تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835547289
اندیشه ورزی با تعاطی اندیشه ها حاصل می‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری ها؛
اندیشه ورزی با تعاطی اندیشه ها حاصل می‌شود
شناسهٔ خبر: 2966279 - شنبه ۲۳ آبان ۱۳۹۴ - ۱۲:۵۵
دین و اندیشه > اندیشمندان
سید حسین حسینی، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران با حضور در غرفه خبرگزاری مهر در نمایشگاه مطبوعات گفت: جامعه ای که نیندیشد می میرد، اندیشه ورزی با تعاطی اندیشه ها حاصل می‌شود. به گزارش خبرنگار مهر، سید حسین حسینی استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران و شراره نی داوودی همسر وی در بازدیدی که از غرفه خبرگزاری مهر داشتند در پاسخ به سئوالات خبرنگار مهر مبنی بر اینکه رابطه اندیشه و اندیشمندان را با رسانه ها و مطبوعات چگونه می بینید و اساسا نمایشگاه مطبوعات چه تأثیری می تواند در این رابطه داشته باشد، گفت: رسانه به ویژه در دنیای امروز امکان بسیار مناسبی را بین افرادی که اندیشه ورزی و قلم ورزی می کنند و می نویسند یا می گویند، با عموم مردم فراهم کرده است و در واقع رابط بین همه اقشار و تیپ های اجتماعی است. وی در ادامه افزود: به عبارت دیگر در دنیای مطبوعات شما می توانید به لحاظ سیاسی راست یا چپ باشید، اما وقتی یک روزنامه راست گرا سراغ فردی به اصطلاح چپ گرا می رود یا بالعکس، بایستی امانت را رعایت کند، چون این اتفاق می افتد ممکن است باعث شود که آدم تفکیک بکند که با x مصاحبه می کند یا با y مصاحبه نکند. حسینی در پاسخ به این سوال که چرا اندیشمندان غربی ابتدا مطالبشان را در رسانه ها منتشر می کنند اما در ایران اینگونه نیست، افزود: بخشی از آن به آکادمی ما برمی گردد. شما توجه کنید یکی از همکاران خوب ما دکتر اباذری است که معیارهایی که وزارت علوم قرار می دهد را شاید کمتر داشته باشند. به فرض مثال وقتی که ایشان می رود و با ارمغان کار می کند یا با فلان نشریه ای که خود آن نشریه هم مرکز کسانی است که اهل تفکر هستند، می گویند این نشریه در حوزه علمی و پژوهشی و ... قرار نمی گیرد و ما نمی توانیم اینها را از شما به عنوان کار علمی بپذیریم. شاید یکی از دلایلش این باشد که افراد می خواهند به ازای اندیشه ورزی و انتشار اندیشه شان از امتیازات و منزلت های موجود هم برخوردار باشند. به همین سبب استقبال نمی کنند، اما عده ای هستند که این کار را می کنند. وی در ادامه گفت: نکته دیگر این است که به هر صورت وقتی شما وارد گفتمان رسانه ای می شوید، یعنی با عمومیت مردم و اقشار مختلف اجتماعی می خواهید وارد گفتگو شوید، بایستی سطح اصطلاحات تان را به سطح فهم عمومی تر بیاورید و این کار سختی است. مثالی که شما در مورد جامعه شناسان فرانسوی یا آلمانی و ارتباطشان با رسانه ها و روزنامه ها زدید، در آنجا هم شما می بینید که مطالبشان را در سطح عمومی تنزل می دهند. اما در متن تخصصی شان معیارهایی را که لازم است رعایت می کنند. اما متن عمومی شان را در عین وفاداری به آن اصول آکادمیک شان، به گونه ای بیان می کنند و می نویسند که برای عموم مردم قابل فهم و درک باشد. استاد دانشگاه تهران گفت: این چیزی که الان در ایران اتفاق افتاده یا همین نمایشگاهی که برقرار است، خوشبختانه بسیار خوب است. یعنی اینکه اولاً واقعا چشم آدم با توجه به این مجموعه بسیار گسترده موضوعات و رسانه هایی که وجود دارد، برق می زند که خود نمایانگر و نمایشگر یک جامعه فرهیخته است. حسینی در ادامه در مقایسه رسانه های غرب با رسانه های داخلی تصریح کرد: یکی از تفاوت هایی که ما با دنیای غربی داریم در حوزه مطبوعات است. ما مطبوعات را در قبل از مشروطه شروع کردیم، دائما افت و خیز داشته ایم. خوشبختانه در منابع نوشتاری مان یک گوناگونی و تفاوت سلیقه وجود دارد. چیزی که ما در اینجا داریم، علی رغم گستردگی و تعددی که دارد، اما باز هم نسبت به آن چیزی که در دنیای غرب اتفاق افتاده است، متفاوت است. حسینی در ادامه افزود: با توجه به پتانسیلی که وجود دارد باید ارتباطمان را با مردم بیشتر کنیم تا اینکه مردم یاد بگیرند که بخوانند و فکر کنند. جامعه ای که نیندیشد می میرد و این اندیشه ورزی با تعاطی اندیشه ها حاصل می شود. شما بایستی نظری داشته باشید، من هم نظر دیگری داشته باشم و نظراتمان را بگوییم. بالاخره این خبرگزاری با یک ایده و ایدئولوژی خاص خودش اینگونه انتشار اندیشه می کند، دیگری به گونه دیگری. در نهایت باید به مردم یاد بدهیم که فکر کنند و زمانی که فکر بکنند این جامعه متعالی می شود. استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران در ادامه گفت: در هر صورت این بحث سطحی تلقی کردن مطالب ژورنالیستی را خود رسانه ها به گونه ای باید تصحیح کنند و خفیف نکنند. ژورنال یا رسانه چه بخواهیم و چه نخواهیم ارتباط تنگاتنگی بین اندیشه ورزان و عموم مردم دارد. بنابراین جای خفت و کوچک کردن ندارد. اگر هم ژورنال هایی هستند که به این سمت می روند که در ایران به نام مطبوعات زرد معروف اند آنها را باید تفکیک کنند. به فرض بوردیو مقالات بسیار زیاد و خوبی دارد که بیشتر آنها در خبرگزاری ها و روزنامه ها منتشر شده، اما پس از انتشار به خاطر اینکه عمومیت بیشتری دارد، مردم بیشتر می خوانند و متفکرین دیگر آن را نقد می کنند، این تعاطی اندیشه و این گفتمان موجب می شود که خود بوردیو هم مطلب دیگری ارائه کند و پاسخی که می دهد نهایتا یک متن و کتاب می شود. شراره نی‌داوودی در ادامه این گفتگو گفت: رابطه اندیشمندان و رسانه دو طرفه است به این مفهوم که به خود مطبوعات هم برمی گردد. آیا مطبوعات هم به دنبال کسب نظر از این گروه از جامعه هستند؟ یا تنها به فروششان نگاه می کنند؟ این مطلب هم که چرا به روزنامه ها اهمیت نمی دهند به همان سابقه ای برمی گردد که می گویند این مطلب ژورنالیستی است و به نوعی ساده سازی است. بنابراین این ارتباط را باید در دو طرف داستان نگاه کرد. نی‌داوودی در ادامه افزود: البته اصل این حرف به آن چیزی برمی گردد که در ابتدا در مطبوعات ما شکل گرفته است. سابقه این امر که فردی مانند بوردیو، هابرماس در نشریاتشان مقاله می نویسند، به آنجا برمی گردد که مقاله نویسی در آن مجامع جایگاه خودش را دارد و این کار بی ارزشی برای یک فرد آکادمیک نیست که مطلبش را در ژورنال بنویسد. اتفاقا مطالب علمی شان را به صورت مقاله در ژورنال ها ارائه می دهند و پس از باز خورد و تبادل آراء آن را به کتاب تبدیل می کنند، در صورتی که در جامعه ما چیزی که مهمتر است کتاب است. ما اشخاص را با کتاب شان می شناسیم تا اینکه آنها را با مقالاتشان بشناسیم. مقاله هم اگر در نشریه علمی خارجی چاپ شود آن موقع ارزش پیدا می کند و تا وقتی که در نشریه داخلی کسی چیزی می نویسد، برایش ارزش و جایگاه علمی برخوردار نمی شوند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها