تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834346826
فرهنگ عمومي جامعه نياز به بازنگري جدي دارد |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: فرهنگ عمومي جامعه نياز به بازنگري جدي دارد
کد خبر: ۴۴۵۳۸۹
تاریخ انتشار: ۰۶ آبان ۱۳۹۳ - ۱۲:۰۸ - 28 October 2014
دكتر سیدرمضان شجاعی کیاسری؛ عضو كمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی است. "نامه شورا"، نشریه خبری تحلیلی شورای عالی انقلاب فرهنگی، در گفتگو با نایب‌رییس فراکسیون سازمان‌های مردم‌نهاد مجلس نهم، نظراتش را درباره ظرفیت‌های حضور مردم در عرصه فرهنگ جویا شده است.
اجازه بدهيد با اين پرسش آغاز کنيم که به نظر شما حضرت آقا چه احساس نيازي کرده‌اند که پيرامون عزم ملي و حضور مردمي در عرصه فرهنگ مرتبا تاکيد مي‌کنند؟
همانطور که مي‌دانيد انقلاب ما بر اساس آرمان‌هاي فرهنگي خودش شکل گرفت و وجه غالب تفاوت انقلاب ما با ديگر انقلاب‌هاي دنيا در همين موضوع است. ما معتقديم که فرهنگ، زيربناي تمامي فعاليت‌هاي اقتصادي، سياسي و اجتماعي است. ممکن است در همه جاي دنيا وزارتخانه‌هاي بهداشت، کشاورزي و صنايع همگي يک فعاليت مشترک را داشته باشند اما تنها وزارتخانه که در کشور کارکردي با ساير کشورها متفاوت دارد، وزارت فرهنگ است. شايد چيزي را که ما هنجار و ارزش بدانيم، در جاي ديگر غير اين باشد و مغايرت داشته باشد و چيزي را که ضدارزش و ناهنجار بدانيم، براي برخي ديگر ارزش باشد. بنابراين اگر ما اقتصاد و سياست و مسائل اجتماعي را چرخ دوم دوچرخه بدانيم، چرخ اول که مسيريابي مي‌کند و جهت‌دهي مي‌کند، فرهنگ است. فرهنگ هويت ماست. شناسنامه ماست و نشان‌دهنده قدمت و تاريخ ماست. بنابراين با توجه به گذشت سي‌وچند سال از انقلاب اسلامي، تاکيد مقام معظم رهبري نسبت به توجه به فرهنگ و زيرساخت‌هاي فرهنگي و مهندسي فرهنگي و پيوست فرهنگي، موضوعي است که بايد مورد مداقه و جديت همه دستگاه‌ها قرار بگيرد تا ما از اصل آرمان‌ها، ارزش‌ها و هويت و شناسنامه تمدني و فرهنگي خودمان فاصله نگيريم.
همانطور که مي‌دانيد در عرصه فرهنگ علي‌رغم پيروزي‌ها و توفيقاتي که داشته‌ايم در برخي عرصه‌ها به خصوص فرهنگ عمومي با کاستي‌هايي دست به گريبانيم. حضور مردم در عرصه فرهنگي تا چه حد تاثيرگذار است و چگونه مي‌تواند اين کاستي‌ها را جبران کند؟
فرهنگ مقوله‌اي است که مثل بقيه موضوعات پيشرفت و رشد آن را نمي‌توان فوري و آني ديد. فرهنگ مثل ماشين نيست که فوري بسازي و سوارش بشوي يا درخت و گل نيست که بکاري و ثمره‌اش را سريعا ببيني. فرهنگ، يک موضوع ديربازده است که بايد ساخته بشود و براساس باورهاي قبلي و پايه‌اي مردم به باور و انديشه آنان تبديل شود. لذا نهادهاي فرهنگي و سازمان‌هاي فرهنگي بايد در نهادينه کردن آنها، نقش جدي‌تري ايفا کنند. اين زماني اتفاق مي‌افتد که نهادهاي فرهنگي، سازمان‌هاي فرهنگي و دستگاه‌هاي فرهنگي ما، نسبت به اصالت‌ها و باورهاي فرهنگي ما اعتقاد داشته باشند و شناخت هم داشته باشند. اگر شناخت نداشته باشند بسان «تيغ دادن در کف رندان مست/ مردم هشيار را خواهد شکست» نه تنها فرهنگ تربيت نمي‌شود بلکه فرهنگ ما، به خاطر عدم شناخت و يا عدم توجه به باورها و زيرساخت‌هاي فرهنگي، صدمه خواهد ديد. بنابراين من هم اعتقاد دارم که فرهنگ عمومي جامعه ما نياز به يک بازنگري جدي دارد تا حشو و زوايد آن از آن زدوده و ناب و خالص بشود و به تناسب اقتضا زمان و مکان پيشرفت کند و پاسخگوي نياز‌هاي جامعه امروزي ما باشد. بنابراين ضرورت دارد که دستگاه‌هاي فرهنگي، مقولات فرهنگي را هم خوب بشناسند و هم در تقويت آن تلاش بکنند. ما مسائل و موضوعات زيادي داريم که فقط اسم فرهنگ روي آن نيست. نحوه استفاده از دارو، نحوه استفاده از خيابان، کوچه، خودرو، استفاده از اينترنت و کامپيوتر، استفاده از صنعت، کارخانه، شهرک صنعتي، معماري ساختمان‌ها و بسياري ديگر از اين موضوعات، همه اينها فرهنگ مي‌خواهد. هر جايي که بخواهيد اسمي بر رويش بگذاريم، نياز به فرهنگ استفاده دارد که بگويد چگونه بايد از آن استفاده کنيم. بنابراين تعاملات و ارتباطات بين‌المللي ما، ارتباطات فردي و شخصي ما و ارتباطات ما در جامعه، در دانشگاه، در مدرسه، در هيئات مذهبي، در مسجد نياز به فرهنگ خاص خود دارد که رسانه‌هاي عمومي بايد در احياء آن تلاش کنند. متاسفانه به دليل هجمه فراواني که از آن طرف مرزها مي‌شود، ما بعضي از مسائل و موضوعات را با هم قاطي مي‌کنيم و چيزي که متعلق به ما نيست دارد به نام ما و در فرهنگ ما جا خوش مي‌کند و اين هشداري است که دستگاه‌هاي فرهنگي بايد متوجه آن بشوند.
شما کدام يک از دستگاه‌هاي فرهنگي را بيشتر مخاطب اين فراخوان حضرت آقا مي‌دانيد و اگر بخواهيد ارزيابي بکنيد، به صورت شفاف و صريح کدام دستگاه را موفق و کداميک را ناموفق مي‌بينيد.
قطعا صداوسيما آيينه زندگي مردم در جامعه است. يعني آنچه مردم در کوچه و خيابان مي‌بينند در تلويزيون خودشان هم مي‌بينند. بنابراين صداوسيما و کلا رسانه‌ها بايد نسبت به فرهنگ‌سازي و دغدغه مقام معظم رهبري در سبک زندگي اسلامي- ايراني اهتمام بيشتري داشته باشند. در کنار آن، دانشگاه، آموزش و پرورش، سينما و تئاتر بخشي از کار است چون همه مردم سينما نمي‌روند اما همه مردم تلويزيون تماشا مي‌کنند و ممکن است راديو گوش کنند. آنچه که عموميت دارد و مي‌تواند دانشگاه باشد و اين فرهنگ را حفظ بکند و از آن دفاع کند و آن را پالايش بکند، صداوسيما است. دستگاه‌هاي فرهنگي ديگر مي‌توانند کمک بکنند بنابراين بايد نوعي همراهي و هم‌انديشي در راستاي نهادينه کردن مسائل و موضوعات وجود داشته باشد. هر کسي نبايد از نگاه خودش داوري و قضاوت بکند مثل اينکه شما دو طرف يک عدد 6 يا 9 را دو نفر بگذاريد يک نفر 9 مي‌خواند و آنکه طرف ديگر است 6 مي‌خواند. هر کسي از طرف خودش صحيح مي‌خواند اما واقعيت اين است که بايد نگاه‌ها يکي بشوند هر دو کنار هم بايستند. يکي نگاه کنند، يکي مي‌خوانند. بنابراين دستگاه‌هاي فرهنگي ما بايد در کنار يکديگر قرار بگيرند و شناخت صحيح از مقوله فرهنگي را داشته باشند تا دوگانه عمل نکنند.
همانطور که شما مستحضر هستيد، مساجد و حسينيه‌ها بخشي از نهادهاي مردمي هستند که توسط مردم اداره مي‌شوند. نقش اين نهادها را در بازسازي فرهنگ جامعه چگونه ارزيابي مي‌کنيد؟
من معتقدم که فرهنگ تاسوعا و عاشورا خيلي خوب خودش را نشان داده و جا افتاده است. علاقمندي به ساحت مقدس آقا اباعبدالله «ع» و حادثه کربلا در کشور ما و در دنيا نهادينه شده است و روزبه‌روز عظمت و شکوه آن بيشتر مي‌شود اما چگونگي کيفيت بهره‌گيري از اين مراسمات چيز ديگري است که متاسفانه اشکالاتي وجود دارد و بهره‌برداري کافي از اين جمعيت و اين حضور صورت نمي‌گيرد. بايد براي آن برنامه‌ريزي خوبي صورت بگيرد تا حضور انبوه و علاقمندانه و عاشقانه مردم در پاسداشت عزاداري آقا اباعبدالله الحسين(ع) معنادار باشد. امام حسين «ع» کشته نشد که ما گريه بکنيم تا به بهشت برويم. امام حسين «ع» براي يک آرماني به شهادت رسيد و براي يک انقلاب، جنبش و نهضتي، خودش و خانواده و اهل بيت خودش در صحراي کربلا حضور بهم رساندند که بتوانند پيام خودشان را به نسل‌ها و عصرهاي آينده ابلاغ بکنند و آن پيام هم، ايستادگي در برابر زورگويي و در برابر ظلم است. به قول شهيد مطهري، امام حسين «ع» 1400 سال پيش به شهادت رسيد، مهم اين است که ما بايد حسين زمان خودمان را بشناسيم، يزيد زمان خودمان را بشناسيم و بايد بر اساس شناخت زمان خودمان، سيره و سنت حسين «ع» را در پيش بگيريم. «کونو لالظالمين خصما و للمظلومين عونا» يعني براي مظلوم بايد کمک کار و دشمن ظالم باشيم. مهم اين است که ما چقدر بتوانيم از فضاي معنوي عاشورا و تاسوعا استفاده بکنيم.
به عنوان سوال آخر، دفاع مقدس به عنوان يک الگوي کاملا واضح از حضور مردم متدين و باايمان در دفاع از کشورشان است. به نظر شما آيا مي‌توان الگوي حضور مردم در دفاع مقدس را به بسط مفاهيم و ارزش‌هاي دفاع مقدس تعميم داد؟
اين حرف درستي است. من واقعا متاسفم که به هر کشوري که مي‌روم - حتي کشورهاي لائيکي مانند چين و روسيه يا شوروي سابق- در همه جا نمادي از جنگ و موزه‌هاي جنگ و تجليل از سربازان و کشته‌شدگان جنگشان دارند. نماد موفقيت و اقتدار و قدرت و عظمت خود را به نمايش گذاشته‌اند و با همه ظرفيت‌هايي که داشته‌اند از تجهيزات و لوازم جنگي گرفته تا پشتيباني‌ها و حتي تنديس‌هاي فراواني که در جاي جاي شهر قرار داده‌اند، ياد آنها را در ذهن و انديشه جامعه جاي داده‌اند. اما ما با وجود پشت سر گذاشتن 8 سال دفاع مقدس باعظمت و باشکوه که اين همه شجاعت و حماسه و ايثار از خودمان به جاي گذاشتيم و دنيا انگشت به دهان شد، متاسفانه هنوز نتوانسته‌ايم آن را با برپايي و تاسيس موزه‌هاي جنگ در اقصي نقاط کشور به نسل‌ها و عصرهاي آينده خودمان نشان بدهيم. حتي تصويري از آنها در ذهن مردم نيست. اينکه تنها سرداران دفاع مقدس سينه به سينه خاطراتشان را منتقل کنند، درست است که الان اينها شاهدان زنده هستند که در جاهايي که بزرگداشت و يادواره شهدا است حضور پيدا مي‌کنند اما در آينده چطور؟ لذا نياز است که ما حوزه دفاع مقدس را در همه جا، در هر استان، مورد توجه قرار بدهيم و نقش و حضور آن را به واسطه ماندگاري موزه دفاع مقدس و به تصوير کشيدن آن در قالب نقشينه‌ها، مجسمه، نماد و هر نوع فعاليت‌هايي که بتوان آن را ماندگار کرد و بيشتر کنيم، تا اين شکوه و عظمتي که جوانان ما در مقابل قدرت‌هاي استکباري درست کردند در نسل‌هاي آينده و قرن‌هاي آينده باعث افتخار و اقتدار اين ملت و اين مردم و تاريخ ما باشد. اما متاسفانه اين فعلا ديده نمي‌شود و فعلا با چند پوستر و بنر و مجله و گاهي هم کارهاي ضعيفي به نام موزه و گاهي با سخنراني‌هاي فرماندهاني که در جنگ حضور داشتند و خاطرات خود را تعريف مي‌کنند. اين نمي‌تواند ماندگاري آينده جنگ ما را تضمين کند در صورتي که هيچ کشوري به اندازه ما اين زيبايي‌ها را خلق نکرد و اين جان نثاري و جانفشاني را نداشت. تاسي به حضرت اباعبدالله الحسين «ع» بايد به تصوير کشيده بشودکه فعلا جاي آن خالي است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها