واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
مردم داري در سيره رسول ا... (ص) منبع:روزنامه قدس در ميان ويژگيهاي رسول خدا(ص)، ستوده تر و مهمتر از اخلاق عظيم و خلق نيكوي آن حضرت وجود ندارد. اين ويژگي همان چيزي است كه خداوند رسولش را به آن ستوده و فرموده است: «انك لعلي خلق عظيم»؛ تو بهترين خلق و خو را داري. و خود حضرتش نيز فرموده است، براي احياي مكارم اخلاق مبعوث شده است. (انما بعثت لاتمم مكارم الاخلاق). تأثير خلق نيكوي حضرت بر مردم چنان بود كه وقتي مسلمانان زبان به وصفش مي گشودند، مهمترين ويژگي دعوتش را همين مي دانستند كه «و يأمر بمكارم الاخلاق».پيامبر اكرم(ص) همواره در آموزه هاي خود بر اخلاق تأكيد فرواني داشت و مي فرمود: «خداوند كريم است، كرامت و ارزشهاي اخلاقي را دوست دارد و از انجام كارهاي حقير و زشت كراهت دارد» و نيز مي فرمود: «سنگين ترين چيز در ترازوي مؤمن در روز قيامت حسن خلق است.»و باز هم فرمود: «بهترين دوست من از ميان شما كسي است كه بيشترين دوستي را با مردم دارد و ...»درباره اخلاق آن حضرت، مناسباتش با مردم و خلق و خوي حسنه ايشان با خانواده و اطرافيان بسيار در منابع گفته شده است. بر آنيم تا به برخي از اين برخوردها و نيز شماري از رفتارهاي تربيتي آن حضرت(ص) در آموزش اسلام و تفهيم مكارم اخلاقي آن حضرت مطالبي را براي خوانندگان روشن سازيم. 1- مردم داريمردمداري از ويژگيهايي است كه براي هر قشري چه رهبر، چه خطيب، چه امام جماعت و چه كاسب و يا ... مي تواند منشأ جذب و گرايش مردم شود. در همين باره نقل شده است كه پيامبر(ص) حتي در عبادت هم مردم را خسته نمي كرد و نماز جماعتش طولاني نمي شد؛ البته به كساني هم كه تند تند نماز مي خواندند، تذكر مي داد. درباره پيامبر(ص) نقل است كه فراوان ياد خدا مي كرد، لعنت كمتر مي كرد، نمازش را با آرامش مي خواند، خطبه نمازش كوتاه بود، تكبر نداشت، با فقرا و يتيمان مي نشست و نياز آنها را برآورده مي كرد.خداوند از مردم مي خواست حرمت پيامبر(ص) را نگهدارند، اما خودش انتظار احترام هم از مردم نداشت. البته پايبند احترامات رسمي هم نبود. از اين كه كسي جلوي پايش بلند شود كراهت داشت، زيرا اين خودش محبت بيشتري در مردم ايجاد مي كرد.يك نمونه از مردمداري آن حضرت اين كه وقتي نماز مي خواند و صداي گريه بچه اي مي آمد، سوره هاي كوچك را مي خواند تا نماز زودتر تمام شود. وقتي علت را پرسيدند، فرمود: اگر نماز را طول مي دادم حواس مادرش پرت مي شد.درباره حسن خلق پيامبر(ص) مي توان به برخورد نيكوي ايشان با بدويها نيز اشاره كرد. پيامبر(ص) با يك جامعه اعرابي سر و كار داشت نه جامعه عربي. بنابراين برخوردها در سطح بسيار نازلي بود كه پيامبر(ص) بايد تحمل مي كرد. در روايتي آمده است كه يك اعرابي به مسجدي وارد شد و در گوشه اي از مسجد رفتار زننده اي از خود نشان داد. اصحاب ناراحت شدند و قصد تندي با او را داشتند. حضرت فرمودند: آزارش ندهيد. سپس او را صدا زدند و با نرمي و خوشرويي او را از آن رفتار زننده نهي كردند و به او فهماندند كه مسجد مكان ذكر و عبادت است.
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 453]