تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805112253
اسلام ، دین مهربانی است نه خشونت - محمد امین میربلوچ زهی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اسلام ، دین مهربانی است نه خشونت - محمد امین میربلوچ زهی ارشادات قرآنی، هدایت ها و دستورات پیامبر مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) چنانچه بطور دقیق و منصفانه مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد، بوضوح در می یابیم که اسلام دین صلح، رحمت، رافت و مهربانی است و بشدت با خشونت و ترور مخالف است.
بر اساس آیات قرآن کریم هدف از بعثت پیامبر اسلام گسترش صلح، آرامش و رحمت و هدایت بشر به راه راست و خوبی هاست.دینی که اساس آن رحمت است، پیامبر و پیروان آن نیز باید پیام آور رحمت و صلح باشند.
(و ما ارسلناک اِلا رحمة للعالمین(انبیاء: 107) و ما تو را جز مایه رحمت برای جهانیان نفرستادیم).
در روایات اسلامی آمده است: بعد از این که مسلمانان به فتح عظیم (فتح مکه) نایل آمدند و مسلمانان فوج فوج وارد شهر مکه می شدند یکی از صحابه کرام (سعد بن عباده) که پرچم فتح را بدست داشت شعار داد: الیوم یوم الملحمة ...(امروز روز کشت و کشتار است) ولی بمحض رسیدن این خبر به پیامبر صلی الله علیه و سلم، ایشان به حضرت علی بن ابی طالب (ع) دستور دادند تا پرچم را از دستش بکَشَد و فرمودند: بلکه امروز روز رحمت است. در آن روز که اهل مکه فکر می کردند بعد از آن همه شکنجه و عذابی که بر پیامبر و پیروانش وارد کرده بودند حضرت محمد (ص) از آنان انتقام خواهد گرفت، نبی رحمت نه تنها انتقام نگرفتند بلکه آن روز فتح را بجای کشت و کشتار و انتقام، روز رحمت و سرفرازی اسلام دانستند که خود سبب گرایش اهل مکه به اسلام گردید بعد از این که دریای بیکران رحمت اسلام برایشان آشکار شد.
در تاریخ اسلام آمده است: صحابه کرام بعد از آن همه تجاوزات و اهانت هایی که مشرکان مکه علیه پیامبر و اصحابش، روا داشتند، به نزد پیامبر اسلام عرض داشتند: یا رسول الله! در حق این قوم نفرین بفرستید تا از شر آنان نجات یابیم ، ولی پیامبر اسلام در جواب صحابه فرمودند:انی لم أُبعث لعانآ واِنما بعثت رحمة (ابن کثیر تفسیر القرآن العظیم: 3 / 211) برای نفرین کردن فرستاده نشده ام بلکه برای رحمت فرستاده شده ام.
این است روش پیامبر اسلام، روش عفو و گذشت و رحمت و مرحمت.
پایه و ستون شریعت اسلام را صلح، رحمت و عدم خشونت تشکیل می دهد. قرآن عظیم الشان و سنت پیامبر اسلام (ص) بر اصل صلح و رفتار مسالمت آمیز تاکید نموده و همه هدایتش بر این اصل نیز استوار است.
قرآن عظیم الشان در اولین پیام خویش اعراب جاهلیت را که با جنگ و خونریزی عادت کرده بودند، به صلح دعوت نموده و خطاب به آنان می فرماید:(واِن جنحوا للسلم فاجنح لها و توکل علی الله- انفال: 61) چنان چه برای صلح آغوش گشودند، تو نیز برای صلح آغوش بگشای.
دین اسلام حتی در میدان جنگ و نبرد هم خواهان صلح و آشتی است: ولا تقولوا لمن اَلقی اِلیکم السلم لست مؤمنآ (نساء: 94) به آن که با شما از در آشتی و تسلیم درآید مگویید که بی ایمان هستی.) مفسرین بر این عقیده اند که: اگر کسیکه با مسلمانان در حال نبرد، اقدامی صلح جویانه بکند، بر مسلمانان واجب است تا در مقابل آن به جواب مثبت بپردازند و از جنگ دست بردارند. (قرطبی، الجامع لاحکام القرآن: 1405: 5 / 336 والشوکانی فتح القدیر: 1/ 50114).
داستان هابیل و قابیل در قرآن کریم یکی از نمونه های عالی صلح و آشتی در دین مقدس اسلام بشمار می رود. زمانیکه قابیل برادر خویش را تهدید به مرگ کرد، هابیل در جوابش پیام آشتی و صلح را در پیش گرفت:(لئن بسطت إلی یدک لتقتلنی ما أنا بباسط یدی إلیک لأقتلک إنی أخاف الله رب العالمین - ما ئده: 28) اگر تو دست به کشتن من بزنی من دست به کشتن تو نمی زنم. من از پروردگار جهانیان می ترسم.
سلام (صلح) یکی از نام های پروردگار است:(هو الله الذی لا اله هو الملک القدوس السلام ... - الحشر: 23) اوست خداوندی که خدایی جزو او نیست، فرمانروای قدوس سلام ...
قرآن عظیم الشان 1400 سال قبل صلح جهانی را برای عالم بشریت مژده داد و می فرماید: یا ایها الذین امنوا ادخلوا فی السلم کافه و لاتتبعوا خطوات الشیطان ... - بقره: 28) ای کسانیکه ایمان آوردید همگی در صلح در آیید و از پیروی راه شیطان بپرهیزید ...
قرآن کریم التزام مسلمانان را به صلح و امنیت با زیبایی خاص خویش چنین بیان می دارد: (فان اعتزلوکم فلم یقاتلوکم والقوا الیکم السلم فما جعل الله لکم علیهم سبیلا) " وقتی که از شما دست بردارند و با شما سر جنگ نداشته باشند و بخواهند از در آشتی با شما پیش آیند. خداوند راهی را برای شما علیه آنان قرار نداده است" (نساء: 90)
بر این اساس آیاتی که دلالت بر صلح و آشتی دارد. نسخ نشده است و جنگ و مبارزه زمانی رواست که صلح خواهی وجود نداشته باشد.
اصطلاح سلام با مفهوم صلح و مشتقات آن در بیش از یکصد آیه از قرآن عظیم الشان بکار رفته در حالیکه اصطلاح (جنگ یا حرب) و مشتقات آن به جز در شش آیه از قرآن کریم تذکر نیافته است.
پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) اولین شخصیتی در عالم بشریت است که به دیپلماسی واقعی صلح جویانه مبادرت نموده و سفیران خویش را برای برقراری روابط مسالمت آمیز نزد دولت ها و امپراتوری زمان خویش گسیل داشته است.
سلام، مشتق از سلم است. واژگان السلام علیکم و علیکم السلام کلماتی است که روزانه میلیون ها مسلمان از صمیم قلب آن را بر زبان جاری می سازند که در این اصطلاحات عالی ترین مفاهیم صلح و دوستی نهفته است.
مسلمانان نمازهای پنج گانه خویش را به عالی ترین شعار صلح و دوستی به شعار «السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته» به پایان می رسانند.
مؤرخین می نویسند که پیامبر اسلام در مکه هیچ گاه به عملیات نظامی و امور حربی مشغول نشد. ولی زمانیکه به مدینه منوره هجرت نمود، و مسلمانان مورد آزار و تجاوز قرار گرفتند، و جهاد بر مسلمانان فرِض گردید، همان بود که مسلمانان بخاطر دفاع از خود و حکومت خویش پرداختند.
در احادیث متبرکه تذکر رفته است که: پیامبر اسلام زمانی که گروههای نظامی خویش را به سوی جبهه های دفاعی اعزام می داشتند، اکیدا به ایشان می فرمود:( ... ولاتقتلوا شیخآ فانیآ ولا طفلا صغیرآ ولا امرآة ولا تغلو ا واصلحوا واحسنوا ان الله یحب المحسنین) (الشامی 1314: 7 / 6) موسفیدان، پیرمردان، اطفال و زنان را بقتل نرسانید، خیانت نکنید، صلح را در پیش گیرید، نیکی کنید، که پروردگار نیکوکاران را دوست دارد.
این است عظمت اسلام ، این است زعامت عالم بشریت که همه فرموده هایش بر مفاهیم صلح، مرحمت، و عطوفت استوار بوده و پیروان خویش را به امر مقدس صلح دعوت نموده است و تهمت های قتل، ترور از جمله شعارهایی است که دشمنان اسلام به منظور لکه دار شدن اسلام به آن دامن می زنند.
همه مفسران، دانشمندان و فقهای اسلام بر این باور و عقیده اند که اصل در روابط مسلمانان با دیگران بر صلح و مرحمت مبتنی است، و جنگ یک وضعیت عارضی است که بر دفع تجاوز و پیشتیبانی از دعوت اسلامی ضرورت می یابد و در آن سیطره و غلبه بر دیگران جایی ندارد.
* نظریات شماری از دانشمندان امت اسلامی و پیشوایان وحدت
محمد عبده می گوید: خداوند جنگ را برای خونریزی و گرفتن جان دیگران یا توسعه نفوذ بر ما واجب نگردانیده، بلکه جنگ را برای دفاع از حق و پیروان آن و حمایت از دعوت واجب کرده است.
مصطفی السباعی می گوید: اصل در روابط ما با همه ملیت ها بر صلح، ترک مخاصمه و جنگ و احترام عقاید، آزادی ها، اموال و ارزش های دیگر ملل قرار دارد.(القاسمی، ظافر، الجهاد والحقوق الدولیه فی الاسلام چاپ بیروت، 1982: 187 و309)
عباس عقاد یکی از مشهور ترین دانشمندان و نویسندگان مصری کتابی در رد افترءات علیه اسلام تحت عنوان «حقائق الاسلام و أباطیل خصومه» تدوین داشته است.
عقاد در بخشی از کتاب خویش درباره ی نسبت دادن شمشیر با اسلام می نویسد:
تاریخ دعوت اسلامی به اثبات رسانیده است: که مسلمانان پیش از آن که قادر باشند آزار و شکنجه مشرکان را از سر راه خویش دور نمایند، خود قربانی خشونت ها و شکنجه مشرکان قرار گرفتند. از خانه و کاشانه خویش بیرون رانده شدند و راه حبشه را در پیش گرفتند و در نهایت به آن سرزمین پناه بردند. مسلمانان هیچ گاه به زور متوسل نشدند مگر در برابر زور که منطق نمی پذیرد. هر گاه به مسلمانان تعرض نشود، از آنان بدی سر نزده است، برخورد مسلمانان با دولت حبشه مبیّن چنین واقعیتی است.
در جزیرة العرب جنگی میان مسلمانان و قبایل عرب در نگرفت جز آن که ماهیت دفاعی داشت یا هدفی پیشگیرانه در بین بود. حق شمشیر برابر با حق زندگی است. هر جا اسلام دست گرفتن شمشیر را لازم دانسته است از باب اضطرار و برای حق در زندگی بوده است. حق زندگی در اسلام یعنی حق آزادی در دعوت و عقیده ...
اگر به نقشه فعلی جهان نظر بیاندازیم درخواهیم یافت که شمشیر موجب نفوذ اسلام در جهان نشده است. سرزمین هایی که جنگ در آن کمتر روی داده است بیشترین مسلمانان را در بر دارد که نمونه بارز آن کشورهایی چون اندونزی، هند و چین است.
بر این اساس، طبق حقوق اساسی اسلام، رابطه میان ملتها بر روابط مسالمت آمیز مبتنی است و توسل به جنگ در اسلام به واقع دفاع در برابر جنگی است که آتش آن را دیگران روشن ساخته اند.
اسلام در مفهوم کلی از دو کلمه: (دین وصلح) ترکیب یافته است. (العقاد، عباس محمد، حقایق الاسلام واباطیل خصومه، 1966: 300 - 309)
دکتر زحیلی می گوید: جنگ با ملل غیر مسلمان که با مسلمانان دشمنی ندارند و آنان را در عمل به دینشان آزاد می گذارند روا نیست و نباید روابط مسالمت آمیز با آنان را قطع کرد، زیرا ... اصل بر صلح است. (الزحیلی، وهبة العلاقات الدولیه فی الاسلام مقارنة با لقانون الدولی الحدیث 1997: 102)
بنابر این گفته کسانی را که گویند: شریعت اسلامی در اغلب موارد، شریعتی مبتنی بر جنگ و شمشیر است، برداشتی بی اساس بوده و به هیچ صورت با مفهوم ومحتوی دین مقدس اسلامی مطابقت نداشته، ندارد و نخواهد داشت.
مشهورترین آیه قرآن عظیم الشان که از آن درباره جنگ ذکر بعمل آمده است آیه 26 سوره توبه است:(وقاتلوا المشرکین کافة کما یقاتلوکم کافة واعلموا آن الله مع المتقین) در تفسیر این آیه مبارکه مفسرین می نویسند:
1-هدف این آیه مبارکه حفظ حق حیات انسانی است. بر این اساس چنانچه دشمنان اسلام همگی قصد سلب حیات مسلمانان را داشته باشند، ضروری و لازمی و منطقی است که مسلمانان نیز به دفاع از حق خویش که حق مشروع است در برابر آنان ایستاده شوند و راه مقاومت را در پیش گیرند و طوریکه برای همه معلوم است که چنین دفاعی با فطرت انسانی نیز سازگار است.
2- در آیه مبارکه آمده است: که چون آنان قصد جنگ با همه شما دارند، شما نیز با آنان کارزار جنگ کنید. بنابراین آنان هستند که به مسلمانان تعرض می کنند و مسلمانان نیز در جواب اقدام تجاوزکارانه دشمن با تمام توان به مقابله دعوت شده اند.
در ادامه آیه مبارکه که از کمک و یاری پروردگار با اهل تقوا یادی بعمل آمده است، خود مبین رعایت اصول انسانی در جنگ است.(تفسیر طباطبایی: 2 /65 -68 و9/27)
اگر غزوات پیامبر بطور دقیق مورد تحلیل و مطالعه قرار گیرد درخواهیم یافت که همه غزوات ماهیت دفاعی داشته و با اصل اصول صلح و مرحمت سازگار است.
غزوات اسلام به هدف اجبار مردم برای پذیرفتن دین جدید نبوده، زیرا دین در ماهیت خود اجبار را نمی پذیرد. همه درگیری هایی که در عصر رسالت صورت گرفته مقاومت بود و هر کدام آن بر حسب شرایط و اقتضای خاص، هر درگیری به هدف دفاع از هویت اسلامی صورت گرفته است.
این مشرکان بودند که پیامبر و یارانش را از دیارشان بیرون کردند اگر یاران پیامبر را از خانه و کاشانه شان بیرون نمی راندند، و باز در مدینه علیه شان جنگ و تجاوز روا نمی داشتند به هیچ صورت جنگی صورت نمی پذیرفت.
مسلمانان زمانی متوسل به زور شدند که دیگران با توسل زور مانع استقلال و آزادی آنان در عمل به دینشان شدند.(العقاد عباس محمد، حقایق اسلام وابا طیل خصومه، 1996: 300 - 305)
*مفهوم جهاد در اسلام:
در این اواخر در رسانه های گروهی سووالاتی مطرح می گردد، بدین عنوان که در شرایط فعلی که شرایط صلح است، هدف از جهاد چیست؟
می خواهم کوتاه و مختصر به عرض برسانم که هدف جهاد تآمین امنیت و تضمین حاکمیت و استقلال و دفاع از امت اسلامی است.
جهاد برای استقرار صلح و حمایت از ادیان آسمانی فرض گردیده است. قرآن عظیم الشان نیز به آن تاکید ورزیده است: «ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع وبیع وصلوات ومساجد یذکر فیها اسم الله کثیرآ ولینصرن الله من ینصره ان الله القوی عزیز» (حج: 40) واگر خداوند بعضی از مردم را به دست بعضی دیگر دفع نمی کرد، هم صومعه های راهبان و هم معابد (مسیحیان) وهم عبادتگاه های (یهودیان) وهم مساجد (مسلمانان) که نام خداوند در آنها بسیار یاد می شود، ویران می گردید، و خداوند توانای پیروزمند است.
جهاد هیچ گاه مفهوم جنگی دینی برای وادار کردن دیگران برای پذیرش دین اسلام نداشته و ندارد و چنین برداشتی به ماهیت، روح و جوهر دین مقدس اسلام و روح هدایات قرآن عظیم الشان (لا اکراه فی الدین) که برای آزادی عقیده اعلان شده است ناسازگار و در تضاد می باشد. (القاسمی 1982: 188)
در تاریخ زندگی پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) دیده نشد که یک نصرانی را به این دلیل که اسلام را قبول نکرده مورد بی مهری قرار دهند بلکه بر عکس ثبت است که پیامبر اسلام (ص) با نصارانی نجران با اکرام برخورد کرده و حتی به آنان اجازه دادند تا در مساجد مسلمانان به عبادت خویش بپردازند.
مورخین بهترین دوران را مرحله دو ساله صلح حدیبیه، صلحی که بین مسلمانان و قریش صورت گرفت می دانند. در این دو سال تعداد زیادی از مردم به دین اسلام مشرف شدند که تعدادشان بیش از تعداد کسانی است که قریب بیست سال از آغاز اسلام تا زمان عقد این پیمان مسلمان شده بودند. (الاسلام ومنطق القوة: نویسنده فضل الله 1981: 211)
چنانچه آمد روابط میان جهان اسلام با غیر مسلمان بر اصل متین صلح مبتنی بوده که در صورت تعرض نظامی به سرزمین اسلامی در قالب حق دفاع مشروع و قانونی توجیه می شود و دفاع مشروع نیز حقی است که در حقوق بین الملل هم پذیرفته شده است و ماده 51 منشور سازمان ملل متحد نیز بدان تصریح نموده است.
اسلام به عنوان دین کامل الهی در کنار تمامی مقررات اخلاقی و قواعد مورد نیاز زندگی، به قواعد جنگی و صلح و روابط خارجی نیز پرداخته است، زیرا در زندگی بشر از جنگ و صلح خلاصی نیست مگر موجودیت چنین قواعد و مقرراتی در یک نظام حقوقی را نمی توان دلیلی بر دائمی بودن یک وضعیت در آن نظام دانست و چنین نتیجه گرفت که چون در اسلام جهاد فرض گردیده است پس مسلمانان همواره در جنگ دائمی با غیر مسلمانان به سر می برند.
دین اسلام پیروان خویش را همیشه به استدلال، منطق و برهان دعوت کرده است « ادع الی سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنة وجادلهم بالتی هی احسن»(به راه پروردگارت با حکمت و پندهای حسنه فراخوان، وبا آنان به طریق و شیوه ای که بهتر است مجادله و مقابله کن - نحل: 125)
مسلمان کردن دیگران را به زور و جبر نمی توان دعوت مشروع بحساب آورد.
دعوت اسلام هیچگاه از روش مسالمت آمیز خویش که پیروی از رویه احسن که قرآن عظیم الشان و سنت پیامبر بدان تاکید ورزیده و برای پیروان خویش بدان امر نموده است، دور نخواهد شد.
دین اسلام ، دین اعتقاد و باور قلبی است که با اراده و اختیار باید آن را پذیرفت نه با قهر و غلبه و شمشیر.
دعوت اسلام منحصر به زبان نیست، بلکه در عمل باید نشان داد که دین اسلام دین صلح، صفا، رحمت و مرحمت است.
* خبرنگار ایرنا در استان سیستان و بلوچستان - خاش
22/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها