واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشتی از حجت الاسلام پور امینی؛
سیره عبادی امام مجتبی(ع) تبلور عینی عبادت عارفانه است
شناسهٔ خبر: 2847915 - پنجشنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۴ - ۱۰:۲۳
دین و اندیشه > آیین ها و تشکل های مذهبی
عبادت نردبان قرب به خدا و معراج انسان است. به تعبیر استاد مطهری، تعالى روان، پرواز روح و پرورش استعدادهاى روحى و ورزش نيروهاى ملكوتى انسانى است. سیره عبادی امام مجتبی(ع) تبلور عینی عبادت عارفانه است. خبرگزاری مهر _ گروه دین و اندیشه: به مناسبت سالروز ولادت امام حسن مجتبی(ع) یادداشتی از حجت الاسلام والمسلمین محمدباقر پورامینی، استاد حوزه و دانشگاه در پی می آید؛تاريخ بشر پر است از صحنههاى غم انگيزى كه انسان براى تحصيل آرامش به هر چيز دست انداخته و در هر وادى گام نهاده است و جوامع نیز صحنه های متعددی از این تجربه های ناموفق در خود دارد. اما قرآن با يك جمله كوتاه و پر مغز، مطمئنترين و نزديكترين راه را نشان داده و مىگويد:الا بذكر الله تطمئن القلوب؛ بدانيد كه ياد خدا آرامبخش دلها است. ياد خدا مايه آرامش جان، و تقوا و شهامت است و فراموش كردن او مايه اضطراب و ترس و نگرانى است.ياد و ذکر خدا كه هدف عبادت است، دل را جلا مى دهد و صفا مى بخشد و آن را آماده تجليات الهى قرار مى دهد.در نگاه امام مجتبی (ع)، هرکس در پی عبادت خداست، خود را برای آن مهیا می سازد و پاکی گام اول عبادت است؛ ایشان می فرماید : ان من طلب العباده تزکی لها. عبادت و پرستش خداوند يكتا، يكى از اصول تعليمات پیشوایان بزرگ دین است و آنان این راه را به مردم رهنمون می شدند. كسى كه داراى ايمان به خداى تعالى است، تكيه بر پايگاهى دارد كه هيچ حادثه و گرفتارى تكانش نمىدهد و به ركنى وابسته است كه انهدام نمى پذيرد. چنين كسى امور خود را بر پايه معارفى بنا نهاده كه شك و اضطراب قبول نمى كند. تلقى افراد از عبادت، متفاوت است. از نظر برخى افراد، عبادت نوعى معامله است، كارفروشى و مزدبگيرى است. فايده عبادت عابد نيز از نظر اين گروه همان مزدى است كه در جهان ديگر به او به صورت يك سلسله كالاهاى مادى پرداخت مى شود. به تعبير بوعلى در نمط نهم اشارات خدانشناسانه است و تنها از مردم عامى و قاصر پذيرفته است.تلقى ديگر از عبادت تلقى عارفانه است بر حسب اين تلقى، عبادت نردبان قرب به خداست، معراج انسان است، به تعبیر استاد مطهری، تعالى روان است، پرواز روح است، پرورش استعدادهاى روحى و ورزش نيروهاى ملكوتى انسانى است، عالي ترين عكس العمل سپاسگزارانه انسان است از پديدآورنده خلقت، اظهار شيفتگى و عشق انسان است به كامل مطلق، و بالأخره سلوك و سير الى اللَّه است.سیره عبادی امام مجتبی(ع) تبلور عینی عبادت عارفانه است. زمانی که ایشان پیاده به سفر حج می رفت، پاهای مبارکش ورم می کرد و در پاسخ به اعتراض دوستان می فرمود: هرگز راه خانه معشوق را سواره طی نخواهم کرد و بر خود لازم دانسته ام که پیاده به خانه خدا بروم.امام،زمانی که به درب مسجد می رسید پیش از ورود می فرمود: «الهی ضیفک ببابک یا محسن قد اتاک المسی ء فتجاوز عن قبیح ما تعلم بجمیل ما عندک یا کریم»؛ خدایا میهمان تو به در خانه ات آمده! ای احسان کننده؛ گناه کار به سوی تو آمده است پس بگذر از بدی هایی که از من می دانی به خوبی هایی که در نزد توست؛ ای کریم.عبادت پیشوایان معصوم همچون امام مجتبی(ع) سرچشمه و الهام بخش تلقي هاى عارفانه از عبادتهاست. در این نگاه عبات با زندگی انسان توأم است؛ در متن زندگی انسان است و نمی توان آن را به صورت يك سلسله تعليمات جدا از زندگى كه صرفاً به دنياى ديگر تعلق داشته باشد تلقی کرد. با این نگاه همه عبادتها روح بخش است و لذتبخش؛ در پرتو این تصویر ارائه شده از عبادت، روزه و رمضان نیز میدانی است برای مسابقه بندگان خوب خدا برای قرب و پرواز روح، آنگونه که امام مجتبی (ع) می فرماید:«يقيناً خداوند ماه رمضان را ميدان مسابقه اى براى خلق خود قرار داده است، كه به وسيله طاعت او به سوى خشنوديش بر يك ديگر سبقت جويند، پس گروهى از مردم پيشى جستند و پيروز شدند و گروهى ديگر كوتاهى كردند و نوميد و ناكام گشتند».امیدواریم که از رستگاران این ماه باشیم و در پایان این مسابقه، در دسته برندگان آن بشمار آییم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]