تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837886345
یادی از روزهای دلتنگی از سنگرهای یونولیتی تا شب نفس‌گیر شناسایی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادی از روزهای دلتنگی
از سنگرهای یونولیتی تا شب نفس‌گیر شناسایی
چند ساعت بدون این که یک کلمه بین ما رد و بدل شود راه رفتیم، درست ساعت 1:30 شب بود که من از او پرسیدم: «ما داریم به کجا می‌رویم؟» آرام به من گفت: «صحبت نکن، ما الان سه کیلومتر به عمق خاک عراق نفوذ کردیم.»
به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، پای صحبتهای رزمندگان و خانوادههای شهدا که می‌نشینی، خاطرات تلخ و شیرینی را بیان می‌کنند که میتوان از این خاطرات منشوری از سیره شهدا به نسل جدید و آینده ارائه کرد، آنها که چه از کودکی و چه در دوران رزمندگی با شهید مأنوس بودند، می‌توانند بهترین راوی در معرفی شهیدشان باشند. خبرگزاری فارس در استان مازندران به‌عنوان یکی از رسانه‌های ارزشی و متعهد به آرمان‌های انقلاب اسلامی در سلسله گزارش‌هایی در حوزه دفاع مقدس و به ویژه تاریخ شفاهی جنگ احساس مسئولیت کرده و در این استان پای صحبت‌ها و خاطرات رزمندگان و خانواده شهدا نشسته و آنها را بدون کم و کاست در اختیار اقشار مختلف جامعه قرار داده است که در ذیل بخش دیگری از این خاطرات از نظرتان می‌گذرد. * امروز ریشه‌کن کردن فقر و بیکاری یک نوع رزمندگی است داریوش هندویی برادر شهید جعفر هندویی می‌گوید: برادرم جعفر از ابتدای جنگ تا هنگام شهادت در جبهه بود، زمانی هم که به شهادت رسید یک هفته‌ای بود که به مرخصی آمد، طول مدت مرخصی یک روز را در منزل نبود، خودش را وقف انقلاب کرده بود. روز 6 بهمن وقتی گروه‌های ضدانقلاب به شهر آمل حمله کردند، او نیز به درجه رفیع شهادت نائل آمد، آن روز چند گلوله به بدنش اصابت کرد، به‌طوری که هنگام غسل دادنش، من چند بسته پنبه را در حفره‌های سر و بدنش فرو کردم. شهید جعفر فردی باتقوا، خوش‌برخورد و ولایتمدار بود، می‌گفت: «ولایت فقیه نوری است که خفاش‌ها توان دیدنش را ندارند.» همیشه ما را به دو چیز سفارش می‌کرد، یکی نماز خواندن بود و یکی اطاعت از رهبری، وقتی به مرخصی می‌آمد، تمام وقتش را صرف مبارزه با منافقین می‌کرد، به ما می‌گفت: «شما که در پشت جبهه هستید، مواظب باشید منافقین ضربه به انقلاب نزنند.» می‌گفت: «بی‌توجهی به اصول انقلاب، دل امام را به‌درد می‌آورد.» ما در یک خانواده مذهبی و روستایی به‌دنیا آمدیم، از سال 42 با آرمان‌های امام آشنا شدیم، شهید جعفر از سن 17 سالگی وارد مبارزات علیه رژیم ستم‌شاهی شد و با پیروزی انقلاب در تشکیل هسته مرکزی انجمن اسلامی دانش‌آموزان نقش به‌سزایی داشت، ولایت‌پذیری‌اش زبانزد عام و خاص بود، با وجود اینکه در سوسنگرد به سختی مجروح شده بود و به قول معروف بدنش کلکسیون ترکش‌ها بود ولی کسی را از وضعیتش باخبر نمی‌کرد، دوستان شهیدش از جمله شهید شیرزاد، شهید قاسمی و شهید خجسته که در تأسیس انجمن اسلامی نقش به‌سزایی داشتند نزدیک‌ترین کسان به او بودند، همه اهل فامیل به او احترام می‌گذاشتند و تا به امروز نیز در بیشتر مناسبت‌ها از او یاد می‌کنند.
به‌نظر من یکی از شیوه‌های ترویج فرهنگ ایثار و شهادت، ادامه دادن راه شهداست ولی باید خاکریز جدید را بشناسیم، امروز دیگر دشمن با اسلحه به ما هجوم نمی‌آورد، «جنگ نرم» نیاز به مجاهدت دارد، مجاهدت در علم‌آموزی، مجاهدت در صنعت، امروز ریشه‌کن کردن فقر و بیکاری یک نوع رزمندگی است و یقین بدانید شهدا برای سربلندی ملت در همه عرصه‌ها پا در میدان خطر گذاشتند، ما باید برای اعتلای نظام مقدس جمهوری اسلامی همانند شهدا تمام وجود خود را وقف آن کنیم. * سنگرهای یونولیتی! احمد شیخ‌پور می‌گوید: عملیات والفجر هشت یکی از عملیت‌های بزرگ رزمندگان اسلام بود که در طول 8 سال دفاع مقدس اتفاق افتاد و امروز نحوه عبور از اروندرود در دانشگاه‌های نظامی‌دنیا تدریس می‌شود. یکی از کارهای خوب و به‌یادماندنی که در آن عملیات انجام گرفت، نصب چند پل به روی اروند بود که مهم‌ترین آن پل بعثت بود که مهندسان رزمنده، با لوله‌های بزرگ فلزی به هم جوش داده شده، آن را ساختند.
در ابتدای امر یعنی قبل از ساختن پل بعثت ما پل‌هایی را به‌صورت موقت روی اروند قرار می‌دادیم که در بیشتر مواقع هواپیماهای دشمن برای منهدم کردن آن، دو سر پل را می‌زدند و با این کار عبور و مرور را مختل می‌کردند، کار ما این بود، هر وقت پل آسیب می‌دید، آن را تعمیر و مجدداً نصب می‌کردیم، یک‌بار هنگام نصب پل هواپیماهای عراقی به پل حمله کردند، ما سنگری برای پناه گرفتن نداشتیم، شدت بمباران خیلی زیاد بود، یادم می‌آید خیلی از بچه‌ها زیر یونولیت‌ها پناه گرفتند، البته در این بمباران چند نفر از بچه‌ها به شهادت رسیدند ولی این موجب نشد ما دست از کار بکشیم. یکی از دوستان به حالت طنز می‌گفت سنگر از همه نوع داشتیم، یونولیتی‌اش دیگر نوبر است! * نفوذ در دل خاک دشمن عبدالحسین فولادی می‌گوید: یک شب به من گفتند باید به اتفاق یکی از نیروهای اطلاعات برای شناسایی میدان مین به دل دشمن نفوذ کنیم، ساعت 9:30 شب فرد مورد نظر آمد و ما به اتفاق هم از محل استقرار نیروهای خودی به سمت دشمن حرکت کردیم، فرماندهی این گروه دونفره را نیز به او داده بودند. قبل از حرکت بر و بچه‌های اطلاعات اسلحه را از من گرفتند و بعد از مدتی دوباره برگرداندند، من به همراهم گفتم: «من فولادی هستم.» او هم در جوابم گفت: «من محمدحسن طوسی هستم.» گفتم: «اهل طوس‌کلای نکا هستی؟» در جوابم به علامت مثبت سر تکان داد، گفتم: «من اهل ماکران ساری هستم.» چند ساعت بدون این که یک کلمه بین ما رد و بدل شود راه رفتیم، درست ساعت 1:30 شب بود که من از او پرسیدم: «ما داریم به کجا می‌رویم؟» آرام به من گفت: «صحبت نکن، ما الان سه کیلومتر به عمق خاک عراق نفوذ کردیم.»
مو در بدنم سیخ شد، آرام ادامه داد: «قرار است عملیاتی در اینجا انجام شود، من اطلاعات نیروی عملیات‌کننده و تو تخریب‌چی گروه هستی، خوب منطقه را مورد شناسایی قرار بده.» بعد لبخندی زد و گفت: «دلت را به اسلحه که در دستت هست خوش نکن، فشنگ‌هایش را خالی کردند، الان بیشتر به یک چوب‌دستی می‌ماند تا به یک اسلحه، در ضمن یادت باشد اگر اسیر شدیم، نباید هیچ اطلاعاتی به عراقی‌ها بدهی.» من با سر حرف‌هایش را تأیید کردم. احساس می‌کردم خون در بدنم خشک شده است، تا ساعت سه که برمی‌گشتیم، من دیگر یک کلمه حرف نزدم، پیش خودم می‌گفتم: «سه کیلومتر در دل خاک دشمن، بدون هیچ سلاحی کار عاقلانه‌ای نیست.» بعدها فهمیدم که بر و بچه‌های اطلاعات برای این که از سوی نیروهای گشتی خودی صدایی ایجاد نشود، فشنگ خشاب اسلحه مرا خالی کردند. انتهای پیام/86029/ش40
http://fna.ir/3N3ADT
94/09/06 - 00:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها