تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804138535
دست مریزاد آقای شهردار! فقط تنهایی !
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: دست مریزاد آقای شهردار! فقط تنهایی ! ارومیه - ایرنا - هفته نامه نوید آذربایجان در عنوان اول این شماره خود به مسایل شهری ارومیه پرداخت و نوشت: دست مریزاد آقای شهردار!
در ادامه این مطلب نوید آذربایجان می خوانیم: در مملکت ما امر نو و قدیم همواره با همدیگر سر شاخ بوده اند، نیروهای سنتی تا آنجا که توانسته اند، از آزمایش نیروهای نو جلوگیری نموده اند، و هرگاه نتوانسته اند تسلیم شده و سعی نموده اند از اجرای آن بصورتی کامل ممانعت نمایند، این فرمول همواره به شکلی آشکار در مورد ایده های نو ادارات و از جمله شهرداری نیز دیده می شود.فضای شهری بخصوص در مناطقی چون ارومیه، تابع تئوری های جهانی است که در مراحلی کاربرد دارد و بومی سازی می شود، اما چون همواره نیروهای سنتی از آن هراس دارند، همواره موانع، بیش از تشویق ها و قدردانی هاست.
آقای شهردار! در مسائل عبادی همواره نیت مهم است، اگر فردی دو رکعت خالصانه برای خدای خود نماز به جا آورد اجر و ثواب بی نهایت دارد اما اگر همان نماز را نه دو رکعت بلکه هزار رکعت هم بخواند ولی خلوص نیت نداشته باشد برای ریا و یا خودنمائی باشد آنچنان ارزشی نخواهد داشت. اما در مسائل اجتماعی و از جمله شهری نیت مهم نیست نتیجه کار مهم است. پس دو شرط لازم برای ساخت و ساز شهری فهم تئوری های جهانی، دوم محلی سازی و بومی سازی آنها در فضای شهری است.
من رمان خوان قهاری هستم وقتی رمان های نوشته شده فرانسوی را می خواندم متوجه شدم شهرداری پاریس برخی اقدامات خود را علنا و قبلا اعلام می کرد.
چارلز دیکنز در یکی از رمان های خود می نویسد: فلانی زمین هائی را که شهرداری می خواست بخرد قبل از شهرداری می خرید و آنها را به شهرداری می فروخت چون مطابق قانون شورای شهر اگر شهرداری بخواهد زمین بخرد باید بیست درصد گران تر و بیشتر بخرد در نتیجه همه خوشحال می شدند که زمین آنها را شهرداری طالب است در نتیجه پاریس فرانسه از قبل شورای شهر و شهردارش، پاریس شده است، وقتی از شهرداری علت را می پرسند پاریس را نشان می دهد که بنظرم اولین شهر توریست پذیر تاکنون بوده است یعنی ضرر بیست درصدی بهای زمین را از مسافران خارجی و ارز حاصل از مسافران را ده ها بار بیشتر به دست می آورد. اگر شما بخواهید در همین ارومیه برج ایفل بسازید موانع آنچنان است که اگر بخواهید هم نمی توانید اما یک برج ایفل برای صدها هزار مردم پاریس نان در می آورد!
هر شهری که در جهان اهمیت مسافرتی یافته است به جهت داستان پردازی هنرمندان آن کشور و آن شهر است.
در ایتالیا هر میدانی حکایتی دارد. در آیندهون برای هر چهارراهی یک داستان ساخته اند. همین بغل گوشمان ترکیه دهها جزیره دارد ببینید کدام جزیره ها و کدام بناها مشتری توریستی دارد. جزیره آق دامار نمی دانم کشیش دختری داشته، مسلمانی عاشق وی می شود، کشیش دخترش را نمی دهد، دختر خودکشی می کند پسر به آن جزیره می رود وقتی می بیند که دختر مرده او هم خودش را می کشد، اسم آن جزیره با عشق بهم می پیوندد و آق دامار آل تامار می شود، محل ملاقات هزاران توریست از سراسر جهان که چه فقط داستانی برای آن ساخته اند. قیز قالاسی دقیقا همچنین داستانی دارد برای صرف یک شام در آن باید وقت قبلی رزرو کنی، هزاران تومان پول بدهی در جهان هر کجا داستانی هست بلافاصله مردم به آنجا هجوم می برند، آیا شهرداری برای حکایت سازی - داستان پردازی هنرمندان شهر چه امکاناتی فراهم نموده است؟
این نوع نقد تنها برای شهرمان نیست، تمامی شهرهای ایران دچار چنین ضعف تئوری دارند.
جغرافیای محیط یکی از الگوهای دلپذیر برای زندگی انسانی و شهری است.
آیا برای تجمع جوانان هنرمندان – شعرا امکانی فراهم آورده ایم؟
آیا شهرداری محلی دارد که فردی اگر بخواهد تئوری های جهانی را برای هنرمندان توضیح بدهد بتواند با آن ها روبرو شود؟
خانه های فرهنگی ایجاد شده توسط همین هم شهری های اورموی در «مالموی سوئد» مرا به شهرشان دعوت کرده بودند سالن شهرداری آماده پذیرایی از ایرانیان بود تا بتوانند با فردی که از ارومیه آمده تا در مورد فرهنگ گفتگو کنند در محیطی دلپذیر روبروی هم قرار بگیرند.
بخشی از مردم ارومیه که در شهری بیگانه سکونت دارند با امکانات شهرداری آن شهر با هموطنان خود گفتگو می کنند، در قبال چای و شیرینی پذیرائی شده هر کس برای ورود به آنجا یک بلیط می خرید، سالنی زیبا با شمع های روشن شده در شب جلوه ای شاعرانه به آن می دهد، خبر مراسم از رادیوی شهر اعلام می شود بسیاری از همسایگان ایرانیها هم همراه آنها آمده بودند، نماینده شهرداری پشت تریبون رفت و گفت فلان کس از روزنامه فلان به دعوت خانه های فرهنگی ایرانیها برای گفتگو به شهرمان آمده است این شما و این هم فلان کس.
آیا همین امکان در این شهر ممکن خواهد بود؟
اگر یک نفر همشهری ایده ای فکری داشته باشد باید چکار کند؟
تمامی مردم شهر نق می زنند که غیر از جاده ها و خیابان ها برای پرسه زدن با اتومبیل جایی برای نشستن - قدم زدن وجود ندارد. دستتان درد نکند حداقل محوطه خیابان سراسری والفجر و باغ گل ها و لاله ها تنها مکان برای گردش مردم است، مردم قدردان شما خواهند بود. مردم می دانند که چه کسانی کار می کنند و چه کسانی تبلیغات! الان در همین شهر دهها نشریه وجود دارد از هر موقعیتی مردم برای درد دل، گردهم می آیند.
امروزه زمان و مکان در فضای شهری خلاصه می شود کتاب هایی که الان ترجمه می شود نزدیک به صد سال قبل نوشته شده اند. آنها برای خود و جذب توریست فضای دلخواه احداث می کنند. فضاهای تفریحی ما روز به روز از بین می رود.
آقای شهردار! بهرحال دستتان درد نکند. حرکت به باغات و بازگشت و یا رفتن به باغ رضوان و یا فرودگاه واقعا به شکل بی نظیری راحت و آسان شده است. این از اراده شما ناشی شده است الان نیازمند یک فضاهایی برای تفریح و سرگرمی، ماهی گیری، نمایشنامه ها، داستان ها و سخنرانیها هستیم.
در استانبول صحنه ای دیدم که هزاران قلاب ماهی گیری در دست های هزاران نفر آنچنان جذاب و گیرائی داشت که مردم برای تماشای آن به روی پل می رفتند. در همین شهرچائی، محلی برای ماهی های رودخانه ای بسازید و مردم اجازه داشته باشند از سکوها و با قلاب ماهی گیری، ماهی بگیرند. یک سالنی آماده کنید که مردم داستان های خود را در آنجا بخوانند و اگر چنین جاهایی وجود دارد به عوض نشان دادن معتادین شهر رادیوی شهر آنها را اعلام نماید.
مبلمان سازی شهری را در خیابان ها به مهندسین بسپارید. از خرج کردن پول نهراسید. کرباسچی آنچه برای اصفهان و تهران انجام داد دهها برابر هزینه هایش به بودجه شهری مردم بازگشت. مشاورین تئوری دان داشته باشید از آنها به عنوان کمک در فضاسازی فرهنگی استفاده بکنید. شما برای مردم این شهر در این دنیا، شهری چون بهشت بسازید. بهشت آن ور حیات را خودشان خواهند ساخت.
نیروهای کهنه گرا از هر طرح و از هر برنامه ای هراس دارند، شما از آنها نهراسید. من در عید نوروز در کیش بودم تمامی اقوام و ملت های ایران در پاساژها و خیابان های آن شهر برنامه رقص و موسیقی اجرا می کردند. قشقائی ها، آذربایجانی ها و گیلانی ها، شهر یک رنگین کمان شده بود. آداب و رسوم هر استان با غذاها، با فرهنگ و با زبان های مختلف غوغا می کرد. آنجا هم شهری از شهرهای ایران است در رستوران های پایتخت موسیقی زنده اجرا می شود چطور این عمل در یک شهر دیگر ممنوع و یا قدغن می شود؟!
در واویلای بیکاری، تقاضا برای انتشاراتی یعنی چاپ کتاب، بی جواب می ماند. فضیلت مردم در مقابله با برخی مسئولین بی نهایت خدشه دار می شود. حقوق شهروندی از بین می رود. حق سخن گفتن حق اجتماع، حق اطلاع مردم از حقوق خود از بین می رود و کسی از رانت خواری و ستم برخی از آنها مطلع نمی شود. وقتی مسئول ، مسئولیت نمی پذیرد خود آتش بیار معرکه شارلاتان های رانت خوار می شود. گفتن و نوشتن مچ رانت خواران را می گیرد . تعجب می کنم چرا دم به دم تکرار می کنید که نماینده نخواهید شد، این حق شماست که بشوید یا نشوید اما اظهار آن برای عده ای رانت خوار سیاسی راحتی می آورد! باید سوء استفاده کنندگان از بیت المال بترسند. باید کسانیکه خزینه دولت را خرج کرده اند جواب بدهند. باید پول بانک ها به سرجای خود برگردد. اینها سرمایه های شهر و شهروند هستند. باید مسئولینی که رانت خواری را رواج داده بقول جناب اسماعیلیان فقط به خانواده های خود رسیده اند پاسخگو باشند . یک به یک معرفی شوند و دیگر نتوانند به صندلی های قدرت دولتی و مجلسی تکیه بکنند.
سرمایه شهر را از دست رانت خواران نجات بدهیم و در پاریس ایران دوباره فضای زندگی بسازیم. این نوشته ادامه خواهد داشت!
آقای شهردار دستتان درد نکند!
** منبع : نوید آذربایجان
7125/581
23/05/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها