تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865633275
ابراهيم حاتمي کيا، نويسنده فيلمنامه و کارگردان مهاجر
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
ابراهيم حاتمي کيا، نويسنده فيلمنامه و کارگردان مهاجر غصه دوري ها مانور دريايي شهادت همزمان بود با درگيريهاي مکه. داشتم برعرشه يک کشتي از قايق تندرو فيلم مي گرفتم که ناگهان ديدم يک هواپيماي کوچولوي کنترل از راه دور، دور سر ما مي چرخد. مقداري که فيلم گرفتم حس کردم دارم زيادي مي گيرم. حتي به نظرم رسيد که دارم وقت تلف مي کنم يا دارم تفريح مي کنم. دوربين را خاموش کردم که يک دفعه ديدم هواپيما دو تا شليک کرد و رفت سمت يک هدف و خورد به هدف. اين فاصله از رفتن تا خوردن به هدف چند ثانيه بيشتر طول نکشيد. شوکي به من وارد شد که ديدم اين موجود کوچولو چگونه مي تواند به يک سلاح مرگبار تبديل شود و اين اسباب بازي چه چيز خطرناکي است و چون اين کار را مي تواند بکند، لابد کارهاي ديگري هم مي تواند انجام دهد. اين شد که به تحقيق پرداختم. چيزي حدود سه الي چهار ماه طول کشيد. از لابه لاي کار تحقيقي ام سرگذشت چگونگي کار اين هواپيما معلوم شد که ديدم اين جوري حرفي براي گفتن ندارم و قانعم نمي کند. ديدم اين مهاجر(هواپيماي کوچولو چه شخصيت عجيبي براي خلبان هايش دارد. يواش يواش روي ذهنيت خلبان ها کار کردم تا قصه مهاجر شکل گرفت. براي اجرايش به دنبال مکان بودم. بهترين جا را جزايز مجنون ديدم که قصه در آن جا اتفاق بيفتد. قصه فيلم، غصه دوري هاست و مهاجر واسط انساني ميان بچه هاست که از هم دور افتاده اند و احساس مي شود که انگار کسي با آن ها کاري ندارد. تجربياتم در جنگ، دستمايه اين کار است. اگر ديده بان نقاط قوتي داشته، سعي کردم آن نقاط اين بار آگاهانه به کار گرفته شود. راستش نمي دانم ماحصل چي از آب درآمده. آدم ها همان ها هستند که در ديده بان بودند، اما اين جا کمي رنگارنگ شده اند. يعني آدم ها را يک سويه نگاه نکردم. نمي خواستم اين را بگويم که اين حق مي گويد و آن ناحق. اما هرکدام در موضع خودشان خيلي درست دارند کار مي کنند. تأثيري که شرايط منطقه روي من گذاشته هنوز از بين نرفته است. بنابراين راستش نمي دانم در آينده وضعم چه باشد و چه فيلمي بسازم. اما فعلاً جرأت نمي کنم و نمي دانم و نمي خواهم طرف سوژه اي ديگر بروم. سوژه ها و فيلمنامه هاي ديگر دارم که مي دهم ديگران کار کنند، اما خودم نه. در صحنه اي از فيلم قرار بود که يک قرارگاه گرفته شود. من اصرار داشتم که حتماً بسيجي ها را بياورند. ابتدا سياهي لشکر آورده بودند که بد هم نشد، اما من ترجيح دادم که حتماً آن بچه ها باشند. يک دليلش اين بود که نه اين که قرارگاه محصور بود، وقتي واردش مي شديم يک آن گم مي شديم. لحظاتي براي بچه ها در جبهه پيش مي آيد که دوست داشتم آن را بازسازي کنم. آن ها با خودشان تنها بودند، يک نوع خلوتکده که اين برايم مهم بود. در اين مورد مسئوليت سنگين و جدي حس مي کنم. راستش لج و لجباري در بين نيست که حتماً جنگي بسازم. من با اين بچه ها زنده ام و با اين چيزها و اين يادها و خاطره ها. از اين جاها شروع کرده ام و بلد نيستم چيز ديگري بسازم. به خدا نمي توانم راجع به اسکي و مسائل خانوادگي فيلم بسازم. راهم اين است و به آن معتقدم و شکي در آن ندارم. بايد در من استحاله اي به وجود آيد تا به چيزهاي ديگر برسم. اگر به چيز ديگري برسم بدون ترس و يقيناً آن را خواهم ساخت. در ساير حيطه هاي هنري پيرواني داريم که مي شود آن ها را تابلو کرد و از رويشان مشق نوشت. مثلاً در خطاطي ميرعماد يا ميرزا رضاي کلهر يا برخي از معاصران. در مورد سينما متأسفانه کسي يا موردي را نمي شناسم که الگو قرار دهم. تازگي ها متوجه شده ام پدرم خوب نقل مي کند. قشنگ مکث مي کند. مي داند کجا نگه دارد و فضا بدهد. خوب قطع مي کند و تصويرمي دهد و... شايد متجاوز از بيست بار شنيده ام که چگونه به مکه يا سوريه رفته است، اما هنوز که براي چندمين بار براي مادرم قصه را تعريف مي کند، بي اختيار مي ايستم و به نقلش به دقت گوش مي دهم و کنجکاو که بدانم اين بار بعدش چه مي شود و فلان ماجرا چگونه اتفاق مي افتد و هرچند آخرش را از پيش مي دانم. نمي دانم شايد که زمينه اصلي سينمايي را هم از پدرم گرفته ام و حتماً ناخودآگاه. دوسال بعد از انقلاب ديپلم گرفتم. از عکاسي به سينما کشيده شدم. در آغاز يک بنده خداي امور تربيتي ما را به فيلم استريپ و عکاسي علاقمند کرد و راه انداخت تا جنگ و جبهه پيش آمد و رسيديم به امروز. در قبل از انقلاب خانواده ما را از نزديک شدن به فيلم فارسي برحذر کرده بودند. در مرکز اسلامي فيلمسازي آماتور دوره ديده ام. اکبر عالمي، منوچهر عسگري نسب، جمال حاج آقامحمد و هوشنگ طاهري استادهاي آن جا بودند. در آن جا شکل گرفتم و يک فيلم ساختم. فکر نمي کنم که تصميم داشته باشم روزي سينما را ول کنم. راجع به جايزه و جايزه دادن و جايزه گرفتن نمي دانم. به اين جور چيزها فکر نمي کنم. ديدگاه هاي کلي منتقدان و دست اندرکاران و مسئولان و مردم به دلم نمي نشيند. اما وقتي کسي از جزئيات کارم مي گويد نظرش برايم بسيار مهم است. مهاجر يک سوژه تخيلي است. تخيل زمينه کار است، اما مدام کار مستمر تحقيقي رويش انجام شده است. راجع به کوتاه آمدن و کوتاه نيامدن سر صحنه بايد بگويم، مورد داشتيم که اکيپ و خودم را به عهد قسم دادم که اگر فلان پلان چهار روز طول بکشد پايش خواهم ايستاد و کوتاه نخواهم آمد. اما ضرورت ها و شرايط را درک مي کنم و هيچ وقت نمي گويم که اين است و جز اين نيست. حسب مورد فرق مي کند. دوست دارم روزي پيش آيد که بخش خصوصي فيلم جنگي بسازد و از هزينه گزافش نهراسد و ما هم بياموزيم که با صرفه کار کنيم. با هزينه بالا کارکردن شهرت نيست. مواردي است که حتماً رعايت مي کنم. دوربين به عنوان شخص سوم عمل کند. امکان ندارد دوربين را در سطح زمين قرار دهم. امکان ندارد دوربين را خيلي بالا قرار دهم. مگر موارد خيلي خيلي استثنايي. محال است قطع به جايي بدهم، مگر آن که شخص به جايي توجه کند که آن شخص برايم مهم باشد. در کليت حرکت را به عنوان تنوع تصويري هميشه مد نظر دارم. کوشيده ام تا حد توان هيچ گاه دوربين حس نشود. دلم نمي آيد اين بچه هاي بسيجي و اين روابط و اين رهاوردهاي حسي و انساني را از دست بدهم. به اين ها هميشه وفادار خواهم ماند. بکوشيم چيزي يادمان نرد. منبع: صنعت سينما- 91
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 329]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها