محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826419241
چرایی و چگونگی مداخلة حاکمیت و حکومت در تنظیم جمعیت - بخش دوم و پایانی فرهنگ سازی مناسب در مورد اشتغال زنان و نقش مادری
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: چرایی و چگونگی مداخلة حاکمیت و حکومت در تنظیم جمعیت - بخش دوم و پایانی
فرهنگ سازی مناسب در مورد اشتغال زنان و نقش مادری
در حکومت‌های دینی نوع مواجهه با این مسأله به دلیل بینش های اسلامی بسیار متفاوت با حکومت های غیر دینی است.
چنین نگرشی در مورد امور معنوی بین زوجات را ناظر بر دوران پس از ازدواج مجدد بدانیم؛ وگرنه تسامح در این باب و ارتباط آن به دوران قبل و یا حین نکاح مجدد مبنی بر عدم وجوب رعایت مساوات در میزان علقه موجود بین زنان در زمان اقدام به این نکاح نمی تواند مقصود شارع از این آیه شریفه باشد. اگرچه جدای از این آیه، وجوب مساوات در امور معنوی جهت اقدام به نکاح مجدد را نمی توان ادعا نمود. ادعای فوق به علت عبارت «وَلَن تَسْتَطِیعُواْ أَن تَعْدِلُواْ بَیْنَ النِّسَاء وَلَوْ حَرَصْتُمْ» در صدر این آیه شریفه است که عدالت در محبت قلبی بین زوجات را غیر ممکن می داند؛ زیرا لفظ «النِّسَاءِ» حاکی از علقه زمان بعد از نکاح مجدد است؛ چون این لفظ را می‌توان نشانه پیوند شرعی زوجین لحاظ نمود، وگرنه به نظر نمی‌رسد که علقه موجود، جهت ایجاد انگیزه و اقدام به نکاح مجدد در ابتدای امر با استناد به آیه و روایت مذکور، مقصود شارع در این آیه شریفه باشد. شاید به تحلیل این چنینی از آیه، ایراد وارد بشود؛ با این بیان که صحت این ادعا زمانی بود که شارع حکیم، لفظ «زوجات» را به جای لفظ «النِّسَاءِ» به عنوان پیوند شرعی زوجین در این آیه قرار می داد. در پاسخ می توان چنین گفت که اولاً: در قرآن کریم لفظ زوجات به کار برده نشده است و این می تواند جهت دقت مخاطب در این حکم شرعی و عدم سهل انگاری در آن باشد. ثانیاً: فعل «لَنْ تَسْتَطِیعُوا» در ابتدای آیه 129 سوره نساء نیز دلیل دیگری برای این ادعا محسوب می شود؛ زیرا در ادبیات عرب، کاربرد «لن ناصبه» بر سر فعل مضارع، حاکی از نفی مستقبل فعل است؛ یعنی خبر از عدم وقوع امری در آینده می دهد. شاید خداوند در این آیه شریفه کاهش اضطراب مخاطب مسلمان را که ناشی از عدم رعایت عدالت قلبی بعد از ازدواج مجدد در حین اقدام به آن می باشد، مورد هدف قرار داده است. بعید نیست که جواز حکم تعدد زوجات را در مواقع ضرورت فردی و یا اجتماعی؛ مثل مواقع کاهش شدید نسل و... به عنوان روشی مناسب لحاظ کنیم که در نتیجه، طبق این آیه شریفه باید اضطراب ناشی از عدم رعایت عدالت قلبی بین زوجات ـ البته آن مقداری که خارج از توان زوج است ـ در مواقع ضرورت نادیده انگاشته شود. هم‌چنین ذکر جمله «فَإِنَّ اللّهَ کَانَ غَفُوراً رَّحِیماً» در انتهای آیه از طرفی ضامن حفظ عدالت قلبی بین زوجات ـ البته به میزان توان همسر ـ و از طرف دیگر ضامن تسامح نسبت به زوج است؛ زیرا خداوند وعده آمرزش خطای زوج در میزان عدالت معنوی را تنها در صورتی که وی با وجود به‌کارگیری توان خود برای حفظ حقوق زوجات، موفق به این عمل نشده باشد، مورد تأکید قرار می دهد. در نهایت، حتی در صورت پذیرش ایراد واردشده در مورد لفظ «النِّسَاءِ» با بیان دلالت این لفظ در مورد قبل از نکاح مجدد، باز هم نتیجه یک‌سان است؛ چراکه در آن صورت نیز خداوند به دنبال آگاه‌نمودن و کاهش اضطراب مخاطب از آیندة این نوع نکاح، قبل از وقوع آن می باشد؛ با این تفاوت که طبق این نگاه می توان قائل به عدم وجوب مساوات در امور معنوی بین زنان در زمان اقدام به نکاح مجدد، البته تنها در شرایط ضرورت شد. برای اثبات تعدد زوجات، جهت تکثیر نسل می توان به روایتی از امام باقر(ع) اشاره نمود که ایشان به نقل از نبی اکرم(ص) فرمودند: «چه می شود که مؤمن همسری داشته باشد، شاید خداوند به وی نسلی عطا کند که زمین را به ذکر «لا اله الا الله» سنگین کند» (حرّ عاملی، 1409ق، ج20، ص14). با این بیان که طبق روایت مذکور، اگر شرایط محیطی و فردی آماده باشد؛ یعنی هم محیط سالم باشد و هم شخص عقیم نباشد، تعدد زوجات جهت کثرت نفوس مسلمین، استحباب پیدا می‌کند (شبیری زنجانی، 1419ق، ج1، ص20). باید توجه نمود که هرگونه افراط نگری در این زمینه؛ به گونه ای که سبب ویرانی نظام خانواده گردد، مورد مذمت و نکوهش دین اسلام است؛ چراکه یقیناً حفظ این پایگاه شرعی با درنظرگرفتن کلیه اهداف شریعت در اولویت قرار دارد. در هر صورت، دولت اسلامی باید برای حفظ مصالح جامعه به فرهنگ سازی دقیق و درست، جهت نمایان‌کردن اهداف اسلام در این زمینه بپردازد و هم‌چنین مقابله با فرهنگ غربی در مورد حذف چندهمسری جهت احقاق حقوق زن را مد نظر قرار دهد. بنابراین، می توان تعدد زوجات را با رعایت کلیه موازین شرعی، عقلی و عرفی، به عنوان راهکاری جهت افزایش جمعیت ـ البته تنها در صورت عدم توفیق سایر تدابیر در این زمینه ـ در راستای اعمال حکومت لحاظ نمود. طرح ازدواج مجدد، جهت فرهنگ سازی درست برای نگاه صحیح مسلمین به این حکم فقهی است تا اگر زمانی هم‌چون زمان پیامبر اسلام(ص) و یا دوران امامت ائمة اطهار(ع) بهره مندشدن معقول از این حکم فقهی برای حلّ معضلات اجتماعی مورد نیاز واقع گشت، حداقل زمینه های فرهنگی از پیش مهیا شده باشد. به نظر می رسد که بحث تعدد زوجات از معدود مباحثی است که نیازمند صرف زمان طولانی برای فرهنگ سازی دقیق، هم برای بانوان و هم برای مردان است. پس در صورت نیاز مبرم جامعه در مواقع ضروری؛ مثل وقوع جنگ ناگهانی یا شرایط ویژه ای، چون کاهش شدید نسل و... و یا درنظرگرفتن شرایطی، چون عدم رفع نیازهای جنسی زوج به علت ناتوانی جنسی زوجه اول و... بهره مندی از این حکم، ازدواج مجدد و تعدد زوجات را مطرح کرد. پروردگار حکیم شرایط و چگونگی این نوع از نکاح را قبل از وقوع آن برای مخاطب بیان می کند و به نوعی خواستار کاهش اضطراب مخاطب از ناتوانی در عدالت معنوی است و از طرف دیگر با تذکر رعایت این نوع از عدالت به میزان توان زوج، خواهان مساعدت و یاری زوجات جهت پذیرش این حکم الهی است. به ویژه اینکه می توان تشریع این حکم را حفظ حقوق زوجه به واسطه حفظ نظام خانواده و جلوگیری از تفرق زوجین در نظر گرفت. با توجه به آنچه که تا کنون در مورد مسائل مرتبط با نکاح بیان نمودیم، می توان اموری چون ارضای نیروی شهوانی، اشتراک در زندگی مادی، تدبیر منزل و... را به عنوان مقدماتی جهت نیل به یکی از اصلی ترین هدف نکاح که همان تکثیر نسل مسلمین باشد، در نظر گرفت (طباطبائی، 1417ق، ج4، ص179). لذا با توجه به اهداف شریعت اسلام جهت تشکیل خانواده به عنوان تنها ضامن تکثیر قاعده مند نسل، باید فرهنگ سازی صحیحی در کشور در جهت آسان‌کردن ازدواج و تشکیل خانواده به ویژه در سنین پایین و نیز پاسداری از قداست آن صورت گیرد. 2. کاهش بی بند وباری و نفی فرهنگ تجرد شریعت اسلام، مخاطبان خود را جهت مصون‌ماندن از آسیب های ناشی از غرایز جنسی همواره به عفت و حجاب دعوت می کند. ازاین‌رو، اصول و برنامه تربیتی خود را برای جنس مذکر و مؤنث در غالب احکام تکلیفی قرار می دهد. این شریعت بی‌نقص، جهت کنترل غریزه جنسی از طرفی عفت چشم و حفظ نگاه به ویژه برای مردان و از طرف دیگر حفظ عفت در اموری؛ چون نوع پوشش، نحوه تکلم و... به ویژه برای بانوان را یکی از محورهای اساسی خود جهت تعالی بشر قرار داد؛ تا جایی که امام باقر(ع) در برشمردن انواع زنای اعضای بدن، زنای چشم را در نگاه‌کردن ـ به نامحرم ـ دانسته اند (حرّ عاملی، 1418ق، ج2، ص340). دوری از بستر‌های گناه به عنوان یکی از راهکارهای دین، جهت حفظ غرایز از هرگونه پلیدی و ناپاکی مورد توجه قرار گرفت؛ چراکه تأمین غرایز به هر شکل ممکن، به طرق مختلف، می تواند تهدیدی برای شخص محسوب گردد؛ به گونه ای که حتی هر اقدامی جهت ارضای خواهش های نفسانی صورت خواهد گرفت. اسلام با هرگونه تفریط نگری در ارضای امیال جنسی مخالف است و با بینشی حکیمانه با «رهبانیت جنسی» و یا در شکل خاص خود «تجردطلبی» به شدت مقابله کرده و پیامبر اکرم(ص) نیز عاملان آن را به نوعی اعراض کننده از سنت و سیره نبوی خواندند (کلینی، 1407ق، ج5، ص494)؛ چراکه اینان منطبق با آیه 87 سوره مبارکه مائده که می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُحَرِّمُواْ طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللّهُ لَکُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ» حلال‌ها را بر خود حرام کرده و از نزدیکی به آن امتناع می‌ورزند؛ در حالی‌که امام صادق(ع) به نقل از پیغمبر اکرم(ص) بهره‌بردن از نعمات خداوند را جزء دین بر شمردند (حرّ عاملی، 1409ق، ج5، ص6). لذا دین اسلام، ازدواج را در محدوده قوانین شرعی به عنوان یکی از تمتعات هدفمند دنیوی، نه تنها تقبیح نکرده است، بلکه مورد تحسین قرار داده و در نتیجه، روی آوری به عزوبت را نکوهش کرده است؛ زیرا این معضل، جدای از سایر عوارض اجتماعی، کاهش نسل را نیز به دنبال خواهد داشت. اسلام در صورت عدم توان ازدواج دائم با تشریع حلیت نکاح موقت، به مقابله با رهبانیت، در مواقع عدم امکان ازدواج دائم برای رفع احتیاجات بشر برآمد؛ زیرا انحصاریت نکاح دائم مستلزم رهبانیت موقت و حتی گاهی دائم خواهد بود و یا باعث غرق‌شدن در ورطه کمونیسم جنسی خواهد شد (مطهری، بی تا، ج19، ص69-65). خداوند در آیات 32 و 33 سوره مبارکه نور مسلمانان را چنین خطاب نمود: «وَأَنکِحُوا الْأَیَامَى مِنکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ إِن یَکُونُوا فُقَرَاء یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ وَلْیَسْتَعْفِفِ الَّذِینَ لَا یَجِدُونَ نِکَاحًا حَتَّى یُغْنِیَهُمْ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ...». شارع حکیم با تأکید بر ازدواج و نکاح، به مقابله با بی بندوباری و گسترش روابط نامشروع اقدام نمود؛ زیرا با توجه به آیه 24 سوره مبارکه نساء که می‌فرماید: «وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ کِتَابَ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَأُحِلَّ لَکُم مَّا وَرَاء ذَلِکُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِکُم مُّحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَافِحِینَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا تَرَاضَیْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِیضَةِ إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلِیماً حَکِیماً»، شارع حکیم با تشریع نکاح موقت، مصالحی را مد نظر قرار داد. مقصود از «حَکِیماً» در انتهای آیه، قرار دادن هر چیزی در جای خودش بوده و ازاین‌رو، متعه را قرار داد تا در شرایط اضطراری، اشخاص به روابط نامشروع جنسی روی نیاورند (سیوری حلی، بی تا، ج2، ص148). هرچندکه با توجه به حدیث منقول از نبی اکرم(ص) به واسطه امام صادق(ع) مبنی بر منع باروری در نکاح موقت (نوری، 1408ق، ج14، ص479-478) نمی توان حکمت تشریع این نوع نکاح را مستقیماً مرتبط با مسائل جمعیتی قلمداد نمود، اما ممانعت از روابط نامشروع از طریق تنظیم روابط جنسی به واسطه جواز نکاح موقت، علاوه بر حفظ جامعه اسلامی از انحرافات جنسی، به طور غیر مستقیم، سببی برای حفظ تعادل و جلوگیری از کاهش نسل بشر دانست؛ زیرا امام صادق(ع) فرمودند یکی از علل تحریم روابط نامشروع جنسی از قبیل زنا و یا هم‌جنس بازی انقطاع نسل بشر است (طبرسی، 1403ق، ج2، ص347) و یا امام رضا(ع) علت تحریم لواط و مساحقه را منقطع‌شدن نسل می دانند (شیخ صدوق، بی تا، ج2، ص547). درنظرگرفتن کلیه مسائل مربوط به چگونگی این نکاح با توجه به شرایط فقهی و روحی، روانی و درنظرگرفتن شرایط زمانی و... باید منطبق با نگرش اسلام به این حکم، مورد بررسی و تأمل قرار گیرد. حکمت تشریع این نکاح در نگاه ابتدایی برای جهت دهی صحیح به غرایز جنسی در مسیر مشروع است. لذا باید فرهنگ سازی دقیق نسبت به این حکم با توجه به حکمت مطرح‌شده صورت گیرد تا در صورت اقدام به این نکاح مسائل جانبی آن نیز در نظر گرفته شود. 3. فرهنگ سازی مناسب در مورد اشتغال زنان و نقش مادری کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان، متشکل از یک مقدمه و سی و شش ماده در شش بخش توسط مجمع عمومی بین المللی سازمان ملل متحد با طرح تساوی همه‌جانبه حقوق زنان با مردان تنظیم شد که طبق ماده اول از بخش نخست آن، این کنوانسیون با هدف رفع هرگونه تبعیض؛ یعنی هرگونه تمایز، استثناء یا محدودیت بر اساس جنسیت تصویب گردید و در نهایت، کمیته رفع تبعیض(CEDAW) به عنوان مسؤول نظارت برای اجرای اعمال و اهداف این کنوانسیون، مقرر گردید. ورود زن به عرصه اشتغال به عنوان حق قانونی او و تأکید بر آزادی اش در زمینه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... به عنوان یکی از نتایج آن شناخته شد، اما آنچه لازمة اکتساب این استقلال‌محوری و توانایی زن برای انجام فعالیت های اجتماعی بود، طرح تسهیلاتی نظیر مهد کودک ها، پیشرفت های پزشکی کنترل بارداری، قانونی و رایگان‌شدن سقط جنین و عقیم سازی که با ظاهری آراسته، حق‌جویانه و عدالت‌محور، پای به عرصه گذاشت (مکارم شیرازی، 1427ق، ص84). در حالی‌که آموزه های دین اسلام با آنچه که در قانون، به دست بشریت به تصویب رسید و با پیشرفت سریع و چشم‌گیری به مرحله اجرا درآمد، متفاوت و ناهماهنگ است؛ چراکه دین مقدس با تعیین حقوقی؛ مثل نفقه، تأمین مخارج زوجه در زمان عده طلاق و حضانت فرزندان توسط مرد و... برای جنس مؤنث، عملاً اداره امور مالی و رفاهی خانواده را بر عهده مرد نهاد و در مقابل با تعیین نقش همسری و مادری، تکامل بُعد معنوی اعضای خانواده را به عنوان محور تکالیف زن قرار داد. البته مشاغل مربوط به بانوان و یا قابلیت برخی از زنان در مشاغل اجتماعی و یا نیاز مبرم اقتصادی برخی از آنان، نباید نادیده انگاشته شود. نکته حائز اهمیت، فرهنگ‌سازی دقیق و درست در مورد مشاغل بانوان است؛ زیرا از طرفی ایجاد تعادل بین نقش همسری و مادری و اشتغال آنان به واسطه مقدم‌داشتن مصالح خانواده بر اشتغال زن مطرح است و از طرف دیگر، با توجه به آنچه که در سطح اجتماع دیده می‌شود، حضور روزافزون بانوان در بازار کار به علت قناعت برخی از آنان در مورد حقوق و مزایای مربوطه سبب جذب بیشتر این قشر به خدمات اقتصادی گشته و جدای از نادیده‌انگاشته‌شدن شأن و منزلت زن؛ به علت نگاه ابزاری به وی برای انجام وظایف رقم‌زده‌شده با توجه به دریافت حداقل مزایا و یا مسائل جانبی به علت اختلاط با جنس مخالف در محیط اجتماع، سبب حذف عده ای از مردان از مشاغل اقتصادی خواهد شد و همین مسأله باعث تشدید معضلات اقتصادی برخی از خانوارها می شود؛ چراکه ورود بانوان به عرصه اشتغال، بدون نیاز فردی و اجتماعی و نیز عدم مسؤولیت آنان به عنوان فرد نفقه دهنده و در نهایت، جایگزینی آنان به جای مردان در محیط کار، عامل بروز مشکلات اقتصادی خواهد شد. به بیان دیگر، قرار دادن نابجای یک زن به جای مرد به عنوان تأمین کننده معاش مادی یک خانواده، به نوعی سبب تضعیف بعد اقتصادی یک خانواده می شود و یا حتی می تواند عاملی برای ممانعت از تشکیل یک خانواده لحاظ گردد. لذا اقدام به فرهنگ سازی مناسب در این زمینه جهت پذیرش بانوان برای دوری از مشاغل اجتماعی، در صورت عدم لزوم فردی و اجتماعی و ترویج فرهنگ دینی مناسب با ساده زیستی، ضروری به نظر می رسد. «امام علی»(ع) در این زمینه به فرزند خود «امام حسن»(ع) چنین سفارش نمودند: «فعالیت های سنگین اجتماع را به زن تحمیل مکن که این برای حال او بهتر و برای زندگی‌شان مناسب تر است؛ چراکه زن ریحانه است و تحمل انجام کارهای سخت اجتماعی را ندارد» (کلینی، 1429ق، ج11، ص170). آنچه که امروز دیده می شود، به علت افراط نگری و عدم کنترل گرایشات فمینیستی در عرصه اشتغال زنان، در تنافی با دین و اهداف آن به جای انطباق استقلال‌محوری زن با تکلیف اصلی وی در تولید نسل، نقش مادری و بارداری، منطبق با اشتغال و شرایط کار او تنظیم گردید؛ چراکه از طرفی زمان شروع تا اتمام اشتغال بانوان تقریباً مصادف با سن وقوع بارداری وضع گردید و از طرف دیگر، در صورت تداخل بارداری با امر اشتغال، براساس یافته‌های نوین پزشکی از جمله عقیم سازی را در جهت مقابله براساس آن انجام می‌دهند. پس تأکید بر اشتغال حتمی زن در بیرون از خانه ، بدون توجه به نوع آفرینش زن و هدف خلقت او، مقدمه ای جهت تخریب فرهنگ اصیل اسلامی و نظام خانواده و ترویج فرهنگ غربی و همسوشدن مسلمانان با اهداف نظام سرمایه داری بود که به عنوان احقاق حقوق وی به منصه ظهور رسید. بنابراین، فرهنگ سازی نادرست این مقوله به علت نگاه افراط گونه، نه تنها ضامن سعادت و آسایش فردی و اجتماعی نخواهد بود، بلکه عامل ایجاد بروز مشکلات عدیده خواهد شد. لذا بهتر آن است که با ایجاد فرهنگ درست و متناسب با شریعت افراد، به بینشی صحیح در این زمینه برسیم. با توجه به آنچه ذکر گردید، چنین به نظر می رسد که شایسته است دولت با اعطای تسهیلاتی؛ مثل یارانه آموزشی، تغذیه ای و... به زنان خانه دار جهت فرهنگ سازی در راستای این نقش و حفظ آن اقدام نماید و هم‌چنین با تبیین نقش علم در زندگی فردی، جهت ایفای بهتر نقش همسری، مادری و... برای بانوان و نیز عدم انحصاریت آن برای کسب مشاغل اجتماعی اقدام نماید. نتیجه گیری آنچه که از تأکیدات دین اسلام بر مسأله تولید نسل و سنت و سیره نبوی برداشت می شود، توجه به حفظ جمعیت مسلمان و جلوگیری از کاهش آن است. سیاست‌های کنترل جمعیت با تکیه بر عنصر عقل مادی و بدون توجه به آموزه های دین و اهداف شریعت اسلام، نمی‌تواند چیزی جز انطباق زندگی بشر با دیدگاه و اهداف سکولاریسم باشد. هم‌چنین در زمینه مباحث جمعیتی، توجه به مسائل دیگری چون حفظ نظام و امنیت معیشتی مسلمانان که معلول اجرای احکام اسلامی است، بدون تشکیل حکومت اسلامی به عنوان مجری احکام، میسر نخواهد بود. بنابراین، وجوب تشکیل حکومت، امری بدیهی و ضروری است؛ چنانچه بنابر قاعده «نفی سبیل» نیز تأسیس و یا تغییر نوع حکومت از لحاظ اسلامی و غیر اسلامی‌بودن آن، منوط به حزب و دین غالب در آن سرزمین خواهد بود؛ زیرا تعداد جمعیت یک سرزمین به عنوان یکی از عوامل اقتدار و حاکمیت سیاسی برگزیده شده است. پس اگر تعداد جمعیت مسلمان در یک سرزمین اسلامی نسبت به سایر ادیان موجود، رفته رفته کاهش یابد و یا جمعیت کفار غالب بر مسلمین گردد، تغییر حکومت اسلامی امری حتمی و مسلم است. تأکید دین مبین اسلام بر مسأله حفظ جمعیت مسلمانان و کمک به رشد آن در مواقع کاهش جمعیت است. حکومت اسلامی باید اهداف و برنامه های خود را منطبق با خاستگاه شریعت اسلام در راستای حفظ نفوس مسلمانان قرار دهد. دولت در این زمینه، باید از طریق تشویق به ازدواج در سنین پایین؛ البته منطبق با اهداف شریعت اسلام، در ارتباط با حفظ نهاد خانواده و با درنظرگرفتن ضرورت، جهت اقدام به این عمل، کاهش بی بندوباری و تجردطلبی با توجه به مشروعیت نکاح موقت، جهت تنظیم روابط جنسی و نیز فرهنگ سازی مناسب در مورد اشتغال زنان به علت توجه ویژه دین به نقش مادری و قراردادن حقوق مادی برای زن صورت گیرد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، پیشنهاداتی در ارتباط با مسائل جمعیتی ارائه می گردد. 1. ترغیب و تشویق والدین و مؤسسات ذی ربط؛ هم‌چون مراکز علمی و دانشگاهی، جهت ایجاد هماهنگی بین بلوغ جسمی و فکری جوانان تا از طرفی سبب سهولت امر ازدواج گشته و از طرف دیگر از وقوع طلاق در سنین پایین جلوگیری شود. 2. فرهنگ سازی صحیح و معقول، جهت آگاهی افراد در مورد ازدواج و تشکیل خانواده. 3. اعطای تسهیلاتی؛ مثل یارانه آموزشی، تغذیه ای و... به زنان خانه دار، جهت فرهنگ سازی در راستای این نقش و حفظ آن. 4. تبیین نقش علم در زندگی فردی، جهت ایفای بهتر نقش همسری، مادری و... برای بانوان و نیز عدم انحصاریت آن برای کسب مشاغل اجتماعی. منابع و مآخذ 1. قرآن کریم. 2. ابن ادریس، محمد، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ج1، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چ2، 1410ق. 3. ابن منظور، محمدبن‌مکرم، لسان العرب، ج12، بیروت: دارالفکر للطباعة و النشر و التوزیع ـ دار صادر، چ3، 1414ق. 4. افتخاری، اصغر و صادقی، محمد، «بررسی قاعده حفظ نظام و ابعاد آن در نظام حقوقی ـ سیاسی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه حقوق، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره42، ش4، زمستان1391. 5. امام خمینی، سیدروح الله، تحریرالوسیله، ج1و2، قم: مؤسسه مطبوعات دارالعلم، بی تا(الف). 6. ----------------، کتاب البیع، ج2، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، بی تا(ب). 7. ----------------، ولایت فقیه، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چ12، 1423ق. 8. بجنوردی، سیدمحمد، قواعد فقهیه، ج1، تهران: نشر عروج، چ3، 1401ق. 9. بروجردی، سیدحسین، جامع أحادیث الشیعه، ج22، تهران: نشر فرهنگ سبز، 1429ق. 10. تقوی، سیدمرتضی، «تحول موضوعات در فقه»، مجله فقه اهل البیت(ع) (فارسی)، قم: مؤسسة دائرة المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل البیت(ع)، ش3، 1374. 11. جمعی از محققان پژوهشگاه تحقیقات اسلامی، جهاد در آینه قرآن، ج1، قم: زمزم هدایت، 1428ق. 12. حرّ عاملی، محمد، الفصول المهمة فی أصول الأئمة ـ تکملة الوسائل ـ ، ج2، قم: مؤسسه معارف اسلامی امام رضا7، 1418ق. 13. -----------، وسائل الشیعه، ج20،5و21، قم: مؤسسة آل البیت(ع)، 1409ق. 14. حسینی تهرانی، محمدحسین، رساله نکاحیه، مشهد: مؤسسه ترجمه و نشر علوم و معارف اسلام، چ2، 1425ق. 15. راوندی، سعید، فقه القرآن، ج2، قم: نشر کتابخانه آیةالله مرعشی نجفی، چ2، 1405ق. 16. سیوری حلی، مقداد، کنز العرفان فی فقه القرآن، ج2، قم: بی نا، بی تا. 17. شبیری زنجانی، سیدموسی، کتاب نکاح، ج1، قم: رأی پرواز، 1419ق. 18. شیخ صدوق، محمد، علل الشرائع، ج2و3، قم: نشر داوری، بی تا. 19. -------------، من لا یحضره الفقیه، ج3، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چ2، 1413ق. 20. صادقی تهرانی، محمد، نگرشی جدید به حقوق بانوان در اسلام، قم: نشر جامعة العلوم القرآن، 1383. 21. طباطبائی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج4، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چ5، 1417ق. 22. طبرسی، احمد، الإحتجاج، ج2، مشهد: مرتضوی، 1403ق. 23. طوسی، محمد، الإستبصار فیما إختلف من الأخبار، ج1و2، تهران: دارالکتب الإسلامیة، 1390ق. 24. ---------، تهذیب الأحکام، ج7، تهران: دارالکتب الإسلامیة، چ4، 1407ق(الف). 25. ---------، الخلاف، ج3، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1407ق(ب). 26. ---------، المبسوط فی فقه الإمامیة، ج8 ، تهران: المکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، چ3، 1387ق. 27. ---------، النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی، بیروت: دارالکتب العربی، چ2، 1400ق. 28. عمید زنجانی، عباس‌علی، فقه سیاسی، ج1و2، تهران: امیرکبیر، چ4، 1421ق. 29. کلینی، محمد، الکافی، ج5 و7، تهران: دارالکتب الإسلامیة، چ4، 1407ق. 30. ---------، الکافی، ج11، قم: دارالحدیث للطباعة و النشر، 1429ق. 31. کیدری، محمد، إصباح الشیعة بمصباح الشریعة، قم: مؤسسه امام صادق(ع)، 1416ق. 32. مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، ج100، بیروت: مؤسسة الطبع و النشر، 1410ق. 33. مرعشی شوشتری، سیدمحمدحسن، دیدگاه های نو در حقوق، ج1، تهران: میزان، چ2، 1427ق. 34. مطهری، مرتضی، فقه و حقوق(مجموعه آثار)، ج19، قم: بی نا، بی تا. 35. مکارم شیرازی، ناصر، دائرة المعارف فقه مقارن، قم: انتشارات مؤسسة الإمام علی‌بن‌أبی‌طالب(ع)، 1427ق. 36. منتظری، حسین‌علی، حکومت دینی و حقوق انسان، قم: ارغوان دانش، 1429ق. 37. -------------، مبانی فقهی حکومت اسلامی، ج4و8 ، مترجم: محمود صلواتی و ابوالفضل شکوری، قم: کیهان، 1409ق. 38. نائینی، محمدحسین، تنبیه الأمه و تنزیه المله، قم: انتشارات دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، 1424ق. 39. نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج14و15، بیروت: مؤسسه آل البیت(ع)، 1408ق. منیره حاجی‌هادی: دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه یزد. حسن قاسمی‌مقدم: استادیار دانشکده علوم انسانی دانشگاه یزد. فصلنامه حکومت اسلامی شماره 71. انتهای متن/
http://fna.ir/ORAHAP
94/11/26 - 06:21
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها