محبوبترینها
معرفی چت روم مرام چت؛ بهترین چت روم فارسی برای حل همه مشکلات
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799830733
حضرت زهرا (س) نه وسیله بهشت، که خود بهشت بود
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۶:۰۷
یک استاد حوزه و دانشگاه با تشریح آثار رفتار انسان در برابر نعمت‌ها، گفت: حضرت زهرا(س)، نه وسیله بهشت، که خود بهشت بود. کوثر یعنی خود بهشت. اما کسانی هم بودند که با کفران این نعمت، و ظلم به او، خود را برای همیشه بدبخت و جهنمی ساختند. به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محسن اسماعیلی در مراسم عزاداری شهادت بانوی دوعالم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در محل حسینیه فاطمة الزهرا (س) خیابان دولت تهران، با یادآوری اینکه «چگونگی رفتار انسان با نعمت‌هایی که به او داده شده است، از مهمترین موضوعات در معارف دینی است» گفت: بدبخت‌ترین انسان‌ها کسانی هستند که نعمت را به دست خود تبدیل به نقمت می‌کنند؛ یعنی آنچه را که می‌تواند وسیله بهشت رفتن‌شان باشد موجب جهنم می‌کنند. این عضو حقوقدان شورای نگهبان گفت: نعمت‌های خداوند بر یکایک ما هم بی‌اندازه است و هم ابتدایی؛ یعنی بدون آنکه مستحق باشیم، و از روی لطف و تفضل به ما داده شده است. در دعاهای امام سجاد علیه‌السلام است که به پروردگار مهربان عرضه می‌دارد: به رغم همه گناهان و خطاها، باز هم به سوی تو می‌آیم، «إِذْ جَمِیعُ إِحْسَانِکَ تَفَضُّلٌ وَ إِذْ کُلُّ نِعَمِکَ ابْتِدَاءٌ»؛ چراکه هر احسان که می‌کنی از روی تفضّل است و هر نعمت که می‌دهی، بی هیچ سابقه. این طور نیست که نعمت دادن تو منوط به کسب لیاقت و کار خوب ما باشد. وی افزود: نعمت‌های این دنیا را خدای ما از کسی دریغ نمی‌کند، و البته برای بندگان مومن نعمت‌های ویژه‌ای هم دارد. به قول سعدی، «.... باران رحمت بی حسابش همه را رسیده، و خوان نعمت بی دریغش همه جا کشیده، پرده ناموس بندگان به گناه فاحش ندارد و وظیفه روزی‌خواران به خطای منکر نَبُرّد» اسماعیلی تصریح کرد: پروردگار مهربان ما از دادن نعمت امساک نمی‌کند، اما نسبت به رفتار ما با عنایت‌هایش حساسیت فراوان دارد؛ تا آنجا که ممکن است در اثر بدرفتاری خود ما، نعمت‌ها به نقمت و مایه نکبت تبدیل شوند. به همین دلیل است که نعمت‌شناسی از مهمترین نیازهای هر فرد علاقمند به سعادت است و قسمت عظیمی از معارف دین را به خود اختصاص داده است. این استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: واژه «نِعمت»، به کسر نون، را در لغت به معنای راحتی، گشایش، دارایی، و ضدّ سختی و تنگدستی دانسته‌اند. به تعبیر راغب اصفهانی حالتی را که انسان از آن لذت می‌برد، نعمت می‌گویند. نقطه مقابل نعمت، «نقمت» است. خلاصه آنکه، نعمت به چیزی گفته می‌شود که موجب آسایش و رفاه و خوشبختی انسان می‌شود، و نقمت هم به معنای عذاب و بدبختی ناشی از انکار است. اسماعیلی گفت: اما نکته مهم این است که هر کس آسایش و رفاه و خوشبختی یا گرفتاری و ناکامی و بدبختی را بر اساس اعتقادات و علاقه‌های خود تفسیر می‌کند. پس نعمت یا نقمت بودن یک چیز بستگی به جهان بینی و نگاه خود فرد دارد. ممکن است چیزی را که شما موجب سعادت و لذت‌بخش می‌دانید، من مایه بدبختی و آزاردهنده تلقی کنم یا بالعکس. مثلاً ممکن است کسی شهادت را مصداق هلاکت می‌داند و دیگری مایه سعادت. وی ادامه داد: برای انسانی که به خدا و قیامت، و به بهشت و جهنم واقعاً اعتقاد دارد، نعمت چیزی است که او را به خدا برساند و وارد بهشت کند؛ هر چند از نظر دیگران نقمت باشد. در مقابل، هرچه او را از خدا دور کند و وارد دوزخ کند، نقمت است؛ هر چند از نظر دیگران نعمت محسوب شود. این عضو حقوقدان شورای نگهبان گفت: خوشبختی و بدبختی، و نیز لذت و رنج از امور نسبی هستند و برای هر کس مطابق با بینش و تمایلات خودش تفسیر می‌شوند. از دیدگاه یک مومن، خوشبختی واقعی در ایمان است و لذت حقیقی در بهشت. پس نعمت از نگاه او چیزی است که او را به این هدف نزدیک می‌کند؛ هر چند از نگاه غیر مومن چنین نباشد. مثلاً «جهاد» از نگاه مومن نعمت بزرگی است که فقط به اولیای خاص داده می‌شود، اما از نگاه غیرمومن یک نقمت و نکبت است. اسماعیلی در ادامه عنوان کرد: مطلب مهم دیگر آن است که نعمتْ ماندنِ نعمت یا تبدیل آن به نقمت هم بستگی به عمل خود ما دارد. خداوند از دادن نعمت دریغ نمی‌کند؛ یعنی همه وسایل و مقدمات لازم برای لذت بردن ما از زندگی مومنانه و دخول در جنت را در اختیار ما قرار می‌دهد؛ بدون اینکه استحقاق و طلبی از او داشته باشیم. اما این دیگر دست خود ماست که از آن نعمت درست استفاده کنیم یا آن را به ضدّ خود تبدیل کنیم. منتخب مردم در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: یکی از هشدارهای مهم و تکان‌دهنده قرآن همین است که تبدیل نعمت به نقمت دست خود شماست. خداوند نعمتی را که می‌دهد، پس نمی‌گیرد؛ مگر اینکه خود انسان موجب آن شود؛ « ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّرًا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَی قَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ»؛ سنت و قانون الهی آن است که خداوند، هیچ نعمتی را که به گروهی داده، تغییر نمی‌دهد؛ جز آنکه آنها خودشان را تغییر دهند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها