واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نگاهی به فیلم «پدر آن دیگری»
مخاطب را امیدوار کن حتی با یک فیلم متوسط تلویزیونی
صمدی در «پدر آن دیگری» بدون آن که خود را درگیر بازی های فرمی کند و مخاطب را درگیر توهمات ذهنیاش، یک فیلم اجتماعی خوب ساخته که خانوادههای ایرانی میتوانند آن را در کنار یکدیگر ببنید.

خبرگزاری فارس- گروه سینما- «پدر آن دیگری» از فیلمهای خارج از مسابقه جشنواره فیلم فجر بود که شامگاه شنبه شب در سائنس آخر در برج میلاد به نمایش درآمد تا تماشاگران بعد از دیدن فیلمهای خستهکننده و کشدار ضدقصه و به اصطلاح شبهروشنفکری کمی هم بتوانند فیلم ببینند و البته به زندگی پیش رو امیدوار باشند. یدالله صمدی کارگردان پیشکسوت سینما در تازهترین فیلمش به سراغ اقتباس از رمانی با نام «پدر آن دیگری» رفت و آن را با همین نام ساخت. داستان هم درباره پسربچهای به نام شهاب است که در آستانه مدرسه رفتن حرف نمیزند و تمام خانواه درصدد هستند تا این مشکل را حل کنند. فیلم «پدر آن دیگری» از جمله آثار اقتباسی است که نویسنده فیلمنامه تصرفی در داستان نکرده و به آنچه در کتاب بوده وفادار مانده تا یکی از فیلمهای نسبتا خوب جشنواره شکل بگیرد. شهاب که به نظر شخصیت اصلی فیلم است تا آستانه 7 سالگی حرف نمی زند و این باعث می شود که تمام اهل خانواده و فامیل- به غیر از مادرش- در این باره با متلک و کنایه حرف بزنند و البته شهاب نیز با کارهایی نظیر انداختن سنگ بر روی مادربزرگ و پاره کردن لباس عروسی عمهاش انتقامش را از آنها میگیرد. البته در این میان خرابکاریهای برادر و پسرعمویش نیز به دلیل حرف نزدنش به گردن او میافتد. او از پدرش دل خوشی ندارد چرا که همه توجهاش را صرف برادر بزرگترش آرش میکند و به همین دلیل نیز او را بابای آرش خطاب میکند. تنها حامی شهاب مادرش است که با تمام وجود از او دفاع میکند و از شهاب میخواهد که با حرف زدنش او را یاری کند؛ امری که البته فقط یکبار رخ میدهد و دوباره شهاب حرف نمیزند. با ورود مادربزرگ مادری شهاب اوضاع بر میگردد و اخلاق خوب این مادربزرگ و همراهی وی با شهاب باعث میشود که روند حرف نزدن شهاب بشکند و او البته با پدرش آشتی کند. فیلم «پدر آن دیگری» البته یک فیلم سینمایی کامل نیست و زمان طولانی آن نیز یکی از مشکلات فیلم است. در فیلم برخی قصهها مثل قصه دخترعموی شهاب به نظر اضافی است و حذف آن لطمهای به داستان نمیزند البته اگر کارکرد شبهجنسی آن را کارکردی برای جلب مخاطب بیشتر ندانیم. بازی بازیگر نقش شهاب با توجه به کودکی آن عالی است مخصوصا که در 90 درصد فیلم دیالوگ چندانی ندارد و فقط با حرکات رفتاری ایفای نقش میکند. حسین یاری در نقش پدری عصبی که در صدد ارتقای اداری خود است و حرف نزدن شهاب نیز مزید بر عصبانیت دائمی اوست خوب عمل کرده و توانسته است نقش را دربیارد. ورود ثریا قاسمی در نقش مادربزرگ اگر چه کلیشه تکراری است اما امید بخش است و این حضور است که گره فیلم را باز میکند و باید یک سوم پایانی فیلم را پرکشش میکند. هنگامه قاضیانی نیز در نقش مادر کاملا بر نقش خود مسلط است و باورپذیر مینماید. با این حال یدالله صمدی فیلمی ساخته که میشود آن را دید و تا آخر ادامه داد بدون آن که روح و روان خود را را آزار داد. با این که «پدر آن دیگری» در حد یک فیلم تلویزیونی ساخته شده است ولی بهتر از فیلمهایی ساخته شده که جوانان در مقام سازنده آن بودند ولی چیزی بیش از ناامیدی و شکست به مخاطب خود ندادند ولی صمدی در این فیلم بدون آن که خود را درگیر بازی های فرمی کند و مخاطب را درگیر توهمات ذهنیاش، یک فیلم اجتماعی متوسط ساخته که خانوادههای ایرانی میتوانند آن را در کنار یکدیگر ببنید و از لحظات طنز ایجاد شده در طول فیلم نیز لذت ببرند. البته یدالله صمدی یک اشتباه کرده و آن این که در فضای دهه هفتاد که در کتاب تصویر شده گیر کرده و این خود باعث دردسرش شده که نمونه آن پلاک ماشینهایی است که به فضای تصویر شده در فیلم نمیخورد. لزومی نداشت کارگردان در فضای دهه هفتاد بماند چون اصل قصه قابلیت تعمیم به فضای حال حاضر را داشت. با این حال «پدر آن دیگری» فیلمی است که باید درباره آن از هیات انتخاب سئوال کرد که چرا در بخش مسابقه قرار نگرفته است؟
یادداشت از: مصطفی وثوقکیا انتهای پیام/و
93/11/20 - 16:56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]