واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: روانشناسان هشدار دادند: ميل به معروف و مشهور شدن با ابتلا به اختلال رواني افسردگي در ارتباط است. به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، نتايج مطالعات جديد نشان داده است كه افراد مبتلا به مانيا – افسردگي يا اختلال دو قطبي بيشتر به دنبال دستيابي به اهداف بزرگتر و بلند پروازانه هستند. بر اساس اين مطالعات كه از سوي پژوهشگران دانشگاه كاليفرنيا انجام گرفته، افرادي كه به افسردگي مبتلا هستند بيشتر از افراد سالم روي مسائلي چون موفقيت، پول و شهرت متمركز ميشوند. دكتر جانسون محقق دانشگاه كاليفرنيا در اين باره گفت: ويژگيهاي دورههاي مانيا يا شيدايي اغلب با افزايش خلق، حرف زدن زياد و پرحرفي، هجوم افكار و كاهش نياز به خوابيدن شناخته شده هستند. وي افزود: در حالت شيدايي بدست آوردن موقعيتهاي بالاتر براي فرد مبتلا مهمتر است. بنابراين ما تلاش كرديم دريابيم كه آيا اين ميل باعث ميشود كه فرد در آينده توقعات و انتظارات بيشتري داشته باشد. براي اين منظور محققان روي 103 نفر مطالعه كردند كه 27 نفر از آنها به مانيا – افسردگي يا همان اختلال دو قطبي مبتلا بودهاند. در اين افراد ميزان افسردگي و شيدايي مورد ارزيابي قرار گرفت. محققان با بررسي نتايج مطالعات خود دريافتند: افرادي كه دورههاي شيدايي را در طول عمر خود تجربه ميكنند بيشتر توقع دارند كه به موفقيتهاي مالي و شهرت دست پيدا كنند و اين ميل در آنها بيشتر از افراد عادي است. اختلال دو قطبي با نام علمي Bipolar disorder يا شيدايي – افسردگي، نوعي اختلال خلقي و يك بيماري رواني است. افراد مبتلا به اين بيماري معمولا خيلي سريع دچار تغيير حلات رواني و خلقي ميشوند. اختلال دو قطبي به طور معمول در اواخر دوره نوجواني و يا اوايل دوره بزرگسالي تظاهر پيدا ميكند. به گفته متخصصان؛ دورههاي شيدايي از چند روز تا چند ماه طول ميكشد و معمولا به طور ناگهاني به پايان ميرسند و پس از آن جريان برعكس ميشود؛ به طوري كه فرد به افسردگي گرايش پيدا ميكند. دوره افسردگي بعدي معمولا سه برابر طولانيتر از دوره شيدايي است. بيماران مبتلا به اين اختلال ممكن است ناگهان از اوج شادي و خوشحالي به اوج غم و اندوه فرو روند و ارتباطي بين خلق بيمار و آنچه كه واقعا در زندگي بيمار رخ ميدهد وجود ندارد. برخي از علائم و نشانههاي اين بيماري شامل بي قراري، افزايش انرژي و ميزان فعاليت، خلق خيلي بالا و احساس نشاط شديد همراه با احساس خود بزرگ بيني، تحريك پذيري مفرط، صحبت كردن زياد، مسابقه افكار، پريدن از يك موضوع به موضوع ديگر با سرعت خيلي زياد، عدم توان تمركز و حواس پرتي، اعتقادات غير واقعي در مورد توانمنديها و قدرت فردي، قضاوت ضعيف، ولخرجي، رفتار متفاوت از حالت معمول كه مدتي طولاني ادامه داشته باشد، افزايش تمايلات جنسي، سوء مصرف داروها، الكل و داروهاي محرك و بالاخره رفتارهاي اغواگرانه، مداخله جويانه و پرخاشگرانه هستند. مهمترين راه كار براي كنترل اين اختلال مراجعه به روانشناس و متخصص و بكار بستن توصيههاي آنها است. در موارد شديد ممكن است مصرف دارو نيز براي فرد مبتلا تجويز شود. انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 141]