واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: تلاش زیادی برای شناسایی و معرفی موسیقی نواحی ایران صورت گرفته و بزرگانی مانند محمدرضا درویشی پژوهشهای بسیاری در این زمینه انجام دادهاند. جشنوارههای متعددی نیز در این زمینه برپا شده تا موسیقی نواحی ایران را که استادان گمنامش یکییکی چهره در نقاب خاک میکشند، زنده نگه دارد، اما بیشترین موفقیت را در این میان گروه رستاک کسب کرده که توانسته با آثارش در دل مردم جا باز کند و توجه آنها را به موسیقی نواحی و اقوام ایرانی جلب کند.
حالا آنها در آستانه 20 سالگی گروهشان چهارمین آلبوم موسیقی خود را با عنوان «میان خورشیدهای همیشه» به علاقهمندان موسیقی نواحی ایران عرضه کردهاند. «رنگوارههای کهن» 1386، «همه اقوام من» 1389 و «سورنای نوروز» 1391 از دیگر آثار آنهاست.
با سیامک سپهری سرپرست گروه موسیقی رستاک درباره فعالیتهای این گروه گفتوگو کردیم که در ادامه میخوانید. گروه رستاک بیشتر در برنامههایی که دعوت میشود به اجرای موسیقی میپردازد یا تمرکزش بر برگزاری کنسرت است؟ بستگی به شرایط دارد. ولی ما عمدتا کنسرت برگزار میکنیم. شاید یک برنامه مشخص یکساله به شکل تور منسجم نباشد ولی تلاشمان این است که در شهرهای مختلف کنسرت برگزار کنیم. هماهنگ کردن این همه نوازنده سخت نیست؟ سخت است ولی برای من و دیگر اعضای گروه رفتن به شهرهای مختلف و اجرای کنسرت برای مردم تجربهای هیجانانگیز است. به نظرم دیدن شهرهای ایران و مردمشان بیشترین هیجان و لذت را در کار ما دارد. فاصله زمانی آلبوم سوم و چهارم شما که دو ماه پیش منتشر شد، چهار سال بود. اعضای گروه رستاک به طور مستمر با این گروه کار میکنند یا هر از گاهی کنار یکدیگر جمع میشوند و کار جدیدی ارائه میکنند؟ روند آماده شدن یک مجموعه مراحل مختلفی دارد که نخستین مرحله آن به پژوهش و انتخاب سوژهها و آثار مناطق ایران اختصاص دارد. پس از آن، مرحله تنظیم را در پیش داریم که به صورت کارگاهی با تعداد معدودی از اعضای گروه آغاز میشود و سپس سعی میکنیم قطعه خام را چند مرتبه اجرا کنیم تا به یک پختگی برسد. پس از آن، به مرحله ضبط میرسیم و سرانجام به کار ساخت نماآهنگ میرسیم که شامل جنبههای بصری مانند انتخاب لوکیشن، طراحی لباسها، اجرا، تصویربرداری و... . گروه رستاک سال 1376 تشکیل شد. ولی نخستین آلبومش را سال 1386 منتشر کرد. این فاصله ده ساله برای چه بود؟ «رنگوارههای کهن» نخستین کار ما بود که به صورت صوتی به بازار آمد. پس از آن سه مجموعه صوتی ـ تصویری منتشر کردیم، اما فاصله ده ساله از تشکیل رستاک تا انتشار نخستین کارش شاید به این دلیل بود که همیشه دو جریان به شکل موازی برای ما اهمیت داشته است: نخست موضوع ساختار گروه به شکلی بود که سبب حفظ روابط کاری اعضا شود و هم در مسیر فعالیت هنری گروه اتفاق ایجاد کند. ما فعالیتمان را در شاخهای از موسیقی آغاز کردیم که هیچ دورنمایی از آن نداشتیم. بخش اعظم این زمان صرف تحقیق و پژوهش شد. در این ده سال یاد گرفتیم که چگونه در کنار همدیگر کار کنیم. این مسأله اگر از آهنگسازی و آلبوم دادن بیشتر نباشد، قطعا کمتر نیست. چالشها و اتفاقاتی که در هر جمع انسانی که حتی به دنبال یک هدف مشترک هستند، میافتد هر چند میتواند به نوآوری بدل شود، بسیار پیچیده است. معتقدم آن ده سال ارزشش را داشت و در مجموع از موفقیتی که در کار گروهی کسب کردهایم، راضی هستیم و فکر میکنم در جهت درستی حرکت میکنیم. همه اعضای رستاک به موسیقی اشتغال دارند؟ بله، در حال حاضر موسیقی دغدغه اصلی همه اعضای گروه رستاک است. همان طور که گفتید، کار گروهی بویژه در ایران با چالشهای زیادی همراه است. چالشهایی که در گروه به وجود میآید، چگونه برطرف میشود؟ وقتی یک کار گارگاهی صورت میگیرد، ایدههای مختلفی داده میشود و در جمع به نتیجهای میرسیم یا من به عنوان سرپرست تصمیم میگیرم. به نوبه خودم سعی میکنم فضایی ایجاد کنم که در آن فضا هر کسی تا حد ممکن بتواند ایدههایش را بر مبنای توانایی خود شکل دهد و مطرح کند. به هر حال، جدا از موسیقی در هر زمینهای، همکاری در یک تیم برای رسیدن به هدف واحد کار دشواری است که خوشبختانه در گروه ما تبدیل به یک تجربه قابل باور و اجرا شده است. قطعات آلبوم «میان خورشیدهای همیشه» را چگونه انتخاب کردید؟ دو ویژگی برای ما در اولویت قرار داشت. نخست این که حداقل موسیقی یکی دو منطقه دیگر را به کار اضافه کنیم و دیگر این که قطعاتی را برگزینیم که ظرفیت روایت مجدد را داشته باشند. در این آلبوم به موسیقی هفت منطقه پرداخته شده و یکی از قطعات براساس موسیقی جنوب کرمان انتخاب شده است. همچنین از هرمزگان، خوزستان، بلوچستان، فارس، کردستان و آذربایجان نیز قطعاتی در این آلبوم وجود دارد. چرا همچنان بر موسیقی نواحی تأکید دارید؟ موسیقی نواحی همچنان ظرفیتهای زیادی دارد که به آن پرداخته نشده است. اما درباره این که رستاک تا چه زمانی انگیزه کار بر موسیقی نواحی را داشته باشد، باید بگویم ما هنوز انگیزه داریم که روی موسیقی نواحی کار کنیم و هر چه جلوتر رفتیم شاهد اتفاقات بهتری بودیم که ما را در ادامه این راه مصممتر میکند. خواندن ترانههای محلی با لهجه اصیل کار آسانی نیست. در کنسرتهای استانی که ترانههای محلی آنها را اجرامیکنید، مردم چه واکنشی دارند؟ در واقع، نخستین چیزی که مخاطبان هر منطقه ممکن است با آن دچار چالش شوند، کلام و لهجه است. دشواری این کار به دوش خوانندگان اصلی رستاک یعنی فرزاد و بهزاد مرادی است که اصالتا کرد هستند. آنها با تمرین و کمک گرفتن از استادانی که بر موسیقی و گویش هر منطقه اشراف دارند، سعی میکنند ترانهها را با گویش و لهجه اصیل بخوانند. خدا را شکر تا الان بازخورد خوبی داشتیم. کمیل انتظاری گروه فرهنگ و هنر
یکشنبه 24 بهمن 1395 ساعت 11:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]