تور لحظه آخری
امروز : جمعه ، 7 اردیبهشت 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):دين را پناهگاه و عدالت را اسلحه خود قرار ده تا از هر بدى نجات پيدا كنى و بر هر دشم...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

تعمیر کاتالیزور

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

رنگ استخری

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

ترازوی آزمایشگاهی

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

تعمیرات مک بوک

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

سیسمونی نوزاد

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

نهال گردو

صنعت نواز

پیچ و مهره

خرید اکانت اسپاتیفای

صنعت نواز

لوله پلی اتیلن

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

تسکین فوری درد بواسیر

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1798128584




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

مرثیه برای فاجعه کاه‌سوزان، در پایان دروی مزارع برنج


واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
آتش زدن کلوش
گیل نگاه/ عدنان دانش‌یار*
دانش یار عدنان
اگر در هفته‌ی اول مرداد هر سال، یا کمی دیرتر، به شالیزارهای مستی‌انگیز و جادوییِ حاشیه‌ی شهرهای شمالی سری بزنیم، عطر خوشِ برنج رسیده‌شده‌ی آفتاب‌خورده‌ی مُهیای درو، آدم را مفتون و سرمست می‌کند.این شمیم دیرآشنای هزاران‌هزارساله شاید عطر تن الاهه‌ی زراعت باشد، شاید عطر تن رب‌النوع عاشق‌پیشه‌ی کشتزارانی باشد که کلود دبوسی، موسیقی‌دان بزرگ فرانسوی، در ابتدای سده‌ی بیستم، شکلِ موسیقاییِ آن را صناعت کرده است.و این میان، آن‌چه پس از درو باقی می‌مانَد نه فقط خوشه‌‌های جواهرین و دانه‌های مقدّس برنج، که رشته‌ها و ریسه‌های کاه و کُلِش نیز هستند که گذشتگان ما آن‌‌‌ها را در زمینه‌هایی گونه‌گون از علوفه‌ برای دام‌ها گرفته تا صنایع دستی و طب گیاهی به‌ مصرف می‌رساندند، و البته کارکرد اصلی‌شان را نیز می‌شد در معماری سنّتی و ساخت سقف‌ها و جدارات خانه‌های قدیم به‌جا آورد.بدین‌سان، نیاکان و گذشتگان ما راهِ مراعات و مدارا با احوالِ طبیعت را می‌دانستند. نشانه‌ها می‌گوید که نیاکان فراموش‌شده‌ی ما، آباء و امّهاتِ تاریخیِ ما، جملگی، راعیان و شبانان و حامیان و پاسداران ناموس معصوم طبیعت بوده‌اند.خصلتی که ما و دوران ما به‌کلی آن را از کف داده است. ما به‌کلی متجاوزان ایم. فاجعه‌ی‌ تجاوز به طبیعت از غرب و از اوانِ ظهورِ تکنیک آغاز شد.آفتابِ جهانِ قدیم از شرق طلوع می‌کرد و تقدیرِ آفتابِ جهان جدید، اما، از غرب آغازیدن گرفت. طلوع آفتاب به بندِ نافِ غربتِ غرب پیوند خورده است. نور خیره‌کننده‌ی تکنیک از غرب طلوع کرد. نوری مصنوع و ناجنس، که زوال طبیعت ما و قهقهرای حیات سیّاره‌ی ما را رقم زده است. ما به سایه‌های شومِ اجدادمان، به وارثان ناخلفِ آن نیاکان فراموش‌شده‌ بدل شده‌ایم، ما امکان مدارا با مامِ فرتوت طبیعت را –حالا که مراقبت‌مان طلب می‌کند– از دست داده‌ایم.اما راستش، آتش‌زدن و سوزاندنِ کاه و کُلِش، در پایانِ فصل درو، در حاشیه‌ی شالیزارهای شمالی، چندان ربطی به تکنیک و تقدیر تکنیکیِ سیاه‌بخت ما نداشته است و نخواهد هم داشت. این فاجعه را نمی‌شود با ملامت‌های تکنیک و تمدن سنجید و درباره‌اش حکم‌های آن‌چنانی داد. این، جنایت و خودزنی و بی‌فکریِ محض است.این،ساده‌انگاری و تساهل است. این سوزاندن‌ها، فاجعه‌‌ی زیست‌محیطی و بحران اکولوژیکِ تابستان‌های شمالی است و ردّ آن، رفته‌رفته، در تمام فصول و آنات، ماندگار شده و آثارِ نکبت‌بارش را بر سلامت طبیعت و بهداشت انسانی در این ناحیه برجای گذاشته است.هوای آلوده و سنگینِ پاییزها، و زمستان‌های خنثای شمال ایران، پیش‌ترها هرگز سابقه‌ای نداشته است. آسمان دودآلود شمال (در کنار رودهای فاسد و تالاب‌های آلوده) حتا راه نفس را بر پرندگان خداوند نیز تنگ کرده است. این خیانت در امانت گذشتگان، و نارو زدن به میراث آیندگان است. نارو خیانتی که کاش از مصائب تکنیک می‌بود. و‌ دردا اما که از جهل و بی‌مبالاتی و منفعت‌اندیشی است.حالا، فصل «درو» فرا رسیده. روزگاری نیاکان ما پایانِ این‌ موسوم را به جشن و سرور و رقص می‌گذراندند، دریغا، برای ما اما آغاز مصیبت است. اگر خانواده یا خویشان‌تان به زراعت برنج و شالی‌کاری اشتغال دارند، یا آشنایانی سراغ دارید که بدین پیشه مشغول اند، آن‌ها را از پیوستن یا ارتکاب به این آیین شیطانی و تازه‌تأسیس ِ کاه‌سوزان برحذر دارید. هشدار بدهید. به هر طریقی که می‌توانید و هر جور و هر جا که دست‌تان می‌رسد هشدار بدهید.باقی دیگر سکوت.*روزنامه نگار
۴ مرداد ۱۳۹۵





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن