محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803669205
باید ابتدا تئاترمان هویت یابد بعد سالن‌ها/به صدا درآمدن آژیر زرد
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: هویت‌بخشی تئاتر شهر -۲
باید ابتدا تئاترمان هویت یابد بعد سالن‌ها/به صدا درآمدن آژیر زرد
شناسهٔ خبر: 2539084 سه‌شنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۴:۰۸
هنر > تئاتر
حسین کیانی نمایشنامه‌نویس و کارگردان شناخته‌شده تئاتر معتقد است که مشکل اساسی تئاتر در کشور نبود هویت و تعریفی مشخص برای آن است و تا این هویت برای تئاتر تعریف نشود، هویت‌بخشی سالن‌ها بی‌فایده است. حسین کیانی درباره طرح هویت‌بخشی سالن‌های مجموعه تئاتر شهر و اینکه آیا چنین طرحی برای تئاتر ایران ضرورت دارد یا نه، به خبرنگار مهر گفت: سالن‌های تئاتر با هویت‌بخشی نمی‌توانند صاحب هویت شوند زیرا پیش از آنکه هویت‌بخشی سالن‌ها انجام شود، باید تئاتر صاحب هویت شود.
باید در ابتدا تئاتر صاحب هویت شود نه سالن تئاتر
کیانی متذکر شد: باید در ابتدا تئاتر صاحب هویت شود تا ضرورت‌ها و دغدغه‌های خود را پیدا کند، هنرمندان برای این دغدغه‌های مدل‌های فکری بیابند، این دغدغه‌ها تبدیل به متن شوند و در اختیار گروه‌ها قرار گیرند و آن‌ها با لحاظ کردن دغدغه‌های خود آثار را روی صحنه ببرند. به همین خاطر باید هویت‌بخشی از خودِ تئاتر شروع شود.
وی معتقد است هویت‌بخشی به سالن‌های تئاتر پیش از آنکه برای تئاتر هویت و تعریفی وجود داشته باشد، مانند این است که شیپور را وارونه بنوازیم.
کارگردان نمایش «مضحکه شبیه قتل» با بیان اینکه در دنیا آدم‌ها به مکان‌ها هویت می‌دهند نه بالعکس، اظهار کرد: معتقدم طرح هویت‌بخشی سالن‌ها نمی‌تواند کمکی بکند زیرا زمانی می‌توانیم برای یک سالن هویتی تعریف می‌کنیم که نیروی دغدغه‌مند برای فعالیت در آن سالن وجود داشته باشد نه اینکه اول هویت تعریف کنیم و بعد به دنبال پیدا کردن نیرو برای فعالیت در سالن مدنظر باشیم.
کیانی روند هویت‌بخشی سالن‌های تئاتر را به مثابه خیاطی توصیف کرد که در ابتدا اقدام به خرید دکمه برای دوختن لباس می‌کند، در حالیکه باید در ابتدا پارچه و سوزن و نخ را برای دوخت یک لباس تهیه کرد.
گروههای هویت‌دار تئاتری به سالن‌ها هویت می‌بخشند نه سالن به گروه‌ها
نویسنده و کارگردان نمایش‌های «پنهان‌خانه پنج در» با تأکید بر اینکه از ابتدای ارائه طرح هویت‌بخشی سالن‌ها در تئاتر ایران با این طرح مشکل داشته است، یادآور شد: اگر پیش از انقلاب مرزبندی‌های تئاتر مشخص بود به خاطر هویت داشتن گروههای تئاتری بود. وقتی این گروه‌ها در سالنی حضور پیدا می‌کردند و در آن به اجرای آثارشان می‌پرداختند، سالن نیز رنگ و بوی گروه‌ها را به خود می‌گرفت و صاحب هویت می‌شد.
کارگردان نمایش «تیاتر اجباری» با اشاره به سرانجام نداشتن طرح هویت‌بخشی سالن‌ها، تأکید کرد: باید نگاه کلان‌تر باشد و به این نکته توجه کرد که آیا تئاتر ما دارای هویت است و گروههای گوناگونی در آن هستند که برای‌شان راه تعریف کنیم؟ یا اینکه تئاتر ما باری به هر جهت حرکت می‌کند و تعدادی هنرمند دغدغه‌مند در آن فعالیت می‌کنند؟ به نظر من یک نوع سرگشتی و بی‌هویتی در تئاتر ما موجود است. بیشتر از نبود امکانات، بودجه و نبود توجه مدیران، این بی‌هویتی تئاتر است که مشکل اساسی است.
کیانی معتقد است تا وقتی هنرمندان تئاتر دلیل وجود مشکلات تئاتر را تنها در بیرون از تئاتر ببینند، مشکلی حل نمی‌شود زیرا برای حل مشکلات تئاتر باید به درون تئاتر نگاه شود.
نویسنده و کارگردان «رژیستورها نمی‌میرند» با بیان اینکه هنرمندانی که تعاریف هویت‌بخشی سالن‌ها را ارائه می‌دهند از هنرمندان خوب عرصه تئاتر هستند، متذکر شد: وقتی هویت برای تئاتر تعریف نشود تا به شکوفایی و رشد برسد، نمی‌توان برای سنگ و سیمان و آجر هویت تعریف کرد.
هویت نداشتن تئاتر باعث سلیقه‌ای برخورد کردن مدیران می‌شود
این نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر در پاسخ به پرسشی مبنی بر ارزیابی‌اش از چرایی تصمیم‌گیری‌های سلیقه‌ای مدیران درباره تئاتر و سالن‌های تئاتری و ارائه طرح‌هایی چون هویت‌بخشی سالن‌های تئاتر، توضیح داد: وقتی یک مدیر وارد حیطه تئاتر می‌شود و قصد مدیران خرد یا کلان را دارد، نمی‌داند که با چه پدیده‌ای مواجه است چون تئاتر هویت‌یابی و تعریف نشده است. پس طبیعی است که بر اساس سلایق شخصی خود با این پدیده برخورد می‌کند نه بر اساس نیازهای اساسی تئاتر.
کیانی متذکر شد: وقتی هویت تئاتر مغفول است که من معتقدم علاوه بر مغفول، مفقود است، طبیعی است که مدیر خود را در مواجهه با پدیده‌ای گنگ ببیند و با آن سلیقه‌ای برخورد کند. ما از بی‌هویتی تئاتر ضررهای زیادی می‌بینیم. در دنیای کنونی تا پدیده‌ای تعریف نداشته باشد، نمی‌توان برای آن گامی برداشت. شاید در مدیر هم دغدغه و دلسوزی وجود داشته باشد ولی چون نمی‌داند با چه پدیده‌ای مواجه است، عملکرد درستی ندارد. این موضوع مانند این است که هدایت یک سفینه فضایی به من سپرده شود.
هنرمندان تئاتر را تقلیل ندهند
وی درباره منبعی که باید هویت تئاتر را تعریف و تبیین کند، اظهار کرد: خود تئاتر و هنرمندان تئاتر هستند که تعریف را به مدیر ارائه می‌دهند. در تودیع و معارفه مدیران جدید تئاتر، هنرمندانی که در این مراسم حضور پیدا می‌کنند یا درباره تئاتر چنان متعالی صحبت می‌کنند که مدیر جدید چیزی از تئاتر متوجه نمی‌شود و یا آنقدر تئاتر را تقلیل می‌دهند و گلایه می‌کنند که مدیر جدید فکر می‌کند با مقوله‌ای سطحی و ناچیز مواجه است.
رییس هیأت مدیره کانون کارگردانان خانه تئاتر، این نهاد تئاتری را یکی از نقاطی دانست که می‌تواند در تعریف هویت برای تئاتر اقدام کند.
کیانی تأکید کرد: برای تعریف هویت تئاتر باید این موضوع تبدیل به گفتمان جمعی شود. هر هنرمندی بدون در نظر گرفتن منافع شخصی خود و دوستان‌اش، خشتی را روی خشت تعریف هویت تئاتر بگذارد. این موضوع به تعهد و دغدغه هنرمند تئاتر نسبت به هویت تئاتر مربوط می‌شود.
آژیر وضعیت زرد برای تئاتر به صدا درآمده است
نویسنده و کارگردان نمایش «همسایه آقا» متذکر شد: برخی هنرمندان فکر می‌کنند که بر گردن تئاتر حق دارند و این در حالی است که آن‌ها مدیون تئاتر هستند و معروفیت و محبوبیت خود را از تئاتر گرفته اند. مدیران و هنرمندان هر کدام به سهم خود باید در تعریف هویت برای تئاتر گام بردارند و هنرمندان به جای دغدغه‌های ناچیز اجرای یک نمایش و یا تسویه قرارداد، به مسأله مهم هویت تئاتر فکر کنند. اگر تئاتر ایران هویت نداشته باشد، نمی‌توان آینده‌ای برایش متصور شد. وضعیت کنونی برای تئاتر ایران به مثابه به صدا درآمدن آژیر زرد است.
وی تشکیل مراکز پژوهشی برای شناسایی آسیب‌ها و از همه مهمتر یک اتاق فکر برای تئاتر ایران را راهکاری برای تعریف و هویت‌بخشی تئاتر ذکر کرد و توضیح داد: وقتی اتاق فکر تئاتر وجود داشته باشد، برنامه‌ریزی برای آن انجام می‌شود و هر مدیر جدیدی که می‌آید مجبور است که افکار اتاق فکر را مرور کند و مدنظر قرار دهد.
تشکیل اتاق فکر راهکار اساسی هویت‌بخشی به تئاتر ایران
کیانی با اشاره به حسرت نسل‌های مختلف تئاتر ایران درباره مقاطعی که از آن‌ها به عنوان دوران طلایی تئاتر یاد می‌کنند، تصریح کرد: چرا در تئاتر ما دستاوردهایی که به دست می‌آیند، حفظ نمی‌شوند و از بین می‌روند؟ آیا تنها عامل از بین رفتن این دستاوردها تغییر دولت‌ها و سلایق مدیران مختلف بوده است؟ ما درک و شناخت درستی از هویت تئاتر نداشتیم که بتوانیم دستاوردهای آن را حفظ کنیم وگرنه عوامل بیرونی نمی‌توانند تا این حد تأثیرگذار باشند. وقتی همه حسرت مقاطع زمانی گذشته را می‌خورند نشان‌دهنده فقدان هویت دایمی در تئاتر ایران است.
این هنرمند مطرح تئاتر ایران در پایان تأکید کرد: تئاتر ما مانند رانندگی، نیازمند آیین‌نامه است. در حال حاضر تئاتر ما به دلیل فقدان این آیین‌نامه‌ها شبیه خودروهای فرسوده شده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها