محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827772815
شکر نعمت واجب است/ به کارگیری اعضا و جوارح در آنچه خدا خواسته
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: پای درس اخلاق؛
شکر نعمت واجب است/ به کارگیری اعضا و جوارح در آنچه خدا خواسته
شناسهٔ خبر: 3762453 - سه‌شنبه ۱۶ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۱:۱۸
دین و اندیشه > آیین ها و تشکل های مذهبی
.jwplayer{ display: inline-block; } آیت الله مظاهری گفت: شکر نعمت‌ها این است که انسان اعضا و جوارح را در آنچه خدا برای آن خلق کرده، صرف کند. صرف کردن این بُعد مادی در گناه و در آن چیزی که خدا راضی نیست، گناهش بزرگ است. به گزارش خبرگزاری مهر، متن زیر مشروح سخنرانی آیت الله مظاهری در درس اخلاق مورخ ۱۱ شهریور است که در ادامه می خوانید. الحمدلله ربّ العالمین والصلاة والسّلام علی خیر خلقه أشرف بریته ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علی آله الطیّبین الطاهرین و عَلی جمیع الانبیاء وَالمُرسَلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لَعنة الله عَلی اعدائهم أجمعین شهادت جانگداز امام نهم جوادالائمه امام محمدتقی«سلام‌الله‌علیه» را به همۀ شما تسلیت می‌گویم و از طرف همۀ شما این شهادت بزرگ را به ساحت مقدس حضرت ولی عصر«ارواحنافداه» تسلیت می‌گویم و از طرف همۀ شما از حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» می‌خواهم نظر لطفی به جلسه کنند و صاحب جلسه شوند و انشاءالله همه با لطف حضرت زهرا از جلسه بیرون رویم. ثواب جلسه هم که بالاترین ثواب‌ها و هدیه‌هاست، از طرف همۀ شما هدیه می‌کنیم خدمت امام جواد«سلام‌الله‌علیه» و انشاءالله ایشان این هدیه را قبول می‌کنند و با لطف ایشان از جلسه بیرون می‌رویم. لذا برای اینکه امام جواد نظر لطفی به جلسه داشته باشند، هدیه کنید خدمت ایشان سه صلوات. بحث این مدت ما دربارۀ معرفة النفس یعنی انسان‌شناسی و خودشناسی بود. بیست و یک فصل در این باره گفتگو کردم. فصلی که ناقص مانده است، فصل بیست و دوم دربارۀ روابط انسان با دیگران است. فصل طولانی، اما فصل مهم و نتیجه‌داری است. در این باره عرض کردم ما یک رابطه داریم با درون خود، با آن بُعد معنوی، یعنی با فطرت و عقل و وجدانی اخلاقی، و در این باره فی‌الجمله صحبت کردم و فهمیدیم اگر ما از آن بُعد معنوی پیروی کنیم، می‌رسیم به جایی که به جز خدا نداند. به قول قرآن خلیفة الله می‌شویم: «وَ إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلاَئِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً»[۱] در این باره فی‌الجمله صحبت کردم و تقاضا کردم مخصوصاً از جوان‌ها که مواظب این رابطه باشید. خلق شده‌ایم برای همین و در این دنیا آمده‌ایم برای همین. در این دنیا آمده‌ایم برای اینکه به مقام‌های بالا و به مقام لقا و فنا و بالاتر برسیم، اما شرطش اینست که مراعات کنیم و این رابطه با حفظ کنیم و پیروی از عقل و وجدانی اخلاقی و فطرت کنیم. بحث دوّم رابطه انسان با این بُعد مادی است. ما مرکب از دو بُعد هستیم. یکی بُعد معنوی یعنی روح و به عبارت دیگر عقل و فطرت و وجدانی اخلاقی و یکی هم بُعد مادی یعنی جسم، یعنی اعضا و جوارح ما. هفتۀ گذشته در این باره صحبت کردم که این اعضاء و جوارح از نظر فنّ علمی و زیست‌شناسی فوق‌العاده دقیق و ظریف است و فوق‌العاده تام و کامل است. به قول شیخ‌الرئیس که یک جمله دارد و جملۀ خوبیست. می‌گوید پروردگار عالم به اندازه‌ای به این بُعد دقت کرده است که مواظب گودی کف دست و گودی کف پا و مژگان چشم و ابرو هم بوده است. اگر گودی کف دست و گودی کف پا نبود، راه رفتن و زندگی کردن مشکل بود. پروردگار عالم مراعات این گودی کف پا و کف دست و مژگان چشم و ابرو را نیز کرده است. به ما چشم و گوش و قلب و جهاز هاضمه و جهاز دافعه داده است و به قول آن شاعر: مقدری که به گل نکهت و به گِل جان داد به هرکه هرچه سزا بود حکمتش، آن داد بنابراین این بُعد مادی ما خیلی دقیق است. بحث رسیدن به اینجا که رابطۀ این بُعد مادی چند چیز است. اول اینکه باید شکر این نعمت را داشته باشیم. به قول سعدی: هر نفسی که فرو می‌رود ممدّ حیات است و چون برگردد مفرّح ذات است. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است. از دست و زبان که برآید که بگوید الحمدلله که نفس می‌کشم: «وَ قَلِیلٌ مِنْ عِبَادِی الشَّکُورُ»[۲] هفتۀ گذشته می‌گفتم شما عزیزان از خوبان هستید، اما تا حال شده تسبیح دست بگیرید و صد مرتبه بگوید الحمدلله رب العالمین که جهاز تنفّس دارم، در حالی که فوق‌العاده مهم است. مغز ما چه ظرافت‌هایی دارد و بالاخره آن جهازی که در این بدن ما نهفته است. گلبول‌های قرمز و گلبول‌های سفید، یعنی دو گارد فوق‌العاده مهم که قابل شمارش نیست. یکی گارد نگهبان که آن گلبول‌های سفید است و در مقابل میکروب‌هایی که وارد بدن می‌شوند، دفع میکروب می‌کنند و اگر نیم ساعت کار نکنند، میکروب انسان را می‌کشد. یکی هم گارد پخش ارزاق است. این گلبول‌ها غذا را می‌گیرند و خیلی دقیق به هر سلول به اندازه‌ای که لازم دارد، غذا می‌رسانند. تبعیض در کارش نیست و کم‌کاری و بیکاری در کارش نیست و العیاذبالله اگر تبعیض کند انسان را نابود می‌کند و العیاذبالله نیم ساعت کار نکند، انسان را نابود می‌کند. تا حال نشده یکی از ما که بگوید الحمدلله رب العالمین که دو گارد نگهبان و پخش ارزاق به اندازه‌ای که شمارش آنها یا نمی‌شود یا مشکل است، پروردگار عالم به من عنایت کرده است. این رابطۀ انسان با گلبول‌های قرمز و گلبول‌های سفید است و اول رابطه شکر نعمت خداست. هفتۀ گذشته اشاره‌ای به شکر نعمت‌های خدا کردم. یکی اینکه می‌گوییم الحمدلله رب العالمین که هرچه بدن من بخواهد، دارد. علم نمی‌تواند بگوید ای کاش این ذره هم در بدن بود. یا این زیادی در بدن نبود، شکر می‌خواهد. الحمدلله رب العالمین، الحمدلله علی کل نعمة، الحمدلله علی کل حال می‌خواهد. اما بالاتر اینکه شکر این نعمت‌ها «صرف العبد جمیع ما انعمه الله الذی خُلقَ لِعَجله». خدا چشم را خلق کرده است برای اینکه ما در چاه نیفتیم. چشم را خلق نکرده است برای اینکه نانجیبی کنیم و العیاذبالله پَلَشتی کنیم و نگاه به نامحرم کنیم و نگاه آلوده کنیم. خدا زبان را خلق کرده برای اینکه ما گفتگو کنیم و استفادۀ حلال کنیم و زبان را خلق نکرده برای اینکه ما غیبت کنیم یا تهمت بزنیم یا شایعه‌پراکنی کنیم و همچنین سایر اعضای بدن تا آخر. شکر این نعمت‌ها اینست که انسان اعضا و جوارح را در آنچه خدا برای آن خلق کرده، صرف کند. به عبارت دیگر صرف کردن این بُعد مادی در گناه و در آن چیزی که خدا راضی نیست، گناهش بزرگ است به اندازه‌ای که: «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ»[۳]؛ اگر شکر کنید خدا چشم و گوش و مغز و قلب و سایر اعضا را نگاه می‌دارد و اما اگر کفران نعمت کنید و آن را صرف در گناه کنید، عذاب خدا بزرگ است، که در بعضی اوقات می‌فرماید کفر است. در همین آیه می‌فرماید کفر است: «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ»؛ کفر نعمت یعنی ناسپاسی، یعنی نشنیدن حرف خدا و صرف کردن اعضا در گناه. سوم اینکه ما یک اصالة الصّحه داریم. اصالة الصّحه‌ای که فقها دارند، اینست که می‌گویند کارهایی که دیگران انجام می‌دهند، اگر ما شک کنیم درست هست یا نه، می‌گوییم درست است. مثلاً مغازه‌دار به شما چیزی می‌فروشد، نمی‌دانی از خودش هست یا نه، پس بگو از خودش است. نمی‌دانی پاک است یا نجس، پس بگو پاک است. کارهایی که دیگران انجام می‌دهند، نمی‌دانیم گناه است یا نه، پس بگو گناه نیست. این اصالة الصّحۀ فقهاست. اما یک اصالة الصّحه هم راجع به اعضا و جوارح داریم و اینکه باید مواظب باشیم این اعضا و جوارح را سالم نگاه داریم و این خیلی مهم است. این از آن اصالة الصّحۀ فقها خیلی بزرگ‌تر است. ما باید مواظب چشم و گوش و مغز و مواظب قلبمان و بالاخره مواظب کلیه اعضا و جوارحمان باشیم و متأسفانه عموم مردم این مواظبت را ندارند. مثلاً باید مواظب این اعضا و جوارح باشیم در اینکه سالم بمانند. اگر بخواهید سالم بمانند، پس پرخوری موقوف است. پیغمبر اکرم می‌فرمایند: «أَبْغَضُکُمْ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی کُلُّ نَئُومٍ وَ أَکُولٍ وَ شَرُوب»[۴] مبغوض‌ترین افراد پیش خدا آنست که خیلی بخورد. این پرخوری ما را چاق می‌کند و این چاقی اعضا و جوارح ما را مریض می‌کند و ما را بدبخت و گوشه‌نشین می‌کند و متأسفانه هشتاد درصد ما چاق هستیم. به عبارت دیگر خدا گوش و چشم و قلب و پا و دست و اعضای دیگر که شماره ندارد و به قول قرآن: «وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها»[۵]؛ اما باید از این نعمت‌ها نگاه داری کنیم و اگر بخواهیم نگاه داریم اول چیزی که باید خیلی مراعات کنیم اینست که به اندازه‌ای که اینها احتیاج دارند، خوراک به آنها بدهیم، لذا این پرخوری که الان در میان ما مشهور شده و همه را فلج کرده است و همه را بدبخت کرده است، در اثر اینست که ما نعمت پروردگار عالم را باید مواظب کنیم اما نمی‌کنیم. برای اینکه لذت از غذا ببریم، چه پرخوری‌ها داریم و اما در نتیجه چه بدبختی‌ها داریم. بالاتر از این پرخوری، تنبلی‌هاست. این اعضا و جوارح باید متحرک باشد. اگر این اعضا و جوارح متحرک نشد، مریض و بدبخت می‌شود. حتی می‌گویند اگر در چشم را مدتی ببندی، کور می‌شود یا در گوش را مدتی ببندی کر می‌شود و معلوم است این تنبلی‌هایی که ما داریم چه می‌شود. مبغوض‌ترین افراد پیش خدا آدم‌های تنبل هستند: «جِیفَةٌ بِاللَّیْلِ بَطَّالٌ بِالنَّهَار»[۶]؛ در روایت داریم:«إِنَّ اللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ یُبْغِضُ الْعَبْدَ النَّوَّامَ الْفَارِغَ»[۷]؛ تنبل در کارشان و تنبل در نگاه داشتن اعضا و جوارحشان. لذا باید متحرک باشیم. باید همینطور که از چشم کار می‌کشیم، از دست و پا هم کار بکشیم و بالاخره این ورزش واجب و لازم است و این پیاده‌روی‌ها واجب و لازم است و این اعضا و جوارح را باید تغذیه کنیم و بالاترین تغذیه اینست که متحرک باشد و متأسفانه هشتاد درصد مردم تنبل هستند. لذا الان کار رسیده به اینجا که آدم سالم کم داریم. بعضی اوقات پیش می‌آید و هفتاد هشتاد سال دارد، اما بانشاط و سالم و خندان است و بالاخره اعضا و جوارحش از چشم و گوش و قد و قامت و دست و پا سالم است. برای اینکه متحرک است، برای اینکه مواظب این اعضا و جوارح است و این از واجبات است. واجب است که ما شکر نعمت کنیم و نعمت خدادادی را به هدر ندهیم. همینطور که اگر کسی اسراف و تبذیر کند، این اسراف و تبذیر حرام است. فرق نمی‌کند اسراف در پرخوابی باشد یا در سایر نعمت‌ها. در روایت داریم: «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَیُبْغِضُ الْعَبْدَ النَّوَّامَ»[۸]؛مبغوض‌ترین افراد پیش خدا کسانی هستند که خیلی بخوابند؛ اما شریف‌ترین مردم کسانی هستند که: «الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» و این عبارت مکرّر در قرآن آمده است. عمل صالح فقط این نیست که انسان نماز بخواند و عمل صالح فقط این نیست که انسان روزه بگیرد، بلکه یک عمل صالح همین است که انسان اعضا و جوارحش را سالم نگاه دارد. پرخواب و پرخور نباشد و پرتحرک باشد. حتی بعضی‌ها این قضیّه را به‌صورت علمی مطرح کرده‌اند، یعنی از صورت فرضی به صورت علمی آورده‌اند و می‌گویند: مرگ غیرطبیعی است. انسان اگر مواظب خودش باشد، نباید بمیرد. حتی راجع به حضرت بقیة‌الله می‌گویند مواظب خودشان هستند پس مرگ ندارند. حال تا این اندازه صحّت آن را نمی‌دانم، اما صورت علمی دارد که مرگ امر غیرطبیعی است. این سکته‌ها از کجا پیدا شده است؟ از بطالت‌ها و عدم تحرک‌ها پیدا شده است. از غم و غصه و دلهره و اضطراب‌خاطر و نگرانی پیدا شده است که جسم را می‌پوساند و نابود می‌کند. قرآن می‌گوید: مؤمن غم و غصه ندارد. مؤمن، نه از گذشته غم و غصه دارد و نه از آینده ترس دارد: «أَلاَ إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لاَ هُمْ یَحْزَنُونَ»[۹] این بحث مفصّل است و باید در جلسۀ بعد، اگر خدا بخواهد دربارۀ آن صحبت کنیم. [۱]. البقرة، ۳۰: «و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینی خواهم گماشت.»
[۲]. سبأ، ۱۳: «و از بندگان من اندکی سپاسگزارند.»
[۳]. ابراهیم، ۷: «اگر واقعاً سپاسگزاری کنید، [نعمت] شما را افزون خواهم کرد، و اگر ناسپاسی نمایید، قطعاً عذاب من سخت خواهد بود.»
[۴]. مجموعة ورّام(تنبیه الخواطر)، ج ۱، ص ۱۰۰.
[۵]. ابراهیم، ۳۴: «و اگر نعمت خدا را شماره کنید، نمیتوانید آن را به شمار درآورید.»
[۶]. بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۳۵۴.
[۷]. الکافی، ج ۵، ص ۸۴
[۸]. من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۱۶۹.
[۹]. یونس، ۶۲: «آگاه باشید، که بر دوستان خدا نه بیمی است و نه آنان اندوهگین می‌شوند.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 214]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها