محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830356887
نقد فیلم «لامپ صد» وفاداری به ترک یابویی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نقد فیلم «لامپ صد»
وفاداری به ترک یابویی
فیلم «لامپ صد» ساخته سعید آقاخانی، روایت از حکایتی است که بارها و به کرات در سینما به آن پرداخته شده است: اعتیاد و ترک آن.
خبرگزاری فارس-گروه سینما: موضوع اعتیاد (این بلای خانمان سوز) همواره قابلیت دستمایه قرارگرفتن دارد. معضلی که با توجه به گسترش دامنه کمی و کیفی و تنوع آن، از تهدید عبور کرده و به تخریب رسیده است. رسانه ها، هنر و از جمله سینما در این عرصه رسالت واضحی داشته و دارند . اطلاع رسانی، هشدار و آگاه سازی خانواده ها حداقل رویکرد در این زمینه است. مثلا در همین لامپ صد اطلاعات درخورتوجهی به تماشاگر داده می شود، مانند اینکه به صرف بردن معتاد به آزمایشگاه و گرفتن جواب منفی، قانع به عدم اعتیاد فرد مورد نظر نشوند، چرا که انواع ترفند برای پاسخ منفی گرفتن وجود دارد و یا در قضاوتشان نسبت به جوانان دقت کنند. ممکن است یکی معتاد باشد اما سیگار نکشد بنابراین غیرسیگاری بودن را دال بر پاک بودن فرد تلقی نکنند و برعکس آن هم وجود دارد. کار نمایشی و خصوصا فیلم و سریال سازی در باره معتادان و اعتیاد و مواد مخدر اما همواره با چالش های جدی روبرو بوده است. مثلا در سینمای قبل از انقلاب فیلم معروف گوزن ها ساخته مسعود کیمیایی نقطه اوج این چالش فراروی مخاطبان بود تا آنجا گفته می شد به دلیل جذابیت فیلم و شخصیت معتاد، آمار معتادان افزایش یافت. یعنی خروجی ای ضد هدف فیلم و سازنده اش. پس از انقلاب نیز در بین آثار درباره اعتیاد و قاچاقچیان، معروف ترین‌اش، سریال «آیینه عبرت» با باز جذاب جواد گلپایگانی که به «آتقی» شهرت یافت، ونیز بزنگاه با بازی رضا عطاران، بود. نمونه ها و مصادیق متعدد فیلم ساخته شده درباره اعتیاد نشان می دهد که همواره افراط و تفریط در پرداخت کاراکتر معتاد و موضوع نتوانسته تاثیرگزار شود. مهمترین عوامل ناکامی چنین آثاری مرعوبیت سازنده دربرابر جذابیت کاذب یا فقدان اطلاعات لازم و رویکرد پژوهشی به منظور واقع گرایی در برخورد علمی–روانی با پدیده مواد و اعتیاد بوده است. بدآموزی کمترین خسارت چنین تولیداتی است. جدی ترین نقد و اعتراضی که به فیلم های با موضوع معتاد و اعتیاد وارد شده ، در درجه اول ترسیم چهره معتاد (کثیف، ژولیده و کارتون خواب) بوده است و در مرتبه بعدی نوع مواجه با ترک اعتیاد آن را تشکیل می دهد. (یا ساده گرفته شده یا به شیوه های شلاقی به ترک روی آورده اند). اما فیلم لامپ صد را دراین میان می توان کمی متفاوت و تا حدودی متمایز از نمونه های متداول دانست. آقاخانی برای اولین فیلمش درسینما تلاش کرده تا راه میانه ای را در هر دو جنبه مضمونی و فرمی انتخاب کند. هدف گزاری او از مخاطبش روشن است. مردم انبو و خانواده ها مد نظر قرار داشته اند درعین اینکه کارگردان می دانسته که اگر نخستین کارش دارای ساختار و فرمی نسبتا قابل قبول خواص نباشد یعنی باخته است. لامپ صد واجد این دو خصیصه هست اما کمی بالاتر از خط متوسط متوقف شده است. درحالی که می توانست صعودی حتمی داشته باشد. چرا؟ فیلم همچنان متعلق به لایه های متوسط به بالای جامعه است. ازهر نظر، امکانات مالی، محیط زیستی، فضاهای مورد استفاده، آدم ها، روابط و مناسبات حاکم برقصه، فرهنگ و نمود اعتقادی و باورهایشان، پوشش و ... و موضوع دیگر اینکه درک و شناخت از معتاد و نوع ترک مواد از شیوه های بدوی پیروی می کند، روشی که از منظر کارشناسان و عالمان این حیطه می تواند چالش انگیز باشد. البته فیلمساز سعی کرده تا نوع ترک را با پیچ و خم هایی مترقی جلوه دهد ولی کنه قضیه همچنان بر ترک به تعبیر این کاره ها «یابویی» استوار است. آنچه دیگر آثار از این دست را با مسئله روبرو می کرد همین روش ترک یابویی یا به اصطلاح، نوع «سقوط آزاد» بوده است. حالا در اینجا سعید آقاخانی معتادش را سوار می کند و تک و تنها به بیابان های زنجان می برد تا با از کار انداختن ماشین راه نجات نداشته باشد و مجبور به ترک اعتیاد شود. فرزین (محسن تنابنده) بارها خطاب به زنش فریاد میزند: «ناهید، یک طرفش مرگه، یک طرفش ترکه». این راه حل چه فرقی با بستن معتاد به تخت یا زندانی کردن او در اتاق دارد؟ البته در زمینه ترک (به اعتبار تجربه) نقش غیرت و همت را نمی توان منکر شد، فاکتوری که درصد بسیار ناچیزی را شامل می شود و متحصصان برای همین تا کنون دربرابر آن موضع گرفته اند. درهرحال به خاطر درکانون توجه قراردادن غیرت در لامپ صد، می توان فیلم را ستود اما مسئله، روشی کاربردی و تعمیم پذیر است که درفیلم راه گذشتگان طی شده نه همراهی با دانشمندان. اما نکته بعدی بازهم مسئله دامنگیر دیگر آثار یعنی کهنگی مواجه با موضوع مواد و مناسبات حاکم بر این موضوع است. یعنی ته مایه مربوط به موضوع مواد و چگونگی دریافت و مصرف و غیره در فیلم از زمانه عقب است. آقاخانی سعی کرده تا همه چیز را تازه کند مانند نماهایی که فرزین به لامپ ها خیره می شود و در توهم، حرکت دود را داخل لامپ می بیند (نوع کریستالی مواد با این لامپ ها مصرف می شود). لب مرزی بودن چنین موضوعات و شخصیت هایی همواره دردسرساز است. لامپ صد از این مرز خوب عبور می کند. فیلمساز می دانسته که چنانچه به سیاق گذشتگان اگر لحن طنازانه را در روایتش انتخاب کند یا حتی کمدی را ملاک کند بی تردید با توجه به قابلیت طنز این موضوعات چه بسا جذابیت آفرین باشد ولی ایجاد چالش پیشینیان را هم به همراه خواهد داشت برای همین به رغم استعداد آقاخانی در کار طنز، به قول معروف فیتیله آن را پایین نگه می دارد مگر در برخی فصل ها که فضای کار، روحیه شخصیت و منطق اجازه می‌دهد با عنصر «توهم» بازی می کند تا درعین ایجاد تعلیق، طنازی هم کرده باشد. اساسا موضوع توهم زدگی درتارو پود اثر خوب جا گرفته تا جایی که گستره آن به تماشاگر هم سرایت می کند . می شود نقطه قوت دراماتیک لامپ صد را در توهم پراکنی درون و بیرون فیلم به یک سان دید. از شک های فرزین به همسرش تا مراجعه به مردان مختلف مانند طلافروش و دیگران، خصوصا فصل داخل اتوبوس که مردی روزجمعه را به مناسبت تولدش تعطیل اعلام و می زند زیر آواز خوانی به یاد بیاورید یا مشابه این را وقتی راننده تاکسی (حمید لولایی) به خاطر مصرف مواد، غرق در حجم بالای موسیقی، خیابان های شهر را پیست اتوموبیل رانی می کند و ... افراط در استفاده موسیقی و ترانه خوانی اما فیلم را به ورطه نزول سوق می دهد. خلاقیت آقاخانی در فضاسازی های مناسب، دکوپاژهای کم غلط، میزانسن های سنجیده ، بازی های ملموس و شخصیت های باورپذیرش کاملا قابل دفاع است حتی طراحی و اجرای مناسبش از فصل های بیرونی مانند حرکت ماشین درجاده (نماهای از بالا) و تصویربرداری فرزین از خودش، دایره جای چرخ ماشین، که برگزاری فینال، در پاکی فرزین با خروج ماشین از این دایره تلاقی می کند، همه این ها اعتبار آفرین است درحالی که میزان و نوع استفاده از موسیقی براین اعتبار خدشه زده است. هیپنوتیزم تماشاگر با موسیقی همیشه هنر نیست. نشانه حفره هایی است که باید موسیقی پرش کند. اتفاقی که در لامپ صد می افتد. محمدتقی فهیم انتهای پیام/
92/11/14 - 16:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها