تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833681367
نشست«تولید ملی در رهیافت‌های اقتصادی اسلام»برگزار شد
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
نشست«تولید ملی در رهیافت‌های اقتصادی اسلام»برگزار شد
شناسهٔ خبر: 3570825 - چهارشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۰:۳۰
دین و اندیشه > اندیشکده ها
نشست«تولید ملی در رهیافت‌های اقتصادی اسلام»در کانون اندیشه جوان برگزار شد. به گزارش خبرگزاری مهر، دفتر آموزش كانون اندیشه جوان در راستای برگزاری سلسله نشست‌های اقتصادی، ششمین نشست را با عنوان «تولید ملی در رهیافت‌های اقتصادی اسلام» با حضور دكتر سید احسان خاندوزی، عضو هیئت علمی دانشكده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی، با پرسشگری سید حسین رضوی‌پور، دانشجوی دكتری فلسفه اقتصاد اسلامی برگزار کرد. هدف نهایی این درس‌گفت‌وگو، «آشنایی مخاطبان با مبانی نظری تولید ملی» و «بررسی وضعیت فعلی تولید ملی در ایران» بود که با طرح مباحث مهمی چون «مهمترین قواعد و اصول حاكم بر اقتصاد اسلامی»، «نقاط ضعف تولید ملی در ایران»، «آثار عینی مرتبط با تولید ملی در اقتصاد ایران و جهان» و ... مطرح شد. در بخش ابتدایی بحث، دکتر خاندوزی با یک نگاه مروری بر مجموعه آموزه‌های قرآن و سیره، پیرامون مسئله تولید و مشتقات آن به صحبت پرداخت و گفت: در موضوعاتی مثل کار، زراعت، تجارت، کشاورزی و فلاحت و سایر مشتقات می‌توانیم حجم تقریباً قابل توجهی از تاکیدات، الزامات یا منطقه‌‌های ممنوعه را در مسئله تولید در آموزه‌های دینی پیدا کنیم اما مهم‌تر از این دست آموزه‌ها این است که از مجموع این آموزه‌ها در حوزه تولید و مولدیت به عنوان یک رکن و عنصر در مناسبات اقتصادی مطلوب اسلام، بهره‌برداری کنیم. ما غالبا از مجموعه آموزه‌های اقتصادی اسلام، بحث را به برخورداری‌ها و استفاده‌های رفتاری منحصر می‌کنیم در حالی که اگر در یک مجموعه نگاه دوعاملی بخواهیم وارد بحث شویم این است که حداقل می‌توانیم هم استفاده‌های رفتاری و هم استفاده‌های ساختاری کنیم. وی تاکید کرد: عمدتا در حوزه الگوهای فردی مثلاً از آنجا که فرد عاطل و بیکار جزو تصاویر بسیار مذموم در آموزه‌های دینی است، پس من و شما به گونه‌ای رفتار نکنیم که مشمول آن مذمت قرار بگیریم، یا اگر بناست که در رابطه با عوامل کار و مثلاً دستمزد نیروی کار، سیره به ما الگویی می‌دهد، اگر من و شما فردی را به کار گرفتیم با او به گونه‌ای عمل کنیم که در سیره به ما توصیه شده است، و مثال‌هایی از این دست. عمدتاً جزئی که از آن غفلت می‌کنیم به بهره‌برداری‌هایی برمی‌گردد که می‌توانیم در نظام سازی خودمان از آن استفاده بکنیم. زمانی که شما ساختارها را متناسب با این ارزش‌ها بازسازی و نوسازی نکنید، به مرور سهم افرادی که ابتدا می‌خواستند بر اساس آن الگوی رفتاری عمل کنند، شروع به کاهش پیدا کردن می‌کند. خاندوزی افزود: شاید یک بخش از این مسئله به این برگردد که در بخش شکل حکومت خودمان آنجایی که توقع داشته‌ایم که به ما حجیت لازم برای انتخاب‌های فردی را بدهد دستمان پر بوده امّا در آن