تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805555273
فیلم های ایرانی که کابوس تماشاگران شدند!
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
فیلم های ایرانی که کابوس تماشاگران شدند!
خنداندن و ترساندن دو رقیب سرسخت هستند که هر دو در سینمای جهان طرفداران بسیاری دارند؛ اما در این بین تنها ژانر کمدی است که توانسته به یکی از پایه های محکم و تضمین کننده گیشه در سینمای ایران تبدیل شود.
وب سایت بانی فیلم: خنداندن و ترساندن دو رقیب سرسخت هستند که هر دو در سینمای جهان طرفداران بسیاری دارند؛ اما در این بین تنها ژانر کمدی است که توانسته به یکی از پایه های محکم و تضمین کننده گیشه در سینمای ایران تبدیل شود.
البته دلیل این اتفاق بی علاقگی مردم ایران نسبت به ژانر وحشت نیست، بلکه بیشتر به خاطر تجربیات چند وقت یکبار سینمای ایران است که در بعضی از موارد، توانسته اند جیغ تماشاگران را در بیاورند و خواب شب را از آنها بگیرند و در اکثر مواقع منجر به خنده مخاطبان شده.
به گزارش سینماخبر،با این حال رضا عطاران به زودی در نقش یک درآکولای معتاد ظاهر خواهد شد. البته قصه این فیلم طنز است؛ اما حضور یک درآکولا در سینمای ایران اولین بار است که اتفاق می افتد.
از طرف دیگر پولاد کیمیایی، قصد دارد برای ساخت اولین فیلم سینمایی اش به سراغ ژانر وحشت برود. ساخت این دو فیلم بهانه ای بود که مروری بر فیلم های ساخته شده در ژانر وحشت سینمای ایران داشته باشیم.
اما ما در سینمای ایران هنوز دو توانایی را پیدا نکرده ایم تا بتوانیم در ژانر وحشت موفق شویم. اول از همه توانایی تبدیل مضامین ترسناک خودمان به درام است.
بعد از آن هم در تکنیک سینمای وحشت به ظرافت ها و پرداخت های بیشتر احتیاج دارد که این جنبه ها را ما در کل سینمای وحشت ایران چه در سال های قبل از انقلاب چه بعد از انقلاب نمی بینیم. فیلمسازان ما بیشتر ترجیح می دهند، در زمینه کمدی و ملودرام کار کنند.
گه گاه هم که به ژانر وحشت روی می آ ورند به دلیل نابلدی در داستان پردازی، نداشتن ژرفای فلسفی و تکنیک جز شکست ثمری نداشته است. ساموئل خاکچیان، اولین کارگردانی بود که در دهه 40-30 به سراغ این ژانر رفت.
او فیلمی به نام «ضربت» ساخت. با این حال به دلیل ضعف عمده ما در داستان پردازی هنوز سینمای ایران موفق نشده تا در این زمینه وحشت آفرینی داشته باشد و موفقیت متداومی را طی کند.
اولین فیلم دلهره آور بعد از انقلاب اسلامی
داریوش فرهنگ اولین فیلم بلند سینمایی اش، «طلسم» را در سن سی سالگی(سال 65)ساخت. فیلمی که تحسین صاحب نظران را به خود جلب کرد.
جمشید مشایخی، سوسن تسلیمی، پرویز پور حسینی وآتیلا پسیانی بازیگران «طلسم» بودند و قصه این فیلم در اواخر دوره قاجار می گذرد، زمانی که آخرین بازماندگان سعی در حفظ میراث و اقتدار پر شكوه خود دارند.
طایفه‌ای روستائی از دور دست‌ها به آبادی كنار رودخانه آمده‌اند تا دختری را به‌عنوان عروس و در ازای خون بها، به دهكده‌شان ببرند.
در جریان سفر پر مخاطره آنها، اسب لجام گسیخته عروس و داماد، رم می‌كند و آنان را به قلب جنگلی مخوف كشانیده و از قافله همراهان، جدایشان می‌سازد.عروس و داماد گمشده، در عمق جنگل به قصری خاموش و مرموز پناه می‌برند، اما دیگر راه بازگشتی نمی‌یابند و خانه تك افتاده آنها را می‌بلعد.
جستجوكنندگان نشانی از گمشدگان خود نمی‌یابد و در پایان با ماجرائی بهت آور روبه‌رو می‌شوند. خود داریوش فرهنگ در گفتگویی با ماهنامه فیلم، فکر اولیه این فیلم را ناشی از خوابی غریب دانسته بود: «شبی در خواب دیدم که با اتوبوس به بیابانی رفته‌ام.
اتوبوس در جاده مه گرفته و سردی از کار افتاد و ما مسافران سراسیمه به سویی پناه بردیم. پس از گذر از جنگل به قلعه‌ای متروک رسیدیم؛ قلعه‌ای پوسیده، خزه بسته و قدیمی. وقتی وارد قلعه شدیم ناگهان درهای قلعه به رویمان بسته شد. در آن قلعه هیچ جنبنده‌ای نبود. ما در آنجا زندانی شدیم.
در این هنگام قلعه از درون به آتش کشیده شد و من از خواب پریدم...» اما این فیلم فقط به لحاظ قصه گویی مورد توجه منتقدان قرار نگرفت، بلکه بیشتر از همه به خاطر تکنیک های تصویری و دکوپاژ متفاوت مورد توجه قرار گرفت.
با این حال «طلسم» در گیشه فروش خوبی نداشت و فرهنگ درباره این اتفاق گفته است: «فیلم طلسم در زمان خودش وقتی اکران شد و به نمایش درآمد به دلیل اینکه سال و فضایش خیلی جلوتر از زمان خودش بود خیلی از نظر تماشاگر از آن استقبال نشد شاید اگر الان پخش شود خیلی بیشتر از این فیلم استقبال شود چون سلیقه عمومی و آگاهی‌ها و شعور بیننده خیلی بالاتر رفته است.»
این فیلم اولین بار در پنجمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و در سه رشته نامزد دریافت جایزه شد: بهترین موسیقی (بابک بیات)، بهترین بازیگر نقش دوم مرد (آتیلا پسیانی) و بهترین تدوین (روح‌الله امامی). در هشتمین جشنواره فیلم فجر هم عکاس فیلم (اکبر اصفهانی) نامزد دریافت جایزه شد.
بهترین فیلم ژانر وحشت در سینمای ایران
«شب بیست و نهم»، دومین فیلم حمیدرخشانی(سال 68)، یکی از بهترین فیلم‌های قدیمی سینمای ایران است که در ژانر وحشت ساخته شده و تمام عناصری که فیلم را ترسناک کرده اند، ایرانی هستند؛ از شبح و آل گرفته تا روابط سنتی بین آدم‌ها.
ضمن این که کارگردان توانسته از کوچه‌های تنگ و تاریک محله‌های سنتی و خانه‌های قدیمی و بزرگ برای ترسناک‌تر کردن فضا استفاده کند.«شب بیست و نهم» روایت قصه محترم و حسين است که مطابق يك سنت خانوادگي، با هم نامزد مي شوند تا در جواني به ازدواج هم درآيند.
والدين حسين در اجراي مراسم ديرين، با ديدن شبحي نگران آينده اين ازدواج مي شوند. حسين گيل، رضا رخشاني، رضا رويگري، مرجانه گلچين و مرحوم حميده‌ي خيرآبادي بازیگران اصلی «شب بیست و نهم» بودند. گلچین در این فیلم برای اولین بار در نقش اول بازی کرد.
«شب بیست و نهم» بیشتر از فیلم«طلسم» توانست نظر مخاطبان را به خود جلب کند. این فیلم در هفته‌ي اول مرداد ماه 85 از شبكه‌ي دوم سيما به نمايش درآمد و طبق نظرسنجي مركز تحقيقات صدا و سيما از مردم تهران بيشترين مخاطب را داشته است.
اقتباسی ترین فیلم دلهره آور
«ساحره» بعد از فیلم موفق و پرحاشیه «آدم برفی»، دومین فیلم داوودی میرباقری بود که ویشکا آسایش برای اولین بار با این فیلم وارد سینما شد.
«ساحره» اقتباسی از داستان کوتاه «عروسک پشتپرده» صادق هدایت بود که چندان مورد استقبال عموم و منتقدان قرار نگرفت. چرا که منتقدان معتقد بودند این اثر قابلیت نمایشی بیشتری دارد.
فیلم «ساحره» از آن دست فیلم هایی نبود که با خلق موجودات ماوراء الطبیعه بخواهد مخاطبانشان را بترساند. بلکه حضور یک انسان روانپریش فضای معماگونه و دلهره آوری در فیلم به وجود آورده بود.
قصه «ساحره» درباره مردی است که در خانه ای بزرگ و قدیمی همراه مادر ناتوان خود زندگی می کند، به بازیگر جوان یک گروه تئاتر علاقه مند می شود و با او ازدواج می کند.
مرد از همان ابتدا به طور غیرمستقیم ارتباط دختر با دوستان و کار سابقش را قطع می کند، اما از آنجا که سخت به او علاقه نشان می دهد دختر به این امر اهمیت زیادی نمی دهد.
رفته رفته زن متوجه اوضاعی غیرعادی در خانه می شود و طی حوادث بعدی او درمی یابد که مرد شخصیتی دوگانه دارد.
اولین قاتل زنجیره ای سینمای ایران
داریوش فرهنگ، چهارده سال بعد از ساخت فیلم«طلسم»، به سراغ ساخت فیلمی دیگری در ژانر وحشت رفت. «شب های تهران» نام هشتمین فیلم او بود که تهمینه میلانی فیلمنامه اش را نوشته و بازیگرانی همچون شقایق فراهانی، یوسف مرادیان، میترا حجار و فرهاد آئیش در آن بازی می کردند.
«شب های تهران» یک سال بعد در سال 80 اکران شد و به فروش 205 میلیون تومانی رسید.
فروشی که به نسبت فروش فیلم های آن سال سینما، فروش خوبی محسوب می شد. قصه این فیلم درباره شیرین قوامی و مینا ایرانی، دو دختر دانشجو بود که برای پایان نامه تحصیلی خودشان به سراغ موضوع آسیب های اجتماعی در تهران می روند.
در همین زمان است که قاتل ناشناسی دختران چشم آبی را در سطح شهر شکار کرده و به قتل می رساند. و اتفاقات دیگری سبب می شود که این دو دختر دانشجو درگیر پیدا کردن این قاتل زنجیره ای بشوند.
ما از چه چیزهایی می ترسیم؟
بهزاد عشقی
در واقع وحشت و واهمه های بشری یکی از مایه های اصلی درام از یونان باستان تاکنون بوده است؛ هم در رمان و هم در سینما. اما اصلی ترین سوال این است که ما از چه چیزی می ترسیم؟ یا واهمه های بشری چه چیزی هستند؟
بخشی از این واهمه ها به نیروهای ماروالطبیعه مثل: اجنه، خون آشام ها، اشباح و... باز میگردد و بخش دیگری از آن به واهمه های انسانی مثل وجود آدم های روان پریش مربوط می شود که دست به قتل و جنایت می زنند و یا گاهی حکومت تشکیل می دهند.
در بعضی از فیلم ها و نمایش ها این واهمه ها بنیان فلسفی عمیقی دارند. مانند رمان «مسخِ» فرانتس کافکا که در آن انسانی به حشره تبدیل می شود. در واقع دلهره پنهانی در این رمان وجود دارد و به نوعی این رمان ابزار شدن انسان در روزگار نو را مطرح می کند.
یا نمونه های دیگری مانند رمان «جنایات و مکافات» اثر فئودور داستایوفسکی. بهترین نمونه های سینمایی ژانر وحشت در دوران صامت سینما اتفاق می افتد. مانند «مطب دکتر کالیگاری» که انگار پیش گویی نازیسمی است که بعدها بر آلمان حاکم می شود.
به دنبال ترس های خودمان باشیم
محمدرضا لطفی
سینمای ما، سینمای ژانری نیست که در آن به دنبال ژانرهای مختلف بگردیم. چون سینمای ایران سیر طبیعی خودش را طی نکرده و حالا به مثابه جنین ناقص الخلقه ایست که هیچ چیزی در این سینما در جای درست، اصولی و صحیح خودش نیست.
فیلم های سینمای ایران یا کمدی هستند یا ملودارم اجتماعی. در این بین افراد کمی پیدا می شوند که به سمت ساخت فیلم هایی در ژانرهای دیگر بروند؛ مثل سام قریبیان که فیلم پلیسی می سازد.
با این حال می بینید که در نهایت فیلم «360 درجه» سیصد چهارصد میلیون فروش می کند. در حالی که همزمان فیلم کمدی که روی پرده قرار دارد از فروش بالایی برخوردار می شود.
استقبال مردم هم در شکل گیری و ادامه ساخت فیلم های ژانری تاثیر دارد؛ اما بحث اصلی این است که مگر مردم در سینمای ایران جایی دارند؟ کالای فرهنگی خیلی وقت است که از سبد خانوارهای ایرانی برداشته شده و حتی به پرفروش ترین فیلم های سینما-به غیر از فیلم «محمد ص»- نگاه کنید با یک ضرب و تقسیم ساده متوجه می شوید تعداد کسانی که به تماشای این فیلم رفته اند در مملکت هشتاد میلیونی ما فاجعه است.
شاید گاهی اتفاقاتی صورت بگیرد؛ اما همه این ها براساس شانس و اتفاق است. گاهی سرمایه گذاری پیدا می شود که حاضر است به خاطر کارگردان وارد این فضا شود.
اگر این سرمایه گذار خارج از سینما باشد که یک بار مصرف است. چون خیلی زود متوجه می شود که تمام پولش سوخته و دیگر هرگز به سمت سرمایه گذاری در سینما نمی آید. با این حال همه این فیلم ها اتفاقی ساخته می شوند، یعنی در یک روند کانالیزه شده ساخته نمی شوند.
اینکه بیاییم و تصمیم بگیریم که باید در سال این تعداد فیلم عاشقانه، این تعداد فیلم وحشت و این تعداد فیلم پلیسی داشته باشیم. فیلم های عاشقانه هم مانند کمدی و وحشت بسیار پر طرفدار هستند؛ اما ما سال هاست که نتوانستیم یک فیلم عاشقانه درست بسازیم.
به نظرم یکی از اشتباهات ما این است که می خواهیم کپی فیلم های آمریکایی را در ایران پیاده کنیم. در حالی ساخت فیلم های وحشت همه به شدت تابع جغرافیا و فرهنگ مردم هر منطقه ایست.
مسلما حضور موجودات ماوراء الطبیعه کشورهای دیگر در سینمای ما پاسخگوی مخاطبان نیست. ما باید به سراغ موجوداتی مثل جن برویم که هم در فرهنگ بومی و هم در مذهب ما پذیرفته شده است.
تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۹۴ - ۰۷:۵۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها