معرفی فیلم های روز سینمای ایران : گزارش یک جشن

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: نويسنده و كارگردان: ابراهيم حاتمي کيا

تهيه کننده: محمد پيرهادي
فيلمنامه: ابراهيم حاتمي.کيا
طراح صحنه: سارا سميعي
طراح لباس: نازنين خزايي
مدير فيلمبرداري:. فرشاد محمدي
موسيقي متن: کارن همايونفر
صدابردار: آرش برومند
طراح چهره.پردازي: مهين نويدي
انتخاب بازيگر و دستيار کارگردان: ابراهيم شيباني
مدير توليد: محمدرضا پيرهادي
عکاس: علي نيک.رفتار
مدير تدارکات: سجاد رحيمي
- خلاصه داستان: "گزارش يک جشن" از مسايل ملتهب جامعه سخن به ميان مي.آورد و به مساله جوانان به.عنوان يکي از بحران.هاي امروز جامعه مي.پردازد. ...
- حاشيه فيلم: - "گزارش يک جشن" که پيش از اين "بانوي شهر ما" نام داشت پس از "دعوت" (1387) جديدترين ساخته ابراهيم حاتمي کيا در مقان کارگردان است.
- در مرحله ی پیش تولید قرار بر این بود که تورج اصلانی فیلمبردار این فیلم باشد که اصلانی به یکباره از فیلمبرداری این اثر انصراف داد و ابراهیم حاتمی کیا به سرعت فرشاد محدی را جایگزین اصلانی کرد. محمدی اعلام داشته که همکاری با ابراهیم حاتمی کیا یک فرصت استثنایی برای اوست. محمدی اعتقاد دارد حاتمی کیا به درجه ای بالا از فیلمسازی رسیده است که در بدترین شرایط هم فیلم خوب میسازد.
- داریوش ارجمند یکی از بازیگرانی که در اواسط فیلم وارد این فیلم شد در مصاحبه ای اظهار داشته بود که فیلم جدید حاتمی کیا فیلم فوق العاده است. با موضوعی بکر و تازه، که هر بیننده ای را شگفت زده میکند.
- محمد پیرهادی تهیه کننده این اثر اعلام داشته نسخه ی نهایی فیلمنامه ی «گزارش یک جشن» با نسخه ی ابتدایی آن، چه در کلیات و چه در جزییات کاملا متفاوت است و اصلا به همین خاطر بوده است که با بعضی بازیگرانی که در ابتدا مذاکره ی همکاری داشته ایم، پس از پایان از پایان بازنویسی نهایی قطع همکاری کردیم و بازیگران جدید را وارد این پروژه کردیم.
- لوکیشن اصلی فیلم در یکی از جنوبی ترین مناطق تهران بوده است.
- داستان این فیلم در 24 ساعت میگذرد.
- پیرهادی در مصاحبه ای، سوژه ی فیلم جدید حاتمی کیا را بسیار ملتهب و خطرناک خواند که بی شک بار دیگر جنجال های فراوان به راه خواهد انداخت. گفته میشود «گزارش یک جشن» در لحظات مختلف، به حوادث پس از انتخابات میپردازد.
- ابراهيم حاتمي.كيا تا كنون ساخت فيلم هايي چون،«هويت»، «ديده.بان» ، «مهاجر»، «وصل نيكان» ، «ازكرخه تا راين» ،«خاكستر سبز»،«بوي پيراهن يوسف»، «برج مينو»، «آژانس شيشه..اي»، «روبان قرمز»، «موج مرده»، «ارتفاع پست»، «به رنگ ارغوان»، «به نام پدر»، «دعوت» و مجموعه.هاي «خاك سرخ» و «حلقه سبز» را در كارنامه هنري خود دارد.

- قسمتي از ديالوگ: من پدری را می شناسم که توی خونه منو می بوسد و بغل می گیرد و به اسم صدا می زند. اونی که امضایش زیر این ابلاغیه است. پدریه که بیرون خونه است من اون بابا رو خوب نمی شناسم.

نقد و بررسی کامل گزارش یک جشن، فیلمی از ابراهیم حاتمی کیا

رنجِ مقدسِ رستگاری امیرعباس صباغ
«جدایی نادر از سیمین» و «گزارش یک جشن» را در یک روز و به فاصله یک سانس از هم دیدم، دو نگاه کاملا متفاوت به مردم و جامعه دارد. اولی نگاه مردد، سیاه و پیچیده.ای که به اطرافش دارد (و در بسیاری موارد از پروراندن این موضوع در آثارش لذت می.بریم) و نسبت به کاراکتر.هایش کینه.ای به دل دارد که هضم فیلم را دشوار می.کند و دومی با شخصیت.هایش همراه است و آنها را دوست دارد. تردید و ابهام بلای جان شخصیت.ها در نگاه اول است اما نگاه دوم این تردید را ندارد و کاراکتر.هایش خط و مشی مشخصی دارند، از حاج کاظم که تا آخرین لحظه روی اصولش ماند، تا سردار راشد که تا پایان «موج مرده» حرفش همانی بود که به آن ایمان داشت و حتی هوشنگ ستاری که مامور اطلاعاتی است اما در ماموریت مهمش، صلاح و مصلحت را به حقیقت ترجیح نمی.دهد و روی اصولش می.ماند و دراینجا لادن، آنقدر رشد کرده که حقوقش را بشناسد و وقتی همایون سرش فریاد می.کشد، یادآوری کند که او فرمان برش نیست و... شخصیت.های نگاه اول با واژه.هایی چون آمال و آرمان نامانوس.اند (که البته بخشی از آن بخاطر فشار و پیچیدگی زندگی در جامعه مدرن- سنتی امروز است) در عوض کنش و واکنش.های کاراکترهای نگاه دوم، بر مبنای آرمان و مقصدی است که در ذهن خود دارند.

آخرین ساخته ابراهیم حاتمی کیا، که بهترین اثر اوست، نشان از دغدغه هایِ انسانیِ هنرمندی است که در تمام روزهایی که هنرمند و غیر هنرمند، مشغول جدل.های بی.پایان روزمره بودند، سکوت اختیار کرد و به نگارش اثر هنری.اش مشغول بود. او زمانه را خوب می.شناخت و می.دانست که این جملات و بیانیه.ها همانقدر که در صدم ثانیه با یک کلیک در دنیای پررنگ مجازی پخش می.شوند اماعمر کوتاه و تاثیرگذاری اندکی دارند.

«گزارش یک جشن» روایتی است از جشنی باشکوه که سرانجامش را.. همان ابتدای فیلم می.بینیم، آنجا که بانو، خودش را همچون زن خیابانی، تنها می.بیند. «گزارش یک جشن» گزارش تلخی است از جشنی که قرار است دو شقه شود، نیمه اولش در موسسه ازدواج شکیب (آنجا که خواستگاه این جشن بوده و جوانه.های آن در دل همین مکان پرورش یافته) و نیمه دومش بعد ازورود سرهنگ (داریوش ارجمند) در مکان بی.هویت و نامعلومی که تنها شباهتش به مکان اصلی، نزدیکی جغرافیایی.شان است.

«گزارش یک جشن» جشن باشکوهی است که همه قشری (از دختر فیلمبرداری که مراسم عروسی را ضبط می.کند تا روحانی.ای که برای جاری کردن خطبه عقد آمده و حتی خود همایون که حکم پلمب را ابلاغ کرده) در آن حضور دارند، «گزارش یک جشن» روایت فقدان گفتگو در مکانی. است که لادن و همایون (که هریک نماینده یک تفکر و یک اندیشه.اند) گفتگویشان را به نرمی آغاز و به سختی به پایان می.برند، به طوری.که در اواسط فیلم همایون برای حل این مشکل خطاب به لادن می.گوید که.. همان بهتر که ما با هم صحبت نکنیم.

در دقایق پایانی فیلم بانو خطاب به لادن می.گوید: «امشب شب قدر ماست، سعی کن کاسه.ات رو به اندازه پر کنی» این مفهوم را در برخی فیلمهای مهم حاتمی.کیا در فرم و زبان.های مختلف شنیده بودیم، به یاد آورید لحظاتی که عباس، موقع خارج شدن از آژانس وقتی دست زدن مردم را می.بیند، از رفتن منصرف می.شود، یا لحظه.ای که نرگس بعد از دستگیری قاسم در «ارتفاع پست» در یک آن، تصمیمش را می.گیرد و شوهرش را به هرچیز دیگر ترجیح می.دهد یا شب قبل از واقعه در «به رنگ ارغوان» و التماس.های ارغوان به هوشنگ ستاری که اجازه ندهد فردا پدرش کشته شود و... همه اینها از اهمیت تصمیم در لحظه سخن می.گوید، لحظه.ای که یک انتخاب سرنوشت آدمی را تغییر می.دهد.

یکی از بهترین لحظات فیلم، دقایق پایانی فیلم است که جشن باشکوه عروسی، آواره خیابان می.شود، تصاویر از فرمت معمول خود خارج شده و تصاویر به.گونه.ای ظاهر می.شود که گویی با موبایل فیلمبرداری شده است، این ایده درخشان و جذابیت.های بصری فیلم باعث می.شود فیلم در دقایق پایانی، مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد، دیالوگ.های جسورانه.ای که میان لادن و بانو ردوبدل می.شود نیز بر این جذابیت می.افزاید.

«گزارش یک جشن» از تغییر زمانه می.گوید، دوره.ای که رعنا روی هدف و آرمانی که دارد (و در اینجا بسته به مقتضیات داستان، انتخاب همسر است) می.ایستد و تلاش.های سرهنگ در منصرف کردن او بی.فایده است. دوره.ای که پدر حکم پلمب جایی را امضا می.کند که دخترش آنجا را پناهی برای یافتن شریک زندگی.اش که قرار است سال.ها با هم زندگی کنند و نسل بعد را در دامن خود پرورش دهند، انتخاب کرده، دوره.ای که به گفته لادن زمان طبل زدن است و حتی بانو هم که اهل نی زدن است می.داند که اگر بخواهد نی بزند باید آن را با طبلی بنوازد. لادن با همه علاقه و محبتی که به بانو دارد .اما در بند او نیست، به صلاح دید خودش غذای نذری می.گیرد، رعنا، دختر سرهنگ را بدون اطلاع بانو دعوت می.کند و مشکل به وجود آمده را با او مطرح می.کند، عروس و داماد را برای در تنگنا قرار دادن همایون در میانه روز به موسسه می.کشاند و وقتی بانو می.گوید که آنجا را ترک کنند، برای بانو جشن تولد می.گیرد (کاری که بانو آن را «یارکشی» می.خواند و به لادن می.گوید که با آن مخالف است) و...

این را هم بگویم که موسیقی متن فیلم (کار فوق.العاده کارن همایونفر) بی.هیچ بحث و تردید، شایسته دریافت سیمرغ است و صحبت بیشتر درباره فیلم را به زمان اکران آن موکول می.کنم.

منابع :
سایت تهروز _ امیرعباس صباغ
کافه سینما
عکس، تهیه و تنطیم : سایت نقد فارسی

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 471]