تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805642517
یادی از روزهای دلتنگی ماجرای آمبولانسی که صبح عملیات روی قله بود!
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادی از روزهای دلتنگی
ماجرای آمبولانسی که صبح عملیات روی قله بود!
وقتی به بهروز گفتم: «آمبولانس را از کجا گیر آوردی؟» در جوابم گفت: «دو چرخ عقب آمبولانس رفت تو دره و راننده نمی‌دانست چه کار بکند، به او گفتم اگر من آمبولانس را در بیاورم می‌گذاری بروم روی قله مجروح‌ها را بیاورم.» راننده هم از خدایش بود.
به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، پای صحبتهای رزمندگان و خانوادههای شهدا که می‌نشینی، خاطرات تلخ و شیرینی را بیان می‌کنند که میتوان از این خاطرات منشوری از سیره شهدا به نسل جدید و آینده ارائه کرد، آنها که چه از کودکی و چه در دوران رزمندگی با شهید مأنوس بودند، می‌توانند بهترین راوی در معرفی شهیدشان باشند. خبرگزاری فارس در استان مازندران به‌عنوان یکی از رسانه‌های ارزشی و متعهد به آرمان‌های انقلاب اسلامی در سلسله گزارش‌هایی در حوزه دفاع مقدس و به ویژه تاریخ شفاهی جنگ احساس مسئولیت کرده و در این استان پای صحبت‌ها و خاطرات رزمندگان و خانواده شهدا نشسته و آنها را بدون کم و کاست در اختیار اقشار مختلف جامعه قرار داده است که در ذیل بخش دیگری از این خاطرات از نظرتان می‌گذرد. * ماجرای آمبولانسی که صبح عملیات روی قله بود! رضا نیک‌دوز می‌گوید: من در عملیات نصر 4 که منجر به آزادسازی شهر کوهستانی ماووت عراق شد، در گردان حمزه سیدالشهدا (ع) لشکر ویژه 25 کربلا بودم، این عملیات جزو عملیات‌های نادر هشت سال دفاع مقدس است، چرا که دو نیروی عمل‌کننده یک‌زمان برای انجام عملیات اقدام می‌کنند.
در آن عملیات ما قصد داشتیم برویم بالای تپه «سبحان»، تا از آنجا به تپه‌های «قشن» که سه تا تپه بود، حمله کنیم. هم‌زمان عراقی‌ها آمده بودند تا تپه سبحان را از دست نیروهای ما بگیرند، چند متری مانده بود به نوک قله که دیدیم تعدادی از بر و بچه‌های گردان مالک که روی تپه مستقر بودند، در حال عقب‌نشینی هستند، به آنها گفتیم: «دارید کجا می‌روید؟» که به ما گفتند عراقی‌ها به تپه حمله کردند. فرمانده گروهان ما آقای علی رجبی بود و سر ستون معاون گردان ما شهید غلام فلاح‌نژاد بود که در همان لحظه اول به شهادت رسید، بچه‌ها نارنجک به نارنجک شدند و جنگ سختی در گرفت، چند دقیقه طول کشید تا ما تپه را از عراقی‌ها بگیریم، من داشتم سنگرها را پاکسازی می‌کردم که خدای ناکرده غافل‌گیر نشویم.
در حال انداختن نارنجک به داخل سنگر بودم که چند نفر گفتند: «برادر! نارنجک ننداز.» از این که به زبان فارسی گفته بودند، ابتدا هُل خوردم ولی وقتی به آنها گفتیم بیایید بیرون، تازه متوجه شدیم که از نیروهای گردان مالک اشتر هستند که جا مانده بودند، اگر ما چند دقیقه دیرتر می‌رسیدیم یا شهید می‌شدند و یا اسیر، البته از این که من نارنجک به داخل سنگر ننداخته بودیم خیلی خوشحال بودیم. صبح عملیات، یک آمبولانس دیدم که آمده بود بالای تپه سبحان، از این که آمبولانس آن‌وقت صبح، آن هم روی قله بیاید، خیلی برایم تعجب‌آور بود، دقت کردم تا راننده شجاع آن را ببینم، وقتی که خوب دقت کردم، دیدم شهید بهروز مستشرق و شهید مهرداد بابایی هستند. از این که همشهری‌های شجاع خودم را می‌دیدم، خیلی خوشحال بودم، هر دو به‌دنبال مجروح می‌گشتند تا آنها را سوار ماشین کنند و ببرند، وقتی نزدیک من شدند، خودم را زدم به خواب، بهروز مرا دید و چند بار صدایم زد و من جواب ندادم، رو کرد به مهرداد و گفت: «انگار شهید شده و بردن مجروحان در اولویت قرار دارد.»
البته فهمیده بودند من خودم را به خواب زدم، وقتی کمی از من فاصله گرفتند، گفتم: «آقا بهروز! حالا که شهیده مرا نمی‌برید؟!» با خنده به من گفت: «تو که دیگر شهیدی، بگذار مجروح‌ها را ببریم که شهید نشوند.» وقتی به بهروز گفتم: «آمبولانس را از کجا گیر آوردی؟» در جوابم گفت: «دو چرخ عقب آمبولانس رفت تو دره و راننده نمی‌دانست چه کار بکند، به او گفتم اگر من آمبولانس را در بیاورم می‌گذاری بروم روی قله مجروح‌ها را بیاورم، راننده که از خدایش بود، گفت: ماشین دارد می‌رود ته دره من چرا ناراضی باشم تو در بیاوری و بروی دنبال مجروح‌ها.» من با توکل به خدا ماشین را درآورد. * فقط دو نفر از بچه‌های ما مجروح شدند مختار داوری می‌گوید: فرماندهان به ما گفتند که امام طی پیامی از ما خواست که باید حصر آبادان شکسته شود و ما قرار است به همین منظور عملیاتی را انجام دهیم. صبح روز 5 مهر 1360، وعده فرماندهان به تحقق پیوست و عملیات ثامن‌الائمه (ع) شروع شد، نیروهای دشمن از دو سمت مورد هجوم قرار گرفتند، یکی از شرق کارون و دیگری از سمت آبادانی که در محاصره بود.
نیروهای مستقر در آبادان هم اندک بودند و هم این که مهمات و تجهیزات کافی نداشتند ولی دارای روحیه بالایی بودند که حتماً فرمان امام را به نحو احسن انجام دهند و آبادان را از محاصره نجات دهند. عراقی‌ها تا ساعت 11 صبح سخت مقاومت کردند ولی فشار نیروهای ما هر لحظه به آنها بیشتر و بیشتر می‌شد، در همین حین دو وانت آمدند و از جمعی که من هم در آن بودم، داوطلب خواستند، تعدادی از بچه‌ها بدون آن که بدانند به کجا می‌خواهند بروند، سوار ماشین‌ها شدند و من هم جزو آنها بودم. تعداد نفرات دو وانت از 20 نفر تجاوز نمی‌کرد، من درست پشت راننده نشسته بودم و از شیشه عقب ماشین، جلو را نگاه می‌کردم، راننده‌های وانت به‌سرعت می‌راندند و وقتی به خاکریز خودی رسیدند، از آن عبور کردند و به‌سمت معبری که به طرف خاکریز عراقی‌ها می‌رفت، حرکت کردند، عراقی‌ها کاملاً به ما دید داشتند و من با چشمانم می‌دیدم که دارند به‌سوی ما تیراندازی می‌کنند.
تنها چیزی که از وانت ما به گوش می‌رسید، فریاد یا زهرا (س) و یا مهدی (عج) بود، در فاصله 150 متری دشمن یکی از وانت‌ها به روی مین رفت و چرخ‌های هر دو ماشین پنچر شد. بچه‌ها معطل نکردند و با همان شور و حال تکبیرگویان به‌سمت خاکریز دشمن یورش بردند، دقایقی نگذشت که خاکریز دشمن در زیر گام‌های استوار رزمندگان ما قرار گرفت، به رزمندگانی که روی خاکریز ما بودند، اشاره کردیم تا بیایند، آنها هم خودشان را به ما رساندند و ما به اتفاق هم با عبور از نهر خشکیده‌ای به پشت سر عراقی‌ها رخنه کردیم و کل عراقی‌ها را در آنجا به اسارت درآوردیم. در آن حمله فقط دو نفر از بچه‌های ما مجروح شدند و به شکر خدا در این محور عملیات به‌خوبی انجام شد. انتهای پیام/86029/ش40
http://fna.ir/OVCLE5
94/09/12 - 00:07
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها