واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
همچنان سال نو مبارک! تهران- ایرنا - روزنامه اطلاعات در یادداشتی که با عنوان « همچنان سال نو مبارک !» با بیان جملات مرسوم در دید و بازید پرسیده است: چرا این تکراری ترین ترجیع بند آغاز هر سال، هیچگاه نه کسی را خسته می کند و نه تکرّر آن، از لطافت و مهرآوری اش می کاهد؟
در این مطلب که به قلم « محمد علی فیاض بخش» است می خوانید:
سلام! سال نو مبارک! صد سال به از این سال ها! انشاءالله سال خوبی داشته باشید، سرشار از شادی و سلامتی؛ برای شما آرزوی ...
چرا این تکراری ترین ترجیع بند آغاز هر سال، هیچگاه نه کسی را خسته می کند و نه تکرّر آن، از لطافت و مهرآوری اش می کاهد؟
چرا جز این کلیشه و چیزهایی کم و بیش در همین مزاج، بر زبان ها جاری نمی شود؟
مثلاً چرا نمی گویند: خدا را شکر که سال پیش، نو شد؟ یا بگویند: چه فایده! تکرار در تکرار، یک سال دیگر از پی سال پیش!؟
یا فی المثل در مقام شکوه و گلایه از زمانه بگویند: از سال گذشته که خیری ندیدیم، تا سال آینده چه شود! و ادبیاتی از این دست.
تفاوت دو گونه سخن در آنچه مردمان سالیان سال است که در حلول عید به یکدیگر می گویند با جملاتی که ما «از خود درآورده» مثال آوردیم در چیست؟
یک بار دیگر به دو گونه ادبیات بالا دقت کنید:
در ادبیات تبریک رایج ـ که الحق با بهترین کلیشه های کلامی انتخاب شده است ـ یک سره بوی امید، مهر، فراموشی گذشته و نگاه به آینده استشمام می شود.
در گروه دوم ـ که اصلاً بر زبان ها جاری نمی شود، از بس غیرطبیعی است! ـ همچنان ماندگاری در غصّه های سال کهنه، تردید و شک نسبت به خوبی های سال نو، خستگی و ملال و احساس بی طراوتی شنیده می شود.
این در بعد کلام و سخن. آفرین بر ما ایرانیان خوش ذوق و موقعیت شناس که ادبیّاتمان سنجیده و مطابق زمان است و گفتارمان ـ به خصوص در موقعیّت های خاص و ناب ـ حقّ موقع را ادا می کند. آفرین بر ما!
و امّا بعد؛ زین پس سخن در این مقوله است که چه خوب است و یا چه خوب تر خواهد شد، اگر گفتارهای زیبای حلول سال، هر چند کلیشه وار، به رفتارهای زیباتر و سنجیده تر و آرامش بخش تر در طول سال پیوند بخورد و زبان و عملمان یکی شود. اکنون یکایک به تحلیل محتوای عناصر کلام تبریک در آغاز سال بپردازیم:
ـ سلام: شاید مفهوم و معنی آن، این باشد که: من با تو در سلم و صفایم و تو می توانی بر سلامت و ایمنی خود در مواجهه با من مطمئن باشی. روی من حساب کن!
ـ سال نو مبارک! قاعدتاً معنی و مفهوم آن، این است که: برایت آرزوی برکت، سرشاری و فراوانی دارم. یعنی مثلاً اگر در طول سال چیزی بیش به تو رسید و من هنوز در آرزوی داشتنش بودم، به تو حسد نمی ورزم و برعکس از اعماق دل خوشحال می شوم.
ـ صد سال به از این سال ها! شاید معنی و مفهومش این باشد که سال پیشین هر چه بود، گذشت. رسوب در گذشته شرط عقل نیست؛ امید به آینده نشانة حیات است. گیرم کمی و کاستی در گذشته بوده است. آینده در راه است و ما با هزار امید چشم بر راهیم.
ـ سال خوبی داشته باشید، سرشار از شادی و سلامتی! حتماً گوینده ی این سخن که به گونه ای دعاگو و آرزومند مخاطب خویش است در «خوبی» آرزو شده و «شادی و سلامتی» درخواست کرده باید تا حدودی همکاری کند. مثلاً: اگر مالی دارد، به بخشندگی و سخاوت مزیّنش کند؛ اگر گامی دارد، در جهت راه اندازی کار فرو بسته ای به راهش افکند؛ اگر آبرویی دارد، در نجات درمانده ای خرج کند و اگر چیزی دارد که آن دیگری ندارد، به شکرانه دارایی، دردی را دوا کند.
می بینید!؟ تحلیل محتوای عناصر تبریک در ابتدای سال نو، که کلیشه ای زیبا، ماندگار و غیرجایگزین پذیر شده است، ما را به کجاها می کشاند؟
شک نکنیم که اجداد ما در این سرزمین پدیده، حکمت بر حکمت نهاده و همت بر همت انباشته اند تا سنّت هایی انسانی، سازنده و آموزنده سینه به سینه و نسل به نسل به ما برسند.
نوروز، الحق سرآمد و بهترین همه ی آن چیزهایی است که در فرهنگ غنی ایران زمین می توان یافت.
همه ِی آن دیگرها را زیر چتر «مادر نوروز» به حمایت و صیانت بنشینیم که جوهر و پیام اصلی آن ها چیزی نیست جز زیبایی در اندیشه و گفتار و عمل و مهر و محبّت و وحدت.
اول**1104
انتهای پیام /*
Contact the editor:
[email protected]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]