محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842100961
قاموس واژه های حج
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
قاموس واژه هاى حج نويسنده: على حجّتى كِرمانى احرام 1 ـ تلبيه (تلبيات اربع) دومين شرط از شرايط كيفيت و صحت احرام; عبارت است از «تلبيه» و يا «تلبيات اربع» كه عبارتند از: «لبَّيك اَلّلهُم لبَّيكَ، لبَّيكَ لا شَريك لَك لَبّيك»، اكتفا به همين مقدار تلبيه كافى است و احرام «حاج» يا «معتمر» صحيح مى باشد.«محقق حلّى» آورده است كه احرام در صورتى محقق خواهد گرديد كه «تلبيات اربع» گفته شود.1 و شيخ المحقّقين صاحب جواهر از كتابهاى معتبر فقهى; چونان «الانتصار»، «الغنيه»، «الخلاف» و «التذكره»، به آن نقل اجماع محصّل و منقول نموده است.2البته اكثريت قريب به اتفاق فقها با تعبيرهايى چون «الأحوط» و يا «الأحوط الأولى»، گفته اند كه: بدنبال «تلبيات فوق» اين عبارات را نيز بگويد:«اِنّ الْحَمدَ واالنِّعمة لَك وَ الْمُلك لاشريكَ لَك لبَيك».بديهى است همانطور كه اهل اصطلاح مى دانند، اين قبيل تعبيرات حمل بر «استحباب» و يا «استحباب مؤكَّد» مى گردد.«تلبيه هاى چهارگانه» يك بار بيشتر واجب نيست، ليكن تكرار و زياد گفتن آن تا آنجا كه «حاج» و يا «معتمر» قدرت دارد، مستحب است; بويژه در تعقيب هر نماز واجب و يا مستحبى و بهنگام بالا رفتن از بلندى و يا پايين آمدن از سرازيرى و نيز در آخر شب، موقع بيدار شدن از خواب، وقت سوار شدن و هنگام زوال خورشيد و همچنين آنگاه كه كاروانى را ملاقات مى كنند و بالأخره در سحرگاهان.3«تلبيات اربع» در تحقّق احرام آنچنان نقش و دخالت دارد كه اگر «حاج» و يا «معتمر» آن را فراموش كند، بايد به «ميقات» برگردد و گفتن تلبيه را تدارك كند.4شيخ الطائفه أبى جعفر محمد بن الحسن الطوسى (م460هـ.) در كتاب «النهايه» آورده است: «تلبيه واجب است و ترك آن به هيچ عنوان جايز نيست... و آنچه از تلبيه، حتماً و در شكل فريضه بايد گفته شود; «تلبيه هاى چهارگانه» است، آرى اگر تلبيات ديگرى بر «تلبيات اربع» اضافه كند، داراى فضل و ثواب فراوانى است».5بنا به نقل ثقة الاسلام كلينى، معاوية بن عمّار تلبيات كامل را از جعفر بن محمد، امام صادق ـ ع ـ به ترتيب ذيل آورده است:«لبّيك الّلهمَ لبّيك، لبّيك لاشريك لكَ لبّيك، اِنَّ الحَمدَ والنِّعمَةَ وَ لَكَ الْمُلك لاشريك لَك لَبّيك، لبّيك ذَا المَعارِجِ لبّيك، لبَيك داعياً اِلى دارِالسَّلامِ لبّيك لبيك غفّارَ الذّنوبِ لبّيك، لبيك اهلَ التَّلبِيةِ لَبّيكَ، لبّيكَ ذَا الجَلالِ وَالإِكرام لبّيك، لبّيكَ مرهوباً و مرغوباً اِليكَ لبَّيك، لبّيك تُبدئ وَ الْمعادُ اليك لبَّيكَ لبّيك كَشّافَ الكُرَبِ العِظامِ لَبَّيكَ، لبَّيكَ عَبدكَ وَ ابْنُ عبديك لبَّيك، لبّيك يا كريم لبيك».6سپس امام ـ ع ـ فرمود: تلبيات مزبور را پس از هر نماز واجب و مستحب و بهنگام سير و حركت و ورود به وادى و منزل و ملاقات كاروانها و آنگاه كه از خواب بيدار مى شوى و در سحرگاهان و در حد مقدور، تكرار كن و با صداى بلند لبّيك بگو7 ...، همه انبيا و مرسلين به اين تلبيات، لبيك مى گفتند. وجمله «لبّيك ذا المعارج» را فراوان تكراركن; زيرا رسول خداـ ص ـ به هنگام تلبيه گفتن، اين جمله را زياد مى گفتند. و نخستين شخصيتى كه در تاريخ تلبيه گفت، حضرت ابراهيم ـ ع ـ بود.آنگاه حضرت خطاب به راوى اين چنين ادامه داد: خداوند شما را به انجام مناسك حج و زيارت بيت الله الحرام دعوت فرمود. پس به دعوت ذات اقدس الهى بوسيله «تلبيه» پاسخ گوييد...8 2 ـ پوشيدن دو جامه احرام سومين شرط از شرايط صحت اِحرام، پوشيدن دو جامه است پس از كندن لباسهاى دوخته كه يكى را «ازار = لنگ» و ديگرى را «رداء = عبا» مى نامند.9محقق حلى در كتاب «شرايع» تحت عنوان «واجبات اِحرام»، سومين واجب از واجبات احرام را «لبس ثوبى الإحرام = پوشيدن دو جامه احرام» دانسته و مى نويسد:پوشيدن دو جامه مزبور واجب است و آنچه را كه در نماز پوشيدن آن جايز نيست، در احرام هم جايز نمى باشد. حال آيا پوشيدن حرير براى زنها جايز است؟ برخى از فقها فتواى به صحت داده اند; زيرا پوشيدن حرير در نماز براى زنان جايز است.10 ولى بعضى از آنها در احرام نهى نموده اند و اين به احتياط نزديكتر است.11 محرم مى تواند بيش از دو جامه احرام بپوشد و نيز مى تواند آنها را تعويض كند، امّا بهنگام طواف بهتر آن است در همان دو لباسى كه در حال احرام پوشيده است، طواف خانه خدا را بجاى آورد.12شيخ مفيد در «باب صفة الإحرام» مى نويسد:«و يلبس ثوبى احرامه يأتزر باحد هما، و يتوشحّ13 بالآخر، او يرتدى به».14و محرم بايد دو جامه احرام را يكى به عنوان «اِزار» و ديگرى را به عنوان «وشاح» يا«ردا» بپوشد. جالب توجه اين كه شاگرد برجسته و پرآوازه شيخ مفيد ـ ره ـ ; يعنى شيخ الطائفه ابوجعفر طوسى ـ اعلى الله مقامه ـ عين عبارت استاد خويش را بدون كم و زياد در كتاب «النهايه...» خود آورده است.15آنگاه شيخ مفيد بهترين و شايسته ترين لباس را جهت احرام، جامه اى مى داند كه از پنبه و يا كتاب سفيد بافته شده باشد.16و شيخ صدوق بهترين اوقات را براى احرام، موقع ظهر و پس از فراغت از نماز ظهر دانسته و سپس مى نويسد: «سزاوارتر آن است كه احرام پس از نماز واجب انجام پذيرد، ولى در صورت عدم امكان، شش ركعت نماز مستحبى بخواند و سپس محرم گردد. و اگر نتوانست تنها به دو ركعت بسنده كند; بدين ترتيب كه در ركعت اوّل پس از حمد، سوره «قُلْ هُوَالله اَحَد» بخواند، و در ركعت دوّم بعد از خواندن سوره مباركه حمد، سوره «قُلْ يا اَيُّهَا الكافرون» را قرائت كند.17فقيه عاليمقام مرحوم «شيخ محمد حسن نجفى»، صاحب جواهر، پس از بررسى مجموعه «نصوص و فتاوى» در زمينه پوشيدن لباس احرام، اين چنين استنباط مى كند:«موقع و محل پوشيدن دو جامه احرام پيش از عقد و تحقق احرام مى باشد، بلكه اين پوشش از جمله مقدماتى است كه بوسيله آن، براى «احرام» آمادگى ايجاد مى گردد.البته به نحوى كه در حال «قصد و عقد احرام» پوشيدن دو جامه احرام حاصل شده باشد. و در كلمات فقها نيز اين مطلب مفهوم است كه معمولاً مى گويند:«اذا اراد الإحرام وجب عليه نزع ثيابه و لبس ثوبى الإحرام...»18«آنگاه كه «حاجى» يا «معتمر» قصد و اراده احرام نمود، واجب است لباس (معمولى و دوخته) خويش را بيرون آورده و دو جامه احرام بپوشد...»19وى در ادامه تحقيق دقيق فوق مى نويسد:«... در حال احرام بقاء و استدامه پوشش لباس احرام واجب نيست; زيرا همانطور كه صاحب مدارك بر اساس قطع فتوا داده است: همان صدق امتثال امر به طبيعت بر تن كردن دو جامه احرام، كافى است...»20از آنچه كه از خامه توانا و محققانه اين فقيه سترگ برمى آيد:پوشيدن دو جامه احرام از مقدمات و زمينه هاى «احرام» بشمار مى آيد و در ماهيّت تحقق آن هيچگونه دخالتى ندارد; و به عبارت ديگر، بر تن كردن لباس احرام از جمله چيزهايى است كه تهيّؤ و آمادگى را جهت داخل شدن «حاجى معتمر» در محدوده احرامشرعى (كه به مجرد آن اوامر و منهياتى متوجه وى مى گردد)، ايجاد مى نمايد.و به گمان ما استنباط «صاحب جواهر» همان است كه فقيه عظيم الشأن و نام آور معاصر، حضرت امام خمينى ـ ره ـ بدان توجهى ظريف و پژوهشگرانه نموده اند.مغفورٌ له در نخستين مسأله از مسايل 27گانه سوّمين واجب از واجبات احرام21 مى نويسند:در ميان آرا، رأى نيرومند و متين اين است كه: پوشيدن دو جامه احرام، در تحقق احرام شرط نيست، بلكه خود واجبى است تعبدى (و مستقل)...»22و به دنبال همين مسأله مى گويند: «كيفيت خاصى در بر تن كردن دو جامه احرام اعتبار ندارد. و احتياط آن است آنها به طريق معمول و مألوف پوشيده شوند...»23آنگاه در طى مسايل همين باب، به سه نكته مهم ذيل عنايت مى كنند:1 ـ براى زنان پوشيدن دو جامه احرام واجب نيست، بلكه براى آنها جايز است كه در همان لباسهاى دوخته خود، مُحرم گردند.2 ـ اگر از روى علم و عمد بهنگام اراده احرام، لباس دوخته بپوشد و يا دو جامه اِحرام را به تن نكند، نافرمانى و معصيت پروردگار را كرده، لكن اِحرام وى بطور صحيح تحقق يافته است. و اگر در اين زمينه در واقع معذور بوده، گناهى هم مرتكب نشده است.3 ـ در احرام، طهارت از «حدث اصغر» و «حدث اكبر» شرط نيست.بنابر اين انسان مى تواند در حال جنابت، حيض و نفاس، محرم شود.24فضل، آداب و اسرار تشريع احرام و تلبيه در روايات:1 ـ رسول اكرم ـ ص ـ فرمود:«كسى كه در احرام خويش بر اساس ايمان و حضور قلب هفتاد مرتبه لبيك بگويد، من خداوند را گواه مى گيرم كه هزاران هزار فرشته براى او براتِ از آتش و برات از نفاق را به ارمغان آورند».252 ـ رسول گرامى اسلام فرمود:«خداوند تبارك و تعالى از هر چيز چهار تا برگزيد: از ملائكه; جبرائيل، ميكائيل، اسرافيل و ملك الموت (عزرائيل) ـ عليهم السلام ـ را اختيار فرمود. و از انبياء 4 نفررا: ابراهيم ـ ع ـ ، و داود ـ ع ـ ، و موسى ـ ع ـ و من ـ ص ـ و از بيوتات 4 خانه را برگزيد».پس اين آيه شريفه را قرائت فرمود:«اِنَّ اللهَ اصْطَفى آدَمَ وَ نُوحاً و آلَ اِبراهيم وَآلَ عِمرانَ على العَالَمين».26و برگزيد از شهرها چهار شهر را، خداوند مى فرمايد:«وَالتّينَ و الزَّيْتُون، وَ طُورِ سِينينَ، و هذا البلد الأمين».27مراد از «تين» در آيه شريفه فوق، شهر مدينه است و «زيتون»، بيت المقدس، و «طور سينين»، كوفه و «هذا البلد الأمين»، مكّه. و از زنها 4 نفر را اختيار فرمود: مريم، آسيه، خديجه و فاطمه ـ عليهن السلام ـ و از «حـج» 4 چيز را برگزيد: «الثَج، العَج، الاحرام و الطواف». اما «ثجّ» عبارت از نحر و قربانى است و «عـجّ» يعنى ضجّه و فرياد مردم به تلبيه. و از ماههاى سال، 4 ماه را اختيار كرد:«رجب، شوال، ذوالقعده و ذوالحجّه». و برگزيد از روزها، 4 روز را: روز جمعه، روز ترويه28، و روز نحر (عيد قربان).293 ـ امام اميرالمؤمنين على ـ ع ـ فرمود:«كسى نيست كه «تلبيه» بگويد، مگر اينكه آنچه كه در طرف راست و چپ او قرار دارند، تا آخرين مقطع و نقطه خاك، (هم آواى او) تلبيه بگويند، و دو ملك خطاب به وى مى گويند: بشارت باد تو را اى بنده خدا و پروردگار بنده اى را بشارت نمى دهد مگر به بهشت».304 ـ از امام صادق ـ ع ـ سؤال شد: «آيا رسول خدا ـ ص ـ در شب محرِم مى شدند و يا در روز؟ حضرت پاسخ فرمود: در روز; حلبى مى گويد: پرسيدم: در چه ساعتى؟ پاسخ فرمود: در وقت نماز ظهر. باز سؤال كردم: رأى شما درباره احرام ما چيست؟ (يعنى در روز يا شب و در چه ساعتى محرم گرديم؟) حضرت جواب داد: براى شما فرقى ندارد...»315 ـ از امام صادق ـ ع ـ سؤال شد: آيا براى كسى كه جهت «عمره تمتع» محرم شده است، آشكار ساختن «تلبيه» جايز است؟ امام پاسخ فرمود: آرى; زيرا رسول اكرم ـ ص ـ پس از احرام تلبيه را (آشكارا) مى گفت، بدينجهت كه مردم چگونگى تلبيه را نمى دانستند و آن حضرت دوست داشت تا كيفيت تلبيه را به ايشان بياموزد.326 ـ از امام على بن موسى الرضا ـ ع ـ منقول است:«براى اين «احرام» بر مردم واجب شده است تا پيش از دخول در حرم خدا خشوعيابند، و براى اين كه از اشغال به امور دنيا و زينت ها و لذّتهاى آن بازايستند; علاوه بر اين، در احرام تعظيم خداوند و بزرگداشت خانه او و ذلّت نفس انسانى است، آنگاه كه اراده كرده است به سوى خداى تعالى گام بردارد».33ادامه دارد پي نوشت : 1 ـ «فلا ينعقد الإحرام لتمتع و لا لمفرد اِلاّ بها...» شرايع الإسلام فى مسايل الحلال و الحرام، المحقق الحلى ابوالقاسم نجم الدين جعفر بن الحسن، ج1 و 2، ص245/ تحقيق و اخراج و تعليق: عبدالحسين محمد على، منشورات دارالاضواء بيروت ـ لبنان.2 ـ جواهر الكلام فى شرح شرايع الأحكام، شيخ الفقها الشيخ محمد حسن النجفى، ج18، ص216. دارالكتب الإسلاميه ـ تهران.3 ـ ر.كـ : المقنعه، فخرالشيعه محمد بن محمد بن النعمان الملقب بالشيخ المفيد، متوفاى 413 هـ . ق، ص398، مؤسسة النشر الإسلامى، بقم المشرفه.4 ـ «لونسى التلبيه وجب عليه العود الى الميقات لتداركها...»، تحريرالوسيله، امام خمينى ـ ره ـ ، ج1، ص415/ مطبعة الآداب فى النجف الاشرف.5 ـ النهاية فى مجرد الفقه و الفتاوى، ص215، انتشارات قدس محمّدى.6 ـ فروع كافى، ج4، ص336 ـ شيخ مفيد ـ ره ـ در كتاب «المقنعه، ص398» فراز زير را نقل كرده است:«لبّيك اتقرب اليك بحمدِ و آله لبّيك».7 ـ شيخ طوسى ـ ره ـ درباره جهرية تلبيات اين چنين فتوا مى دهد:والجهر بها سنّة مؤكّدة للرجال، و ليس ذلك على النّساء...و محقق حلى نيز تحت عنوان «مندوبات تلبيه» نخستين حكم مستحبى تلبيه را: «رفع الصوت بالتلبية للرّجال...» ذكر كرده است.و اين مبتنى بر رواياتى است كه از رسول اكرم ـ ص ـ و امامان معصوم ـ عليهم السلام ـ ، نقل شده است; از جمله: صحيح عمر بن يزيد: «و اجهر بها كلما ركبت و كلما نزلت...» (وسايل الشيعه، باب 4، من ابواب الإحرام، حديث 3) و نيز مرفوع حريز عن الصادقين ـ عليهما السلام ـ : ممّا احرم رسول الله ـ ص ـ اتاه جبرئيل ـ ع ـ فقال له: «مر اصحابك بالعج و الثج; و العج رفع الصوت بالتلبيه، و الثج نحر البدن (وسايل الشيعه، باب 37 من ابواب الإحرام، حديث 1) و نيز حديث مستدرك به نقل از بعضى نسخه هاى فقه الرضا ـ ع ـ : عن رسول الله ـ ص ـ : اتانى جبرئيل فقال: مر اصحابك ان يرفعوا اصواتهم بالتلبيه فانّه من شعار الحج. و سئل النّبى ـ ص ـ فقيل: اىّ الحج افضل؟ قال: العج و الثج، قيل ما العج و الثج؟ قال: العج الضجيح و رفع الصوت بالتلبيه و الثج النحر. (السمتدرك، ج2، ص 116)و همچنين روايت على ـ ع ـ : قال اميرالمؤمنين ـ ع ـ : جاء جبرئيل الى النبى ـ ص ـ و قال له: اِن التلبيّة شعار المحرم فارفع صوتك بالتلبيه (من لايحضره الفقيه، ج1، ص114) و نيز حديث كلينى از ابابصير: عن ابى عبدالله ـ ع ـ : ليس على النساء جهر بالتلبيه... (فروع كافى، ج1، ص277)و روايت فضالة بن ايّوب از امام صادق ـ ع ـ : اِنَّ الله وضع عن النساء اربعاً: الجهر بالتلبيه، والسعى بين الصفا و المروة و دخول الكعبه و الإستلام (حجرالأسود). البته همانطور كه شيخ حرّ عاملى در ذيل اين روايت آورده است: مراد از سعى در اينجا «هروله» است.چنانچه در حديث ذيل، در متن خود حديث منظور از «سعى بين صفا و مروه» آمده است: عن ابى سعيد المكّارى، عن ابى عبدالله ـ ع ـ قال: اِنّ الله ـ عزّ و جَلّ ـ وضع عن النساء اربعاً: الإجهار بالتلبيه، و السعى بين الصفا و المروة; يعنى الهرولة، و دخول الكعبه، و استلام الحجر الأسود. (ر.كـ : «وسائل الشيعه، ج5، باب عدم استحباب جهر النساء بالتلبيه، حديث 1 و 2، ص51/ من منشورات مكتبة الاسلاميه).8 ـ فروع كافى، ج4، ص336 .9 ـ در منتهى آورده است:اذا اراد الإحرام وجب عليه نزع ثيابه و لبس ثوبى الاحرام بان تيزر باحدهما و يرتدى بالآخر. (جواهر الكلام، ج18، كتاب الحج، ص239.)10 ـ در صحيحة حريز از امام صادق ـ ع ـ روايت شده است: كلَ ثوب يصلى فيه فلاباس بالإحرام فيه (وسائل الشيعه، باب 27، حديث 1).11 ـ بسيارى از فقهاى معاصر بدين احتياط گراييده اند، از جمله امام خمينى ـ ره ـ كه در مسأله 20 باب «كيفية الإحرام» كتاب الحج، تحرير الوسيله مى نويسد:«... بَل الأحوط للنساء ايضاً أن لايكون ثوب احرامهن منا حرير خالص، بل الأحوط لهنّ عدم لبسه الى آخر الإحرام». (تحرير الوسيله، ج1، ص417)12 ـ شرايع الإسلام ... ، ح1 و 2، ص246 .13 ـ وَشَحَ (قلّد الوشاح) : حمايل آويخت. توشح بسيفه: تقلد به: شمشيرش را حمايل كرد. تَوَشَّحَ بثوبه. لبسه او ادخله تحت ابطه فالقاه على منكبه: لباسش را پوشيد، يا لباس خود را از زير بغل رد كرد و روى شانه انداخت. (المنجد فى اللغة والاعلام، چاپ 23، ص901)14 ـ المقنعه، شيخ مفيد، ص396، مؤسسة النشر الإسلامى.15 ـ النهاية فى مجرد الفقه والفتاوى، ص212، انتشارات قدس محمّدى.16 ـ المقنعة، ص396 : و افضل الثياب للاحرام البيض من القطن او الكتان.17 ـ النهايه...، شيخ الطائفه، صدوق ـ ره ـ ، ص212 و 213 .18 ـ و يا به تعبير امام خمينى در «تحريرالوسيله، ج 1، ص416» : ... لبس ثوبين بعد التجرد عمّا يحرم على المحرم لبسه.19 ـ جواهر الكلام، ج18، كتاب الحج، ص239، دارالكتب الإسلاميه، مرتضى آخوندى ـ تهران.20 ـ همان مدرك، ص239 ـ امام خمينى به عين فتواى صاحب جواهر در «تحرير الوسيله، ج1، ص417» تمايل كرده و مى گويند: لا تجب استدامة لبس الثوبين... بل الظاهر جواز التجرد منها فى الجمله.21 ـ لبس ثوبى الإحرام و يا لبس الثوبين... (ر. كـ : «شرايع الاسلام، محقق حلى، ج1 و 2، ص246/ دارالاضواء ـ بيروت.22 ـ تحرير الوسيله، ج1، ص416 .23 ـ همان، ص417 .24 ـ همان، ص417 و 418 .25 ـ فروع كافى، ج4، ص337: «... اشهد الله له الف الف ملك براة من النار و براة من النفاق».26 ـ آل عمران: 33 .27 ـ التين: 3 ـ 1 .28 ـ روز هشتم ذيحجه كه حجاج پس از انجام «عمره تمتع» مجدداً جهت حَجّة الاسلام محرم شده و عازم عرفات مى گردند.29 ـ الخصال، شيخ صدوق، ج1، ص225 .30 ـ من لايحضره الفقيه، ج2، ص132: «... و قال له الملكان: ابشر يا عبدالله و ما يبشرالله عبداً اِلاّ بالجنة».31 ـ فروع كافى، ج 4، ص332 .32 ـ فروع كافى، ج4، ص334: «... لانَ الناس لم يكونوا يعرفون التلبيه فاحب ان يعلمهم كيف التلبيه».33 ـ وسايل الشيعه، ج9، ابواب الاحرام، ص3 ـ عيون الرضا، ج2، ص121 .
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 373]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها