واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: همه جاي زمين كربلاست، همه روزهاي آمده و نيامده زمين عاشوراست و چشم هاي زينب (س) واژه هاي سرد گريه را به گونه ها جاري نمي كند تا خطبه والتين و الزيتون زينبين و نشائتين از گلوي تاريخ جاري شود. آسمان همنوا با نماز زينب(س) بر هفتاد و دو سوره بر زمين افتاده، گريه مي كند و كسي از ناله هاي دل زينب(س) جز آسمان خبر ندارد و انگار ابرهاي همه عالم در دل ليلا گريه مي كنند. زخمه زخمي ترين فرياد زينب(س) بر گلوي بغض كرده آسمان مي سايد و تاريخ، سرخ ترين لحظه خويش را ورق مي زند و زبان زينب(س) خطبه اي به وسعت همه تاريخ مظلوميت حسين (ع) را طنين انداز مي كند. عاشورا روز سربلندي دست هاي عباس (ع) است، روز سرافزاري كوير لبان علي اصغر است،روز سپيد لباس دامادي قاسم،روز رشادت رشيد و روز دشت تفته كربلا. روز انتقام مشك بي آب عمو، انتقام بارش تير عدو، انتقام يك سپاه بي علم، انتقام دست گرديده قلم، انتقام گوشواره پر زخون ،انتقام معجر از سر برون، انتقام سيلي اندر كوچه ها و آن سرخونين روي نيزه ها، انتقام خيمه هاي سوخته، انتقام آتش افروخته. عاشورا فرا مي رسد و زينب(س) از تير فاجعه كوفيان دل پرخوني دارد، عمه سادات بر گيسوان پريشان خيمه شانه مي زند و در گريه هاي شبانه سجاد (س) در غم خويش سنگ صبور مي ماند. عاشورا فرا مي رسد و سكوت كوفيان خود خيانت ديگري است و اين سكوت به مرگ مي ماند و مردني ديگر و شمع ها برافروخته مي شود و در ماتمكده جهان، چادر مشكي عزا بر سر انسانيت فرو مي نشيند. دشت پر از عباس،قاسم، علي اكبر و جعفر مي شود و اذان آزادي به وقت عاشورا منعكس مي شود و گاه آن رسيده است تا زينب كربلا را منتشر كند تا مبادا كربلا در كربلا و سر ني در نينوا باقي بماند. براستي كدام چشم است كه مرواريد اشك در غمت نساييده باشد و گونه اي در شهادت تو تر نكرده باشد، آنگاه كه در غروب غربت غمگنانه تو، آسمان بارشي جز ماتم و اندوه در دل گرفته خود ندارد. چه بسيار ايستاده اند و بر سينه مي كوبند، به ياد سردار نينوا، سردار زخم و تشنگي و بهوالتين والزيتون زينب (س)امام حسين(ع)براي شفاعت يوم الورود سوگند مي خورند كه مگر روزي بالاتر از عاشورا و زميني پاكتراز كربلا هم وجود دارد. مويه كنان،گريه مي كنند، يعني گريستن بر تربت پاك تو يا حسين(ع) عبادت است و تمسك به بارگاه تو ، كرامت است و آب در اينجاي تاريخ گواه مي دهد كه اشهد انك قد اقمت الصلاهو آب اين پاكترين جاري زمين، براي منزه شدن خويش، تيمم به تربت خاك كربلا مي كند. كدام چشم است كه خورشيدي بر روي نيزه ديده باشد و از نفير گلوي بريده خورشيد، كدام گوش است كه آيه رستگاري انسان را نشنيده باشد. خصوصيت مصيب تو چنان است كه تمام مصيبت زدگان عالم را مصيبتشان به تسليت و آرامش نشاند و عموميت مصيبت تو در اين است كه احدي از مردم در مصيبت تو فارغ از غم نيست و اگر نه اين است كه ما را به صبر امر و از خزع نهي فرموده اند، هرآينه تا خشك شدن اشك چشم برتو مي گريستيم. حركت امام حسين(ع) تبديل به جريان فكري شد تا آزادگي و آزادي خواهي را در جهان منتشر كند و پس از او روزهاي قيام عاشورايي شوند و شهادتگاه زمين نام كربلا برخود بگيرند. در كربلا تمام خوبي هاي جهان به رهبري امام حسين(ع)در يكسو و كل بدهاي عالم به سركردگي بدعت گزاران دين رسول الله(ص) و بني اميه در سوي ديگر قرار گرفت تا حقانيت حسين(ع) پس از قرن ها همچنان در آستانه جهان هستي بدرخشد. اي جاده هاي پرشيب و نشيب رسيده به كوفه، زيرپاي كاروان آرام شويد، اي مركب هاي چمند و چموش،راهبر باشيد،زينب(س) مي خواهد رقيه را در آغوش بگيرد و غبار خستگي كاروان را با اشك چشمان خود بشويد. گداز گستاخي شمشيرها و نيزه ها در سيب ستان قتلگاه در اوج خود مي رسد و صداي ضجه نخل ها در صداي باكره ابرهاي خورشيد گم مي شود. به گزارش ايرنا، اينك پرچم هاي سياه به نشانه عزا به اهتزاز درآمده و خيمه هاي عزاداري در سوگ سالار شهيدان در جاي جاي شهرها و روستاها برافراشته شده است. شور عزاي حسيني با نزديك شدن به روزهاي تاسوعا و عاشورا به اوج خود رسيده است و كودك و جوان و پير در اين مصيبت اشك ماتم جاري مي كنند. بوي دود و اسپند،صداي طبل و بوق شيپور و نصب پرچمهاي سياه در سردر مساجد و حسينيه ها تصاوير و صحنه هاي آشنايند كه در تمام نقاط ايران زمين طنين انداز شده و مجالس سخنراني و سوگواري سيدالشهدا(ع) با حضور خيل عزاداران حسيني در همه اماكن مذهبي برپاست.گزارش از محمود رييسي 7359/671
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 261]