‌گويد تنها رقيب جدي براي اين بحث كساني است كه آن‌ها هم متقابلا تاثير سرمايه داري بر دموكراسي را به اين معنا فهميده‌اند و براي همين هم است كه در تحليل‌هاي ديگر مي‌گويند قبل از هر چيزي هر چيزي بايد جلوي اين جريان را بگيريم و بقيه‌اش زياد مهم نيست.
**افزايش خصوصي سازي در عين محدود نشدن نظارت و اقتدار دولت
حتي اخيرا هم اسامي بعضي از كانديدا‌ها را آورده بودند كه حتي اگر اين‌ها هم باشند خوب است اشكال ندارد چون آن روند ادامه پيدا مي‌كند فقط وقتي خطرناك است كه آن بحث باشد. اين را من مثال زدم. يعني مي‌خواهم بگويم اگر اين هوشياري باشد علاوه بر اينكه براي بخشهاي مختلف بتواند برنامه داشته باشد بايد بحث داشته باشد براي كليات قضيه، آن اصول كلي، آن بحثهاي اساسي را داشته باشد آن هم مشخص، الان ما يكي از بحثهاي مهمي كه داريم اين است كه توي ايام انتخابات رياست جمهوري مثل مجلس، يكسري كليات، يكسري حرف‌ها، يكسري شعار‌ها حالا هركس باشد حالا نمي‌خواهم بگويم رئيس جمهورفعلي و قبلي، حالا آن رقبايي هم كه راي نياوردند آن‌ها هم همين طور شايد كه اگر آن‌ها هم راي مي‌آوردند معلوم نبود كه… چرا؟ چون كه اين گفتمان يك گفتمان عيني و واقعي مبتني بر يك شاخص‌هاي ملموس جامعه نيست. بايد مشخص بشود، عرصه رياست جمهوري عرصه اجرا است.
اگر فضاي عمومي كشور ان شاءالله به اين سمت برود حالا اين سرفصل‌هاي بحث بود كه در اين عرصه‌ها حالا بعدا بايد وارد شد كه حالا در هركدام اين‌ها عدالت يعني چه؟ كارآمدي يعني چه؟ شاخص‌هايش چيست؟ و مطالبات چيست؟ حال كسي كه مي‌آيد تو چه عرصه‌اي بايد كار كند و در آن بحثهاي كلي‌اش مثل خصوصي سازي مثل كوچك كردن دولت اين‌ها بايد كه يكدفعه اصل نشود متاسفانه. اين هشداري بود كه آقا دو بار در ملاقات با هيات دولت دادند يكبار هم كه پريروز دادندكه اين طوري نيست- بله خصوصي سازي خوب هست- اما نه به اين معنا كه شما حوزه نظارت و اقتدار دولت را محدود كنيد. در سرمايه داري‌ترين كشورهاي دنيا كه خود آمريكا باشد كه همه چيزش دست بخش خصوصي است، دولت كاملا نظارت دارد در همه چيز‌ها. يعني همين طور نيست كه همه چيز را ول كند برود، الان چرا هر شركت نفتي نمي‌تواند بيايد توي ايران قرارداد ببندد؟ مگر خصوصي نيست؟ مگر آزاد نيست؟…. براي اينكه دولت به آن اجازه نمي‌دهد. تو ديگه حق نداري اينجا فلان كني، ايران ممنوع، اينجا فلان صادرات، اينجا فلان. در كاپيتاليست‌ترين كشورهاي دنيا هم مي‌بينيم كه اين طور نيست كه هركه هر كاري دلش خواست بكند چون بخش خصوصي است. حالا اگر ان شاءالله اين مسائل به فرهنگ عمومي جامعه انتقال پيدا كند كه اينجا نقش نخبگان و خصوصا دانشجو و طلبه كه حضور موثرتري دارند بتواند اين‌ها را شفاف‌تر كند عيني‌تر كند و در يك فضايي تبليغ كند و ازش مطالبه كند، حتما اين مطالبه مي‌تواند در شكل دهي آن انتخابات رياست جمهوري در جهت يك گفتمان واقعي كمك كند و ان شاءالله تاثيرات خوبي هم داشته باشد.
**رياست جمهوري مگر الكي است؟
رئيس جمهور يك وظايفي دارد كه بايد به آن وظايفش به نحو احسن عمل كند برنامه داشته باشد براي انجام آن وظايف. چه شعارش را داده باشد و چه نداده باشد. چه از اين وظيفه خوشش بيايد يا نيايد كه بيايد و بگويد من از اقتصاد خوشم نمي‌آيد يا از بخش فرهنگ خوشم مي‌آيد. اين حرف‌ها نيست. رئيس جمهور يك وظايفي دارد. حوزه اقتصادي دارد، سياسي دارد و… بايد تو عرصه وارد شود و بايد كار بكند. يكي از بحثهاي مهمي كه بايد در اين گفتمان رياست جمهوري شكل بگيرد اين است كه رئيس جمهور چه وظايفي دارد؟ چه تاثيراتي مي‌تواند داشته باشد و چه قابليت‌هاي و امكاناتي را نياز دارد؟ متاسفانه ما به اين‌ها نپرداخته‌ايم. هر كسي مي‌تواند رئيس جمهور بشود و باشد، بحث اين است كه آقا وظايف شما چي شد؟مثلا بگويد اين شد يا مثلا بگويد اين كار را ما نتوانستيم بكنيم، خوب چرا نتوانستيد بكنيد؟ پس به چه دليلي وارد اين عرصه‌ها شدي، ببينيد پس اين مساله اگر در فضاي كشور شكل بگيرد كه رئيس جمهور وظايفش، اختياراتش، قدرتش و تاثيرگذاري‌هايش طبق قانون اساسي مشخص است. حالا بعد كسي كه مي‌آيد در اين عرصه، يعني اين جسارت را پيدا مي‌كند كه: «آقا من مي‌توانم وارد اين عرصه بشوم» اين چرا مي‌آيد و اين جسارت را پيدا مي‌كند؟ چون عرصه، يك عرصه جدي نيست؟ نخير! عرصه يك عرصه جدي است. الكي كه نيست وارد اين عرصه شد اين كار‌ها را از تو مي‌خواهد، اين وظايف را از تو مي‌خواهد. اين يك بحث بسيار مهمي است كه بايد (در اسرع وقت) مشخص شود كه رئيس جمهور چه وظايفي دارد؟ چه اختياراتي دارد؟ چه قدرتي دارد؟
قدرت رياست جمهوري در بسياري از حوزه‌ها قدرت بسيار بالايي است. شما ببينيد اين آثار دستگاه بزرگ ديوانسالاري و بوروكراسي كشور را بخش عمده‌اش در دست قوه مجريه و رئيس جمهور است ديگر. همه امور كشور هم دارند از اين سيستم (پايين مي‌آيند). خوب اگر كسي كه در راس اين قرار مي‌گيرد بايد آدمي باشد كه خيلي (نخبه) در اين دستگاه باشد. از اين طرف خيلي توانايي دارد، شما ببينيد كه در يك اداره با يك كاغذ مي‌تواند يك جايگاه را كلي بالا و پايين كند. حالا اين در دستگاه بزرگ قرار بگيرد. مثلا مجلس حداكثر مي‌تواند نظارت داشته باشد و نهايتا بتواند يك وزير را استيضاح كند. رئيس جمهور خودش مي‌تواند مستقيما يك سفير را احضار كند، وزير را عزل كند، استاندار را عوض كند و نصب كند و… كلي از اين باب مي‌تواند تحول ببخشد. از لحاظ برنامه‌اي، كلي برنامه‌ها را مي‌تواند (اجرا كند). در خيلي از بحث‌ها قانون خيلي كلي است؛ آئين نامه بگذارند، بخش نامه وضع كنند. اين‌ها همه دست رئيس جمهور است اگر ما بتوانيم كه ان شاءالله اين بحث در فضاي كشور شكل بگيرد كه مشخص بشود خيلي مي‌تواند تاثير گذار باشد.
نكته دوم اين است كه حالا اين امكانات اين (اختيارات) يك برآيندي دارد ديگر، يعني اين وظايف و اين اختيارات بايد برآيندش يك سري كار بشود. اين شعار‌هايي كه داده مي‌شد بايد عيني بشوند، يعني اين‌ها بايد بگونه‌اي بشود كه حداقل (در يك عرصه‌ها) به شكل جدي مطالبه بشوند. يعني اين بحث مطالبه كه شما مي‌گوييد، بعضي وقت‌ها مطالبه پيش گيرانه هم داريم ديگر. يعني نبايد يك كسي بشود رئيس جمهور، يكي بشود وزير بعد يك برنامه‌اي داشته باشد حالا برنامه‌اش درست يا ضعيف يا غلط. بعد حالا مثلا بياييم بگوييم اين وظيفه را انجام بده. عكسش هم مي‌تواند صورت بگيرد و مي‌شود مطالبه كرد و گفت در اين عرصه كسي كه رئيس جمهور (مي‌شود) بايد اين گفتمان‌ها را عمل كند، اين گونه بايد عنوان كرد كه گفتمان‌هاي واقعي و نيازهاي كشور اينهاست. حالا برنامه بايد اين مشخصات عيني را داشته باشد.
**عدالت بايد در تمام حوزه‌ها معنا شود
حالا يكي از بحث‌هايي كه دوستان زياد مطرح مي‌كنند همين بحث عدالت است. عدالت در دستگاه‌هاي مختلف يعني چه؟ اين اگر تبديل به يك گفتمان و يك بحثهاي عيني شد بعدا مي‌شود مطالبه شود. بايد عدالت را معنا كنيم نه بدان صورت كه: عدالت چيز خوبي است و يكسري بحثهاي كلي. الان بايد ببينيم كه خوب اگر شما مي‌گوييد عدالت به عنوان محور مباحث واين‌ها، عدالت در دستگاه اجرايي يعني چي؟ عدالت در حوزه آن كسي كه مي‌خواهد به عنوان رئيس جمهور ايفاي نقش بكند چه شاخصه‌هاي عيني را مي‌تواند داشته باشد؟ كه بعد بشود از آن‌ها از او سوال كرد. مثلا شما مي‌گوييد عدالت حوزه (شايسته سالاري) اين بايد مشخص شود! مثلا يك كسي كلي امكانات دارد، كلاسهاي كنكور، چي چي چي و… و يك كسي خيلي با استعداد است ولي امكانات مالي ندارد و نمي‌تواند مدرسه برود، خوب عدالت يعني برابري فرصت‌ها مثلا در عرصه تحصيل. تا اين برابري فرصت‌ها نباشد خوب عدالت هم محقق نمي‌شود، اين احتياج به يك برنامه‌اي دارد كه بايد رويش كار بشود. مثلا در بعضي كشورهاي سرمايه داري مي‌بينم اين طوري نيست. حالا هم كشورهاي اروپايي، يكي از دوستان از كره جنوبي آمده بود مي‌گفت در كره جنوبي (طرف) براي بچه‌اش معلم خصوصي گرفته بود بركنار شده بود. چون همه مي‌بايست در فرصت مساوي باشند. و دولت حتي وظيفه خودش مي‌داند كه براي همه (عدالت برقرار كند.).
عدالت در وزارت بهداشت يعني چي؟! اين‌ها بايد ريز و عيني بشوند. اين‌ها را بايد به طور عيني مطرح كرد تا بعد بتوان مطالبه كرد ما مي‌گوييم عدالت، خوب! بقيه هم مي‌گويند، بعد مي‌بينيم وزارت صنايع كار خودش را مي‌كند، وزارت مسكن كار خودش را مي‌كند و… در وزارت صنايع عدالت يعني چه؟ يعني مثلا نگاه شما به عدالت در حوزه صنعت چگونه است؟ به همين شكل در وزارت بازرگاني عدالت يعني چي؟ اين توزيع بحث يارانه كه مي‌گويند يعني چي؟ اين‌ها بايد گفتمان سازي بشوند. اگر شما نتوانيد اين بحث‌ها را شكل بدهيد يك بحثهاي شعاري پيش مي‌آيد و هيچ فرقي نمي‌كند كه چه آقاي X بيايد چه آقاي Y بيايد. شما مي‌بينيد دستگاه‌ها زياد فرقي نكرد؛ همان برنامه‌هاي كاريشان را دارند ادامه مي‌دهند زياد هم خداي نكرده ممكن است تاثيرگذاريهايي هم نداشته باشند. يكي از كارهاي مثبت اين است كه در حوزه‌هاي مختلف (اين بحث‌ها مطرح بشود). يكي از برنامه‌هاي كاري كه حالا دوستان دانشجو و طلبه مي‌گويند ما بايد چه كار بكنيم اين است كه كار‌شناسان وزارت تعاون، وزارت بهداشت، فلان وزارت ديگر را بياوريد آقا به نظر شما عدالت در اين بحث‌ها و وزارت خانه‌ها، در خدماتي كه مي‌توانند به مردم بدهند چگونه است؟ و مجموعه اين بحث‌ها مي‌بايست تحت عنوان گفتمان اجرايي عدالت كه به صورت مطالبه از دستگاه‌ها در مي‌آيد بشود. اگر اين فضا شكل بگيرد هر كسي كه كانديداي رئيس جمهوري بشود موظف مي‌شود كه در اين چهار چوب حركت كند.
انتهاي پيام//
سه|ا|شنبه|ا|24|ا|ارديبهشت|ا|1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سازمان خبری اقتصاد ایران]
[مشاهده در: www.econews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 348]
-
گوناگون
پربازدیدترینها