جایی که توقع داشتیم که حجیت و شرعیت ساختارسازی‌های اجتماعی و حکومتی را به ما القا کند متاسفانه قبل از این پر نبوده است که اینجا هم بایسته‌هایی داشته باشیم که موجب بشود که ساختارسازی‌های ما هرچه بیشتر بایسته و نابایسته اقتصاد اسلامی به خودش ببیند. به همین جهت هست که به‌رغم وجود نهادی به نام شورای نگهبان در مکانیسم قوه مقننه کشور خروجی‌های قوانین و مقررات ما آن گونه نبوده است که تحقق اهداف اقتصاد اسلامی را میسرتر کند. استاد دانشگاه علامه در ادامه گفت: نتیجه این شده است که بعضی از اصلاحات صوری و حداقلی در حوزه قوانین و مقررات اقتصادی رخ داده است که مثلاً صورت بعضی از مبادلات از شبهه ربا تا حدی پاک شود، غافل از آنکه تنها ساختارهای معین و مشوق رفتارهای ربوی داشته کار خودش را می‌کرده است و فعالیت خودش را انجام می‌داده است. ما در فرآیند قانونگذاری و نهادسازی‌های خودمان فاقد متر و میزان و شاقولی هستیم که ببینیم مثلا نحوه تعامل دولت با آن چیزی که تحت عنوان انفال شمرده می‌شود چقدر شبیه هست یا نیست. پژوهش‌های خوبی انجام شده اما معیارهایی که می‌توانیم با قاطعیت پشت آنها بایستیم و بگوییم بر این اساس این نحوه مالیات گذاری کردن دور کردن ما از مقاصد شریعت است، یا این نحوه رفتار دولت با بودجه یک کشور موجب انحراف ما نسبت به اهداف اقتصاد اسلامی خواهد شد و شاخص‌هایی از این دست را نداشتیم. وی به مهمترین مشکل شرایط کنونی اقتصاد ایران اشاره کرد و گفت: احساس می‌کنم همچنان آگاه نیستیم که از ناحیه تولیدملی چقدر در دهه‌های اخیر آسیب خوردیم و و هنوز آنطور که به عنوان غفلت از ساختارسازی‌های اقتصاد اسلامی هست همچنان از طرف نهادهای سیاست گذاری کشور به عنوان یک مسئله به رسمیت شناخته نشده است، و به تبع حوزه و دانشگاهی هم که باید مواد لازم برای سیاست گذاری را فراهم بکند و تصمیم ساز و هدایتگر مقامات سیاستگذار کشور باشد آنها هم در این موضوع به قدر کافی فعال نشدند، بنابراین هم در سطح سیاستگذاری و هم در سطح نظام تولید فکر و دانش و پژوهش دچار تداوم این غفلت هستیم. این تعبیری که «واستعمرکم فی العرض» از شما طلب این را کرده که در زمین به عمران و آبادی اشتغال داشته باشید جزو مطالبات خدا از ماست. در اکثر مواضعی که صحبت از یک رزق و یک فضل یا نعمت در قرآن پیدا می‌کنیم با فاصله بسیار کمی از این مواضع می‌توانید یک کلمه دیگر از کلیدواژه‌های شکر و کفران را کنار آن پیدا کنید، همه اینها در دایرۀ رزق و نعمت می‌گنجند و از همه اینها باید در استفاده درست باشد و بنا نبوده که اتلاف شود. وی در ادامه نگاه بشر جدید را این دانست که می‌خواهد به تولید و خلق ثروت برسد و در این رابطه خاطرنشان کرد: انگیزه کسب سود بی انتها یکی از مولفه های خیلی مهمی است که مجموعه قواعد اقتصادی و سیاسی و قوانین مصوب پارلمان‌ها و غیره را متفاوت کرده است گویا همه اینها در خدمت این هستند که بشر بتواند هرچه بیشتر خلق ثروت کند، این دعوت به کار و تولید و ... به افراط کشیده شده که بعد از ضربه زدن به مجموعه زیادی از منابع طبیعی در اختیار، جریان‌هایی شکل گرفتند که به پاسداشت منابع طبیعی شعار تعدیل و کم کردن سرعت و شتاب تولید در غرب را در پیش گرفتند که بیش از این به منابع طبیعی آسیب نزند. منطق اقتصاد اسلامی در موضوع تولید تا حد خیلی زیادی شامل تاکیدات و تشویق‌های مربوط به این است که هرچه که می‌توانید و فرصت وجود دارد برای کار و تولید به کار ببندید، و مازاد این تشویق‌ها نسبت به مسئله کار و تولید تمام آن راه‌هایی که این منطق کار و تولید را تخریب می‌کند بسته خواهد شد. خاندوزی تاکید کدر: فقط یک استثنا بر این قاعده وجود دارد و آن هم کسانی است که یا نمی‌توانند در مسابقه تولید در اقتصاد شرکت کنند و یا به جهت ضعفی که دارند شرکتشان در این مسابقه تامین کنندۀ آن حد معیشت کرامت‌مندانه برایشان نیست، غیر از این اصل بر این است که در جامعه نبینید کسی تمتع اقتصادی بالاتری دارد مگر آنکه آن انتسابش بدهید که او حتماً فعال‌تر یا خلق ارزش افزوده بیشتر یا پشتکار فراهم‌تر یا هوش و خلاقیت بیشتری را به کار بسته است. این فاصله‌ای که میان تحقق الگوی اقتصاد اسلامی و آن تصویر ایده‌آلش در حوزه کار و تولید ملی وجود دارد تبدیل به یک شکافی بین وضع موجود و وضع مطلوب ما شده که چاره اندیشی در خصوص اینکه این عنصر را چگونه باید تدبیر و درمان کرد، به نظر می‌رسد یکی از اولویت‌های جدی اقتصادی هست، تا زمانی که در خصوص مسئله کار و مولدیت در اقتصاد چاره‌ای نیندیشید تمرکز صرف بر مدیریت الگوهای مصرفی جامعه، ما و شما را به جایی نخواهد رساند. در شرایط کنونی نیازمند این هستیم که به نحو مضاعفی به مسئله تولید در اقتصاد ایران توجه کنیم. در ادامه در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه در حوزه سرمایه چه گره‌های کوری داریم که موجب می‌شود تامین مالی درستی برای تولید اتفاق نیفتد؟ اظهار داشت: ما یک زیرنظام در حوزه اقتصادی و اجتماعی داریم که خیلی تاثیرگذار هست به ویژه در شرایط اقتصادی جدید جهانی، و آن نظام پاداش و جزای اقتصادیست که اعم از چیزیست که در ادبیات کلاسیک به عنوان علامت‌دهی نظام قیمتها از آن نام می‌برند، که آن را هم شامل می‌شود و فراتر از آن را هم شامل می‌شود یعنی پاداش و جزای اقتصادی که می‌تواند قیمتی باشد یا غیرقیمتی. به عبارت دیگر، اگر بخواهیم تولید در یک اقتصاد، تبدیل به اصل و رکن فعالیت اقتصادی شود باید به این سمت برویم که اولا پاداش و جزای اقتصادی فقط برای مولدها باشد نه غیرمولدها، ثانیا هرچه مولدتر، پاداش اقتصادی بالاتر و بالعکس. در هردوی این سطوح هم نیازمند یکسری قواعد تسهیل‌کننده هستیم که همیشه باید راه و بستر فراهم شود که فقط مولدها در اقتصاد منتفع شوند، و یکسری قواعد بازدارنده. وی در پاسخ این سوال که یعنی مثلا روابط بانکی ما طوری تعریف بشود که فقط کسی بتواند از ظرفیت منابع بانکی استفاده کند که استفاده‌اش منجر به تولید حداکثری می‌شود؟ گفت: بلکه چیزی بالاتر از آن. باید این را هم در نظر بگیریم که به هرحال اقتصاد بخش خیلی جالبی از نظام اجتماعیست که منطق و عقلانیتی که درون خودش دارد تا یک حدی شکست‌ناپذیر است و مقاومت می‌کند، ما نمی‌خواهیم خلاف عقلانیت اقتصاد توقع داشته باشیم که سیستم بانکی ما به این بخشهایی که بخشهای غیرمولد هستند تسهیلات ندهد، چون هر امر و نهی‌ای که در این حوزه وضع کنیم سیستم بانکی از طریقی به آن سمت فرار خواهد کرد. ما باید اقتصاد را به نحوی مدیریت کنیم که بخشهای غیرمولد بازدهی پایینتری نسبت به بخشهای مولد داشته باشند، خود این انگیزه‌ها را در اقتصاد تغییر خواهد داد و عاملان اقتصادی بدون اینکه ما بخواهیم خیلی هزینه زیادی به لحاظ بروکراسی و دستگاههای نظارتی و ... کنیم خودشان ترجیح خواهند داد که سرمایه و نیروی کار و ... را به سمت بخشهای مولد اقتصادی ببرند. الان بخشهای مولد هزینه‌های خیلی بالاتری می‌پردازند و منافعی هم که به دست می‌آورند به جهت اینکه غیرشفاف هست قابل هدف‌گیری از بخش عمومی اقتصاد نیست. این نیازمند یک استراتژی بلندمدت نظام هست، و همچنین یک درجه‌ای از بلوغ و حقانیت که مهندسان این تغییر از آن حالت به این حالت باید آن را داشته باشند و می‌توانند از تجارب اقتصادهای دیگر هم استفاده کنند. خاندوزی در پاسخ به آیا فقر قانون داریم؟ یا باید به یک ساختارگرایی برگردیم که آن ساختار می‌تواند محصول قانون باشد اما قانون برایش کفایت نمی‌کند؟ آن ساختارها از چه جنسی باید باشند؟ آقای احمدی‌‌نژاد تاکید داشتند که ایران نیازمند یک برنامه متمرکز هست، شما با این مضمون موافقید؟ گفت: اجمالاً می‌دانیم فراتر از قانون هم نیازمند اصلاحاتی هستیم، می‌دانید قانونگذاران ما یکی از نقدها و کاستی‌هایی که در دیدگاهشان وجود دارد این است که مکانیسم قانونگذاری در حوزه اقتصاد را مشابه صدور دستور در سلسله مراتب نظامی می‌دانند یعنی همانطور که در یک نظام سلسله مراتب نظامی وقتی فرمان از دهان فرمانده خارج می‌شود قویا به معنای اجرای آن هست، قانونگذاران هم گمان می‌کنند قانون گذاری در حوزه اقتصاد به همان سهولتی است که در سلسله مراتب نظامی امکانپذیر است در حالی که اینطور نیست، در حوزه اقتصادی به جهت اینکه یک نوع عقلانیت سخت‌جانی در کنشگران اقتصادی وجود دارد که در نهایت باید تحت تاثیر قرار بگیرد و هدف نهایی شود و در میانه واسطه بین تصویب قانون و کنشگران هم یک حلقه واسطه بسیار پررنگ و جدی وجود دارد به نام نظام دیوان‌سالاری کشور که آنها مسئول انتقال خط مشی‌های مصوب هستند تا به در خانه کنشگران اقتصادی برسانند. وی در ادامه افزود: اگر قرار است نرخ مالیاتی تغییر کند یا معافیت مالیاتی صورت بگیرد یا نرخ سود بانکی کاهش پیدا می‌کند یا نرخ تعرف گمرکی یک محصولی افزایش پیدا می‌کند حامل این مصوبه به کنشگران اقتصادی نظام دیوان سالاری هست که او در نهایت باید نرخ سود بانکی را برای مراجعه کنندگان تسهیلات اعمال کند یا تخصیص کارگمرک هست که در نهایت باید معافیت یا عدم معافیت و بالا رفتن نرخ تعرفه را برای شما در نظر بگیرد یا لحاظ نکند، این حلقه هم یکی از مسائل اقتصاد ایران است. در مورد پرسش دوم شما، اگر مقصود از تمرکز در تصمیم گیری این است که باید در یک مرجع متمرکزی راهبردها و خط مشی های اصلی کشور آنجا مورد تایید قرار بگیرد و اگر آنجا مورد تایید قرار گرفت دیگر برای بقیه اجزای سیستم لازم‌الرعایة تلقی شود این به نظرم لازمه اداره هر سیستم انسانی هست. اما اگر به مفهوم این باشد که فارغ از اینکه در پایین دست اقتصاد ایران چه می‌گذرد و خواست‌ها و نیازهای مردم و فعالان اقتصادی چیست، اوضاع و شرایط بین‌المللی، چشم‌انداز آینده‌شناختی اقتصاد ایران در میان‌مدت چه خواهد بود، بدون توجه به این شرایط تصمیم گیری را به یک مرجع رسمی بسپاریم من با مطلق دادن این موافق نیستم اما اگر مشروط به این شروط و مقید به این قیود بگوییم تصمیم گیری باید متمرکز باشد ایده قابل دفاعی هست، فقط نکته‌ای که دارد مسئله استمرار است، یعنی بر فرض شما تصمیم گرفتید تمام قواعد حوزه اقتصادی خودتان را براساس یک اصلی بازنگری و تنقیح کنید، این اتفاقیست که در کوتاه مدت و میان مدت رخ نخواهد داد و مستلزم تداوم و استمرار هست. خاندوزی در پاسخ به سؤال یکی از حضار مبنی بر اینکه «چگونه می‌توان هم به انحصارگرایی بیماری‌زا نرسید و هم تولید داخلی را زیر هجوم واردات ویران نکرد؟» گفت: اینها از نمونه‌های چالش استقرار استراتژی‌ها در کشور ماست؛ یعنی اگر آن مسائل را حل کنیم، به طریق اولی این دست مصادیقش حل خواهد شد. یک مثال بزنم یکی از نمایندگان مجلس که بیش از ۲۰ سال سابقه نمایندگی داشتند برایم تعریف می‌کرد که در سال ۱۳۷۲ یک آقایی به عنوان معاون وزیر صنعت وقت به مجلس تشریف آورده بودند و سوال ما این بود که مجلس بنا دارد باتوجه به اینکه کیفیت تولید پیکان چندین سال است که تغییری صورت نداده تعرفه واردات خودروهای خارجی را کاهش دهد برای اینکه رقابت بشود و خودروساز داخلی یا پیکان باکیفیت‌تر یا خودروهای بهتری بسازند، ایشان می‌گفت در دفترچه خاطراتم ثبت کردم که معاون وقت وزیر صنعت به مجلس گفته بود که ما موافق منطق رقابت هستیم اما به صنعت خودروی کشور ۴ سال مهلت می‌دهیم که خودش را به شرایط رقابت برساند بعد درهای واردات را باز کنیم تا ببینیم چطور رقابت خواهیم کرد. ایشان می‌گفت از سال ۷۲ بیست سال گذشته است و سال ۹۲ هنوز وزارت صنعت به ما می‌گوید ۴ سال دیگر به ما مهلت دهید تا بتوانیم با خودروهای خارجی رقابت کنیم! چرا می‌گویم به مشکل جامعه کوتاه مدت برمی‌گردد؟ به خاطر اینکه اگر ما مجلسی نداشتیم که ۴ سال بعد از سال ۷۲ که این حرف را زده تاکید مجلس عوض می‌شد و دولت بعد که می‌آمد دوباره همین آقایان معاونین وزرا برای مجلس بعد و دولت بعد همین وعده تاخیر افتادن را مطرح نمی‌کردند، این جمله را کسی می‌تواند بگوید که ۲۰ سال پیش و الان را در یک سمت نمایندگی مجلس باهم تجربه کرده است. برای این حد از تناوب تغییرات در کشور که دولت و مجلس تغییر پیدا می‌کنند هیچوقت نمی‌توانیم این دست مسائلی را که اساسا جنس آن بیشتر از ۴ سال هست را سامان دهیم. وی در پاسخ به سوال دیگری از حضار در ارتباط با شکاف عمیق تولید و مصرف و فاصله گرفتن از مصرف‌زدگی بیان داشت: چرخ تولید را فروش می‌گرداند نه مصرف. بنابراین اگر در بازار داخلی یا خارجی بفروشید چه آن نیاز واقعی و یا نیاز کاذب ساختگی، در هر صورت چرخ تولید خواهد گردید. ما می‌توانیم چرخه‌ای از تولید و فروش را در جامعه برای خودمان هدف‌گذاری کنیم که آن چرخه تولید یا فروش ما کمترین اصطحکاک را با بعضی از تحقق ارزش‌های اخلاقی جامعه داشته باشد. حداقل در چشم‌انداز میان مدتی که پیش چشم ماست مسئله مصرف‌گرایی را مشکلی برای بحث تولید نمی‌دانم. نیاز نیست که لزوما بر آتش مصرف‌گرایی مردمانی که برخوردارند بدمید تا تولید صورت بگیرد اما مستلزم این هست که یک نوع تولید خاصی با هدف‌گیری خاصی در داخل با گروه‌های مشخص و در خارج از بازارهای کشور باز با هدف‌گذاری مشخص باشدکه کالا فروش برود بدون اینکه نیاز داشته باشیم که حتما انسانهای خیلی مصرف‌زده افراطی مخاطب آن باشند. خاندوزی در پاسخ به سوال آیا از دیدگاه اقتصاد اسلامی محدودیت منابع را می‌پذیریم؟ نگاه اقتصاد اسلامی چه نگاهی است؟ گفت: حتما در خصوص برخورداری‌های آینده و عدالت بین نسلی حق داریم نگران باشیم، می‌توان در مورد نگرانی‌های نسل‌ها آتی محق بود امّا این لزوما به معنای مسئله کمبود منابع نیست چون قاعده‌ای که در جلد دوم اقتصاد نو شهید صدر اشاره می‌کند از همان آیه معروف سوره ابراهیم (ع) نتیجه می‌گیرد که مشکل کمیت منابع در اختیار بشر نیست، آنها که قابل شماره نیست، ولی شما انسان‌ها می‌توانید مواجهه مبتنی بر ظلم یا کفران نعمت برقرار کنید و می‌توانید از طریق استفاده نادرست و نحوه مواجهه غلط خودتان با این منابع مرتکب ظلم شوید که اگر درست با آنها رفتار کنید آن نگرانی‌ها در آینده وجود ندارد. وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا هر تولیدی مصداق عمران فی الارض است؟ یا می‌توانیم تولیدی داشته باشیم که مصداق افساد فی الارض باشد؟ تشریح کرد: به نظرم نقطه مقابل افساد، در اکثر آیات اصلاح است. وقتی در مورد مفهومی از منظر اقتصاد اسلامی صحبت می‌کنیم می‌دانیم که تولید در چهارچوب نسبتش با بقیه اجزای این منظومه معنا دارد یعنی در چهارچوبی که مثلاً خل لکم فی الارض جمیعا را خراب نکند، حتی در مورد خود مفهوم پیشرفت هم باز این مسئله مطرح است که آیا هر نوع پیشرفتی مطلوب است؟ پاسخ این است که آنچه در این منظومه روابط می‌گنجد مطلوب است و خط سبز و قرمزش در این چهارچوب معنادار هست، اگر چیزی بود که جلوزدن از خط شریعت بود، آنجا به ما گفتند که شما اینجا حتی پیشرفت نباید کنید. سپس خاندوزی به مصادیقی از تجارب توسعه اقتصادی اشاره کرد و گفت: در دل اروپای غربی کشورهایی هستند که در آنها خلقیات مصرف تظاهری را در دل مردم خودشان به طرق مختلف کنترل کردند و بنابراین جامعه جامعه‌ای است که چندان حریص برای مصرف‌گرایی نیست و حتی مصرف خیلی از کالاهای دسته دوم اصلاً در بین مردم مذموم تلقی نمی‌شود و بازارهای بسیار وسیعی وجود دارد که از یک استاد دانشگاه تا اقشار دیگر جامعه می‌روند که کالاهای دسته دومی که یک خانوار دیگری بساط می‌کنند از آنها می‌خرند و استفاده می‌کنند در حالی که شما می‌بینید این در جامعه ما یک ضد ارزش است. به نظرم این مصادیق نشان می‌دهد که اگر ما در موضوعات خلقیات اقتصادی جامعه خود کار کنیم می‌توانیم رشد تولید و پیشرفت و صنعتی شدن را در افق‌های فرامرزی تا حد خیلی زیادی کاهش دهیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها