محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798620021
چندگام با مصطفی چمران، شاهد عینی حماسه ۱۶ آذر۳۲ - پایگاه خبری دزنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: خبرگزاری فارس ـ گروه تاریخ: آسمان پاییزی آنقدر پایین آمده است که انگار به زمین چسبیده. باران ریز تندی می بارد. باد تو درختهای محوطه دانشگاه، لای تبریزی ها و سپیدارها ولوله می کند و آنها را مثل پرده ای تکان می دهد. هر جا که چشم می گردانی، ازدحام عجیبی از دانشجویان را می بینی، یکی از دانشجویان چنان می دود که […]خبرگزاری فارس ـ گروه تاریخ: آسمان پاییزی آنقدر پایین آمده است که انگار به زمین چسبیده. باران ریز تندی می بارد. باد تو درختهای محوطه دانشگاه، لای تبریزی ها و سپیدارها ولوله می کند و آنها را مثل پرده ای تکان می دهد. هر جا که چشم می گردانی، ازدحام عجیبی از دانشجویان را می بینی، یکی از دانشجویان چنان می دود که انگار عزرائیل دنبالش کرده. چند نفر هم نفس زنان و هوارکشان از عقبش می آیند. سر و کله چند آژان نیز در اطراف دانشگاه دیده می شود. مصطفی چنان دمغ است که اگر کاردش بزنی خونش درنمی آید. خبر رسیده که «ریچارد نیکسون» رئیس جمهور آمریکا برای اعلام حمایت از حکومت شاه به ایران می آید حالا دانشجویان مخالف شاه دست به تظاهرات زده اند. بعد از کودتای ۲۸ مرداد که حکومت مصدق سقوط کرد، اوضاع روز به روز بدتر شده. آژان ها چنان چپ چپ به دانشجویان نگاه می کنند که انگار اجنبی دیده اند. سئوالی دارد لبهایم را آتش می زند. نمی توانم جلو خودم را بگیرم. ـ فکر می کنی چه کلکلی خیال دارند سوار کنند که این همه آژان ریخته اند توی دانشگاه؟ ـ معلوم است دیگر، می خواهند صداها را خفه کنند. صدای مصطفی پر از بغض است و چشمهایش پر از غم. آن هم چه غمی! او مثل بقیه نیست. خیلی تودار است. انگار یک قفل گنده به دلش زده اند. با آن که خیلی به او نزدیک بودم، به طور اتفاقی فهمیدم که در کلاسهای تفسیر قرآن آیت الله طالقانی که در مسجد هدایت برگزار می شد شرکت می کرده، آن هم از سالهای ورودش به دارالفنون. یکهو صدای قدمهای سنگینی توی ساختمان دانشکده شنیده می شود. صدا از خیابان است. به دو می روم طرف پنجره های غربی ساختمان. دیواری از باتوم و تفنگ جلوی در ورودی دانشگاه کشیده شده است. برمی گردم به طرف مصطفی که دارد با «بزرگ نیا» و «قندچی» حرف می زند. چهره های همه شان برافروخته است. چند نفر از دانشجویان فریادزنان از ساختمان خارج می شوند. پیشاپیش آنها «شریعت رضوی» است که کاغذی را لوله کرده و بالای سرش تکان می دهد. مانده ام چه کار کنم. دوباره گرفتار بی تصمیمی شده ام. صدای چند تک تیر شنیده می شود. مصطفی و بزرگ نیا و قندچی به طرف پنجره می دوند. دود سیاهی وسط خیابان دانشگاه به فضا چنگ می اندازد. دانشجویان لاستیک ماشینها را آتش زده اند. فرمانده سربازها که رنگش مثل گچ دیوار سفید شده تسلط به خودش را از دست دده و هی جلو و عقب می رود. ـ بی همه کس چقدر شق و رق ایستاده! صف دانشجویان در مقابل سربازان شاه از حرکت باز می ایستد. صدای گلنگدن تفنگها شنیده می شود. سربازها آماده شلیک هستند. چشمهای مصطفی از آتش خشم برق می زند و می گوید، »برویم پایین!» قلبم مثل صدای چکمه های سربازان شاه می کوبد. عرق لزجی به تن نشسته و دچار آن حال وحشتناک تحمل ناپذیر شده ام. یعنی دلم آشوب شده. ولی با این همه به دنبال مصطفی و بقیه کشیده می شوم. دور و برم را نگاه می کنم تا اگر وضع خیلی خراب شد راه فراری داشته باشم. از این فکر خجالت می کشم. بوی دود و باروت سوخته توی هوا پراکنده است و دماغها و چشمها را می آزارد. یکهو دانشجویان با هم دم می گیرند، «مرگ بر استعمار! مرگ بر استعمار!» سربازان با دستور فرمانده شان، به طرف دانشجویان حمله می کنند. دانشجویان پراکنده می شوند، ولی چند متر دورتر باز می ایستند. حالا مصطفی جلوی صف ایستاده است. پشت یکی از درختها مخفی می شوم و مصطفی را صدا می زنم تا مواظب باشد. ولی صدایم تو همهمه دانشجویان گم می شود. دو کامیون سرباز جلوی دانشگاه پیاده و فوری در اطراف پراکنده می شوند. دانشجویان با مشتهای افراشته دوباره فریاد می کشند. شلیک تیری شنیده می شود و به دنبال آن فریاد کسی که از درد به خود می پیچد. ناخودآگاه به طرف صدا می دوم. شریعت رضوی روی زمین افتاده و غرق خون است. درجا خشکم می زند. برای لحظه ای سکوت ترسناکی محوطه دانشگاه را در چنگال خود می فشارد. رگه های خون توی آسفالت خیابان سرازیر شده و جلو می رود. سربازها از چپ و راست، آهسته در حال دوره کردن دانشجوین هستند. رگبار گلوله آسمان را می درد و شاخ و برگ درختان را روی زمین می ریزد. صدای پای دانشجویان مانند صدای شلیک گلوله ها بریده بریده به گوش می رسد. یکهو از پشت ساختمان دانشکده فنی یک دسته از دانشجویان به طرف سربازان هجوم می برند. مصطفی و بزرگ نیا و قندچی جلوتر از همه هستند. فریاد گوشخراش فرمانده سربازان که چهره سرخ و چرک شده اش غرق عرق است شنیده می شود. ـ دستور شلیک دوباره صادر شده. دهان باز می کنم تا مصطفی را صدا بزنم، ولی گلوله قبل از فریاد من به تن دانشجویان می نشیند. بازوهای دانشجویان بالاست و زانوهایشان تا شده. انگار برای این که مرگ را از هوا بگیرند. به آن چنگ انداخته اند. تمام وجودم به رعشه افتاده، ولی با این حال به دنبال مصطفی می گردم. آنهایی که تیر نخورده اند سعی می کنند خودشان را به پشت ساختمان برسانند. از یک لحظه استفاده می کنم و مصطفی را که زخمی شده، به دنبال خودم می کشم. همان شب خبر می رسد که شریعت رضوی، بزرگ نیا و قندچی شهید شده اند. مصطفی از زور عصبانیت مقاله ای مفصل در مورد آن روز می نویسد. این مقاله بعدها در نشریه ای به نام ۱۶ آذر در آمریکا منتشر شد.
دوشنبه ، ۳۱خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها