واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: جام جم:کعبه زادگاه علي (ع): يکي از بزرگترين اعياد اسلامي ، ولادت باسعادت نخستين ستاره تابناک آسمان امامت و ولايت ، برادر ديني پيامبرص و جانشين و خليفه اش ، علي (ع) همو که پيامبر درباره اش فرمود: «يا علي ، جز خدا و من ، کسي تو را نمي شناسد.» 12 سال قبل از بعثت و 30 سال پس از عام الفيل ، در روز جمعه سيزدهم ماه رجب ، خانه خدا کعبه معظمه ، شاهد شيرين ترين رويداد تاريخ بود. خانه خدا يک بار در تاريخ باز شد و از ديوارش فاطمه بنت اسد به درون آن خانه راه يافت و در چنان روز خجسته اي علي (ع) به دنيا آمد و کعبه را پر از نور کرد. يزيد بن قعنب گويد: روبه روي خانه خدا، همراه با عباس بن عبدالمطلب و گروهي از قريش نشسته بوديم که ناگهان فاطمه بنت اسد در حالي که 9 ماه از بارداري اش گذشته و درد زايمان او را گرفته بود، کنار خانه خدا آمد و عرض کرد: «اي پروردگار! من به تو و به آنچه از سوي تو رسيده است از کتابها و پيامبران ايمان دارم و سخن نيايم حضرت ابراهيم خليل را تصديق مي کنم و همانا او خانه عتيق را بنيان نهاد. پس تو را به حق او که بنيانگذار خانه ات است و به حق اين مولود که در شکمم مي باشد، تو را قسم مي دهم که زايمانش را برايم آسان گردان». يزيد بن قعنب مي گويد: چيزي نگذشت که ديديم ديوار خانه از پشت گشوده شد و فاطمه وارد کعبه ، خانه خدا شد و از ديدگانمان پنهان ماند و شکاف ديوار خانه به هم پيوند خورد. آمديم تلاش کرديم که قفل در را بگشاييم ، ميسر نشد، پس دانستيم که امر خداي عزوجل به اين تعلق گرفته است. خلاصه پس از 3 روز فاطمه از خانه خدا بيرون آمد در حالي که اميرالمومنين در دستش بود. سپس فاطمه فرمود: من برتر از زناني هستم که قبل از من آمده اند زيرا آسيه دختر مزاحم ، خداي را در پنهاني و در جايي پرستش مي کرد که دوست نداشت در آنجا جز در موقع ضرورت ، خدا را عبادت کند و همانا مريم بنت عمران درخت خرماي خشکيده را با دستش حرکت داد تا اين که رطبي تازه نوش جان کند و من درون خانه خدا از ميوه ها و برگ درختان بهشتي تناول کردم و هنگامي که خواستم از خانه خارج شوم ، هاتفي ندا کرد: «اي فاطمه! او را علي نام گذار زيرا او علي و برتر است و خداوند علي اعلي مي فرمايد: من نامش را از نام خود گرفتم و به ادب خود او را ادب کردم و بر دشواري هاي علمم او را آگاه ساختم و او است که بتها را در خانه ام مي شکند و او است که بر فراز خانه ام اذان مي گويد و مرا تقدس و تمجيد مي نمايد، پس خوشا به سعادت کسي که او را دوست بدارد و اطاعتش کند و واي به حال کسي که او را دشمن بدارد و نافرمانيش نمايد». 1 اين کرامت ، مخصوص علي (ع) است ولاغير که در خانه کعبه و در مقدس ترين و والاترين جاي روي زمين به دنيا بيايد و نه قبل از او و نه بعد از او چنين حادثه اي تکرار نشده و نخواهد شد. راستي همين يک فضيلت کافي نيست که علي (ع) را از ديگران ممتاز کند، چه رسد به اين که خداوند نام او را از نام خود مشتق سازد و او را به اخلاق خود آراسته سازد و در لحظه ولادتش ، بشارت به محبين و پيروانش دهد و دشمنانش را مرعوب سازد. پيامبر خدا و فضائل علي (ع) علي (ع) همان موجود مقدسي است که پيامبر خدا ص، اين برترين انسان روي زمين ، همو که خدايش درباره اش فرمود: «لولاک لما خلقت الافلاک» اين اشرف مخلوقات الهي درباره اش بگويد: «يا علي: اگر نه اين که مي ترسيدم مردم درباره تو چيزي بگويند که نصاري درباره عيسي بن مريم گفتند، هر آينه مطلبي را درباره ات مي گفتم که بر هيچ کس رد نشوي جز اين که خاک زير پايت را براي تبرک بردارد.» 2 علي نه تنها اولين کسي بود که به پيامبر ايمان آورد که او ايمان و اسلام مجسم بود، نور علي قبل از خلقت آدم به 500 هزار سال همراه با نور محمد آفريده شده بود و اين 2 نور، همچنان خدا را تسبيح و تقديس مي گفتند تا اين که در صلب آدم قرار گرفتند و همچنان از صلبهاي پاک و مطهر منتقل مي شدند تا اين که عبدالله و ابوطالب از هم جدا شدند و پس از ولادت ، علي در آغوش برترين انسان روزگار حضرت رسول (ص) پرورش يافت و در تمام مراحل زندگي با او همراه و در رکاب آن حضرت بود و لحظه اي از او جدا نشد. حضرت رسول (ص) در حديثي طولاني ، خطاب به اصحاب باوفايش سلمان ، ابوذر، مقداد و عمار مي فرمايد: «و همه شما مي دانيد که خداي عزوجل من و علي را از يک نور آفريد. ما در صلب آدم تسبيح خداي عزوجل مي کرديم ، سپس با هم در اصلاب مردان و ارحام زنان منتقل شديم که در هر دوره و زماني صداي تسبيح ما از درون رحمها شنيده مي شد و نور ما در سيماي پدران و مادرانمان ديده مي شد تا اين که نام ما با نور در پيشاني پدرانمان نوشته شده بود، آن گاه نور ما دو نيم شده نيمي در عبدالله و نيمي در عمويم ابوطالب... و هرگاه پدر و عمويم در ميان گروهي از قريش مي نشستند نوري در پيشاني آنها نمايان بود که حتي جانوران و درندگان به خاطر نور بر آن دو سلام مي کردند و درود مي فرستادند تا اين که از صلب دو پدر و شکم دو مادر، خارج شديم و به دنيا آمديم. آن هنگام که علي (ع) به دنيا آمد، حبيبم جبرئيل نازل شد و به من گفت : اي حبيب خدا! علي اعلي سلامت مي رساند و تو را به ولادت برادرت علي تبريک و تهنيت مي گويد و مي فرمايد: اين آغاز ظاهر شدن نبوتت و اعلام وحي و کشف رسالتت است که تو را به برادرت و وزيرت و خليفه و جانشين ات ، تاييد کردم و نام تو را بالا بردم و به وسيله او تو را تقويت نمودم ، پس برخيز و او را با دست راست ات استقبال کن زيرا او از اصحاب يمين است و شيعيانش مهتران سفيد روي اند...». پانوشت ها: 1- بحارالانوار، ج 35، ص 18الغدير، ج 6، ص 22. 2- شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 13، ص 229. علي محمدي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 306]