واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ناگهان پايان جهان؟ «2012» آخرين ساخته رولند امريخ ميكوشد تابه اين سؤال پاسخ مثبت بدهد و البته قهرمانانش را هم زنده نگاه دارد. «2012» در گونه محبوب و پرطرفدار سينماي فاجعه قرارميگيرد؛ سينماي جلوههاي ويژه عظيم كه قرار است بر پرده نقرهاي تماشاگر را بهتزده كند. محصول عظيم كمپاني كلمبيا با تماشاگران پرتعدادي كه يافته، از موفقيت در طيكردن مسيري آشنا حكايت دارد. تماشاگر، سينماي فاجعه را دوست دارد و گرمشدن زمين و شكافتهشدن لايه اوزون مسئلهاي است كه دانشمندان فعال در حوزه محيطزيست سالهاست دربارهاش هشدار دادهاند. پس ميتوان هراسي از جنس واقعيت را در كارخانه عظيم روياسازي بازآفريني كرد و به گيشه پررونق دست يافت. رولند امريخ هم قبلا امتحانش را در ساخت فيلمهايي از اين جنس پس داده؛ پس «2012» براي كلمبيا حكم بازيكردن با كارت برنده را داشته. فيلم در بازار آمريكا توانسته توقعات مسئولان استوديو را برآورده سازد و سود سرشار هم در راه است؛ وقتي كه اكران جهاني آغاز شود و تماشاگران در سراسر دنيا به تماشاي فيلمي بنشينند كه داستاني ملودرام را به هيجان و حادثه پيوند ميزند. جان كيوزاك در نقش كرتيس، مردي است كه هم در زندگي خانوادگي و هم حرفهاياش يك شكستخورده تمام عيار است. كيت همسرش با بازي آماندا پيت تركش كرده و حالا با يك جراح پلاستيك (تام مككارتي) زندگي ميكند. از سوي ديگر كرتيس در حرفه نويسندگي به جايي نرسيده و رماننويسي محسوب ميشود كه آثارش خواننده ندارد. درام اصلي اثر اما از جايي شكل ميگيرد كه يخهاي قطب بر اثر گرما و در واقع اختلالي زيستمحيطي آب ميشود و اين تازه آغاز كار است؛ فاجعهاي كه صداي زنگ خطرش به گوش رسيده و خيلي زود گوش فلك را كر ميكند. مشكلات بزرگ زودتر از پيشبينيهاي دانشمندان از راه ميرسند و آبشدن يخها فقط يكي از مشكلات پيشرو است؛ جايي كه حتي در سطح خورشيد هم انفجارهايي رخ ميدهد كه تاثيرش بر كرهزمين، گستردهترشدن ابعاد فاجعه است. رولند امريخ ميكوشد تا بستري علمي به فيلمش ببخشد. مشكلات اصلي اما از جايي شروع ميشود كه فيلم، مثل ديگر ساختههاي سازندهاش، نميتواند از سطح گذركند. كارگردان خود نيز همچون تماشاگر مبهوت فاجعه تمام عياري ميشود كه خلق كرده. به اين ترتيب بار ديگر جلوههاي ويژه نسبت به سناريو در اولويت قرار ميگيرند و تمام خلأهاي داستاني، بيمنطقي در روايت و تيپيكال بودن شخصيتها، با آخرين فناوريهاي تكنولوژيك پوشش داده ميشود. همچنان كه آخرين دستاوردهاي دانش بشري نيز حكم ابزاري براي فتح گيشه را دارند. «2012» گيشه را فتح ميكند و به نظر ميرسد كه همين مسئله، رضايت خاطر سازندگانش را فراهم كرده. در ميان فيلمهاي متأخر هاليوود در زمينه سينماي فاجعه، اين يكي، بازيگران سرشناس بسياري دارد؛ از جان كيوزاك، آمانداپيت و تام مككارتي گرفته تا وودي هارسلون و دنيگلاور كه نقش رئيسجمهوري آمريكا را بازي ميكند، چون هماكنون باراك اوباماي سياهپوست در كاخ سفيد حضور دارد! كارگردان به جاي تكيه به شخصيتها و عناصر درام، ترجيح ميدهد فيلم را بر بستر حوادث و اتفاقات جلو ببرد. به همين دليل «2012» با آنكه در حادثهپردازي و نمايش فاجعه چيزي كم نميگذارد- چون داستان پر و پيماني ندارد- به معضل ملالآور بودن دچار ميشود. به قول منتقد فيلمكامنت، فيلم براي تعدادي از تماشاگران به جاي آنكه پايان جهان را غيرقابل تحمل نشان دهد، تصور پايان نيافتن هرچه زودتر «2012» را غيرقابل تحمل ميكند! منبع:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]