تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835983595
صادق خرازی: باید با روحانی مذاکره و چانه زنی کنیم / روحانی، امروز بیش از ٩٢ به اصلاح طلبان نیاز دارد - پایگاه خبری تحلیلی ترنم دشتی
واضح آرشیو وب فارسی:ترنم دشتی: به گزارش ترنم دشتی به نقل از؛ نامه نیوز، گفت وگو با صادق خرازی جذابیت های خاصی دارد به ویژه آنکه معمولا صریح تر از تصور صحبت می کند و طعنه می زند. او این بار به ساز و کار شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان معترض است و می گوید این اعتراض را طی نامه ای به رییس دولت اصلاحات به عنوان رهبر این جریان تقدیم کرده است. او همچنین از اینکه برخی اصلاح طلبان پیش تر رادیکال، امروز پرچم اعتدال بلند کرده اند استقبال می کند و آن را نشانه بلوغ فکری سیاسیون می داند اما معتقد است ایده آنها مبنی بر حمایت بی قید و شرط از روحانی مخالف روح دموکراسی خواهی است و انتخاب کاندیدای اصلاح طلبان برای انتخابات ریاست جمهوری آینده باید برآمده از یک روند دموکراتیک باشد روندی که مذاکره با شخص حسن روحانی در آن نقشی حساس دارد. خرازی به مذاکره با روحانی خوش بین است چرا که می گوید او امروز بیش از ٩٢ به اصلاح طلبان نیاز دارد. او برخی عقب نشینی های دولت را محصول فشار سنگین مخالفان می داند و می گوید این فشار را به شما بیاورند عقب نشینی که می کنید هیچ دو معلق هم روی آن می زنید! در حالی که او آماده می شد تا برای ادامه درمان راهی سفر شود چند ساعتی در منزلش میهمان بودیم. فکر می کنید جریان اصلاحات چگونه باید وارد انتخابات ٩٦ بشود. سناریوهای متعددی وجود دارد اعم از معرفی کاندیدای اختصاصی تا حمایت بی چون و چرا از آقای دکتر روحانی در این دو سر طیف حامیان و مخالفانی وجود دارد. شما فکر می کنید که با انتخابات ٢٩ اردیبهشت ٩٦ چگونه باید مواجه شد؟ من خوشحال هستم که این جمله را از برخی کنشگران سیاسی می شنوم. کسانی که به دنبال حس همکاری بوده اند، امروز سخن از چارچوب های امنیت ملی و منافع ملی و وحدت ملی می زنند. این نشان دهنده این است که در جامعه ما بلوغ سیاسی در میان کنشگران سیاسی نه تنها ایجاد شده بلکه در حال نشان دادن خودش نیز هست و در عالم سیاست نیز استخوان بندی خودش را پیدا کرده و در حال تاثیر گذاری است. ریشه شکست ما در سال ١٣٨٤ این بود که تا پگاه انتخابات نمی دانستیم که باید به چه کسی رای بدهیم نسبت به سرشت و سرنوشت و هویت سیاسی خودمان مایوس بودیم و عناصر و عواملی که باید مورد وحدت ما باشند عناصر و عوامل انشقاق خوانده شدند. نتیجه آن فرآیند های ملال آور، حرمان و تلخی بود که بر کشور حاکم شد و قشون بیخردان به گونه ای بر کشور حاکم شدند و ده ها سال طول خواهد کشید که عوارض و مشکلات آن دوران و روزگار را ما حل کنیم. نکته مهم دیگری که من دارم این است دولت آقای روحانی هم مانند دولت های دیگر نه تنها در ایران بلکه در دنیا باید قابل داوری و ارزیابی باشد و نباید تردید کنیم یا اینکه آن را دولتی تلقی کنیم که عاری از نقد و مشکلات باشد این خطای بزرگ استراتژیک خواهد بود. یعنی هر عدد رای به معنای عقل جمعی مردم را باید جدی گرفت. عقل جمعی مردم را نمی توان به بازی گرفت بلکه ما می توانیم عقل جمعی مردم را به یک سمتی هدایت کنیم و بگوییم چاره و گزینه ای به جز آقای روحانی وجود ندارد. یا اینکه چاره ای نداریم مسیری را که انتخاب کرده ایم با وحدت در چارچوب نظام به جلو ببریم. اینکه ما نخواهیم دولت را نقد و خرده گیری کنیم، سکوت و هیس هیس گفتن و دهان ها را بستن کار درستی نیست، باید با منطق آگاه کردن مردم راه صحیح را در پیش بگیریم، و این را ملاک سیاسی کار خودمان قرار بدهیم، به نظر من بی توجهی به خواست مردم و پرسش های مردم می تواند به یک تهدید بزرگ استراتژیک تبدیل شود و می تواند یک واگرایی سنگین در این دوره از انتخابات همراه داشته باشد. نگرانی از تکرار یک اتفاق تلخ من نگران واگرایی که در انتخابات شورای دوم اتفاق افتاد، هستم. این واگرایی شورای دوم چند دلیل داشت. دلیل اول آن، عملکرد اشتباه شورای اول بود. دوم هم بهانه گیری هایی که رقیـب می کرد. سوم هم، ما پیامی یا پاسخی به صورت عملکردی که به طور جدی مردم را قانع کند، نداشتیم که بتوانیم به مردم ارایه دهیم. مردم هم یک شورای شهر فشلی را انتخاب کردند که به قول یکی از بزرگان فتح خیبر شد. بعد از آن انتخاب مجلس و بعد هم انتخاب ریاست جمهوری و بعد هم قافله پردرد و حرمانی که در کشور دیدیم که چه کارهایی که نکرد. من جزو کسانی هستم که با وجود اینکه می گوییم ما باید وحدت جمعی داشته باشیم و با وحدت، فرد و افرادمان را در شورای شهر و در انتخابات ریاست جمهوری انتخاب کنیم اما به صورت اساسی معتقد هستم که باید نظام و سیستمی مبتنی بر ارزشیابی داشته باشیم. اگر این سیستم ارزیابی و ارزشیابی در عملکرد دولت وجود نداشته باشد، جنبه های مختلف سیاست داخلی، سیاست خارجی، امنیت ملی، اقتصاد، واردات، صادرات، تولید، اشتغال، فرهنگ و هزار نکته باریک تر از مو تبدیل به یک واگرایی سنگین خواهد شد و مردم با عقل و تدبیری که سراغ داریم بعید نیست در مشورتی که با نیروهای مرجع خود دارند، این بار تصمیم دیگری را بگیرند و بعد از این تصمیم گزینه سومی بالا بیاید. لذا مهم ترین حرف من این است کسانی که شعار شخص واحدی را در انتخابات می دهند، راه نقد را می بندند ونقض غرض می کنند. کسانی که مدعی هستند «یک فرد و لابد»، کسانی هستند که یک روزی از کسان دیگری حمایت می کردند، فردی بود که بنده اسم او را نمی خواهم ببرم، روزگاری این شخص هر کس بدون وضو اسم آقای عارف را بر زبان می برد نمی بخشید الان بدون هتاکی اسم آقای عارف را نمی آورد. ما در این دو غایت گرایی چه کار می خواهیم بکنیم. اینقدر به خودمان اجازه می دهیم که حافظه تاریخی مردم ایران را به سخره بگیریم؟ مردم ایران حافظه تاریخی خوبی دارند. از ابتدا هم بنده به این معتقد بوده و هستم که انتخابات اردیبهشت ٩٦ یکی از مهم ترین انتخابات سیاسی، شاید از سال ٨٨ به بعد باشد که هست و از انتخابات قبلی مهم تر است. چاره ای نداریم به اینکه برای بسیاری از پرسش هایی که در ذهن خیلی از مخاطبان وجود دارد باید آقای روحانی را پاسخگو و مهیا و آماده کنیم. دلایل ارجحیت روحانی بر دیگران من طرفدار تشخیص یک شخص واحد هستم. معتقد هستم که مکانیزم هایی را درست کنیم که به شخص واحد زودتر برسیم. از مقبولیت و مشروعیت اجتماعی او ارزیابی داشته باشیم. فقط گنده گویی نکنیم و بگوییم که فقط فلان شخص خوب است و بس. دلایل اینکه خوب است را برای مردم بازگو کنیم. وجوه مختلف خوب بودن موضوع را برای مردم تشریح کنیم. وجوه مقبول فرد را برای مردم بیان کنیم. مثلا بگوییم آقای ایکس به این دلایل مشروع است که در صحنه داخلی توانسته است وحدت ملی را ایجاد کند. در صحنه داخلی توانسته است نظم مدیریت ملی ایجاد کند. در صحنه خارجی توانسته است مقبولیت و مشروعیت ایران را افزایش بدهد و از تهدیدات خارجی بکاهد؛ کاهش بحران های بین المللی را با سیاست های منطقی دنبال کرده است ماشین تحریم را متوقف کرده و ده ها حسن دیگر یا در حوزه فرهنگ با در نظر گرفتن همه دل مشغولی های نیروهای انقلاب و متدینین جامعه توانسته این کارها را هم انجام دهد. اگر ما تمام اینها را اندازه گیری و ارزیابی کنیم، فوری به یک شخص واحدی خواهیم رسید. اما اینکه دهان ها را ببندیم و لب ها را زنخ کنیم، و نگذاریم کسی حرفی بزند، این با روح دموکراسی و روح آزادی بیان سازگار نیست. یکی از نگرانی های من این است که عده ای دارند به گونه ای عمل می کنند که اسم آقای روحانی را نمی شود بدون وضو آورد. آقای روحانی یکی از شخصیت های مهم امروز انقلاب اسلامی ایران است. آقای روحانی سه سال است که در مسند ریاست جمهوری اسلامی ایران دارد کار می کند و درخشیده است. البته با اخلاص هم کار می کند. همین آقای روحانی بیش از ۴۵ سال است که در ادبیات انقلاب اسلامی نقش آفرین بوده است اما این آقای روحانی عاری از نقد است؟ خیر. اینکه ما بیاییم راجع به آقای روحانی صحبت کنیم و راجع به علت موجده آن صحبت نکنیم، این اشتباه است. این یک نوع استبداد و محصور کردن آزادی بیان و آزادی اندیشه است. اگر به افکار عمومی و دیدگاه مردم اعتقاد داریم، پروسه انتخاب مجدد آقای روحانی در میان قاطبه اصلاح طلبان و کنشگران اصلاحات، باید پروسه دموکراتیک باشد. همان کاری که در کنگره های سیاسی مهم جهان و در کنگره های بزرگ احزاب دنیا به طور متعارف انجام می دهند. کنگره حزب سوسیالیست در فرانسه، کنگره حزب دموکرات در امریکا، کنگره حزب جمهوریخواه در کجا و کجا که اینها با قاطعیت می آیند بررسی و نظرسنجی می کنند. مشکل ما این است که ارزیابی از کنشگران نداریم. رادیکال های دیروز، معتدلین امروز همین کنشگری که امروز می خواهد به طور قاطع در نفی یا اثبات آقای روحانی حرف بزند، یک روزی با دیدگاه دیگری حرمان آفرینی می کرد یک روزی خودش از مواضع تند رادیکال برخوردار بود. ما که نمی توانیم حافظه تاریخی مردم ایران را نادیده بگیریم. کلی حرف داریم. حرف ما این است که هر کنش سیاسی در ایران انجام می شود برخوردار از واکنش دیگری خواهد بود، اگر بخواهیم این را در میان اصلاح طلبان صحبت از تغییر روش و تغییر روال کنیم، آن را به آرای عمومی و افکار اصلاح طلبان بگذاریم. چرا عده ای به خودشان اجازه می دهند که به نام اصلاحات صحبت کنند. کدام کنگره عظیم اصلاح طلبی تشکیل شده است و به آنها چنین ماموریتی داده و اجازه داده است که یک عده ای خودشان را فصل الخطاب اصلاح طلبان بدانند. آقای خاتمی با ویژگی هایی که داشت توانست با یک موقعیت خاصی در صحنه سیاسی ایران بازی کند. ولی آیا دیگران هم این گونه اند؟ هر شخصی به نام اصلاحات می آید و حرف می زند. این کسی که به نام اصلاحات صحبت می کند، از چند نفر آدم برخوردار است؟ در کدام تشکیلات اصلاح طلبی بوده است؟ اگر حزب دارد، حزب و کنگره او کجاست؟ اساسنامه او کجاست؟ اگر حزب و اساسنامه دارند در این کنگره چند نفر هستند؟ اگر تمام اینها را درست کردند، آیا به او اجازه داده اند که صحبت کند و اگر هم اجازه داده اند، چرا به نام حزب خود صحبت نمی کند؟ چرا به نام اصلاحات حرف می زند. مشکلی که ما داریم این است که دوستان ما فراموش کرده اند که کجا بوده اند. عناصر و عواملی را که باعث گرفتاری شده اند را فراموش کرده اند. از روز اول حرف ما بر سر این بوده است. ما می گوییم که کسی نباید پدر خوانده اصلاحات بشود. ما می گوییم کسی نباید خودش را قیم جوانان و اصلاحات بداند. اگر آقای خاتمی موقعیت ویژه ای دارد که دارد، معلول چند موضوع است. یکی اینکه شخصیت محترمی بوده است. دوم، کنشگران اصلاح طلب در کشور فهمیده اند که امروز مقطع وحدت و اتحاد ملی است و نکته سوم آن حرف و گفته ای که تکرار کرد و سرنوشت انتخابات مجلس را به این شکل رقم زد. این موقعیت ایشان است. آیا کسی همتراز ایشان داریم؟ ما که می دانیم چه خبر است. اینکه ما بیاییم فوری همه چیز را با هم مخلوط کنیم، همه چیز را از آن خودمان بدانیم، همه چیز را به صورت مرکب بگوییم که ما بوده ایم، ما کرده ایم، ما به عنوان اصلاح طلب ها می خواهیم فصل الخطاب بشویم، این طور نمی شود. قاعده سیاست ورزی این نیست. بنده تعجب می کنم که این قاعده بی اخلاقی که امروز حاکم است، در هیچ کشوری این گونه حاکم نیست. من به عنوان حزب خود می توانم صحبت کنم. بگویم که حزب من، حزب اصلاح طلب است. با مواضع اصلاح طلبی پیمان و وحدت دارد. به روز حادثه در کنار اصلاح طلبان است. اجمالا هم آن گونه نیست که هر چیزی را که گفتند، قبول کند. ما نقد و حرف داریم. من به عنوان حزب خودم در صورتی می توانم صحبت کنم که خود حزب من هم این ماموریت را به من داده یا داشته باشد. یک شخصی توقع دارد و سینه خود را هم سپر می کند و از موضع ٥٠٠ هزارپا، همچنان نصیحت می کند و رهنمود می دهد. این می شود که ما قصه پرغصه هفت گنبد خواهیم شد. بیاییم به مردم بگوییم که چرا مشکلات اشتغال داریم. چرا با مردم نمی آییم راحت صحبت کنیم. راحت به مردم بگویید که مشکلات کجا بوده است. به مردم بگویید که دست های پنهان و آشکار درحوزه اقتصاد چگونه تهدید کننده امنیت و وحدت، امنیت و شکوه تجلی اذهان و افکاری است که دنبال این هستند که اقتصاد کشور ما اقتصاد ایران، که یک اقتصاد نوبنیادی که همراه با بسیاری از رذیلت ها یا فضیلت های پیشرفته جامعه امروز همراه باشد. چون فقر فکر، اندیشه، دانش و آگاهی وجود دارد، همه قافیه های خاصی را می بافند. همه از روی دست یکدیگر کپی و تقدیم ملت ایران می کنند. اعتراض به فرآیند عملکرد شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان دو هفته پیش بود که در دفتر آقای خاتمی یک جلسه ای تشکیل شد و شورای عالی سیاستگذاری، قرار شد که کار خود را ادامه بدهد. اگر نگوییم پارلمان اصلاحات ولی با تدبیر آقای خاتمی فعلا یک نهادی برای راه انداختن کار ما برای انتخابات ساخته شده است و کارکرد آن هم انتخاباتی است. فکر می کنید که آن فرآیند به اجماع رسیدن در مورد فرد واحد از طریق این پارلمان انجام خواهد شد؟ جلسه ای که در خدمت آقای خاتمی انجام شد و بچه های ندا هم در آنجا بوده اند ما با ماهیت آن جلسه مشکل داریم. خدمت آقای خاتمی هم نامه ای خواهیم نوشت و دلایل خودمان را خواهیم آورد. روح این قبیل جلسات با روح دموکراتیک و نهادینه سازی سیاست در تناقض و تنافر محض است البته معنایش این نیست که ما با ماهیت شخص آقای خاتمی مشکلی داشته باشیم. بلکه ما با ماهیت آن جلسه به این سبک و سیاق مشکل داریم. جلسه ما در خدمت ایشان بوده و دوستان ما همراه با نامه ای به حضور ایشان رسیدند و با ایشان صحبت کردند. نوشته ایم که ایشان نامه را زودتر مطالعه بفرمایند و اینکه بتوانیم با کمک فکری مشکلات را حل کنیم. یکی شورای سیاستگذاری است. دیگری شورای هماهنگی اصلاحات است. هر تصمیمی را که آقای خاتمی بگیرند و به ما ابلاغ کنند، ما توجه می کنیم. اما اینکه یک شورا یا حزبی ١٤ عضو و ١٤ رای داشته باشد و این حزب در کل کشور، دویست نفر هم عضو نداشته باشند اشتباه است. یا یک حزبی هم هفت هزار نفر عضو دارد و یک نماینده دارد، این انصاف و عدالت نیست. ما نیازمند به ساز و کار دموکراتیک هستیم. با همه احترامات ویژه ای که برای شخص آقای خاتمی به عنوان لیدرشیپ اصلاحات قایل هستم اما نمی توانیم بگوییم که چون آقای ایکس را دوست داریم ایشان با هفت، هشت نفر بیاید در جلسات. این قاعده بازی را به هم می زند. قاعده بازی در اینجا هست که ببینیم در شورای هماهنگی اصلاحات چند عضو داریم، چند عضو سهم آقای خاتمی است، محترمین هم چند عضو هستند. چند شخصیت ملی هستندکه وارد عمل می شوند. هر کسی که شخصیت ملی نمی شود. یا اینکه بگویند هر حزبی که هزارعضو دارد، یک نماینده دارد. یک حزبی که هفت هزار عضو دارد، نمی تواند همانند حزبی باشد که کلا دویست عضو بیشتر ندارد. حزبی که از روز اول آمده است و کنگره سوم آن هم در حال بهره برداری است ماهیتا و هویتا تفاوت دارد با حزبی که نمی تواند خودش را در فرجام صبح ظفر انتخابات به گونه ای قرار بدهد که اگر پیروز شد یا شکست خورد بتواند پاسخگو باشد. مشکلی که ما داریم، این است. ما به قاعده وحدت و سهم نهایی اعتقاد داریم. ما نمی خواهیم سهم خواهی کنیم. در انتخابات مجلس گذشته هم نشان دادیم که سهم خواهی نکردیم. بیشترین خدمت و تلاش را در سراسر کشور بچه های ندا انجام دادند. انگشت حیرت و تعجب را بر دهان تمام سیاستمدارانی که علیه ما صحبت کردند، گذاشتند. بلوغ فکری ای که بچه های ندا ایجاد کردند، در هیچ گروه سیاسی اصلاح طلب نبود. با توجه به اینها، بچه های ندا یک پرسش دارند. اینکه مکانیزم حضور بچه ها و تصمیم گیری مهم ترین نهادهای اصلاح طلب چه چیزی است؟ این نمی شود که آقایان بگویند ما تصمیم می گیریم و شما هم اطاعت کنید. شما بیایید پوستر چسبان بشوید. مزقون دست ما است ما می زنیم و شما هم برقصید و به این هماهنگی بگوییم. مزقون ایستاد، شما هم بایستید، اگر راه افتاد شما هم راه بروید. این را هماهنگی می گویند. گفتیم که ما این را قبول نداریم. ما تا اینجا آمده ایم، اما از اینجا به بعد دیدگاه خودمان را عملی می کنیم. ما به صورت یک پایگاه در انتخابات مجلس در سراسر کشور، با قدرت و عزم راسخ اعلام کردیم و همکاری خودمان را به گونه ای نشان دادیم که در این فرآیند همکاری هیچ کسی نتوانست مانند ما عمل کند. کدام حزبی همچون ما است؟ بیایند و به ما نشان بدهند که اینگونه در سراسر کشور عمل کرده اند. آقایان خاتمی، عارف و سایر بزرگان در سراسر کشور به این موضوع اعتراف دارند. در هر جایی در کشور و در هر استانی، حرف آخر و نهایی را بچه های ندا بدون کمترین سهمی که خواسته اند، انجام داده اند. حفظ حرمت بزرگان اصلاحات قرار این نیست که حزب ما به گونه ای باشد که به دیگران چشم بگویند. ما حرمت بزرگان اصلاحات را رعایت می کنیم. دست آنها را می بوسیم و مخلص ایشان هم هستیم. اما مکانیزم دموکراتیکی می خواهیم که این ساز و کار دموکراتیک بتواند کمک کند به آن کسی که در یاسوج نشسته است و نسبت به آینده سیاسی ایران دغدغه دارد، کسی که در کهنوج نشسته است، اندیشه سیاسی او، بسیار بهتر از متفکران امروزی است و بهتر مسائل را می فهمد. آن جوانی که دغدغه دارد و مطالعات سیاسی او از بسیاری مدعیان و پدرخوانده های سیاست در ایران بالاتر است. ما جوان های مان را دست کم گرفته ایم. آیا ما جوان ها را می خواهیم برای اینکه مجلس گرم کن ما باشند. چه زمانی دوران بازنشستگی من سیاستمدار آغاز خواهد شد؟ چه زمانی این سیکل سیاسی خواهد توانست که روند های دموکراتیک را تقویت کند؟ با سیکل های بسته نمی توان رفتار دموکراتیک ایجاد کرد. ما می توانیم جوان را نسبت به آینده امیدوار کنیم؛ امید مهم ترین عنصر اجتماعی ملت ها است. اعتراضی که شما به فرآیند انتخاب اعضای شورای عالی دارید، قاعدتاً از مسیر سیاسی خودش به آقای خاتمی منتقل شده است و احتمالاً طی روزها و هفته های آینده در مورد آن تصمیم گیری خواهد شد. لطفاً بفرمایید چگونه قرار است که به کاندیدای واحد برسیم و آیا شما هم معتقد هستید که آن کاندیدای واحد، آقای دکتر روحانی است؟ اولویت ما آقای روحانی است. اما در قاعده سیاست همه چیز ممکن است و هیچ چیزی هم غیر ممکن نیست. ما به عنوان یک حزب سیاسی، من نمی توانم بگویم که الان تصمیم گرفته ایم که کاندیدای مان آقای روحانی باشد. این غیردموکراتیک ترین حرفی است که از اعضای ارشد یک حزب بخواهید بزند. ولی من این را می توانم بگویم که از کسانی که دارای اولویت هستند و در گزینه های اول تصمیم گیری هستند، آقای روحانی است. حزب باید تصمیم بگیرد. ما در کنگره حزب است که تصمیم می گیریم از چه کسی در انتخابات دفاع خواهیم کرد. ولی به صورت ملموس و مشخص از میان همه کنشگران سیاسی که خودشان را دارند عرضه می کنند و از میان کسانی که دغدغه ایران فردا را دارند، فارغ از همه اختلافات فکری و نظری که وجود دارد، آقای روحانی یکی از مهم ترین انتخاب ها است. یکی از مهم ترین گزینه ها برای تصمیم سازی است. اما این مربوط به شخصیت و ویژگی های هویتی آقای روحانی می شود که ایشان چگونه می توانند این کامیونیکیشن را برقرار کنند. در سوالات شما هم بوده است، اگر آقای روحانی احساس امنیت بکند، گردش به راست می کند. روحانی پاسخگو باشد آیا شما این گزاره را قبول دارید؟ حتما همین طور است. آقای روحانی باید پاسخگو باشد. من با آقای روحانی دوست هستم به ایشان علاقه مند هستم و این سه سال بدون جیره و مواجب بدون مزد، در هر جا و هر محفلی از ایشان دفاع کرده ام. در سخت ترین مناظره های تلویزیونی گرفته تا سخت ترین اجتماعات سیاسی یا سخنرانی های عمومی من از دولت آقای حسن روحانی دفاع کرده ام و باز هم دفاع خواهم کرد. چون افکار و جهت گیری ایشان را قبول داریم. در یک جاهایی اشتباهاتی است که آن روش ها و منش ها باید اصلاح بشود. اما اینکه ما فقط و فقط فکر کنیم و بعد در نقد را ببندیم و بعد هم زنخ بزنیم بر دهان جوانان مان و به آنها بگوییم که شما جوان هستید و نمی فهمید و ما تشخیص می دهیم و این را می فهمیم؛ این را ما قبول نداریم. فکر می کنید که چگونه می شود این چیزی که در ذهن شما هست را عملیاتی کرد؟ چگونه می شود که آقای روحانی را پاسخگو کرد؟ در ازای آن حمایتی که ما از ایشان می کنیم، به عنوان یکی از اولویت ها، چگونه می توان ایشان را به سمت مطالباتی که جریان خودمان هم دارد، هدایت کنیم؟ سوال خوبی است. چطور آن، نیاز به چانه زنی و مذاکره دارد. اینکه بزرگان اصلاحات در سبد رای خودشان بتوانند مکانیزم هایی را برقرار کنند که آقای روحانی بتواند دغدغه پژواک و دغدغه اصلی اصلاحات را از درون اصلاحات جذب کند، بفهمد و بتواند روی آن مانور بدهد. در سال ٩٢ که ما می خواستیم ائتلاف کنیم، مذاکره کردیم؟ داستان آن روز و موقعیت ها و پیچیدگی های سیاسی آن با امروز خیلی متفاوت بود. در سال ٩٢ اصلا ما فکر نمی کردیم که آقای روحانی بیاید. اگر چه من الان هم یک نگرانی هایی در بعضی قسمت های نظارتی دارم و نمی توانم نگرانی خود را بپوشانم و بگویم که نگرانی ندارم. من نگران دغدغه های ورود آقای روحانی به صحنه سیاسی انتخابات ریاست جمهوری در این دوره هم هستم. منتهی شرایط سیاسی کشور کاملا متحول شده است. چیدمان سیاسی کشور هم متحول شده است. ادبیات سیاستمداران نگران هم تغییر کرده است. آقای هاشمی از مردم، جامعه و جامعه مدنی به گونه ای صحبت می کند که شما قبلا در ادبیات سیاسی آقای هاشمی چنین چیزی را مشاهده نمی کردید. یا ادبیات سیاسی بسیاری از کنشگران اصلاح طلب که بندگان خدا گرفتار حبس و زندان شده اند و الان بیرون آمده اند و به گونه ای دیگر صحبت می کنند. این صحبت ها را قبلا نمی شنیده ایم. الان خیلی متفاوت شده است. اینها نشان دهنده بلوغ فکری جامعه است. این بلوغ فکری الزاما فقط در میان مردم نیست. در میان رهبران ما هم می تواند باشد. فکر می کنید که روحانی سال ٩٦ بیشتر از سال ٩٢ به اصلاح طلبان احتیاج دارد؟ حتما بیشتر احتیاج دارد. دلیل شما چیست؟ آقای روحانی در سال ٩٢ نقد جدی نداشته است. برندی بود که باز نشده بود و تجربه نشده بود. اما در سال ٩٦ آقای روحانی با هزاران نقد روبه رو است. نقد در سیاست خارجی، سیاست داخلی، امنیت ملی، فرهنگ، خدمات، بهداشت و درمان، به ویژه برجام و ما باید گروه های سیاسی جدی را طراحی کنیم که بتوانند در عرصه سیاست ایران به گونه ای باشند که کمک کار آقای روحانی باشند و بتوانند افکار عمومی را توجیه کنند. آقای روحانی از این منظر خیلی نیاز دارد. آقای روحانی یک برند در بسته بوده است و الان این برند به صورت در باز شده است. امروزه این برند، آمیخته با تشویق ها و نقدهای جدی است. راهش هم این است که به این، کمک کنیم. آیا ارزیابی شما این است که روحانی سال ٩٦ از سال ٩٢ محبوب تر خواهد بود؟ خیر. نمی دانم. خیر یا اینکه نمی دانید؟ هر دو! فکر می کنید که این مذاکره ای که باید بین بزرگان اصلاحات و جریان آقای روحانی انجام بشود اولا از طرف آقای دکتر روحانی اگر درخواستی باشد، آیا مورد پذیرش قرار می گیرد یا خیر؟ این را آقای روحانی خودشان باید پاسخگو باشند. من از طرف ایشان نمی توانم صحبت کنم. ولی فکر می کنم که آقای روحانی درهای گفت وگو را با گروه های سیاسی باز کرده است. آقای روحانی در هفته گذشته مذاکره داشته است. با بعضی از شخصیت های سیاسی دیدار کرده است. البته آن دیدار خاص تکذیب شد. من تکذیب آن را ندیدم. مهم ترین محورهایی که در مذاکراه می توانیم با روحانی داشته باشیم، چیست؟ مذاکراتی را که ما می خواهیم با آقای روحانی داشته باشیم، چیزهایی از آن در اختیار آقای روحانی نیست. حتی آن چیزهایی هم که برای مذاکره در اختیار آقای روحانی است چندان نمی شود رویش حساب کرد. شاه عباس برای اینکه ایران را بسازد، به دنبال ارابه علما، که علما در آن می نشستند در آن روزهای اول می دوید، صحبت می کرد تا آنها را قانع کند. من فکر می کنم که یک شخصیت سیاسی که در موقعیت آقای روحانی است، در خیلی از جهات چاره ای ندارد که بدود. باید تلاش کند و نباید بگوید که راه به روی او بسته است و به من اجازه نمی دهند. این واژه ها در مورد آقای روحانی الان قابل قبول نیست. ایشان رییس جمهور است و براساس قانون اساسی می تواند در خیلی از جهات گام های مهمی را بردارد. الزاما نمی خواهم عرض کنم که آقای روحانی می خواهد در کشور تنش ایجاد شود. خیر. منظور بنده این نیست که برای حل مساله و کیس حصر، آقای روحانی بیاید در جامعه تنش را پمپاژ کند و با پمپاژ تنش موضوع حصر را حل کند. اصلا چنین چیزی مد نظر بنده نیست. به نظر من، ما باید در مسیر چنین فرآیندی کمک حال آقای روحانی به گونه ای باشیم که ان شاءالله مشکلات آقای روحانی حل و فصل شود. مهم ترین نقدهایی که به آقای روحانی دارید چیست؟ من نمی خواهم تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری، صحبت و نقد از آقای روحانی داشته باشم و این به دلیل ویژگی ها و مناسباتی است که در روابط خود با آقای روحانی دارم. معتقد هستم که جنبه های مثبت ویژگی های دولت آقای روحانی را باید بیشتر ببینیم و در مورد جنبه ها و ویژگی های مثبت آقای روحانی باید بیشتر صحبت کنیم. آقای دکتر روحانی در حوزه هایی، به ویژه حوزه سیاست داخلی وعده هایی را دادند که هنوز محقق نشده است. مثلا موضوع رفع حصر محقق نشد. به صورت جسته و گریخته می فهمیم که ایشان تلاش هایی را کرده اند، اما نه گزارش شفافی به مردم داده می شود و نه مردم اساسا آگاهی پیدا می کنند که در چه لایه ای از قدرت، چه کسانی چانه زنی می کنند. کار به جایی می رسد که یک عنصر سیاسی راست می آید و مدعی می شود که من به آقای موسوی پیغام داده ام که شما اگر بیرون آمدید فعالیت سیاسی انجام ندهید. ایشان هم مخالفت کرده اند. بعد هم که دیدیم با چه پاسخی از طرف مهندس موسوی روبه رو شده است. این شخص چه کسی بوده است؟ محمدرضا باهنر. آقای باهنر، باهنر است. سیاستمداران نباید گرفتار توهم سیاسی گهگاه شوند که به ضرر خودشان بشود. آقای باهنر یکی از باهوش ترین چهره های سیاسی است. الزاما چهره باهوش سیاسی اینگونه نیست که خوب بازی کند و توهم هم نداشته باشد. توهم سیاسی باید برچیده شود. راه آن هم این است که همه احساس کنند پای شان روی ابر نیست بلکه روی زمین است. به قول امریکایی ها پیاده شوید تا با هم قدم بزنیم. باید به آقای باهنر بگویم که برادر با هم کمی آهسته قدم بزنیم؛ یادتان باشد چه دفاع هایی از احمدی نژاد می کردید؛ یادتان باشد شما هم به اندازه خودتان مسوول هستید. آقای مهندس موسوی در ملاقات آخر با بچه ها گفته بودند که در سال ٨٨ یک پوستری با عنوان دروغ ممنوع بود و آقای باهنر هر وقت که می خواهد اظهارنظری داشته باشد، این پوستر را به خاطر بیاورد. موضوع اینقدر آشفته شده و نسبت به این مساله ناآگاهی وجود دارد که هیچ کس اطلاع ندارد که آیا دولت کاری را در این ارتباط انجام می دهد یا خیر. در کنار اینها هم در حوزه فرهنگ، آقای علم الهدی رسما خراسان را به گونه ای از دایره اختیار دولت خارج کرده است و هر تصمیمی هم که بخواهد می گیرد. آقای جنتی هم می گوید که در برگزاری کنسرت در مشهد منصرف شده ایم. یعنی اینقدر شفاف و آشکار دولت عقب نشینی می کند. اینها پالس های مثبتی نسبت به جامعه نیست. ما منکر خدمات کم نظیر و موثر دولت آقای روحانی به ویژه در حوزه سیاست خارجی نیستیم. اما در این حوزه ها، این عقب نشینی ها و فشارها و این ناآگاهی مردم، ریشه آنها در چیست؟ کنشگران سیاسیما باید تربیت بشوند. مهم ترین دغدغه سیاسی ما این است که ما گرفتار فقدان ساختارها و نظام های آموزشی سیاسی هستیم. افراد ما در چیدن طاقه ای سیاستمدار شده اند. سیاستمداران ما فاقد تجربه هستند. سیاستمدار ما باید جغرافیای حرف زدنش را بفهمد. گهگاه حضرت آقا خامنه ای وقتی صحبت می کنند، به گونه ای سعی می کنند صحبت کنند که صحبت و گفت وگو و فکرشان در حقیقت این گونه نباشد که تلقی شود که مالک الرقاب (سرور، مهتر) هستند؛ ایشان در نهایت دقت واژه ها را به گونه ای تبیین می کنند که مردم مشروعیت و هویت و مقبولیت نظام سیاسی ایران را دارا هستند و در عین حال وظیفه اصلی این افراد است که فقط باید صحبت کنند. من چک سفید به کسی نداده ام و باید مراقب این باشیم که چه کسی به دیگری چک سفید داده است که می خواهد از طرف ما صحبت کند. یک روزی صحبتی کردم که عده ای بر من خرده گرفتند. گفتم که حزب ندا می خواهد جنتلمن سازی کند، می خواهد آموزش ببیند، می خواهد در سراسر کشور نیروهای آموزش دیده خودش را برقرار کند. اشهد بالله اشهد بالله اشهد بالله الان که با شما صحبت می کنم، یک سر سوزن هم از مواضع خود عقب ننشسته ام و معتقد هستم که مهم ترین بحران امروز اجتماعی و سیاسی ایران، عدم آگاهی و فقدان بینش و دانش نسبت به یکدیگر است. نسبت به گروه های سیاسی است. نسبت به تمام کنشگران سیاسی است و همین باعث می شود که هر چه می خواهد از درون آن درمی آید. علت عقب نشینی های دولت در فشاری که به آن می آید را در چه چیزی می بینید؟ به شما هم که فشار وارد کنند، عقب نشینی که می کنید هیچ، دو معلق هم روی آن خواهید زد. حمایت از روحانی بی قید و شرط است یا مابه ازایی دارد؟ کنش سیاسی حزب ندای ایرانیان در انتخابات آینده ریاست جمهوری بر مبنای هویت فکری و مبانی منافع ملی تعریف خواهد شد تا به دنبال ما به ازای سیاسی باشد. قضاوت شما درباره دولت حسن روحانی چیست؟ آیا این دولت توانست خواسته های روحانی را اجرایی کند؟ دولت آقای روحانی مثل همه دولت های پیشین دارای محاسن و معایب خاص خودش است. دولت نیاز به بازنگری فوری در بخش های اجرایی، خدماتی، آموزشی و اقتصادی است، فرسودگی و پیرسالاری در برخی قسمت ها برای دولت شایسته نیست؛ دولت نیازمند گام موثر برای حرکت به سوی آینده است. آخرین صورت وضعیت حزب ندا در حال حاضر انگیزه شما برای ادامه فعالیت در ندا کم شده یا نه؟ در مقاطعی به نظر می رسید دلسرد شده باشید. به هیچ وجه من دلسرد نشده ام؛ من بر اساس موقعیت و مسوولیتم در حزب به اندازه خودم فعال هستم، حزب چارت تشکیلاتی دبیرکل معاونین، دبیرکل اساسنامه، مرامنامه شرح وظایف و ارکان بسیار فعالی دارد. من یک عضو حزب هستم البته شهرتم از دیگران بیشتر است اما خونم رنگین تر نیست؛ بین من و یک عنصر تشکیلات و ارکان حزب هیچ تفاوتی وجود ندارد. دوسال قبل همه حزب را به نام من تحلیل و ارزیابی می کردند الان این گونه نیست من کوچک همه بچه های نیک نفس حزبم هستم. چشم انداز حزب برای انتخابات شوراها و ریاست جمهوری چیست؟ دبیرکل محترم و معاون سیاسی مطالب مهمی را بیان داشته اند؛ ما حتما در انتخابات؛ هم ریاست جمهوری و هم شوراها فعال خواهیم بود. ستاد انتخابات حزب شروع به کار کرده و در سراسر کشور در حال تنظیم چیدمان انتخابات هستند. حزب ندا با سر و صدای بسیار و مخالفت های شدیدی شروع به کار کرد اما رفته رفته با فروکش آن مخالفت ها، حزب نیز به خاموشی رفت. اشتباه برخی این است که همیشه باید فرافکنی کنند یا حیات یک تشکل سیاسی به هیاهوی آن است؛ این درست نیست. حزب این روز ها در اوج اقدامات خود است بیش از ٦ هزار نفر در سراسر کشور در تلاشند؛ گام های تشکیلاتی و آموزشی بسیار خوبی برداشته اند. در انتخابات مجلس به تعبیر بزرگان بیشترین تلاش جمعی و بی تکلف و بدون سهم خواهی متعلق به حزب ندای ایرانیان در سراسر کشور بود. جدا شدن برخی اعضای موثر حزب از ابتدا تا الان آیا ضربه هایی را وارد آورده است؟ حسن یونسی و شهاب طباطبایی از بهترین یاران حزب هستند، هادی حیدری و حجت شریفی از دوستان نیک نفس و با شخصیت ما هستند؛ این دو دوست عزیزمان دارای ملاحظاتی بودند که برای ما قابل درک بود. نعمت وجود شهاب و حسن برای حزب نیز همواره وجود دارد. چند عضو در سراسر کشور دارید و روند عضوگیری حزب را چطور ارزیابی می کنید؟ تا جایی که من اطلاع دارم قریب ۶۰۰۰ نفر عضو ثبت نام شده و از فیلتر تشکیلات عبور کرده در حزب وجود دارند. بیشترین جذب حزب به تعبیر دستگاه های مسوول متعلق به حزب ندای ایرانیان است. دفاتر استانی حزب در همه استان ها راه اندازی شده است؟ در همه استان ها و بیش از ۱۱۵ حوزه حزب فعال است. نخستین مواضع خرازی درباره ندا همه حرف ما این است که اگر جوان امروز احساس کند که با یک ایده اش می تواند در برابر کسی که ٥٠ سال سابقه فعالیت سیاسی دارد، قد علم کند و حرف و ایده اش می تواند موثر تر باشد، نشاط را به جامعه و بدنه کشور بر می گرداند. شما وقتی ایده های جوانان را عملیاتی کنید و وقتی این ایده ها، در صحنه اجتماعی و سیاسی برخوردار از نقش آفرین می شود جوان احساس قدرت می کند. مگر جوامع دیگر چگونه رشد کرده و می کنند به جوانان شان اعتماد می کنند رهبران برخی احزاب اروپا دهه ٣٠ زندگی خود را طی می کنند. در جوامع مدرن به دلیل چرخش مداوم قدرت، سیاستمداران را زود بازنشسته می کند اما در فرهنگ سیاسی ایران چیزی با عنوان بازنشستگی وجود ندارد (گفت وگو با «اعتماد» یکم شهریور ٩٣.) واکنش خرازی به بهره برداری های سیاسی از نقد درون گفتمانی چقدر برای سید محمد صادق خرازی مهم است تا جریان سیاسی رقیب نتوانند از مواضع، اظهارات و بیان برخی نقدهای درون خانوادگی اصلاحات برای خودشان بهره برداری سیاسی کنند؟ این را باید از دوستانی پرسید که منتظرند تا جریان رقیب تصوری درباره ما القا کند و آنها هم پی اش را بگیرند. این را باید به دوستانی گفت که ما را برآمده از جریان رقیب می دانند! ندا را دستپخت نهادهای خاص می خوانند. یک روز می گویند اصلاح طلب بدلی، یک روز می گویند اصلاح طلبان قدرت طلب و... بهتر است ببینید که نقد آنها علیه ما چطور اخبار ویژه کیهان را پر می کند؟ یک روز به خاطر رای مجلس چنان اهانت هایی به رییس اصلاحات کردند. یک روز نیز به همین آقای عارف اهانت کردند و گفتند او اصلاح طلب بدلی است، خب اینها بادهای بی رمق موسمی سیاست ورزان بی ادب و بی منطق است. (گفت وگو با اعتماد ٢١ مرداد ٩٤)
یکشنبه ، ۷شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ترنم دشتی]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 134]
-
گوناگون
پربازدیدترینها