محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804084577
رحمانیان: بعد از سال 88 برای عصبی کردن برخی تئاتر کار می‌کنم
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
رحمانیان: بعد از سال 88 برای عصبی کردن برخی تئاتر کار می‌کنم
محمد رحمانیان در نشست خبری نمایش «در روزهای آخر اسفند» گفت:من از سال 88 به بعد تنها دلیل کار کردنم این است که می‌خواهم عده‌ای را عصبانی کنم. هر روز که اینترنت را چک می‌کنم به این دلیل است که ببینم چند نفر به من فحش داده‌اند.
به گزارش خبرنگار تئاتر فارس، محمد رحمانیان در نشست خبری نمایش «در روزهای آخر اسفند» که ظهر امروز (یکشنبه 13 بهمن ماه) که در تالار رودکی برگزار شد درباره اجرای این اثر نمایشی گفت: بعد از اجرای موفق نمایش «ترانه‌های قدیمی» که تابستان امسال در بنیاد فرهنگی اکو به صحنه بردیم و با ترانه‌های قدیمی ایرانی به پیشواز خاطرات مخاطبان رفتیم؛ تصمیم داشتم تا فضای متفاوتی با رویکرد برتری حس موسیقایی به جای درام را در یک اجرای مستقل تجربه کنم. وی ادامه داد: این فکر در ذهنم بود تا آنکه با اشکان خطیبی بازیگری که علاوه بر تبحر در هنر ایفای نقش، از موسیقی شناخت خوبی دارد مشورت کردم و بعد از آشنایی با بهروز صفاریان آهنگساز جوان وخلاق و مواجهه با اتفاقی که برای گروه موسیقی ایرانی «یلو داگز»، کشته شدن آنها در یک حمله مسلحانه توسط یکی از دوستان شان در آمریکا و حاشیه های خاکسپاری شان در بهشت زهرای ایران به شکل مسلسل وار اتفاق افتاد تصمیم برای اجرای این نمایش مصمم تر شد. رحمانیان با اشاره به تجربه اجرای نمایش «مانیفست چو» بر اساس کشتار دانشجویان دانشگاه ویرجینیا تِک آمریکا توسط یک دانشجوی کره ای و مواجهه با حادثه ای که برای گروه موسیقی «یلو داگز» که به مراتب از ابعاد قوی تر و تلخ تری برخوردار بود گفت: در گام نخست کار تحقیق و پژوهش نگارش این نمایشنامه را در کانادا آغاز کردم و امور مربوط به ایران را چه در زمینه فراهم ساختن شرایط اجرا و چه بخشی از تحقیقات را اشکان خطیبی به عهده گرفت. وی با بیان آنکه اجرای این نمایش آزمون بسیار سختی برای من به شمار می رود افزود: این نمایش از 11 ترانه تشکیل شده که دو بازیگر – خواننده (اشکان خطیبی و غزل شاکری) کار اجرای آنرا به همراه یک گروه موسیقی حرفه ای به صورت اجرای زنده به سرپرستی بهروز صفاریان بر عهده دارند. این پژوهشگر حوزه نمایش افزود: در نمایش در روزهای آخر اسفند از 10 ترانه از آثار دهه 40 تا 80 میلادی به زبان انگلیسی تشکیل شده است و یک ترانه به زبان فارسی با نام کوچ بنفشه ها از اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی با صدای فرهاد مهراد در آن قرار دارد که البته این اثر در ایران بیشتر با نام «در روزهای آخر اسفند» شهرت دارد. به گفته نویسنده نمایشنامه در روزهای آخر اسفند؛ اجرای این اثر ادای دین به بزرگان موسیقی پاپ مدرن ایران چون زنده یادان فرهاد مهراد و فریدون فروغی است و همچنین ادای دین به گروه موسیقی «یلو داگز» و خاطراتی که هم نسلان من و حتی جوان ترها از این آهنگ های قدیمی و نوستالژیک دارند. رحمانیان فزود: در برادوی و آف برادوی در آمریکا به عنوان مهد اجرای نمایش های مختلف، اجرای کنسرت – نمایش بسیارمعمول است و با توجه به ظرفیت های موسیقایی و نمایشی موجود در کشور احساس کردم که این گونه هنری کمتر مورد توجه قرار گرفته است و بر همین اساس تصمیم گرفتیم تا از این سبک برای تولید اثر جدیدی بهره ببرم. این کارگردان و مدرس دانشگاه درباره نحوه قرارداد برای اجرای این اثر به شکل گیشه و یا دریافت کمک هزینه با رد هرگونه دریافت کمک از نهادهای دولتی گفت: من سال ها است که در اجرای نمایش هایم در ایران از کمک هزینه بی بهره بودم و این نمایش نیز با حمایت بخش خصوصی و فروش گیشه قرار است به تولید برسد. وی ادامه داد: حتی در اجرای نمایش قبلی ام (ترانه های قدیمی) ما در مجموع در طی 32 اجرا، 36 میلیون تومان نیز به بنیاد اکو بابت اجاره سالن پرداخت کردیم که این مساله بیشتر جای تعجب دارد، هر چند بار دیگر از کمک های حجت الله ایوبی رییس این موسسه فرهنگی در آن زمان به پاس آنکه بعد از چهار سال دوری از وطن و ممنوع الکار بودن در دولت قبلی به من اجازه اجرای این نمایش را در موسسه اکو داد سپاسگذارم. رحمانیان در ادامه با اشاره به قیمت بلیت های این کنسرت – نمایش که از 27 تا 73 هزار تومان بنا به جایگاه های متفاوت تالار وحدت قیمت گذاری شده است گفت: متاسفانه باید تاکید کنم که از صمیم قلب رضایتی برای این اعداد به عنوان قیمت بلیت ندارم اما وقتی حمایتی از من صورت نمی گیرد و ما مجبوریم تمامی هزینه های نمایش، بازیگران و گروه 10 نفره موسیقی زنده را پرداخت کنیم چاره ای برای ما نمی ماند. وی ادامه داد: متاسفانه گروه هایی در کشور آثاری را به صحنه می برند که 100 میلیون تومان کمک هزینه می گیرند و وقتی این مبلغ را تقسیم بر تعداد صندلی های سالن محل اجرای آنها می کنیم قیمت بلیت آن نمایش از قیمت های ما بسیار بالاتر می رود، اما هیچ کس این مسائل را نمی داند و فقط از ما به تندی انتقاد می کنند که چرا قیمت بلیت نمایش های شما تا این حد بالا است. وی در پاسخ به سوال دیگری که مخاطب در مواجه با ترانه های انگلیسی این نمایش در ارتباط گیری و همذات پنداری با اثر دچار مشکل نخواهد شد گفت: در بروشور این نمایش متن فارسی تمامی ترانه ها آورده شده است و از سوی دیگر این آثار بسیار خاطره انگیز هستند و بدون شک اغلب مخاطبان در مواجهه با این آثار از آنها لذت خواهند برد. محمد رحمانیان در نشست خبری نمایش «آرش ساد» که ظهر امروز در تالار رودکی برگزار شد با اشاره به اجرای این اثر نمایشی برای نخستین بار در ونکوور کانادا گفت: آرش ساد بعد از اجرای دو نمایش شاپرک خانوم و شب سال نو در کانادا طی مدتی که به دلیل ممنوع الکار شدن از ایران مهاجرت کردم سومین نمایشی است که با هنرجویان آموزشگاه مهتاب نصیرپور (همسر محمد رحمااین) تولید و اجرا کردم. وی ادامهداد: بعد از تغییرات به وجود آمده در فضای سیاسی و فرهنگی کشور بعد از خرداد 92 که بار دیگر اجازه کار در ایران برای من صادر شد از من برای اجرای این نمایش دعوت شد که چهار اجرا طی دو شب در جشنواره تئاتر فجر به صحنه بردم و قرار است که طی سه شب و شش اجرا (21، 22 و 23 بهمن ماه) این نمایش را در تالار وحدت به صحنه ببرم. رحمانیان با اشاره به دریافت قسط اول کمک هزینه جشنواره به مبلغ 10 میلیون تومان به عنوان تنها حمایت مالی از این گروه گفت: فقط هزینه بلیت بازیگران این اثر که از کانادا به ایران آمدند 100 میلیون تومان شد که هزینه آن با حمایت یکی از دوستان اشکان خطیبی مهیا شد و ما بعد از بلیت فروشی برای شش اجرای این اثر 111 میلیون تومان پول دریافت کردیم که با احتساب پرداخت بدهی حاصل از پول بلیت ها چیزی حدود هشت میلیون تومان بای ما باقی مانده است. وی افزود: اما به دلیل عدم مطالعه صحیح قرار داد حالا برای سه شب اجرا در تالار وحدت باید مبلغ 25 میلیلون تومان به تالار وحدت و پنج و نیم میلیون تومان به عنوان عوارض فروش بلیت به شهرداری بپردازیم و به ما اعلام کرده اند که تا این 30 میلیون تومان پرداخت نشود اجازه اجرا به ما نخواهند داد که متاسفانه این موضوع تاکنون حل نشده است. کارگردان نمایش آرش ساد گفت: از زمان وقوع این اتفاق طی نامه نگاری با علی مرادخانی معاون امور هنری ارشاد و حسین طاهری مدیرکل هنرهای نمایشی این وزارتخانه تا روز 12 بهمن به من اطلاع دادند که مساله حل شده است اما شب 12 بهمن درست پیش از اجرای قطعه نمایشی کوتاه در خلال برگزاری اختتامیه جشنواره تئاتر فجر که کارگردانی آن بر عهده من بود بار دیگر گفتند که باید این پول پرداخت شود و در غیر این صورت اجازه اجرا نخواهیم داشت. وی با بیان آنکه دعوت از این گروه توسط مسوولان صورت گرفته است و بازیگران این نمایش به دلیل آنکه دانشجو و شاغل هستند و نمی توانم آنها را بیش از زمان معین شده در ایران نگه دارم احساس می کنم که در گام نخست نباید این مساله به وجود می آمد اما اگر اجازه اجرا به من داده نشود احتمالا مجبور هستم مثل گذشته اجرای این نمایش را به جای صحنه تالاروحدت در مقابل در این تالار برگزار کنم. رحمانیان بیان آنکه پیش از ممنوع الکار شدنم در ایران در دولت قبلی اغلب آثارم تنها به سبب ممیزی از اجرا منع می شدند گفت: برای اولین بار خواهد بود که به خاطر مشکلات مالی اجازه اجرا به من داده نخواهد شد و به همین سبب از دوستان اپوزیسیون به خاطر آنکه بهانه ای برای انتقاد از ممیزی ندارند عذر خواهی می کنم. رحمانیان در ادامه درباره داستان نمایش آرش ساد گفت: در نمایشنامه های بهرام بیضایی چند کار را واقعا از ته دل خیلی دوست دارم. که یکی از آنها «برخوانی آرش» است اجراهای متعددی از آن را دیده ام، دیدن اجراهای متعدد باعث شد متوجه شوم که چقدر ظرفیت های متفاوتی در این نمایشنامه وجود دارد و می توان چند گونه به آن نگاه کرد. همانطور که کارگردانان حرفه ای و جوان توانستند دیدگاه های متفاوت خود را در آن پیاده کنند. چند بار در ایران و کانادا تصمیم داشتم این نمایش را کار کنم اما متاسفانه نشد. وی ادامه داد: اما زمانی که عزم خود را برای اجرای این نمایش جزم کردم در 26 دی ماه 1391 خبری در رسانه ها (روزنامه ایران) منتشر شد که یک بیمارستان روانی در دو نوبت تخریب شد و در هر دو نوبت هم بیماران غافلگیر شدند و در نوبت دوم زمانی که بولدوزرها برای تخریب ساختمان هجوم آورده بودند، بیماران مجبور شدند به خیابان ها بریزند. بعد اجتماعی این اتفاق حتما قوی است و رسانه ها به آن پرداختند اما وجه نمایشی آن نیز جالب بود. رحمانیان گفت: پیش از این نمایش ماراساد را به شکل های دیگری اجرا کرده بود. یک مرتبه در سال های اولیه دهه 1360 (سال 1362 یا 1363) در تلفیق با نمایشنامه ای چخوف اجرا کرده بودم که به مدت 10 شب در تئاتر شهر به روی صحنه رفت. در سال های بعد زمانی که در یک پایان نامه با نام «گزارش خواب شارلوت کورزه» همکاری داشتم متن آن را بر اساس نمایشنامه ماراساد پیتر وایس نوشتم که پس از آن در جایی چاپ و اجرا نشد. وی افزود: در نمایش «آرش ساد» مرتبه سومی است که به سراغ ماراساد می روم و فکر می کنم تاثیرات عمیقی دارد. یکی از آثار آن به این موضوع باز می گردد بهرام بیضایی معرف این متن در ایران بود و زمانی که انتشارات نیلا به تازگی آغاز به کار کرده بود و مشغول انتخاب آثاری برای انتشار بود، نمایشنامه ماراساد توسط آقای بیضایی پیشنهاد شد و محمد نجفی آن را ترجمه کرد و با توجه به این پیشنهاد و صحبت هایی که با آقای بیضایی داشتم احساس می کنم وی هم به این نمایشنامه علاقه مند است. رحمانیان در پایان گفت: تمام این مسائل دست به دست هم داد و مهمتر آنکه پیشنهاد اجرای نمایش آرش ساد از سوی خود بیضایی صورت گرفت. اتفاقی که در روز 26 دی رخ داد باعث شد که کار کارگاهی خود را با افرادی که در کانادا زیر نظر نصیرپور آموزش دیده بودند آغاز شود و سرانجام کار بعد از چهار ماه تمرین و آماده سازی سخت و فشرده برای اجرا آماده شد. رحمانیان در پایان با اشاره به مشکلاتی که در چند سال اخیر برایش به وجود آمده گفت: اینکه من از سال 88 به این طرف همه سختی‌ها را به جان می‌خرم و تلاش می کنم کار کنم به این دلیل نیست که من علاقه به کارگردانی یا نمایشنامه نویسی دارم و یا می خوام تعهد خودم را نشان دهم تنها دلیلش این است که می‌خواهم عده‌ای را عصبانی کنم. هر روز که اینترنت را چک می کنم به این دلیل است که ببینم چند نفر به من فحش داده‌اند. در ادامه این نشست اشکان خطیبی بازیگر کنسرت - نمایش «در روزهای آخر اسفند» گفت: این کنسرت – تئاتر از 9 ترانه خاطره انگیز انگلیسی مربوط به دهه 40 تا 80 میلادی، یک ترانه مربوط به دهه 90 و یک ترانه ایرانی به نام کوچ بنفشه ها با صدای فرهاد مهراد تشکیل شده است. وی ادامه داد: مخاطباناین کنسرت – تئاتر در میان آثار انگلیسی زبان به ترانه هایی با صدای خوانندگان بزرگی چون جان لنون، نت کین کول، نول هریسن، فرانک سیناترا، لئونارد کوهن، گروه آبا و نظایری از این دست مواجه خواهد شد و ترانه کوچ بنفشه ها که در ایران بیشتر به نام در روزهای آخر اسفند شناخته می شود نیز در این اثر استفاده شده است. این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون درباره نحوه انتخاب این ترانه گفت: در ابتدا 35 ترانه به عنوان آثار خاطره انگیز میان عموم مخاطبان و شنوندگان آثار موسیقایی انتخاب شد و در ادامه با توجه به روایت داستان، ارتباط آن آثار با محتوای متن و توجه به سلیقه جمعی 11 ترانه نهایی برای اجرای این اثر انتخاب شد. خطیبی با اشاره به اجرای این ترانه ها با یک گروه ارکستر موسیقی کامل و با تنظیم های جدید اشاره کرد و گفت: بهروز صفاریان تنظیم کننده این قطعات است و در کنار وی نوازندگانی چون علی بیرنگ (پیانو)، امین طاهری (درامز)، آرش سیدی (گیتار باس)، امیر دانایی (گیتار الکترونیک)، بهنود بلدی (گیتار آکوستیک)، فرشاد حسامی (کیبورد)، صابر جعفری (پرکاشن) و راسیا آوانیسان، ملانی آوانسیان و صحرا بیرنگ به عنوان گروه همخوان حضور دارند. وی در پاسخ به سوالی مبنی بر آنکه در انتخاب این آثار به زبان انگلیسی و اجرای زنده آنها با بحث ممیزی و نظارت و ارزشیابی مواجه نشدید گفت: در اجرای این کنسرت – نمایش ما با دو مرکز موسیقی و مرکز هنرهای نمایشی وزارت ارشاد برای دریافت مجوز مواجه بودیم که خوشبختانه به دلیل حضور یک موسیقیدان به عنوان مدیر جدید مرکز موسیقی مشکلی در بحث ممیزی گریبان ما را نگرفت و مسوولان اداره کل هنرهای نمایشی نیز در مورد داستان این اثر ایرادی را وارد ندانستند. خطیبی با رد دریافت کمک های مالی از سوی نهادهای دولتی برای اجرای این اثر نمایشی گفت: گروه نمایش پرچین و ونک به سرپرستی محمد رحمانیان هیچ وقت برای اجرای آثارش از اداره کل هنرهای نمایشی یا نهاد دولتی دیگر کمک هزینه ای دریافت نکرده و آثار این گروه با هزینه شخصی و یا حضور اسپانسر به صحنه رفته است چرا که این گره سعی کرده با حضور استعدادها و نیروهای حرفه ای در تولید آثار روی پای خود بایستد. وی ادامه داد: مدت ها است که موسیقی به صنعتی درآمدزا در کشور بدل شده است اما این اتفاقد به دلیل تزریق حمایت های مالی در حوزه تئاتر که البته به شکل منصفانه و عادلانه میان تمامی گروه های نمایشی صورت نگرفته است تا به حال رخ نداده و ما برای جذب مخاطبان بیشتر و بهره بردن از ظرفیت های هنری موجود درکشور دست به تولید یک اثر تلفیقی در دو حوزه موسیقی و تئاتر زدیم. بازیگر و خواننده کنسرت – نمایش در روزهای آخر اسفند با تاکید بر این مساله که این اثر تلفیقی هنوز هیچ حامی مالی برای اجرای خود پیدا نکرده است گفت: با این وجود سعی کردیم که قیمت این کنسرت – تئاتر نه در حد قیمت بلیت های کنسرت های موسیقی که چیزی بین 100 الی 150 هزار توامن هستند باشد و نه به قیمت بلیت های تئاتر نزدیک باشد و حدفاصل این دو را در نظر گرفتیم. وی تولید این اثر را با اتکا به بضاعت های گروه در نظر گرفت و گفت: ما به دنبال کمک های دولتی نبوده و نیستیم اما هنوز برای ما سووال است که چرا کمک های دولتی که به تمام گروه های نمایشی بیش و کم تعلق می گیرد وقتی به نام محمد رحمانیان برخوردمی کند به کل قطع می شود. در ادامه این نشست بهروز صفاریان سرپرست گروه موسیقی تئاتر – کنسرت در روزهای آخر اسفند با اشاره به آنکه کمتر اتفاق افتاده که یک گروه موسیقی در ایران به مدت 17 شب به شکل مستمر روی صحنه حضورداشته باشد گفت: هستند گروه های موسیقی در ایران که 20 شب نیز به اجرای کنسرت می پردازند اما این برای اولین بار است که یک کنسرت موسیقایی با یک اثر نمایشی به شکل توامان به صحنه برود. وی ادامه داد: ایجاد طرز فکر جدید برای تلفیقی دو هنر موسیقی و تئاتر در کنار یکدیگر باید پیش ازاینها صورت می گرفت اما به هر حال گروه آقای رحمانیان گام اول را در این میان برداشت و امیدوارم در آینده دیگر هنرمندان نیز برای ادامها ین مسیر وارد میدان تولید آثار تلفیقی شوند. سپس غزل شاکری دیگر بازیگر – خواننده این اثر نمایشی با بیان آنکه تا به حال در عرصه هنرهای نمایشی اجرا نداشته است گفت: در سینما آزمون هایی را پشت سر گذاشته ام و این مردم هستند که می توانند در مورد بازی من در سینما قضاوت کنند اما خوشحالم که آقای سیف الله صمدیان به دلیل آشنایی من به هنر موسیقی من را به گروه نمایش محمد رحمانیان معرفی کرد. وی ادامه داد: بازیگران سینمای ایران کمتر تسلط به کار خوانندگی دارند و من خوشبختانه به خاطر دوره هایی که به دلیل علاقه شخصی ام دیده بودم و آشنایی ام به زبان انگلیسی به این گروه اضافه شدم و خوشحالم که آقای رحمانیان با توجه به تجربه و خبرگی شان در عرصه تئاتر از کار من رضایت دارد.
92/11/13 - 16:29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها