محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832451254
نگاهي به دايي وانيا به كارگرداني اكبر زنجانپور آنچه چخوف درباره انسان معاصر مي‌داند
واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: نگاهي به دايي وانيا به كارگرداني اكبر زنجانپور آنچه چخوف درباره انسان معاصر مي‌داند
شايد عجيب به نظر رسد، اما آنتوان چخوف يك نويسنده معاصر است. در واقع برخي نويسندگان هستند كه هميشه معاصرند هرچند كه سال‌ها يا شايد قرن‌ها از درگذشت آنها گذشته باشد . چخوف يكي از اين دست نويسندگان است، همانگونه كه شكسپير هم نويسنده‌‌اي معاصر است، زيرا موضوع نگارش اين نويسندكان، موضوعي است كه هميشه دوام دارد و انسان معاصر هميشه دغدغه پاسخگويي به اين موضوع را دارد . مسايلي كه يك انسان در زندگي خود با آن روبرو است و بايد به آنها پاسخ دهد تا هويت خود به عنوان يك انسان را تعريف كند، مساله‌اي است كه در آثار نويسندگان هميشه معاصر مطرح است و چخوف يكي از زبردست ترين نويسندگاني است كه اين مسايل را در بستري از تغييرات اجتماعي مطرح مي‌كند .
بستر روايي موضوع آثار چخوف يا به عبارت ديگر فضاي آثار او، جامعه فئودال روسيه است كه در انتهاي تباهي و تخريب به سر مي‌برد و آماده و مهياست تا درگير تغييري بزرگ شود، اما آنچه چخوف در آثارش ترسيم مي‌كند، تنها جزئيات اين فضا نيست، بلكه اين فضا بستري است تا جزئيات رفتار و انديشه شخصيت‌هايي روايت شود كه هر يك به شكلي درگير تعريف هويت فردي و اجتماعي خود در اين جامعه در حال تغيير و تباهي هستند و به اين ترتيب دچار ترديدهاي بسيار و اضمحلال روحي يا بازيافت خود شده‌اند.
دايي وانيا نيز يكي از نمايشنامه‌هاي مطرح چخوف است كه به همين مسايل مي‌پردازد و به اين ترتيب نمايشنامه‌اي معاصر و در زمان به شمار مي‌رود . دايي وانيا روايت زندگي اعضاي خانواده‌اي است كه هر يك به دليلي از زندگي خود ناراضي اند و بروز اتفاقات خاص، شرايط اقتصادي و مسائل عشقي براي آنها اميد و ياس‌هايي را به همراه مي‌آورد كه برخورد هر يك از شخصيت‌هاي نمايش با اين موضوع‌ها، متفاوت است، با اين وجود همه آنها در يك چيز مشترك هستند و آن اين است كه همه آنها در وضعيت ترديد و دو‌دلي، در وضعيت ناتواني از ايجاد تغيير و عدم پذيرش به شكل توام و به بيان ديگر در وضعيت گذار به سر مي‌برند.
آنها مي‌دانند كه بايد وضع خود را تغيير دهند و اگر نتوانند اين تغيير را انجام دهند، تغيير خود به زودي به سراغ آنها مي‌آيد و در آن صورت چنان شرايط كوبنده خواهد بود كه ممكن است تمام هويت وجودي آنها را در هم شكند اما از انجام تغيير نا توان هستند زيرا در مجموعه‌اي گرفتار هستند كه هر يك از اعضاي آن هرچند نيازمند تغيير است اما براي از دست ندادن موقعيتي كه با تملق و دو‌رويي به دست آورده است، نمي‌تواند به تغيير تن دهد...
انسان‌ها عادت دارند هر زمان، عصر خود را به عنوان دوران جديدي از پيشرفت علمي و رشد اقتصادي و سياسي تلقي كنند كه قدرت ايجاد خوشبختي و سعادت را براي انسان دارد، اما با گذشت زمان، پيشرفت علوم و دانش نه تنها نتوانسته است چنين هدفي را محقق سازد، بلكه بر سيل مشكلات و پيچيدگي‌‌هاي حيات بشري افزوده است و انسان را در برابر موجي از ابهام و نااميدي تنها گذاشته است و در دايي وانيا نيز همين مساله نمايش داده مي‌شود .
ابهام، نااميدي و تنهايي، تعريف دقيق چيزي است كه در پايان نمايش از همه كنش‌ها و واكنش‌ها باقي مي‌ماند. اجراي اكبر زنجان‌نپور از اين نمايشنامه نيز با همين آگاهي ساخته شده است. اكبر زنجانپور در تابلوي آخر نمايش خود در نهايت همين ابهام، نااميدي و تنهايي شخصيت‌هاي نمايش را در نهايت عرياني به نمايش مي‌گذارد و به تماشاگر خود اين آگاهي را مي‌دهد كه شخصيت‌هايش در چه وضع تاسف‌آوري گير افتاده‌اند. به اين ترتيب افول و زوال نظام اجتماعي كه شخصيت‌هاي نمايش در آن گير افتاده‌اند به نفع ظهور نظامي جديدتر كه با نفي و انكار آنچه آنها تاكنون به آن اعتقاد داشته و آن را حقيقت مطلق تلقي مي‌كردند، تصويري جديد و متمايز از درونيات آنها مي‌سازد كه تماشاگر نمايش دايي وانيا را پس از ترك تالار اصلي تئاتر شهر همچنان با خود همراه مي‌كند. چهره‌‌پردازي، تبليغ و اشاعه مباني و اصول اجتماعي كاهش تضادها، مدارا و آسان‌گيري تنها اصولي است كه در كورسوي لحظه‌هايي از اميد راه نجاتي موقتي براي شخصيت‌ها ايجاد مي‌كند اما در نهايت ايده‌اي جز بي‌اعتقادي، وهم و خيال پردازي براي آنها به همراه ندارد.
«كسالت و دلمردگي» چنانچه جمعي باشد، ديگر مسئله‌اي شخصي و فردي نيست. زيرا جمعي بودنِ آن گواه صادقانه‌اي است بر ساز و كار فاسد و ويرانگري كه بر روح زمانه مسلط است. زمانه‌اي كه دردمندانه هر دم دگرگوني را انتظار مي‌كشد و اين همان چيزي است كه دايي وانيايي كه اكبر زنجانپور آن را اجرا كرده است به مخاطب خود نشان مي‌دهد.
زنجانپور در اين نمايش تلاش كرده است تا آنچه چخوف به عنوان نويسنده اي هميشه معاصر در اثر خود جان بخشيده است را به دقت و وسواس زياد دوباره‌سازي كند يا به بيان ديگر بر صحنه جان بخشد! و به اين ترتيب نمايشي خارج از عرف رايج نمايش‌هايي كه اين روزها در تالارهاي تئاتر شهر تبليغ مي‌شوند، ساخته و پرداخته است.
درواقع نمايش دايي وانيا نوشته چخوف با كارگرداني اكبر زنجانپور برخلاف جريان رايج كنوني تئاتر كشور به سمت اجرا و ارايه تصويرهاي دلفريب بدون درونمايه فكري سوق داده شده‌اند، اثري تفكر برانگيز است كه مخاطب خود را براي ساعاتي به فكر فرو مي‌برد و براي او چالشي از مفاهيم و مصاديق فراهم مي‌كند كه مي‌تواند به آنها بينديشد.
اجراي دايي وانيا يك اجراي منحصر به فرد است زيرا به نظر نمي‌رسد در شرايط كنوني كارگردان ديگري به سمت اجراي متعهد يكي از آثار چخوف متمايل باشد، در واقع در سال‌هاي گذشته بارها ديده ايم كه آثار مهم و بزرگ تاريخ نمايشنامه‌نويسي جهان دستمايه سخره گرفتن هنر نمايش توسط بسياري از هنرمندان نمايش كشور شده اند و آثاري با نام اين نمايش‌ها بر صحنه رفته اند كه به هيچ عنوان اجرايي از نمايشنامه اصلي به شمار نمي‌رفتند بلكه اثري متوسط و غالبا طنز آميز و هجو بر پايه يا هم نام با نمايشي بوده‌اند كه در تاريخ هنر نام آن آمده بوده است . اما دايي وانياي اكبر زنجانپور از اين قاعده مستثني است و با تعهد نسبت به متن نمايشنامه بر صحنه رفته است.
همين تلاش زنجانپور مي‌تواند آغازي براي حركتي دوباره به سمت روندي از اجراي نمايشنامه‌هاي مهم تاريخ هنر و آثاري كه مي‌توان آنها را آثاري هميشه معاصر ناميد به شكل متعهد به نمايشنامه و اجراي كامل اثر باشد. تجديد اجراي اين آثار به دليل مضموني كه دارند در صورتي كه با كارگرداني دقيق و بازي‌هاي خوب همراه باشند مي‌تواند به عنوان مرجعي براي ساخت و اجراي آثاري برگرفته از ويژگي‌هاي جامعه معاصر نيز به كار آيند زيرا گفتماني در عرصه هنرهاي نمايشي ايجاد مي‌كنند كه يك‌سويش پاسخي است كه هنرهاي نمايش معاصر كشور به اين گفتمان ارايه مي‌كند.
با اين وجود، دايي وانيايي كه زنجانپور با تعهد نسبت به نمايشنامه چخوف اجرا كرده است، همه نارضايتي موجود در درون شخصيت‌هاي نمايش را كه ناشي از ناتواني جامعه سلب آنها در اعطاي كرامت انساني به آنهاست نشان مي‌دهد و اساس آن نيز به مانند اصل نمايشنامه، نمايش همين مساله است.
تنها پس از درك اين مساله است كه مي‌توان به موفقيت اين اجرا انديشيد و نسبت آن را با آنچه حد اعلاي هنر نمايش است مشخص كرد . البته در اين ميان مشخص است كه ممكن است برخي از بازيگران در لحظه‌هايي از توان لازم براي تحقق شخصيتي كه نقشش را بازي مي‌كنند برخوردار نباشند و در لحظه‌هايي ساخت اثر از قوام لازم برخوردار نباشد، اما اين مساله‌اي است كه پس از تلاش زنجانپور براي اجراي دقيق نمايشنامه مطرح است و در كل ساخت اين نمايش آنچه مهم است متن نمايشي است و بايد به ياد داشت كه همه اجرا در خدمت بازساخت و ارايه درونمايه معاصر اين متن است . در واقع آنچه در دايي وانيا مي‌بينيم پژواكي است از آنچه چخوف درباره انسان معاصر مي‌انديشيده است.
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مردم سالاری]
[مشاهده در: www.mardomsalari.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها