واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: پنجشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۷:۳۵

سوم شعبان روزی نورانی را در تقویم عالم ساخت روزی که آغازی برای نهضت حسینی بود و این نواده رسولالله پرورش یافت تا غوغایی در عالم بشریت به پا شود و حقانیت و مظلومیت دین پیامبر خاتم که چهارده معصوم پرچمدارش بودند، برای همیشه ثبت شود. به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سومین روز از ماه سر تا سر نورانی ماه شعبان سال چهارم هجرت مصادف است با ولادت دومین فرزند برومند حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) که در خانه وحی و ولایت چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید، به خانه حضرت علی (ع) و فاطمه (س) آمد و اسماء را فرمود تا کودک را بیاورد. اسماء او را در پارچهای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد، پیامبر(ص) به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت. روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحی الهی، جبرئیل فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون (شبیر) که به عربی (حسین) خوانده میشود نام بگذار. چون علی برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران است، جز آن که تو خاتم پیغمبران هستی و به این ترتیب نام پرعظمت حسین(ع) از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه (س) انتخاب شد. امام حسین (ع) و پیامبر(ص) از ولادت حسین بن علی (ع) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام (ص) درباره امام حسین (ع) ابراز میداشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند. سلمان فارسی میگوید: دیدم که رسول خدا (ص) حسین(ع) را بر زانوی خویش نهاده او را میبوسید و میفرمودند: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهای خدایی که 9 نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان (امام زمان عج) میباشد. انس بن مالک روایت میکند: وقتی از پیامبر(ص) پرسیدند کدام یک از اهل بیت خود را بیشتر دوست میداری، فرمود: حسن و حسین را، بارها رسول گرامی حسن (ع) و حسین (ع) را به سینه میفشرد و آنان را میبویید و میبوسید. ابوهریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است، در عین حال اعتراف میکند که: رسول اکرم را دیدم که حسن و حسین را بر شانههای خویش نشانده بود و به سوی ما میآمد، وقتی به ما رسید فرمودند هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده است. عالیترین، صمیمیترین و گویاترین رابطه معنوی و ملکوتی بین پیامبر(ص) و حسین(ع) را میتوان در این جمله رسول گرامی اسلام(ص)خواند که فرمودند: حسین از من و من از حسینم. القاب حضرت با توجه به ابعاد مختلف شخصیت امام حسین علیهالسلام برای آن حضرت القاب بسیاری ذکر شده که از جمله آنها: رشید، طَیِّب، وفیّ، زَکیّ، سعید و سیّد است. پیامبر اکرم(ص) اغلب امام حسین(ع) را با لقب «سَیِّدُ شَبابِ اَهْلِ الجَنَّه» یعنی سرور جوانان بهشت و امیرالمؤمنین علی(ع) آن حضرت را با لقب «سَیِّدُالشُهداء» یاد میکردند. روی هم رفته برای امام حسین(ع) حدود 313 نام و لقب در مجموعه کتابهای سیره ذکر شده است که هر یک از آنها به یکی از کمالات آن حضرت اشاره دارند. برخی دیگر از القاب و کنیههای آن حضرت عبارت است از: اباعبدالله، اَبوُالاَئِمَه، السِبْطُ الثانی، الامام الثالث، التابِعُ لِمَرْضاتِ اللّه، و مُبارک. نقش نگین انگشتری امام حسین علیهالسلام(ع) آن حضرت، دو انگشتری داشته؛ یکی از آنها عقیق بوده که بر آن «ان اللَّه بالغ امره» نقش شده بود و دیگری همان است که در روز شهادتش، به غارت برده شد و بر آن نوشته شده بود: «لا إله إلّا اللَّه عدد لقاء اللَّه» و وارد شده است: «هر کس مانند آن، انگشتر خود سازد، برای او مانعی از شیطان خواهد بود». دوره امامت امام حسین علیهالسلام به دنبال شهادت امام حسن مجتبی علیهالسلام در سال 50 هجری، دوره امامت امام حسین علیهالسلام شروع شد و تا سال 61 ه ادامه یافت. جامعه اسلامی در این دوره گرفتار حکمرانانی بود که به تخریب اساس جامعه اسلامی و قوانین الهی میپرداختند. امام حسین علیهالسلام در فرصتهایی که پیش میآمد، عمال حکومت را به باد انتقاد میگرفت و مردم را به آینده امیدوار میساخت و برای حفظ اساس حکومت اسلامی و جلوگیری از پراکندگی صفوف مسلمانان، در بسیاری از موارد علیرغم مشاهده بسیاری از نارساییها دندان به جگر مینهاد و صبر پیشه میکرد. چون نوبت به حکومت یزید رسید و مسئله بیعت او مطرح شد، امام حسین علیهالسلام به دلیل شناختی که از شخصیت یزید داشت، به زمامداری او بر جامعه اسلامی راضی نشد و علیه او قیام کرد و در این راه به شهادت رسید. امام حسین علیهالسلام و عاشورا نهضت عاشورا به مانند انقلابی بزرگ، با هدف احیای احکام دین و زدودن انواع انحرافات دینی و سیاسی در سال 61 ه به رهبری حسین بن علی علیهالسلام به وقوع پیوست. آن حضرت وقتی اساس اسلام را در خطر دید، همراه یاران اندک ولی با ایمان خود، به مبارزه با یزید و سپاه سنگدل او برخاست و کربلا را در روز دهم محرم سال 61 ه به صحنه درگیری حق و باطل و روز جان بازی و فداکاری در راه دین و عقیده تبدیل ساخت؛ به گونهای که دامنه تأثیر آن تا ابدیّت کشیده شد و چنان در عمق دلها اثر گذاشت که همه ساله عاشقان حقیقت، دهه محرم و به ویژه روز عاشورا را روز اظهار ارادت به اسوه جهاد و آزادگی و شهادت قرار میدهند و به بزرگداشت خاطره این حادثه مهم تاریخ بشر میپردازند. احادیثی گهربار از امام حسین(ع) جز به یکی از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسی که اصالت خانوادگی داشته باشد. هر یک از دو نفری که میان آنها نزاعی واقع شود یکی از آن دو رضایت دیگری را بجوید، سبقت گیرنده اهل بهشت خواهد بود. هر که خدا را، آن گونه که سزاوار او است، بندگی کند، خداوند بیش از آرزوها و کفایتش به او عطا کند. از نشانههای نادانی، جدل با بی فکران است. چیزی را بر زبان نیاورید که از ارزش شما بکاهد. در مدّت عمر، در حفظ سلامت تن بکوشید. کسی که برای جلب رضایت و خشنودی مردم، موجب خشم و غضب خداوند شود، خداوند او را به مردم وا میگذارد. از نشانههای عالم، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است. عقل کامل نمیشود مگر با پیروی از حق. هر کسی که سه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد؛ بهشت بر او واجب میشود و در قیامت نیز پیامبر(ص) شفیع او خواهد بود. خدایا! با غرق کردن من در ناز و نعمت، مرا به پرتگاه عذاب خویش مَکشان و با بلایا (گرفتاریها) ادبم مکن. * از نشانههای خوشنامی و نیکبختی، همنشینی با خردمندان است. کسی در روز قیامت از شدائد و أحوال آن در أمان نمیباشد، مگر آن که در دنیا از خداوند متعال ترس داشته باشد و اهل گناه و معصیت نگردد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 176]