محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832834058
همه در آمریکا به ما حسادت کردند!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۳۰ شهریور ۱۳۹۳ - ۰۰:۲۳
گروه اجرایی نمایش «آوا/آدا» یک گروه جوان آمریکایی هستند که اولین تجربه بین‌المللی‌شان، سفر به ایران و شرکت در جشنواره تئاتر عروسکی بود و می‌گویند سفرشان به ایران، با حسادت دوستانشان روبرو شده است! به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کمپانی «سینمای دستی»(manual cinema) یک کمپانی جوان چهار ساله است که در شیکاگو فعالیت می‌کند. اعضای این گروه همه جوان و زیر 30 سال هستند و بسیار مودب و گرم. بیشتر آثارشان بی‌کلام است که با موسیقی زنده و افکت‌های صوتی اجرا می‌شود که نتیجه آن، نمایش‌های زنده‌ای شبیه سینما است به همین دلیل نام گروهشان را گروه تئاتر «سایه سینمایی» گذاشته‌اند. نمایش «آوا/آدا» داستان دو خواهر مسن دوقلو است که در یک فانوس دریایی زندگی می‌کنند. یکی از خواهران می‌میرد و پذیرش این موقعیت برای خواهر دیگر بسیار سخت است تا جایی که او سایه‌ای را که در آینه می‌بیند، خواهر خود می‌پندارد و... این نمایش در دو روز پایانی جشنواره تئاتر عروسکی تهران مبارک، دو اجرا در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر داشت که در هر دو اجرا با استقبال خوب تماشاگران روبرو شد. بعد از اولین اجرای این نمایش که روز پنجشنبه 27 شهریور ماه به صحنه رفت، نمایشگران عروسکی خواستار برگزاری یک کارگاه اموزشی توسط این گروه جوان شدند و این چنین بود که این کارگاه به طور پیش بینی نشده‌ای روز جمعه 28 شهریور ماه در تالار اصلی تئاتر شهر برگزار شد. بیست دقیقه فرصت داشتیم تا پیش از شروع این کارگاه، با اعضای این گروه گپ و گفتی داشته باشیم. در گفت‌وگوی دوستانه خبرنگار تئاتر ایسنا با اعضای این گروه، کمتر درباره مسائل فنی و تکنیکی نمایش صحبت کردیم و بیشتر گفت‌وگوی ما به صحبت درباره تأثیر فرهنگ و هنر بر روابط کشورها و ملت‌ها گذشت. «کایل وکتر» کارگردان بخش‌های صوتی و موسیقی، اولین کسی است که ایمیل دعوت به جشنواره عروسکی را دریافت کرد، دوست داشتیم بدانیم اولین واکنش او بعد از دیدن ایمیل جشنواره چه بوده است؟ «با خواندن این ایمیل، میلیون‌ها پرسش در ذهنم ایجاد شد، اینکه چگونه می‌توانیم این سفر را انجام بدهیم و به ایران بیاییم، اصلا به نشدنش فکر نمی‌کردیم، تنها فکر ما این بود چگونه می‌توانیم به ایران بیاییم.» آنها دوست داشتند به ایران بیایند اما دستمزد گروهشان به گونه‌ای نبود که جشنواره تئاتر عروسکی به راحتی بتواند آن را بپردازد به همین دلیل بهروز غریب‌پور که مسئولیت انتخاب کارهای خارجی را بر عهده داشت، برای این گروه ایمیلی فرستاد و شرایط را توضیح داد و در نهایت آنها راضی شدند با مبلغی بسیار کمتر از دستمزدشان به جشنواره بیایند. اما چه چیزی باعث این انعطاف شد؟ کایل وکتر دراین باره گفت: «وقتی آقای غریب‌پور موضوع را توضیح داد، هم دلمان می‌خواست به ایران بیاییم و هم شرایط جشنواره را درک می‌کردیم به همین دلیل برنامه‌های‌مان را هماهنگ کردیم و تصمیم گرفتیم بیاییم.» هیچ یک از اعضای این گروه، دوستان نزدیک ایرانی نداشتند و فقط یکی از اعضای آنها یک دوست ایرانی داشت، بنابراین اطلاعاتشان درباره ایران نزدیک به صفر بود. کایل وکتر توضیح داد:«دعوت جشنواره تئاتر عروسکی فرصت خیلی خوبی شد تا درباره ایران تحقیق کنیم. همه دست به کار شدیم و مطالب بسیار خوبی درباره ایران پیدا کردیم.» درو دایر کارگردان نمایش نیز گفت:« طبیعتا آمریکایی‌ها درباره زندگی ایرانیان چیز زیادی نمی‌دانند اما وقتی با ایرانیان مقیم آمریکا صحبت کردیم،اطلاعات خوبی به دست آوردیم و خیال‌مان راحت شد.» این گروه جوان مهمترین نگرانی‌شان این بود که وسایل و ابزار اجرای خود را چگونه از آمریکا به ایران بیاورند. از آنها پرسیدیم هیچ نگرانی دیگری نداشتید، با توجه به اینکه در بسیاری از اخبار، تصویر خوبی از ایرانی‌ها نمایش داده نمی‌شود، شما هیچ ترسی از این بابت نداشتید؟ کایل وکتر در پاسخ به این پرسش گفت: «طبیعتا این روزها درباره عراق خیلی خبرها می‌شنویم و می‌بینیم اما اطرافیان ما و کسانی که با ایرانی‌ها در ارتباط بودند، به ما گفتند هیچ جای نگرانی نیست.به جز این، ستاد برگزاری جشنواره هم خیلی خوب با ما برخورد کرد.آنها به سرعت به ایمیل‌های ما جواب می‌دادند و به ما اطمینان دادند که جای نگرانی نیست. با این حال چون می‌خواستیم همه اعضای گروه را در این سفر همراه خود بیاوریم، احساس مسئولیت می‌کردیم.» او در ادامه به نکاته جالبی هم اشاره کرد:«همه در آمریکا خیلی به ما حسادت کردند که می‌خواهیم به ایران بیاییم. دوستان‌مان می‌پرسیدند کمک لازم ندارید تا ما هم با شما به ایران بیاییم؟!» سفر به ایران، اولین تجربه بین‌المللی این گروه جوان است. درو دایر در ارزیابی این تجربه گفت: «اولش خیلی نگران بودیم، نگران بخش فنی نمایش اما با اجرای اول، همه نگرانی‌های‌مان از بین رفت و این اجرا بهترین اجرای گروه ما در طول چند سال فعالیت‌مان بود.» کایل وکتر نیز در تکمیل این توضیحات افزود: « بعد از اجرای اول، یکی از باافتخارترین لحظه‌های دوره کاری‌مان را تجربه کردیم. اجرا در تئاتر شهر تهران برای ما بسیار خاطره‌انگیز شد. خوشحال بودیم که بعد از سال‌ها یک کمپانی آمریکایی در ایران اجرا دارد.» درو دایر در پاسخ به این پرسش که هنر چقدر باعث نزدیکی و ارتباط بیشتر ملت‌ها می‌شود، گفت: «ما سیاست‌مدار نیستیم و دوست داریم کار هنری انجام بدهیم. این کار نیز فقط با مشارکت و دوستی اتفاق می‌افتد. ما امیدواریم فعالیت‌های هنری باعث شود روابط بین آدم‌ها هم بهتر شود.» کایل وکتر هم در این‌باره افزود: «مسلما این تجربه خیلی بر من اثر گذاشته است و امیدوارم روی تماشاگران ایرانی هم تأثیر گذاشته باشد. ما امیدواریم این تجربه شروعی برای یک رابطه خوب باشد. ما دوست داریم با گروههای ایرانی رفت و آمد و همکاری داشته باشیم.» او با ابراز قدردانی از برخورد مناسب ستاد برگزار جشنواره تئاتر عروسکی ادامه داد: «جشنواره خیلی ما را تحت تاثیر قرار داد. برنامه‌ریزی و هماهنگی بسیار خوبی داشت. ستاد برگزاری تلاش می‌کردند همه چیز مرتب باشد که حس خیلی خوبی در ما به وجود آورد. چند ماه دیگر جشنواره ملی شیکاگو برگزار می‌شود و مطمئنم از نظر هماهنگی، اصلا به پای جشنواره تئاتر عروسکی تهران نمی‌رسد.» سارا فورنیسی، جولیا میلر و لوزی بریت دیگر اعضای این گروه جوان هستند. سفر آنها به ایران کوتاه مدت است اما بسیار مشتاق‌اند دوباره به ایران بیایند و اصفهان و شیراز و کاشان را ببینند. تجربه حضور این گروه نشان داد هر چند گاهی دولت‌ها با یکدیگر اختلاف نظر دارند، اما ملت‌ها با یکدیگر دوست هستند و بار دیگر ثابت شد که نمی‌توان ذات انسان را که با هنر آمیخته است، تغییر داد. کم کم سر و کله هنرمندان تئاتر عروسکی پیدا می‌شود تا در کارگاه این گروه حضور داشته باشند. هنرمندان تئاتر ایران و آمریکا حالا زیر یک سقف هستند. عده‌ای آن سوی صحنه نمایش اجرا می‌کنند و عده‌ای این سوی صحنه کار آنها را می‌بینند. بدون حضور هر یک از این دو طرف، اتفاق هنری شکل نمی‌گیرد.
گروه امریکا
انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها