محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828713417
زيديان شمال ايران در قرن هشتم بر اساس نسخه اى تازه ياب(3)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
زيديان شمال ايران در قرن هشتم بر اساس نسخه اى تازه ياب(3) نويسنده:سيد على موسوى نژاد 17. توضيح سه اصطلاح «ازارق»، «داوديون» و «افوَهان» كه در انساب به كار مى رود. 18. احصاى نام انبياى صاحب رسالت; مؤلف مى گويد كه انبياى صاحبان رسالت سيصد و سيزده نفرند و به نقل از شيخ ابوجعفر محمد بن يعقوب هوسمى در كتاب أصول الديانات نقل مى كند كه «حشويه» تعداد انبيا را يكصد و بيست و چهار هزار نفر دانسته اند; ولى قاضى القضاة عبدالجبار معتزلى گفته است كه مسلمانان به همه پيامبران ايمان دارند، ولى تعداد آنها را معلوم نمى كنند و افزوده است. پس از اين توضيح، مؤلف نام يك يك اين سيصد و سيزده نفر را آورده است. 19. گلايه و شكايت مؤلف از زمانه خودش كه به اعتقاد او زمان سكوت و بيرون نيامدن از خانه است و زمانى است كه مردمان جهل را دوست مى دارند و علم را دشمن; اين گلايه حكايتگرِ و يا حداقل نشان دهنده اين مطلب است كه مؤلف مورد بى مهرى حاكمان و مردمان زمان خود بوده است. وضعيتِ نامناسب زيديه شمال ايران در زمان تأليف اين رساله (حدود نيمه قرن هشتم) است. فهرست پانزده فصل موجود رساله فصل دوازدهم: (با عنوان احتمالى) عالمان زيدى ناصريه تا زمان فقيه محمد بن صالح فصل سيزدهم: عالمان زيدى ناصريه معاصر فقيه محمد بن صالح تا زمان مؤلف فصل چهاردهم: بازشناسى اساتيد از شاگردان فصل پانزدهم: سادات و مشايخى از علما كه ادامه دهنده مكتب مؤيدبالله بوده اند فصل شانزدهم: اصحاب هادى يحيى بن حسين حسنى يمنى فصل هفدهم: توضيحاتى درباره عالمان سادات و فقها فصل هيجدهم: اصحاب ظاهر و اصحاب حديث و اصحاب رأى فصل نوزدهم: تأليفات امام ناصر للحق فصل بيستم: ديگر كتاب هاى زيديه فصل بيست و يكم: فقها(ى اهل سنت) و ادامه دهندگان راه آنها فصل بيست و دوم: بزرگان صحابه پيامبر(ص) فصل بيست و سوم: عالمان و زاهدانى ازصحابه كه با على بن ابى طالب(ع) بوده و معاويه را به دليل ادعاى مقام امامت گمراه مى دانستند فصل بيست و چهارم: اصحاب صفّه فصل بيست و پنجم: هفتاد و سه فرقه اى كه پيامبر از آن خبر داده است فصل بيست و ششم: برخى از نسب هاى ناآشنا فصل بيست و هفتم: انبيايى كه رسول بوده اند خاتمه: شكايت از روزگار و دعوت به زهد ضميمه يك. فصل هفدهم رساله رجال الزيدية الفصل السابع عشر: فى تفاصيل العلماء من السادات و الفقهاء الهادى يحيى ع و ابناه احمد بن يحيى ع و محمد بن يحيى ع و أبوالعباس الحسنى و المؤيدبالله و أخوه السيدأبوطالب ع، إذا اتفقوا فى مسئلة يقال لهم القاسمية و السادة أيضا. و المؤيدبالله و أخوه السيدأبوطالب، إذا اتفقا فى مسئلة يقال لهما الاخوان. و أبوالعباس الحسنى و تلميذه السيدأبوطالب، إذا اتفقا فى مسئلة يقال لهما السيدان. و إذا اتفق معهم الناصر للحق ع، يقال لهم أهل البيت ع. و صاحب الهداية الشيخ أبوطالب السولشى و صاحب المسفر على بن محمد الابرانى و صاحب المرشد حسين على الحسينى و صاحب المغنى على بن فيرمرد اللياهجى و الشيخ أبوالقاسم البستى و الناصر الرضا و الشيخ أبوطالب الفارسى السلمانى، إذا اتفقوا فى مسئلة يقال لهم المشايخ. و إذا اتفق الشيخ أبوجعفر الهوسمى و الشيخ أبوالقاسم البستى فى مسئلة، يقال لهما الشيخان. و إذا اتفق الشافعى محمد بن إدريس و أبوحنيفة نعمان بن ثابت، يقال لهما الفريقان. و إذا اتفق معهما مالك، يقال لهم الفقهاء. و إذا اتفق الفقيه شهرآشوب الديلمى و الشيخ الحافظ الديلمى و ابنه أبومنصور بن على و أبويوسف جمال الدين الخانكج و أحمد بن داعى بن حسين التنهجى و مدكياء البخارى التنهجى و الفقيه حربى دوست الملاتى و الفقيه شهردوير بن على تلميذ جمال الدين أبوالفضل الناصر الحسينى و الفقيه أبوالرضا و الفقيه محمد بن صالح و من فى طبقتهم من الفقهاء و العلماء، إذا اتفقوا فى مسئلة يقال لهم المتأخرون. و أبوالفضل الناصر فقد عدّه الفقيه حسين بن محمد بن صالح من المشايخ و غيره من جملة المتأخرين و الله أعلم. ضميمه دو. متن مشيخه دوم از «دو مشيخه زيدى»[52] و شرح آن فصل فى تفاصيل العلماء من السادات و الفقهاء (1) الهادى يحيى (2) و ابناه احمد بن يحيى (3) و محمد بن يحيى (4) و أبوالعباس الحسنى ع (5) و المؤيدبالله (6) و أخوه السيدأبوطالب، إذا اتفقوا فى مسئلة يقال لهم: القاسمية ع و السادة أيضا. (7) و الم بالله[53] و أخوه السيد ط،[54] إذا اتفقا فى مسئلة يقال لها: الأخوان. (8) و أبوالعباس الحسنى (9) و تلميذه السيدأبوطالب، إذا اتفقا فى مسئلة يقال: السيدان. و إذا اتفق معهم (10) الإمام الناصر للحق عليه السلام يقال لهم أهل البيت ع. (11) و صاحب الهداية الشيخ أبوطالب السولشى (12) و صاحب المسفر على بن محمد الابرانى (13) و صاحب المرشد حسين بن على الحسينى (14) و صاحب المغنى على بن فيرمرد لاهيجانى (15) و الشيخ أبوالقاسم البستى (16) و الناصر الرضا (17) و الشيخ أبوطالب الفارسى الشلمانى، إذا اتفقوا فى مسئلة يقال لهم المشايخ. و إذا اتفق (18) الشيخ أبوجعفر الهوسمى (19) و الشيخ أبوالقاسم التستى،[55] فى مسألة يقال لهما الشيخان. و إذا اتفق (20) الشافعى محمد بن إدريس (21) و أبوحنيفة نعمان بن ثابت، يقال لهما: فريقان. و إذا اتفق معهما (22) مالك، يقال لهم الفقهاء. و إذا اتفق (23) الفقيه شهراشوبه الديلمى (24) و الشيخ ظ[56] الديلمى (25) و ابنه أبومنصور بن على (26) و أبويوسف بن جمال الدين الخانكج (27) و أحمد بن داعى بن حسين التنهيجى (28) و مدكياء البخارى التنهيجى (29) و الفقيه حربى دوست الملاتى (30) و الفقيه شهردوير بن على، تلميذ (31) جمال الدين (32) و أبوالفضل الناصر الحسينى (33) و السيدأبوالرضا (34) و السيدأشرف (35) و الفقيه أبوالرضا (36) و الفقيه باجويه (37) و ابناه[57] محمد بن باجويه (38) و الفقيه محمد بن صالح و من فى طبقتهم من الفقهاء و العلماء، إذا اتفقوا فى مسألة يقال لهم المتأخرون. رضى الله تعالى عنهم و عن محبيهم. شرحْ مانندى بر اين مشيخه (چنان كه در هامش آن با خط نستعليق ديده مى شود)[58] 1. الهادى: و هو يحيى بن الحسين بن القاسم بن ابرهيم بن عبدالله بن الحسن ع و قبره فى صورة[59]بلدة من بلاد اليمن. 2. ابوالعباس الحسنى: اسمه احمد بن إبراهيم صاحب النصوص و شرح الأحكام و المصابيح و هو خال الم[60] بالله و السيد ط[61] و استادهما و مشهده بآمل طبرستان. 3. المؤيدبالله: اسمه[62] الم بالله أحمد و اسم السيد ط يحيى و هما ابن[63]الحسين بن هارون بن الحسين بن محمد بن القاسم بن الحسن بن زيد بن الحسن بن على بن ابى طالب صلوات الله عليهم اجمعين. و مشهد الم بالله بلنجا و مشهد سيد ط بآمل بجوار مشهد الناصر للحق عليه السلام. 5. السيد ابوطالب:[64] اسمه محمد بن ادريس القريشى و قبره بمصر. 6. الناصر للحق: اسمه حسن بن على عليه السلام و مشهده بآمل طبرستان فى دار قاسم بن على و قبره مشهور و مزور الآن. 7. صاحب الهداية: اسمه يحيى بن موسى و لقبه الشيخ ط[65] السولشى المدفون فى قرية كُمل. صنف كتابين: أحدهما الهداية للناصر للحق ع و الآخر التفريعاث[66] للهادى. 8. صاحب المرشد: ابن أخ الناصر للحق ع المدفون بلاهجان فى جانب سمرود و هو أب زوجة الحسين الناصر رحمه الله. 9. صاحب المغنى: المدفون بلاهجان فى جانب خمير كلايه و قبره مشهور. 10. الناصر الرضا: و قبر الناصر الرضا فى برفجان و قيل أن قبران قبل[67] ابى الفضل الناصر هناك أيضا. 11. الشيخ أبوطالب الفارسى الشلمانى: صاحب التقرير فى شرح التحرير و صاحب مجلس الغدير و له تصانيف كثيرة. المشايخ الناصرية: 12. الشيخ أبوجعفر الهوسمى: و قبره مشهور فى هوسم، محمد بن يعقوب القرشى صاحب كتاب الإبانة كنيته. من الشيخ الفقيه حاجى حسن رحمه.[68] 13. الشيخ أبوالقاسم التستى:[69] اسمه أحمد بن إسماعيل صاحب شرح نص الناصر للحق ع المسمى بالباهر و صاحب شرح المو ـ رح ـ للم بالله و استاد السيد ط. 14. الفقيه شهراشوبه: المدفون فى برفجان و هو من نافلة الشيخ ابى ثابت و هو فى عصر الشيخ ظ[70] و اسمه ابوالفضل. 15. الشيخ ظ الديلمى: اسمه على بن اصفاهان الديلمى قبل[71] أنه كانه[72] صاحب التورية و الإنجيل سفرتان. 16. مدكياء البخارى: اسمه محمد كياء البخارى صاحب شرح المتنبى. 17. شهردوير: استاد بهاءالدين يوسف صاحب التفسير المدفون فى پاشيجا. 18. و شهردوير بن يوسف الملقب بالبهاءالدين.[73] 19. جمال الدين: صاحب حاشية المسائل المدفون فى لاهجان فى جانب پردسر و قبره مشهور الآن. 20. ابوالفضل الناصر الحسينى: قال العالم الفقيه حاجى حسن التنهيجى رحمه الله: و أما أبوالفضل الناصر فقد عدّه الفقيه حسين بن محمد بن صالح من المشايخ و غير[74] من جملة المتأخرين. و الله أعلم. 21. ابوالرضا: و قبر السيد ابوالرضا فى أرض كيسم و قبره قد أشرف فى أرض بجن[75]مزور مشهور. 22. محمد بن باجويه: استاد شمس الدين محمد بن صالح و قبره و قبر أبيه فى كوكلوه رحمه الله. والسلام كتاب نامه ابن أبى الرجال، أحمد بن صالح، مطلع البدور و مجمع البحور فى تراجم علماء الزيدية، به كوشش عبدالرقيب مطهر محمد حجر، صعدة: مركز أهل البيت للدراسات الإسلامية، چاپ اول، 1425ق / 2004م. ابن شهرآشوب، محمد بن على، معالم العلماء، النجف الاشرف: المطبعة الحيدرية، 1380ق / 1961م. ابن نديم، الفهرست، تحقيق رضا تجدد; مطبعه دانشگاه طهران، 1350ش / 1391ق / 1971م. أخبار أئمة الزيدية فى طبرستان و ديلمان و جيلان، به كوشش ويلفرد مادلونگ، بيروت: المعهد الآلمانى للأبحاث الشرقية، بيروت، 1987م. حسنى، منصوربالله عبدالله ابن حمزه، المهذب، گردآورى محمد بن اسعد مذحجى، به كوشش عبدالسلام بن عباس وجيه; مؤسسة الإمام زيد بن على الثقافية، چاپ اول، 1421ق / 2001م. حقيقت، عبدالرفيع، جنبش زيديه در ايران، تهران: كومش، چاپ اول، ويرايش دوم، 1383ش. «دو مشيخه زيدى»، به كوشش محمدتقى دانش پژوه، منتشر شده در نامه مينوى، زير نظر حبيب يغمايى و ايرج افشار، چاپ و انتشارات جاويدان. رابينو، سفرنامه مازندران و استرآباد، ترجمه غلامعلى وحيد مازندرانى، تهران: انتشارات علمى و فرهنگى، چاپ چهارم، 1383ش. طبقات الزيدية الكبرى، (القسم الثالث = بلوغ المراد إلى معرفة الأسناد)، به كوشش عبدالسلام بن عباس وجيه، مؤسسة الإمام زيد بن على الثقافية، چاپ اول، 1421ق / 2001م. محلى، حميد بن احمد، الحدائق الوردية، به كوشش دكتر مرتضى بن زيد محطورى، صنعاء: مركز بدر، 1423ق / 2003م. مرعشى، سيدميرظهيرالدين، تاريخ طبرستان و رويان و مازندران، به كوشش محمدحسين تسبيحى، تهران: انتشارات شرق، 1368ش. تاريخ گيلان و ديلمستان، به كوشش دكتر منوچهر ستوده، تهران: انتشارات اطلاعات، 1364ش. موسوى نژاد، سيد على، تراث الزيدية، قم: مركز مطالعات و تحقيقات اديان و مذاهب، 1384ش. مؤيدى، مجدالدين بن محمد بن منصور، التحف شرح الزلف، صنعاء: مركز بدر، چاپ سوم، 1417ق / 1997م. نجاشى، ابوالعباس احمد بن على بن احمد بن عباس، رجال النجاشى، تحقيق سيدموسى شبيرى زنجانى، قم: موسسة النشر الاسلامى، 1407ق. وجيه، عبدالسلام بن عباس، اعلام المؤلفين الزيدية، مؤسسة الإمام زيد بن على الثقافية، چاپ اول، 1420ق / 1999م. هارونى، ابوطالب ناطق بالحق يحيى بن حسين، الافادة فى تاريخ الائمة السادة، به كوشش ابراهيم بن مجدالدين مويدى و هادى بن حسن بن هادى حمزى، صعده: مركز اهل البيت للدراسات الاسلامية، 1422ق / 2001م. پي نوشت ها : [52]. منتشرشده در نامه مينوى. [53]. مخفف المؤيد. [54]. مخفف ابوطالب. [55]. كذا; صحيح: البستى. [56]. مخفف الحافظ. [57]. كذا; صحيح: ابنه. [58]. شماره گذارى مطالبى كه در ادامه آمده در نسخه منتشرشده مغشوش و بهم ريخته است، ترتيب شماره ها از ماست. [59]. صحيح: صعدة. مركز حكومت هادى و مدفن او و تاكنون از پايگاه هاى مهم و اصلى زيديه در كشور يمن. [60]. مخفف المؤيد. [61]. مخفف ابوطالب. [62]. كذا; صحيح: اسم. [63]. صحيح: ابنا. [64]. صحيح الشافعى به جاى السيد ابوطالب. [65]. مخفف ابوطالب. [66]. كذا; صحيح: التفريعات. [67]. كذا; صحيح: قيل. [68]. كذا; صحيح: رحمه الله. [69]. كذا; صحيح: البستى. [70]. مخفف الحافظ. [71]. كذا; صحيح: قيل. [72]. كذا; صحيح: كان. [73]. كذا; صحيح: ببهاءالدين. [74]. كذا; صحيح: و غيره. [75]. كذا، صحيح: تجن. منبع:پایگاه دانشگاه ادیان و مذاهب
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1164]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها