محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845504931
نگاهی به فیلم «دیوار»
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ایسکانیوز: محمدعلی طالبی در دوازدهمین فیلم بلند سینمایی خود توانسته خاطرات خوش سینمای اجتماعی دهه 60 را با ساخت فیلمی دشوار مانند «دیوار» دوباره زنده کند. محمدعلی طالبی روند عجیبی را در سینمای ایران طی کرده است . او که با فیلم های اولش مانند «شهر موش ها» و «خط پایان» نشانی از یک فیلمساز جریان حرفه یی و سینمای قصه گو داشت، بعد از اوج گیری نوع سینمای کیارستمی جذب آن شد . و فیلم هایی چون «چکمه»، «تیک تاک» و «کیسه برنج» را ساخت. حاصل این نوع فیلمسازی گرچه چند حضور در جشنواره های خارجی و دریافت جایزه هایی بود اما باعث شد طالبی به کلی از جریان حرفه یی سینما دور بیفتد. او سال ۷۹ فیلم «تو آزادی» را ساخت که با همان فضای آثار خاص اما با بازیگر و عوامل حرفه یی قرار بود پیوند دهنده این نوع سینما باشد، اما عدم موفقیت آن فیلم نام طالبی را تا همین سال ۸۶ از سینمای ایران حذف کرد. حالا «دیوار» بیش از هر چیزی بازگشت طالبی به سینمای حرفه یی و داستان گو با بازیگران مشهور محسوب می شود؛ فیلمی که گلشیفته فراهانی را به عنوان بازیگر اصلی دارد و نامش هم ابتدا در لیست بخش مسابقه نبود و بعداً با انجام اصلاحاتی اضافه شد و همین هم بر حاشیه هایش افزوده. مولفه مشترک کارنامه محمدعلی طالبی که فیلم سینمایی «دیوار» را در اکران سینماها دارد، توجه خاص به مسائل کودکان و نوجوانان از زاویه یی خاص است که کمتر دغدغه گیشه و فروش دارد. طالبی فارغ التحصیل رشته سینما از دانشکده هنرهای دراماتیک دانشگاه تهران است و فعالیت هنری خود را از سال 1365 به عنوان دستیار کارگردان در تولیدات تلویزیون و کارگردانی فیلم های مستند آغاز کرد. او علاوه بر نگارش فیلمنامه آثار خودش به طور مستقل یا همکاری مشترک، فیلمنامه هایی برای دیگر فیلمسازان هم نوشته که از آن جمله می توان به فیلم «نشانی» فریدون حسن پور اشاره کرد. مولفه مشترک در کارنامه 10 فیلم محمدعلی طالبی علاقه خاص او به موضوعات کودکان و نوجوانان است؛ البته از زاویه نگاهی خاص که کمتر دغدغه گیشه و فروش دارد. طالبی که ساخت فیلم های موفقی درسینمای کودک نظیر«شهر موش ها» در سال 1364 ،«برهوت» در سال 1367 ،«چکمه» در سال 1371 ، «تیک تاک» در سال 1371 ، «کیسه برنج» در سال 1375 ،«بید و باد» در سال 1377 و «تو آزادی» در سال 1379 را در کارنامه دارد با ساخت «دیوار» هم توانسته در امتداد مسیر سینمایی مورد علاقه خود (سینمایی کودک و نوجوان و اجتماعی) حرکت کند و هم خاطرات خوش دهه ای را در سینمایی ایران زنده کند که در حال حاضر هم آن سینما و هم سینماگرانش در غباری از فراموشی گم شده اند. وجه مشترک آثار طالبی در تمامی کارهایش این است که همواره سعی کرده رگه‌هایی از امید را به نمایش بگذارد و «دیوار» نیز با وجود تلخی مستتر در اثر پایان تلخی ندارد و با امید به پایان می رسد. محمدعلی طالبی پس از ساخت فیلم «تو آزادی» هفت سال فیلم نساخت، در این مدت فیلمهای متنوعی ساخته شد که متاسفانه ساخت بسیاری از آنها به مثابه حرام کردن نگاتیو بود و در شرایطی که سینمای ایران نیازمند حضور قدرتمند فیلمسازانی نظیر عباس کیارستمی، داریوش مهرجویی،جعفر پناهی، و... و احیای سینمای کودک و نوجوان است با رویکردی سطحی به مسائل اجتماعی و ساخت گسترده کمدی های سخیف ،باعث شد کارگردانانی نیظز وی بنا به دلایل فراوانی کنار بمانند. بدون شک در شرایط بساز بفروش امروز سینمای ایران که به راحتی فیلم های تلویزیونی مجوز اکران می گیرند ساخت فیلمی مانند«دیوار» یک ریسک بزرگ به حساب می آید چرا که ساخت این فیلم به‌دلیل خطرناک بودنش سخت بود و هرلحظه ممکن بود اتفاقی بیافتد. گرفتن صحنه‌های داخل دیوار مرگ به دلیل نوبودن فضا شرایط خاص خودش را می طلبد و در فیلمی که صحنه‌ها کاملا به شیوه مکانیکی گرفته شده و از پرده‌ی سبز استفاده نشده است و درواقع همه‌چیز در صحنه شکل گرفته بدون شک با دشواری‌های زیادی به همراه بوده است. «دیوار» داستان تلاش دختری به نام ستاره است که می‌خواهد حرفه پدرش را که در دیوار مرگ یک شهربازی موتورسواری می‌کرده، پس از مرگ او ادامه دهد و طالبی «دیوار» را براساس تحقیقاتی که حدود سه‌سال درچند پارک تهران ازجمله «ارم» بر روی دخترهایی که دراین رشته فعالیت می‌کردند انجام داد و مصاحبه‌هایی که با خودشان و پدرانشان داشت ساخته است. این فیلم درعین حال میتواند یک سنبل از زندگی بسیاری از دختران و زن‌هایی باشد که تلاش می‌کنند کارآفرین باشند، ولی متاسفانه در اجتماع با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند که بخشی از این مشکلات از سوی خود خانواده‌ها پیش می‌آید. طالبی در این فیلم به خوبی توانسته بین موضوعات مورد علاقه خود توازن به جود بیاورد و با انتقال این توازن به مخاطب او را نیز راضی از سالن سینما خارج کند.طالبی از سویی توانسته به خوبی داستانی نوجوانانه را در بستری اجتماعی تعریف کند و از سوی دیگر توانسته با نگاهی به مولفه های آشنای سینمایی خود پس فیلم «پایان خط» فیلمی ورزشی بسازد که با توجه به محوریت گلشیفته فراهانی به عنوان بازیگر نقش اول هم می تواند زنان و هم نوجوانان را راضی نگه دارد. طالبی در دیوار روایتگر یک درد پنهان در جامعه است، دردی که اگر او به سراغ آن نمی رفت و برای ساخت آن سه سال تحقیق نمی کرد همچنان ناشناخته باقی می ماند، درد بی درمان نوجوانان جویای کار.دردی که طالبی آنرا با تلخی شیرینی به تصویر کشیده است قبلا از بارها و بارها از سوی کارگردانان پیرو سبک کیارستمی به نمایش گذاشته شده است اما طالبی به قشری دیگر از این اجتماع ناشناخته شهری پرداخته است. پیش از این بارها به مساله اشتغال نوجوانان و زنان پرداخته شده است اما تصویری که طالبی از تلاش یک دختر نوجوان و مبارزه با مرگ بر روی دیواری به همین نام برای زنده ماندن و تامین خانواده ارائه می کند تازگی دارد. جدای از کارگردانی سنجیده و مطلوب محمد علی طالبی، فیلمبرداری بسیار خوب حسین جعفریان است که در نهایت سیمرغ بلورین جشنواره فجر را نیز برای وی به ارمغان آورد. در سینمایی ایران حسین جعفریان را فیلمبرداری اجتماعی می نامند که نگاه و تفکر او پشت دوربین همیشه در فیلم هایش مشهود است و بسیاری معتقدند که فیلم هایی که او پشت دوربین قرار گرفته با فلیمبرداری وی شخصیت پیدا کرده است.، و در «دیوار» نیز حضور مثبت و تکنیک بالای جعفریان کاملا مشهود است چرا که حدود 60 درصد از صحنه های فیلم مخصوصا صحنه های کار بر روی دیوار مرگ در شب فیلمبرداری شده است و نورپردازی های وی کاملا در خدمت دیده شدن شخصیت ها و فیلم بوده است. بازیگران کار نیز به خصوص گلشیفته فراهانی در این فیلم فوق اعلاده ظاهر شده است، بازیگری که تا پیش از بوتیک هرگز جدی گرفته نشد بعد از این فیلم در هر فیلمی که بازی کرده نظیر «اشک سرما»،«به نام پدر»،«میم مثل مادر» و.... همواره درخشیده الست و جایگاه خودش را به عنوان یکی از ستاره های جوان سینمای ایران تثبیت کرده است. و حضور او در کنار بازیهای خوب و روان محمد کاسبی، مهرداد صدیقیان و آزیتا حاجیان باعث شده تا مخاطب فیلمی باورپذیر را به تماشا بنشیند. اما مساله ای که بیش از هرچیز حتی ویژگی روایی و ساختاری مثبت خود فیلم مهم است مساله رفتار های دوگانه با تبلیغات اینگونه فیلم ها است. سینمای ایران در شرایطی که سال هاست دلش را به اکران تک فیلم های ارزشمند خوش کرده است با «دیوار» نیز رفتاری دوگانه داشته است و موفقیت «دیوار» بیش از اینکه حاصل تبلیغات شهری باشد حاصل تبیلیغات دهان به دهان مخاطبین بوده است. «دیوار» وقتی که بر روی پرده رفت، هیچ گونه تبلیغاتی پیرامونش وجود نداشت و نه تنها هیچ بیلبوردی از آن در سطح شهر نصب نشده بود، بلکه تعداد دفعات پخش تیزرهایش از تلویزیون به قدری ناچیز بود که میتوان از آن چشم پوشی کرد. به همین دلیل، «دیوار» در طی یکهفته ای که از اکرانش گذشته، فیلمی ناشناخته برای عامه ی مردم بوده است. به همین دلیل فروش نسبتا متوسطی داشته است. خانواده ای در جنوب شهر که اهل سینما نیستند و گاهی برای سرگرمی به سینما می روند، وقتی که پای تلویزیون نشسته اند و آنهمه تیزر «ده رقمی» و «انعکاس» را مشاهده می کنند، وقتی بخواهند آخر هفته به سینما بروند، به دیدن کدام فیلم می روند؟ آیا «دیوار»؟ جواب مشخص است؛ خیر. آنها که نه مجلات و روزنامه های سینمایی می خوانند، نه پیگیر اخبار سینما در مطبوعات و تلویزیون و سایتها و دنیای نت هستند و نه تیزرهای یک فیلم را در تلویزیون می بینند و نه بیلبوردهایش را در سطح شهر، چگونه باید از وجود آن پی ببرند؟!و به همین دلیل، «دیوار» در روزهای آغازین اکران و تا هفته ی اول، فروش نسبتا متوسطی داشته. درست مانند اتفاقی که برای فیلم «انعکاس» افتاده بود. حالا اگر مسئولان فیلم قصد این را نداشته باشند که مشکلات بیلبوردهای آن را حل کنند و به زودی آن را در سطح شهر قرار دهند، تنها امیدی که برای فیلم دیوار باقی می ماند، همان تبلیغات دهان به دهان است. از آنجایی که واکنش اکثریت تماشاگران نسبت به «دیوار»، واکنش خوب و مناسبی بوده و همچنین از داستان و تکنیک خوب فیلم مشعوف شده اند، می توان بر روی این تبلیغات امیدوار بود. اما همانطور که گفته شد، زمان می برد تا این تعاریف دهان به دهان، تاثیر خودش را نشان بدهد و معمولا از حدودهای هفته ی چهارم است که می توان اثر گذاری آن را حس کرد. اگر «دیوار» به همین ترتیب و با این فروش پیش برود، رسیدن به فروش 260، 270 میلیون برایش پیش بینی می شود. ولی با توجه به همان مقوله ی تبلیغات دهان به دهان که قطعا از هفته ی جهارم اکران تاثیر بالایش را خواهد گذاشت، پیشبینی افزایش چشمگیر فروش «دیوار» می شود و می توان اتفاقی که برای «انعکاس» افتاد را هم در سطح بالاتری، برای این فیلم پیشبینی کرد و رسیدن به مرز فروش 500 میلیون تومان را هم برایش ملموس دانست. اگر بیلبوردهای دیوار از هفته ی دوم نصب شوند، قطعا زودتر از انتظار برای آغاز اثر گذاری تبلیغات دهان به دهان(تنها امید و مورد تاکید سیروس تسلیمی!) می تواند فروش خود را به صورت چشمگیری افزایش دهد. به هر حال چیزی که مشهود است، این است که اگر مقوله تبلیغات رایگان مردمی را کنار بگذاریم، که برای هر فیلم خوب و عامه پسندی وجود دارد، لطمه ای که حتی با افزایش چشمگیر فروش فیلم از هفته ی سوم و چهارم اکران که پیش بینی می شود، باز هم تاسف برانگیز است. امید است که مسئولان فیلم بتوانند با رفع مشکلات، تا دیر نشده، بیلبوردهای فیلم را در هفته ی دوم اکران در سطح شهر نصب کنند تا رقابت اکران، نا عادلانه نباشد و دیوار بتواند تمام پتانسیلهایش را نشان بدهد و نتیجه ی زحماتی که عوامل این فیلم برای ساخت یک چنین اثر محترمی کشیده اند، توسط مردم پاسخ داده شود. به هر ترتیب در فصل تابستان به طور طبیعی شاهد اکران فیلم هایی خواهیم بود که می توانند رقم فروش در سینمایی ایران را به طور قابل ملاحظه ای بالا ببرند که فیلم هایی نظیر«همیشه پای یک زن در میان است»، «دعوت»، «آواز گنجشک ها» و «سه زن» از آن جمله اند اما مساله مهم در مورد فیلم «دیوار» این است که مدت هاست گیشه سینماها شاهد اکران چنین فیلم های نجیبی نبوده است که اصل را در احترام به مخاطب می گذارند و امیدواریم این فیلم نیز مانند «به همین سادگی» اکران موفقی را پشت سر بگذارد. گروه فرهنگی هنری باشگاه خبرنگاران داشنجویی ایران "ایسکانیوز"
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 344]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها