واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نقد"خداحافظی طولانی"؛ جامعه شناسی تصویری شهرکرد-ایرنا- فیلم " خداحافظی طولانی " را شاید بتواند یکی از آثار مینیمالسیم سالهای اخیر جشنواره فیلم فجر قلمداد کرد.
![نقد](http://img7.irna.ir/1393/13931120/81500374/81500374-6264741.jpg)
سینمای مینیمالیسم، روایت گر ساده ای از هنر است بدون پیچیدگی های خاص فرمیک ، که کارگردان در این نوع اثر، سعی می کند تکنیک ها را برای رسیدن به سادگی مطلوبتر کنار بگذارد.
فیلم سینمای "خداحافظی طولانی " به کارگردانی فرزاد موتمن نیز از این دست فیلمهاست که با روایتی ساده اما جامعه شناسانه و ورانکاوانه به بیان زندگی یک قشر یا طبقه از اجتماع می پردازد.
در جهان سینما،کارگردانی چون " روبر برسون " برای اینکه به این روایت ساده و مینمال برسند،بیشترین تلاش را کرد و توانست تا حدودی پرچم دار این سبک از سینما باشد.
فیلم خداحافظی طولانی فرزاد موتمن را شاید بتوان یک فیلم متفاوت از سایر فیلم های عشق این روزهای سینمای ایران قلمداد کرد، فیلم هایی که در چند سال اخیر مانند فیلم فارسی به فیلم های "دختر و پسری " در بین مخاطبان شهرت یافته است.
سینمای ایران در روایت جامعه شناشانه خویش ، این روزها آنقدر درگیر زندگی های بورژوازی شده، که یادش رفته است به زندگی مردم دیگر نیز نگاهی بکند.
کارگردانان، این سالها بیشتر کاراکترها و لوکیشن های خود را تنها شمال تهران معطوف کرده اند و انگار همه قصه ها در تهران رخ می دهد و این نگاه جامعه شناختی حتی به تلویزیون نیز سرایت کرده است.
فیلم خداحافظی طولانی،اگر چه فیلم بی جغرافیاست، اما همین کارگر عاشق پیشه که از قضا کمدینی چون سعید آقاجانی با بازی های در سکوت خویش در نقش یحیی، آن را به پایان
می رساند، مجبور است برای رهایی از سندرم فیلمفارسی دست به سادگی های بزند که گاهی انگار این روایت بیرون از پرده سینما افتاده است.
در این فیلم اتفاق تازه ای در سینمای ایران می افتد که در این یک دهه اخیر کمتر مورد ارزیابی قرار گرفته و آن واکاوی جامعه شناسی شخصیت های داستانی اثر از طریق روانشناسی تصویری است.
قاب های پشت پنجره خداحافظی طولانی ، روایتی شاعرانه است که این بعد روانشناختی فیلم را برای مخاطب برجسته
می کند.
شاید اگر بازی های جذاب تری از سوی ساره بیات و میترا حجار در این فیلم برای مخاطب ارائه می شد،فیلم از رویکرد مردانه محور خویش عبور می کرد و به یک اثر روانکاوانه از جامعه کارگری تبدیل می شد.
با این حال فیلم خداحافظی فرزاد موتمن را باید یکی از آثار موفق در این جشنواره دانست هر چند جامعه موجود این فیلم را باید جور دیگری نگریست.
به گزارش ایرنا،جشنواره بین المللی فیلم فجر در شهرهای تهران ،شیراز و مشهد در حال اکران است و روند اصلی این جشنواره در تهران رقم می خورد و بسیاری از مخاطبان سینما در شهرستانهای کشور از دیدن آثار جشنواره باز مانده اند.
نقد از محمود رییسی
2097
20/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]