"منگی": نمایشی برای مخاطبان خاص با سلیقه‌های متفاوت

محمدامین سعدی، کارگردان نمایش "منگی"، با اشاره به سبک خاص و تجربی این نمایش، اعلام کرده است که به دنبال جذب مخاطب عام نیست. او معتقد است که این نمایش برای افرادی که به دنبال تجربیات تئاتری متفاوت هستند، جذاب خواهد بود.

محمدامین سعدی: روایتی پست‌مدرن از تنهایی و تقابل نسل‌ها

محمدامین سعدی، کارگردان جوان تئاتر، با نمایش جدید خود به نام "منگی" که اقتباسی از رمان ژوئل اگلوف است، نگاهی نو به صحنه تئاتر ایران ارائه داده است. سعدی در مصاحبه با ایسنا، به تشریح ویژگی‌های این نمایش پرداخته و دیدگاه‌های خود را درباره تئاتر و اقتباس بیان کرده است.

اهمیت اقتباس در تئاتر

سعدی بر اهمیت اقتباس در تئاتر تاکید کرده و آن را پلی بین ادبیات کلاسیک و مدرن می‌داند. او معتقد است که اقتباس به نویسنده و کارگردان اجازه می‌دهد تا با دنیای‌های متفاوت آشنا شوند و به روز باشند. همچنین، اقتباس به مخاطب کمک می‌کند تا با ادبیات کشورهای دیگر آشنا شده و درک بهتری از جهان اطراف خود پیدا کند.

ویژگی‌های خاص نمایش "منگی"

فضای پست‌مدرن: نمایش "منگی" در فضایی پست‌مدرن روایت می‌شود و از تکنیک‌هایی مانند سایه، فرم و حرکات بدنی استفاده می‌کند.
تک بازیگر: فردین رحمانپور به عنوان بازیگر اصلی، نقش مرد جوانی را بازی می‌کند که در تقابل با مادربزرگ بدخلق خود قرار دارد.
روایت شکسته: روایت نمایش به صورت قطعه قطعه و شکسته ارائه می‌شود و بر تصویر و فرم تاکید دارد.
حس همذات‌پنداری: سعدی تلاش کرده است تا با استفاده از تکنیک‌های مختلف، حس همذات‌پنداری تماشاگر را با شخصیت‌ها فعال کند.

دیدگاه کارگردان درباره تئاتر

سعدی معتقد است که تئاتر برای دیدن است و نه شنیدن. او بر اهمیت تصویر و فرم در تئاتر تاکید کرده و معتقد است که این عناصر می‌توانند ماندگاری بیشتری در ذهن مخاطب ایجاد کنند. همچنین، او بر اهمیت یافتن سبک شخصی در کارگردانی تاکید کرده و تلاش کرده است تا در نمایش‌های خود از سبک‌های متداول فاصله بگیرد.

موضوعات مطرح شده در نمایش "منگی"

تنهایی: شخصیت اصلی نمایش، مرد جوانی است که در تنهایی و انزوا به سر می‌برد.
تقابل نسل‌ها: تقابل بین نسل جوان و نسل پیر یکی از محورهای اصلی نمایش است.
هویت: شخصیت اصلی در جستجوی هویت خود است و تلاش می‌کند تا جایگاه خود را در جهان پیدا کند.

نمایش "منگی" به کارگردانی محمدامین سعدی، یک تجربه تئاتری متفاوت و جذاب است که مخاطب را به تفکر و تعامل با مفاهیم عمیقی مانند تنهایی، هویت و گذر زمان دعوت می‌کند. استفاده از تکنیک‌های نوین و روایت پست‌مدرن، به این نمایش جذابیت بصری و فکری خاصی بخشیده است.