تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817456553
مخالفت سیاسی با طرح تغییر سرفصل های رشته جامعه شناسی
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت؛
مخالفت سیاسی با طرح تغییر سرفصل های رشته جامعه شناسی
شناسهٔ خبر: 3868917 - پنجشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۵ - ۱۲:۳۸
دین و اندیشه > اندیشکده ها
.jwplayer{ display: inline-block; } عده ای با چشم بستن بر روی تمامی جریانات تحول خواه و با چسباندن انگ سیاسی و فرمایشی بودن به همه آن ها در تلاش برای حفظ نگاه پوزیتیویستی و قرن نوزدهمی به علم هستند. خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه-عارفه نیلی: «تحول در علوم انسانی به شیوه ی فرمایشی و با صرف تغییر سرفصل دروس تحولی منفی تلقی می گردد.» «این رویکرد در جهت ارتقا و به روزرسانی علوم اجتماعی نیست.» «هرگونه تحولی در نهاد علم باید با همفکری دانشگاهیان باشد و آکادمی باید خودش برای خودش تصمیم بگیرد.» «بیشتر مشکلات ما ناشی از بی توجهی به جامعه شناسی و کاربردی کردن و مردمی کردن آنست.» «این اقدامات از سوی نهاد سیاست صورت می گیرد و در جهت سیطره بر روی نهاد علم می باشد و مورد حمایت مالی و اداری قرار می گیرد.» «جامعه شناسی در طی حیات ۸۰ ساله ی خود روند رو به جلو و تکاملی داشته است و همواره اساتید دلسوز این رشته در برابر افرادی که می خواستند اساس آن را به زیر سوال ببرند ایستاده و در جهت تثبیت جایگاه این علم بسیار تلاش کرده اند.» «حمایت سیاسی از تحولات علمی معمولا نتیجه ی عکس دارد و به طور کلی هرگاه قدرت سیاسی پشت این تحولات قرار بگیرد این اقدامات نه تنها موفقیت آمیز نیست بلکه حاصل آن نابودی ساحت علم و عدم استقلال آنست.» «تصمیم گیری در رابطه با سرفصل های دروس علوم اجتماعی در دست عده ای محدود است.» این ها گزیده ای از سخنانی است که این روزها بعضا از جانب برخی اساتید جامعه شناسی مطرح گردیده است و همه می دانیم در واکنش به «طرح تغییر سرفصل های رشته ی جامعه شناسی» بیان شده است. مخالفین با اقدامات اخیر شورا یکدست نیستند و از طیف های گوناگون فکری در برابر آن مقاومت شد و طیف مخالفین از افراد دارای رویکردهای گوناگون به تحول آغاز شده و به محافظه کاری و مخالفت با هرگونه تحولی منتهی می شود. در این جا به بررسی نگاه یک طیف خاص که برخی از آن ها از هیات مدیره ی انجمن جامعه شناسی ایران هستند می پردازیم. رویکرد کلی این طیف را به این مساله می توان از دو منظر نگاه کرد. از یک بعد می توان مخالفت های اخیر را به این شکل تحلیل کرد که رشد و تحول علم در طی یک روند و پروسه ی طولانی مدت اتفاق می افتد و صرف اقدامات فرمایشی و دخالت مستقیم سیاست در نهاد علم، نمی تواند تغییر و تحول عمیقی بوجود آورد. در واقع هرگونه تحولی در نهاد علم باید از متن فضای علمی و بواسطه ی خواست عالمان آن اتفاق بیافتد. نمی توان با اقداماتی سطحی و شتابزده در جهت پویایی فضای علمی اقدام کرد. تحول مانند واکسنی نیست که بتوانیم آن را به پیکره ی بی جان علم دانشگاهی تزریق کنیم! این ها یک بعد مساله بوده است. اما مخالفت ها بعد باطنی و عمیق تری نیز دارند. عدم حضور برخی از اساتید برغم دعوت در شورا بعد اساسی تری نیز دارد و این فراتر از اذعان آنان به بی تاثیری در روند کلی شورا است. نوع نگاه محافظه کارانه و عموما قرن نوزدهمی ای در این طیف دیده می شود که از تبعات آن مقاومت اساسی در برابر هرگونه تحول بنیادی است و با چشم بستن بر روی تمامی جریانات تحول خواه و با چسباندن انگ سیاسی و فرمایشی بودن به همه ی آن ها در تلاش برای حفظ نگاه پوزیتیویستی و قرن نوزدهمی به علم می باشد و بدنبال مخالفت با اقدامات شورا با هرگونه تحول اساسی و بنیادی مقابله می کند و این نوع نگاه و گرایش محافظه کارانه ضمن انتقادات مطرح گردیده به شورا بوضوح دیده می شود. سخنانی از قبیل این که: جامعه شناسی موجود بیش از ضعف درونی گرفتار بی توجهی نهادهای گوناگون بوده است و جامعه شناسی در ایران رو به تکامل بوده است و ... . و در مواجهه با رویکردهای تحول خواه در فضای علمی، در تلاش است تا با نقد اقدامات صوری صورت گرفته اساس آن را به زیر سوال برده و با بزرگنمایی اتفاقات اخیر صورت گرفته در شورا اساسا صورت مساله را پاک کند و با نادیده انگاشتن اقدامات اساسی تر صورت گرفته در این راستا، به تثبیت جایگاه کنونی خود در فضای دانشگاهی بپردازد. شاهد مثالی اساسی ای که می توان برای این ادعا آورد نادیده انگاشتن تاسیس رشته ی فلسفه ی علوم اجتماعی به عنوان رشته ی آکادمیک در دانشکده های علوم اجتماعی است. تا به حال تمامی مخالفت های صورت پذیرفته با مقوله ی تحول با تاکید محوری بر سطحی و سیاسی بودن این اقدامات صورت پذیرفته است. عموما مخالفت هایی که در قالب بیانیه و مخالفت های علنی غیر رسمی و در جهت مقاومت در برابر تحول مبنایی در علم اظهار گردیده است، در اشاره به تاسیس گروه علوم اجتماعی اسلامی و رشته ی دانش اجتماعی مسلمین صورت پذیرفته است. مخالفین بدون آن که کوچک ترین اشاره ای به تاسیس رشته ی فلسفه ی علوم اجتماعی بواسطه ی این گروه داشته باشند و نسبت رشته ی دانش اجتماعی مسلمین با این رشته را در نظر بگیرند، صرفا با نقدی سطحی تمامی اقدامات صورت گرفته با عنوان تحول را به صرف اقدامات سیاسی و فرمایشی فروکاهیده و تمام تلاش خود را می کنند که برای آن وجهه ای فراتر از این اقدامات قایل نشوند. رشته ی فلسفه ی علوم اجتماعی رشته ای زنده و ضروری در جهت ریشه یابی و حل بحران آکادمی بوجود آمده در جهان و بالاخص بحران آکادمی همواره موجود در ایران می باشد اما هیچ گاه به عنوان گامی مثبت در جهت تحول بدان اشاره ای نکرده و با نقدهای سطحی سعی در بی ریشه و مبنا خواندن نگاه های موجود به بحث تحول در علم در فضای علمی دارند. در مکاتب اخیر بوجود آمده در فلسفه ی علم (برای ما اخیر است و گرنه برخی نزدیک به یک قرن است که مطرح شده اما ما نمی بینیم یا نمی خواهیم ببینیم!) علم جدای از ارزش بی معناست و به عنوان ایده ای منسوخ شناخته شده است و بدان همچون امری موهوم نگریسته می شود و علم جهان شمول، چیزی بیش از رویای محقق نشده ی بشر دوران روشنگری نمی تواند باشد. این نوع نگاه، جایگاه علم و نهادهای علمی دگم و ریشه دار در دانشگاه های ما را متزلزل می کند و پرداختن به مقوله ی تحول در نهاد علم را به عنوان ضرورتی انکارناپذیر پیش روی ما قرار می دهد. اما آنچه شاهد آنیم مقاومت عظیم و گسترده در برابر تحول مبنایی در علم بوده است که از سوی طیفی از اساتید دنبال می شود و این طیف اکثریت فضای علمی کشور را دردست داشته و عاملان اصلی عقب ماندگی علمی کشور می باشند و نهادهای اصلی علمی در دست آنان بوده و هست و از ابتدای ورود فرمایشی علوم اجتماعی در نهادهای علمی ریشه دوانده و همچون سپری محافظ در برابر رویکردهای گوناگون تحول خواه قرار می گیرند. این نهادهای علمی ادعای دموکرات بودن و جدایی علم از بازار و سیاست را نیز دارند ولی آنچه مضحک است ارتباط و نسبت تام این نهاد ها با سیاست و جریانات سیاسی است و انحصارگرایی ای که معمولا به شورا نسبت داده می شود در نهادهای تثبیت شده ی علمی دانشگاه، از جمله انجمن جامعه شناسی ایران آشکارا دیده می شود، انجمنی که نمایندگی طیف های گوناگون اصحاب علوم اجتماعی کشور را برعهده دارد باید از نگاه های مختلف به مقوله ی علوم اجتماعی نیز نماینده داشته باشد. انحصاگرایی بد است اما در نهاد علمی فاجعه است! طنز تلخ تکرار تاریخ اینست که افراد و نهادهایی که بیش از همه ندای تفکر علمی و فارغ از ارزش را می دهند خود بیشترین ارتباط را با نهاد سیاست داشته و جز دغدغه ی محکومیت جریانات تحول خواه با برچسب های سطحی بودن و ... در جهت تثبیت نگاه منسوخ خود، دغدغه ی دیگری ندارند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها