واضح آرشیو وب فارسی:فارس: مبارزان انقلاب اسلامي/1همراهي در تبعيد با رهبري و مباحثه با هاشمي
آيتالله محمدمهدي رباني املشي از مبارزاني بود در زمان رژيم پهلوي هفت بار به زندان افتاد و دو بار تبعيد شد و در جيرفت همراه آيتالله خامنه اي در تبعيد به سر برد. با آيتالله هاشمي رفسنجاني هم مباحثه بود.
به گزارش خبرنگار تاريخ خبرگزاري فارس، آيتالله محمدمهدي رباني املشي رانكوهي در 15 شعبان 1353/3 آذر 1313 در قم متولد شد.
پدرش عبدالمكارم رباني املشي روحاني مقيم قم، اهل املش گيلان بود و در نهايت زهد و قناعت ميزيست.
تحصيلات ابتدايي را در آن شهر مذهبي از محضر پدر و ديگران بهره گرفت و براي ادامه تحصيلات عاليه از محضر اساتيد و مراجع عظام حوزه مقدسه علميه قم مانند حضرت آيتالله بروجردي و امام خميني (ره) و محقق داماد بهره برد.
ايشان يكي از نخبگان حوزه علميه و از مدرسين بنام آن به شمار ميرفت و جزء همرزمان آيتالله هاشمي رفسنجاني و از دوستان صميمي و هم مباحثه او در همه سطوح تحصيلي از مقدمات تا خارج بودند. بعد از مهاجرت آقاي هاشمي به تهران با آيات محمد مؤمن و حسن طاهري خرم آبادي هممباحثه شد.رباني املشي از نوجواني به فعاليتهاي اجتماعي و سياسي علاقه مند بود. مبارزه و مجاهدت سياسي او با بروز نهضت اسلامي ملت ايران به رهبري امام خميني (ره) به اوج خود رسيد و نتيجه آن تحمل مشقتها و مرارتهاي حاصل از دستگيريها، بازداشتها، بازجوييها، زندانها و تبعيدهاي پياپي و مستمر از آغاز نهضت در 1341 تا پيروزي آن در 1357 بود.
ايشان به گفته خودشان در آن زمان جزو شاگردان پر انرژي حضرت امام (ره) و از طلبه هاي داغ محسوب ميشد و آماده بود تا هر مأموريتي را كه بر عهده اش نهند به خوبي انجام دهد.
در زمان رژيم پهلوي جمعآً هفت بار به زندان افتاد و دو بار تبعيد شد و هر بار سه سال در شهرهاي شوشتر و فردوس و شهر بابك بود و در جيرفت همراه آيتالله خامنه اي و آيتالله مكارم شيرازي در تبعيد به سر برد. در 25 آبان 1357 دوباره سكونتگاه اجباري خود را ترك و چند روز بعد رژيم ناچار ايشان را از محكوميت اقامت اجباري تبرئه كرد؛ وي پس از آن با اشتياق فراوان براي به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي فعاليت كرد.
به دنبال پيروزي انقلاب، مسئوليتهاي سنگيني را با جان و دل به دوش كشيد. در بدو پيروزي انقلاب به فرمان حضرت امام (ره) مأموريت يافت تا در رأس هيئتي از فضلاي حوزه علميه به استانهاي گيلان و مازندران سفر كند و از نزديك مشكلات و مسائل مردم آن سامان را بررسي و در رفع نواقص و كمبودها بكوشد.
در مجلس خبرگان قانون اساسي نماينده مردم گيلان بود. در 23 خرداد 1359 با حكم امام خميني (ره) به عنوان عضو ستاد انقلاب فرهنگي منصوب شد.
پس از شهادت آيتالله بهشتي به فرمان امام خميني (ره) به سمت دادستان كل كشور منصوب شد و در شوراي عالي قضايي عضويت يافت. ايشان پيش از اين مدتها رئيس شعبه اول دادگاه عالي انقلاب بود. رهبر كبير انقلاب در 28 دي 1361 آيتالله رباني املشي را به سمت يكي از فقهاي شوراي نگهبان منصوب كردند. ايشان كه عضو مؤسس جامعه مدرسين حوزه علميه قم بود هميشه براي موفقيت و سربلندي جامعه مدرسين كوشا بود.
در اولين دوره انتخابات مجلس خبرگان رهبري از سوي مردم خراسان و در دومين دوره انتخابات مجلس شوراي اسلامي از سوي مردم تهران انتخاب شد كه از طرف نمايندگان هر دو مجلس به سمت نايب رئيس دوم انتخاب شد. همچنين عضو فعال حزب جمهوري اسلامي بود و در شوراي مركزي، شوراي داوري و شوراي فقهاي اين حزب عضويت داشت.
منافقين صبح روز دهم شهريور 1360 به منزل ايشان هجوم بردند اما تلاش منافقان نا فرجام ماند. سرانجام پس از عمري تلاش، مجاهدت، مبارزه و كوشش براي پيروزي و سربلندي اسلام و حكومت اسلامي در 17 تير 1364 در اثر بيماري سرطان به لقاءالله پيوست. ايشان انساني وارسته، متقي و مخلص و خدمتگزاري راستين و صادق بود. پست، مقام و مال و منال براي وي ارزشي نداشت.
انتهاي پيام/
چهارشنبه 20 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]