محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826606066
آرمانشهر آسمان
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: قرآن - فرزاد بالو: با نگاهي هر چند گذرا به تاريخ بشري، يكي از مهمترين مسائلي كه ذهن و ضمير عقلا و عموم افراد انساني هر قومي را به خود مشغول داشته است، دغدغه نيل به سعادت فردي و اجتماعي است. اساسا آرزوي دست يافتن به وضع مطلوب ناموجود، آدمي را بر آن داشته است تا لب به گله و شكايت بگشايد. بنابراين مي‌‌توان گفت انديشه درباره بهشت فردي و اجتماعي، قدمت زيادي دارد. اين مقاله بر آن است تا فارغ از آرمان‌شهر‌هاي ديروز و فردا، اكنون و امروز را از نظرگاه اسلام و با تاكيد بر آموزه‌هاي قرآني آن،به داوري بنشيند. البته همچنانكه در موضوع مقاله آمده است، در اين مجال، صرفا بر كليات اشارت رفته است وگرنه اين موضوع، جاي بسط و تجزيه و تحليل به مراتب بيشتري دارد. ناگفته پيداست كه سعادت فردي و اجتماعي نوع انساني، بسته به اين‌كه تحت تاثير چه جهان‌بيني و ايدئولوژي- بشري يا آسماني- قرار داشته باشد تعاريف متفاوتي خواهد داشت. در اين ميان و به ويژه در اديان آسماني، نسبتي كه فرد با دنيا و در ادامه با آخرت يا سراي پس از مرگ پيدا ميكند نقش تعيين‌كننده‌اي دارد. اما آنچه كه در سراسر عمر چهارده قرنه اسلام، همواره مورد توجه و تاكيد پيروانش قرار داشته است اين عقيده بوده كه اسلام دين ميانه‌روي است و در اين مكتب آخرت به نفع دنيا و نه دنيا به سود آخرت مصادره نمي‌شود و درواقع دنيا كشتگاه آخرت محسوب ميشود و بر لزوم بهره‌مندي از مواهب دنيوي انگشت تاييد نهاده ميشود «لا تنس نصيبك من‌الدنيا» (قصص/ 77) (و سهم خود را از دنيا فراموش مكن). در قرآن كريم، بهترين دعا، دعايي تلقي ميشود كه در آن بنده از خداوند، دنيا و آخرتي نيكو بطلبد، فارغ از اين‌كه در عرصه عمل و در شكل عيني آن، تصور و تصديق آرمانشهري كه پايه و اساس ديني داشته باشد تا چه حد پذيرفتني جلوه كند. اما با رجوع به آموزه‌هاي ديني و به ويژه – قرآن كريم- لااقل از نظر تئوريك، مي‌‌توان اثبات كرد كه شارع مقدس در پي دادن تعاليم و دستوراتي است كه در سايه آن بهشت فردي و اجتماعي يك مسلمان رقم بخورد و در نهايت به آرمانشهر زميني دست پيدا كند. بهشت فردي به حضرت مسيح(ع) كلامي منسوب است كه« به ملكوت آسمان و زمين پرواز نمي‌كند مگر آن كسي كه دوباره متولد شود». انسان‌ها به طور عام، از «تولدي آغازين» و طبيعي برخوردارند اما «تولدي ديگر» كه درواقع امري اختياري است، نصيب آن دسته از انسان‌هايي مي‌‌گردد كه ايمان به خدا و عمل صالح و جهاد مداوم با خصم درون و برون را، براي چگونه زيستن خود برمي‌گزينند. لذا حياتي تازه و نو را تجربه مي‌‌كنند كه بسياري از همنوعانشان از آن موهبت محرومند. به تعبير قرآن به «حيات طيبه» دست مي‌‌يازند «من عمل صالحا من ذكرا و انثي و هومومن فلنحيينه حياه طيبه» (نحل/97) ( و هر كس از زن و مرد، كار شايسته كند و مومن باشد قطعا او را با زندگي پاكيزه‌اي حيات حقيقي مي‌‌بخشيم.) علامه طباطبايي در بخشي از تفسير اين آيه مي‌‌نويسد: اين علم و اين قدرت جديد و تازه (حيات طيبه) مومن را آماده مي‌‌سازد تا اشيا را بر آنچه كه هستند ببيند و اشيا را به دو قسم تقسيم مي‌‌كنند: يكي حق و باقي و ديگري باطل و فاني. وقتي مومن اين دو را از هم متمايز ديد، از صميم قلبش از باطل فاني كه همان زندگي مادي دنيا و نقش و نگارهاي فريبنده و فتانه‌اش مي‌‌باشد اعراض نموده به عزت خدا اعتزاز مي‌‌جويد و وقتي عزتش از خدا شد ديگر شيطان با وسوسه‌هايش و نفس اماره با هوا و هوس‌هايش و دنيا با فريبندگي‌هايش نمي‌تواند او را ذليل و خوار كند زيرا با چشم بصيرتي كه يافته است بطلان متاع دنيوي و غناي نعمت‌هاي آن را مي‌‌بيند(1) بنابراين در سايه‌سار ايمان و عمل صالح به تعبير مولوي، آدمي چشم «آخر بين» پيدا ميكند و در«آخور بيني» متوقف نمي‌گردد. ناگفته پيداست كه اين بدين معنا نيست كه در صورت وصول به «حيات طيبه» آدمي بايد پشت پا به همه كاميابي‌ها و برخورداري‌ها بزند و «تنها» چشم اميد به مواهب موعود در «فردوس» برين ببندد چرا كه با وصول به «حيات طيبه» دنيا تفسيري ديگر پيدا ميكند. علي(ع) در نامه 27 نهج‌البلاغه در توصيف اعتدال‌گرايي پرهيزكاران و تمايزشان با دنياپرستان مي‌‌فرمايند: «و بدانيد اي بندگان خدا، كه پرهيزگاران، هم در اين دنياي زودگذر سود برند و هم در جهان آينده آخرت. آنها با مردم دنيا در كارهاي دنيوي شريك شدند و مردم دنيا با ايشان در كارهاي اخروي شريك نشدند. در دنيا زيستند، نيكوترين زيستن‌ها و از نعمت دنيا خوردند، بهترين خوردني‌ها و از دنيا بهره‌مند شدند، آنسان كه اهل ناز و نعمت بهره‌مند شدند و از آن كامياب گرديدند، چونان كه جباران خودكامه كام گرفتند. پس رخت به جهان ديگر كشيدند، با ره‌توشه‌اي كه آنان را به مقصد رسانيد و با سودايي كه سود فراوانشان داد. لذت زهد را در دنيا چشيدند و تعيين كردند كه در آخرت در جوار خداوندند.(2) بي‌ترديد، افرادي كه گام به اين مرحله تازه از زيستن مي‌‌گذارند از «علم اليقين» به «حق اليقين» و «عين اليقين» ارتقا و ارتفاع مي‌‌يابند و حقايق عالم وجود برايشان مكشوف و معلوم مي‌‌گردد. بهشت اجتماعي آنچه كه در اين قسمت مورد مداقه و ارزيابي قرار خواهد گرفت درواقع شكل بسط يافته‌تر و اجتماعي‌تر اهم مواردي است كه در گفتار پيشين و در قالب بهشت فردي بدان پرداخته شد. به تعبير ديگر ميان بهشت فردي و اجتماعي و اسلام رابطه‌اي طولي برقرار است. در آيه 66 سوره مائده مي‌‌خوانيم: « و اگر آنان به تورات و انجيل و آنچه از جانب پروردگارشان به سويشان نازل شده است، عمل مي‌‌كردند قطعا از بالاي سرشان (بركات آسماني) و از زير پايشان (بركات زميني) برخوردار مي‌‌شدند.» علامه طباطبايي مراد از «خوردن» در اين آيه را مطلق «تنعم» و «تمتع» مي‌‌داند چه اين‌كه از راه خوردن باشد يا از راه‌هاي ديگر. در ادامه اين آيه را در مقام بيان همان مطلبي مي‌‌داند كه آيه 96 اعراف درصدد بازگو كردن آن است:«ولو ان اهل القري آمنو اوتقوا لفتحنا عليهم بركات من السماء والارض ولكن كذبوا فاخذناهم بما كانوا يكسبون»(اگر مردم شهرها ايمان آورده و به تقوا گراييده بودند قطعا بركاتي از آسمان و زمين برايشان مي‌‌گشوديم ولي تكذيب كردند پس به كيفر دستاوردشان گريبان آنان را گرفتيم.) مرحوم علامه طباطبايي در تفسير اين آيه مي‌‌نويسد: بركات به معني هر چيزي از قبيل امنيت و‌آسايش و سلامتي و مال و اولاد است و... جمله «لو ان اهل القري آمنو و اتقوا» دلالت دارد بر اين‌كه افتتاح ابواب بركت‌ها مسبب از ايمان و تقواي جمعيت‌هاست نه ايمان يك نفر و دو نفر از آنها. چه كفر و فسق جمعيت با وجود ايمان و تقواي چند نفر باز كار خود را مي‌‌كنند.(3)علامه در پايان از مفاد اين دو آيه چنين نتيجه مي‌‌گيرد كه «... پس اگر انسان به صلاح و سداد گرايد از اين گونه آيات استفاده ميشود كه نظام دنيا هم از جهت ايفا به لوازم سعادت زندگي بشري، هم از جهت رفع بلا و توفير نعمت براي او صالح خواهد شد. (4) حال آيا نمي‌توان گفت كه جامعه انساني در صورت تصديق و تمكين در برابر رسالت انبيا - و البته در همين دنيا- از مواهب سرشار مادي و معنوي بهره‌مند خواهد شد و بهشتي زميني را تجربه خواهد كرد اما ناسپاسي و غفلت و ضبط و خفاي آدميان مانع حصول به چنين قاعده‌اي به طور همه‌جانبه و فراگير گشته است؟ شواهد قرآني و تصديق بهشت اجتماعي در قرآن كريم شواهد و مستنداتي وجود دارد كه بر امكان تحقق بهشت اجتماعي در زندگي دنيوي صحه مي‌‌گذارد. بنابراين ما در ادامه به ذكر پاره‌اي از اين موارد مي‌‌پردازيم: 1) قوم نوح پس از آن‌كه نوح(ع) در راه دعوت قوم خويش به بندگي خدا و تقواي الهي با ناكامي مواجه ميشود، اين عدم پذيرش دعوت الهي را با محروم ماندن از بهشت اجتماعي برابر مي‌‌داند: فقلت استغفروا ربكم انه كان غفارا. يرسل السماء عليكم مدرارا و يمدكم باموال و بنين لكم جنات و يجعل لكم انهارا (نوح/ 12-11-10)گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است/ تا برشما از آسمان باران پي‌درپي فرستد/ و شما را به اموال و پسران ياري كند و برايتان باغ‌ها قرار دهد و نهرها براي شما پديد آورد. خالي از لطف نيست بيفزاييم كه در همين سوره، شرط بندگي خدا و پيشه كردن تقوا و اطاعت از پيامبر(ص)، موجب بخشش گناهان و تاخير مرگ تا اجل مسمي(سرآمد طبيعي) شمرده شده است. بنابراين يكي از نعمت‌هايي كه در بهشت اجتماعي نصيب انسان‌هاي مومن و نيكوكار ميشود اين است كه بر مرگ‌هاي زودرس و نابهنگام گرفتار نمي‌آيد با مرگ طبيعي (اجل مسمي) از دنيا مي‌‌رود( نوح/3 و 4؛ ابراهيم/10). 2 ) قوم هود در بخشي از سوره هود مي‌‌خوانيم كه حضرت هود(ع) قوم خود را به بندگي خداوند فرامي‌‌خواند و درخصوص رسالت الهي انتظار هيچ اجر و مزدي ندارد تا اين‌كه به اين آيه مي‌‌رسيم: «و يا قوم استغفروا ربكم ثم توبوا اليه يرسل السما عليكم مدرارا و يزدكم قوه الي قوتكم و لا تتولو‌امجرمين.» هود/52)اي قوم من، از پروردگارتان آمرزش بخواهيد پس به درگاه او توبه كنيد تا از آسمان به شما بارش فراوان فرستد و نيرويي بر نيروي شما بيفزايد و تبهكارانه روي مگردانيد. پي‌نوشت‌ها: 1 - الميزان، ج 12، ص 67. 2 - نهج‌البلاغه ، ترجمه عبدالمحمد آيتي، ص 643 3 - الميزان، ج 8 ، ص 280. 4 - همان ، ج 6 ، ص 60 .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 370]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها