واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۱۷ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۴:۳۱
یک عضو شورای عالی حوزه با بیان اینکه «با استناد به قرآن و روایات، فقر و غنا ذاتا نشانه بدبختی و خوشبختی نیست» بر لزوم تبیین دیدگاه صحیح قرآنی در این زمینه برای مردم تاکید کرد. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه قم، آیتالله رضا استادی در جلسه تفسیر قرآن با اشاره به آیات «أَیَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِ مِن مَّالٍ وَبَنِینَ . نُسَارِعُ لَهُمْ فِی الْخَیْرَاتِ بَل لَّا یَشْعُرُونَ(56 و 55 مومنون)، به دیدگاه نادرست بیشتر مردم مبنی بر اینکه هر نوع مال و فرزند خیر است، اشاره و تصریح کرد: ما نباید خیال کنیم هر کسی را که خدا مال و فرزند داد خیر به او داده است؛ این طرز فکر، طرز فکر درستی نیست و برعکس اگر کسی را خدا مال و فرزند نداده است خیر به او نداده و یا از او گرفته است شر به او داده این طرز فکر غلط است و باید این طرز فکر را در جامعه و خودمان عوض کنیم. وی اظهار کرد: این آیه میخواهد طرز فکر مردم را تغییر دهد. اما تصادفا غالب مردم این فکر را دارند که اگر کسی ورشکست شد، میگویند چهکار کرده بود که به این روزگار افتاد و برعکس اگر کسی پولدار شد میگویند خدا برای او خیر خواسته است که این فکر قطعا درست نیست. وی افزود: اگر پولدار شدن معلول کار بد افراد باشد بد است اما اگر معلول کارهای خوب او باشد خیر است، از این رو خداوند میفرماید کافران گمان نکنند که فرزند و مال برای آنها امداد است. در هر صورت به تعبیر علامه نباید این تصور باشد که به هر کسی که مال داده شد افاضه خیر شده است. وی افزود: پست و مقام و ثروت و فقر، سلامت و بیماری و اقبال و ادبار، دوطرفه است نباید تصور کرد که سلامت همیشه خوب و بیماری همیشه بد است، مال همیشه خوب و فقر همیشه بد است. قرآن با این فکر مخالف است و میفرماید اگر کسی فرزندان خوبی دارد چون مراعات مسایل دینی را کرده است خوب است و یا از راه خوب مال درآورده است خوب است. استادی عنوان کرد: مثلا یک خانمی که 20 سال از شوهر معلول خود در جنگ تحمیلی نگهداری میکند و وقتی با او مصاحبه میکنند میگوید من از زندگی رضایت دارم و خدا را شکر میکند که او را در این کار موفق کرده است نشانه خیر بودن این معلولیت برای اوست و برعکس کسی که بیمار میشود و فحش به زمین و زمان میدهد و ناشکری میکند این کمبود برای او نقمت و بدبختی است؛ به تعبیری مال، فرزند، سلامت، بیماری، اقبال، ادبار و مقام و ... همه برای امتحان و ابتلاء است. این استاد برجسته تفسیر قرآن کریم گفت: برخی از بزرگان فقط شرح لمعه خواندند ولی منشاء خدمات بسیاری شدند و مردم زیادی را به راه درست هدایت کردند و برعکس کسانی به درجه مرجعیت رسیدند اما نتوانستند خدمات زیادی داشته باشند؛ بنابراین نباید به صورت مطلق در این مسایل قضاوت کرد مثلا اگر یک پاساژی در آتش قرار گرفت مردم حتی متدینین میگویند خمس نداده و مال حرام بوده که باعث این کار شده اما این طرز فکر مطلقا درست نیست و ممکن است این ضرر مالی ناشی از اعمال بد باشد و ممکن است این ضرر باعث توجه بیشتر آن فرد به خدا و سرانجام خیر برای او باشد. این عضو شورای عالی حوزه علمیه با اشاره به آیات سوره مبارکه فجر بیان کرد: برخی تا وضعشان خوب میشود فکر میکنند که خدا به آنان رو کرده و خیر داده و اگر فقیر شدند فکر میکنند که بدبخت شدهاند در صورتی که همه این حالات برای امتحان است بنابراین نه فقر اهانت است و نه داشتن مال نشانه اکرام خدا به انسان. این بستگی به زمینه ای دارد که خودمان فراهم می کنیم. استادی در ادامه با اشاره به تفسیر المیزان از آیات مطرح شده در سوره مومنون بیان کرد: خداوند به کفار مال و مکنت و فرزند داده است تا آنان را به عذاب دردناکتری مبتلا کند. وی افزود: روایات فراوانی داریم که دادن مال و فقر حساب و کتابی دارد ما نمیخواهیم کسی بی جهت بدبخت شود از این رو باید به حکمت و مصلحت الهی رضایت داشته باشیم؛ خدا میفرماید اگر کسی را فقیر کردیم برای این است که ممکن است صالح بودن آن با فقر محقق شود. وی تاکید کرد: روایات فراوانی هست که آثار اعمال را بیان کرده و فرموده سلسله کارهایی هست که فقر به دنبال دارد و سلسله کارهایی هست که غنا می آورد؛ این مسایل باید برای مردم بیان شود و باید خود را طوری تربیت کنیم که اگر داشته و نداشته ها سبب شود ما به یاد خدا باشیم خیلی خوب است و اگر ما را از یاد خدا غافل کند بدبختی و بد است. این استاد حوزه با اشاره به آثار اعمال در زندگی فردی و جمعی گفت: برخی این حرفها را شوخی می گیرند در حالی که واقعیت دارد زیرا برخی گناهان سبب می شود که باران نبارد، نقمت پیش آید و مردم بدبخت شوند که در دعای کمیل می خوانیم. وی تاکید کرد: یکی از مشکلات و آفات در جامعه این است که معیارها جابجا شوند و اشتباه گرفته شوند ولی اگر معیارها درست شود هم فقیر و هم ثروتمند راضی است. بنابراین منظومه آیات سوره مومنون، فجر و ... را اگر در نظر بگیریم همه این طرز فکر را دنبال میکند که فقر و مال ذاتا خیر و شر نیست. استادی ادامه داد: هدف اصلی انبیاء نیز این بوده است که طرز فکر مردم را تغییر دهند. یکی خدمت امام رسید و از فقر خود شکایت کرد تا حضرت به او کمکی کند؛ امام فرمود تو فقیر نیستی که به او برخورد، امام فرمود حاضری مبلغی از ما بگیری و از ما دست بکشی گفت نه؛ امام فرمود تو چنین نعمت بزرگی یعنی ولایت ما را داری. این عضو شورای عالی حوزه عنوان کرد: گاهی فقیرترین افراد غنای نفس دارند و غنیترین افراد گدایی نفس دارند. امام علی(ع) فرمودند شجاعترین مردم کسی است که بر هوای نفس خود غلبه دارد در حالی که تصور مردم از شجاعت چیز دیگری است بنابراین این طرز فکرها را باید تغیییر دهیم. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]