محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845309666
فیلم های کم فروش
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: هیچ فیلمی با این چشم انداز که شکست بخورد، نفروشد یا مورد توجه قرار نگیرد ساخته نمی شود. پس و پشت ساخت هر فیلمی، مثل خلق هر اثر هنری دیگری، امید به خلق یک اثر درست و حسابی و موفق وجود دارد و وقتی این اتفاق رخ نمی دهد، معلوم است در این میان یک جای کار می لنگد. این، مساله یی انکارناشدنی است که سازندگان هر فیلمی حداقل موقع ساخت، اگر نه ادعای ساخت شاهکار، بلکه تلاش برای ساخت یک اثر آبرومند از نظر کیفی و موفق از نظر اقتصادی دارند، اما فاصله خواستن تا شدن و بودن چندان هم کم نیست و ریسک سینما نیز در این است. بسیار فیلم ها ساخته شده اند تا بفروشند یا حضوری آبرومندانه داشته باشند، اما نشده. این اتفاق را تاریخ سینما به کرات دیده است. دلیلش هم هرچه باشد، تفاوتی در انرژی ها و سرمایه های هدر رفته این فیلم ها ایجاد نمی شود. بله، این درست است که بعضی از فیلم ها هنرمندانه تر و خلاقانه تر هستند، اما اگر به کار سینما آگاه باشید پی می برید که انرژی و زمانی که برای ساخت یک اثر ضعیف صرف می شود، تفاوت چندان زیادی با فیلم های خوب ندارد و تفاوت فقط در استعداد و نیز عوامل جانبی است که یک فیلم را به معنای واقعی به اثری هنری تبدیل می کند و دیگری را به «تصویر متحرک»، حال اینکه تفاوت این دو واژه و این دو نوع فیلم در چیست موضوع این بحث نیست و حد فاصل موفقیت و ناموفق بودن را، در این مطلب میزان فروش فیلم ها مشخص می کند، فروشی که این روزها در سینمای ما، تا مرز کاریکاتوری شدن و مضحک بودن پیش رفته، چنان که گیشه بالای دو میلیون تومان در روز در اکران فیلم های این یکی - دو ماهه (اکران رمضان) موفقیتی غیرقابل تصور به نظر می رسد، که این چیزی در حد فاجعه است. در واقع اکران حال حاضر سینمای ما، شاهد چند نمونه از فیلم هایی است که شکست را به عینه تجربه کرده اند. «سرگیجه» ساخته بلندپروازانه محمد زرین دست که انصافاً از نظر تولیدی فیلمی پر و پیمان به نظر می رسد، از نظر کیفی چنان شده که فروشی کمتر از یک میلیون تومان دارد و این برای فیلمی که معلوم است چقدر وقت و سرمایه برایش صرف شده شکستی مضاعف به نظر می رسد. «عیسی می آید» علی ژکان نیز قرار بوده اثری متفاوت باشد که بتواند گیشه یی آبرومندانه نیز داشته باشد، اما بلندپروازی «ژکان» نیز بی نتیجه بوده تا این فیلم که حدود شش سال معطل اکران مانده، تفاوتی میان اکران شدن و نشدنش وجود نداشته باشد، «مسیح» یا هر نام دیگری ساخته «طالب زاده»، اما وضعش حتی بدتر نیز هست، چرا که علاوه بر امکانات عادی سینمایی، امکانات تبلیغی این فیلم فراتر از حد تصور بوده، به طوری که با هزینه ها و زمان صرف شده برای تولید این فیلم حداقل چهار - پنج کارگردان می توانستند فیلم هایی با بودجه متوسط بسازند، در چنین وضعیتی فروش روزانه یک میلیون تومانی این فیلم چاره یی جز قبول شکست مضاعف برای فیلم و سازندگانش باقی نمی گذارد، آن هم برای فیلمی که کلی ادعا پشت آن وجود داشته است و حال این گونه باید شکست را بپذیرد. قضیه «قصه دل ها» ساخته کارگردان پرکار ولی ناشناخته یی به نام «هوشنگ درویش پور» هم که در این وانفسای اکران نور علی نور است. این فیلم که برخلاف سایر رقبای، روی پرده نه ادعای هنری بودن دارد و نه دغدغه سینمای ملی را و با آن هنرپیشه ها و قصه جوان پسندانه اش ظاهراً برای فتح گیشه ساخته شده با فروش روزانه یک میلیون تومان مغلوب ترین فیلم اکران محسوب می شود، هر چند که کارگردانش عنوان کرده فروش بالای فیلم برایش مهم نیست و ترجیح می دهد تعداد تماشاگر بیشتری با بلیت نیم بها ساخته او را ببینند. ظاهراً کارگردان محترم «قصه دل ها» اطلاعی از وضعیت و مشکلات سینمادارها ندارد و نمی داند که این فیلم های کم فروش کابوس همیشگی سینمادارها هستند، در غیر این صورت از این بذل و بخشش ها نمی کرد. به هر حال شکست فیلم های اکران اخیر که شاید بدترین فصل فروش تاریخ سینمای ایران را رقم زده اند بهانه یی شد برای مرور فیلم های شکست خورده دو - سه سال اخیر، فیلم هایی که قرار بوده اتفاقی به یادماندنی را در سینمای ایران رقم بزنند ولی در بدترین شکل ممکن از گردونه اکران بیرون رانده شدند. در ابتدای مرور این فیلم ها ذکر دو مورد ضروری است. اول اینکه این بحث به هیچ وجه ناظر به سطح کیفی آثار نیست و فقط فروش اقتصادی و گیشه فیلم ها را مدنظر دارد و دوم اینکه، به این دلیل که از همان ابتدای ساخت، فیلم ها اهداف متفاوتی دارند، بررسی این شکست خورده ها نیز در دو گروه مجزا صورت می گیرد. به عنوان مثال شکست فیلمی چون «سرگیجه» قطعاً با شکست فیلمی از جنس «کنار رودخانه» ساخته علیرضا امینی متفاوت است. فیلم «سرگیجه» ساخته شده تا بفروشد، در حالی که «کنار رودخانه» اهداف دیگری نیز در ساختش دخیل بوده و به این دلیل قرار دادن این دو فیلم در یک جدول چندان منصفانه نیست. بنابراین می توان فیلم های شکست خورده در اکران را به دو گروه شکست خوردگان از پیش اعلام شده و شکست خوردگان مطلق تقسیم کرد. ● شکست خوردگان از پیش اعلام شده در این گروه فیلم هایی قرار می گیرند که از اول هم قرار نبوده بفروشند. نه اینکه سازندگان فیلم ها دوست نداشتند تا فیلم پرفروش بسازند، اما نوع داستان، عوامل، شرایط اکران و... در نهایت رویکردی که برآیند کلی اش را تحت عنوان «جشنواره یی» مشخص کرده اند، چندان امیدی به فروش آنها باقی نمی گذاشته است. در واقع فیلمی بی ستاره که فقط در دو سینما به مدت دو هفته اکران می شود، اگر تمام سانس هایش را نیز پر بفروشد، باز هم آماری ناامیدکننده بر جای خواهد گذاشت - و در این تردیدی نیست - فیلم هایی که در این بخش می آیند از این جنس هستند، فیلم هایی که شکست اقتصادی شان نه به معنای شکست سازندگانشان است و نه البته فضیلت و مزیتی برایشان محسوب می شود. فیلم هایی چون «کنار رودخانه» و «دانه های ریز برف» هر دو ساخته علیرضا امینی، «آدمک» ساخته علی قوی تن، «کودک و سرباز» و «اینجا چراغی روشن است» هر دو ساخته رضا میرکریمی، «شب بخیر فرمانده» ساخته انسیه شاه حسینی، «جایی در دور دست» ساخته خسرو معصومی، «تنهایی باد» ساخته وحید موسوییان، «آلبوم» ساخته رضا حیدرنژاد، «من بن لادن نیستم» ساخته احمد طالبی نژاد، «زمستان است» ساخته رفیع پیتز، «مرثیه برف» ساخته جمیل رستمی و «امتحان» ساخته ناصر رفایی از جمله اینگونه آثار هستند که به خاطر مضمون و ساختار هنری شان در چند جشنواره داخلی و خارجی مورد توجه واقع شدند و جوایزی نیز نصیب سازندگانش شد، اما همین فیلم ها در اکران های داخلی حتی نتوانستند هزینه پیش تولیدشان را بازگردانند. البته عدم رغبت سینماداران برای اکران فیلم هایی از این جنس نیز در کم فروش شدن آنها بی تاثیر نیست. راه اندازی گروه سینمایی «آسمان باز» نیز تمهیدی بود از سوی مسوولان سینمایی برای اینکه فیلم هایی با مشخصات فرهنگی و اصطلاحاً جشنواره یی حداقل از شانس اکران عمومی حتی برای مدتی کوتاه برخوردار شوند، حتی اگر فروش کلی آنها زیر یک میلیون تومان شود. البته این راه حل نیز چندان دوام نیاورد و به دلیل همین فروش پایین با مخالفت سینمادارها مواجه شد و سال گذشته پرونده آن - به طور موقت یا برای همیشه - مختومه اعلام شد و باز هم فیلم های هنری روی دست سازندگانشان ماندند. مروری کوتاه بر فروش تعدادی از فیلم های هنری چند سال اخیر می تواند موقعیت بحرانی سینمای هنری ایران را آشکارتر پیش روی مان قرار دهد. رکورد کم فروش ترین فیلم های اکران بدون شک متعلق به فیلم های «کنار رودخانه» و «دانه های ریز برف» ساخته علیرضا امینی است که طی دو هفته اکران جمعاً به ۳ میلیون تومان هم نرسید. علیرضا امینی که با اولین ساخته اش «نامه های باد» مورد توجه منتقدان قرار گرفت بعد از توقیف این فیلم باز هم به سینمای هنری وفادار ماند و فیلم های «کنار رودخانه» و «دانه های ریز برف» را جلوی دوربین برد. «کنار رودخانه» با مضمونی ضدجنگ نگاهی انساندوستانه به مرزنشینان کردستان عراق دارد و پایان تلخ آن می تواند هر تماشاگری را تحت تاثیر قرار دهد. شاید همین فضای تلخ به مذاق تماشاگران خوش نیامد و فروش نیم میلیون تومانی فیلم دلیلی بر همین واکنش منفی است. فیلم دیگر «امینی» «دانه های ریز برف» نیز با اینکه مضمونی جنگی نداشت اما فضای تلخ و غمبار حاکم بر فیلم باز هم مخاطبان سینما را پس زد و فروش پایینی برای فیلم رقم زد. «زمان می ایستد»، «چشم هایت را ببند» و «استشهادی برای خدا» فیلم های بعدی علیرضا امینی هستند که «چشم هایت را ببند» فضایی متفاوت با ساخته های قبلی این کارگردان جوان و بااستعداد دارد. «مرثیه برف» ساخته جمیل رستمی فیلم دیگری است که بعد از ۱۷ روز اکران تنها ۵/۴ میلیون تومان فروخت. این فیلم با حضور بازیگران محلی و ناشناخته و به رغم دستمایه قرار دادن مضمونی عاشقانه چندان مورد توجه قرار نگرفت. «شب بخیر فرمانده» ساخته انسیه شاه حسینی با وجود حضور لادن مستوفی به عنوان بازیگر اصلی بعد از ۳۹ روز اکران حدود ۱۰ میلیون تومان فروخت. «زمستان است» ساخته رفیع پیتز با برداشتی آزاد از رمان «سفر» نوشته محمود دولت آبادی، میترا حجار را به عنوان بازیگر نقش اصلی داشت، ولی حتی حضور این سوپراستار هم نتوانست فیلم را از فروش پایین نجات دهد و تنها ۱۱ میلیون تومان را روانه گیشه این فیلم کرد. «رفیع پیتز» اولین فیلمش «فصل پنجم» را نیز براساس فیلمنامه پرونده قدیمی پیرآباد نوشته بهرام بیضایی ساخت که این فیلم هم موفقیت چندانی در گیشه به دست نیاورد. «من بن لادن نیستم» اولین ساخته بلند احمد طالبی نژاد با وجود داشتن بازیگران شناخته شده و حال و هوای مفرحش بعد از ۳۸ روز اکران تنها ۱۲ میلیون تومان فروخت و نشان داد ظاهراً آن طور که او در نقدهایش ادعا می کرد فیلم ساختن چندان هم کار آسانی نبود. «کودکانه» ساخته مسعود کرامتی که به سینمای کودک و نوجوان تعلق داشت و از ساختار نسبتاً قابل قبولی هم برخوردار بود، بعد از ده روز نمایش تنها سه میلیون تومان را روانه گیشه این فیلم کرد. البته اکران این فیلم بعد از اعتراض های مسعود کرامتی ادامه یافت و فروش آن کمی بهبود پیدا کرد. «کودک و سرباز» ساخته رضا میرکریمی با اینکه در جشنواره مورد توجه منتقدان قرار گرفت ولی اکران آن یک شکست کامل را برای سازندگانش به ارمغان آورد. فیلم دوم میرکریمی «اینجا چراغی روشن است» با حضور بازیگرانی چون حبیب رضایی، سعید پورصمیمی و فلامک جنیدی از نخستین فیلم هایی بود که در گروه سینمای معناگرا قرار گرفت، ولی این فیلم نیز در اکران با اقبال چندانی مواجه نشد و جمعاً ۱۵ میلیون تومان فروخت. فیلم های بعدی میرکریمی «زیر نور ماه» و «خیلی دور، خیلی نزدیک» موفقیت های بیشتری را در جنبه های هنری و تجاری برایش به ارمغان آورد. «آلبوم» ساخته رضا حیدرنژاد که موضوعی نوجوانانه را دستمایه قرار داده بود با فروش ۶ میلیون تومان یکی دیگر از شکست خورده های اکران سال های گذشته است. «امتحان» ساخته ناصر رفایی که کنکور دختران را دستمایه قرار داده بود با وجود ساختار متفاوت و بازی های خوب هنرپیشه های جوانش حدود ۵ میلیون تومان فروخت و اعتراض کارگردانش را نسبت به اکران محدود فیلمش به همراه آورد. به گفته «رفایی» تلاش گروهی فراوانی برای ساخت این فیلم صورت گرفته بود که با این اکران محدود بی نتیجه مانده بود. ● شکست خورده های مطلق فیلم های این بخش از همان مرحله پیش تولید با نیت فروش بالا مقابل دوربین رفته اند و می دانیم وقتی فیلمی از ابتدایی ترین و اصلی ترین هدفش نیز بازمی ماند، چاره یی جز اطلاق عنوان شکست مطلق برایش باقی نمی ماند. «سرگیجه» نمونه واضحی از چنین فیلم هایی است که با فروش روزانه یک میلیون تومان شکستی مطلق را تجربه کرده است. طی سال های اخیر نمونه های زیادی از این دست فیلم ها داشته ایم که سازندگان آن طعم تلخ شکست در گیشه را ناباورانه چشیده اند. «ازدواج صورتی» ساخته منوچهر مصیری، «پیشنهاد ۵۰ میلیونی» ساخته مهدی صباغ زاده، «به من نگاه کن» ساخته شهرام اسدی، «رازها» ساخته محمدرضا اعلامی، «محکومین بهشت» ساخته حجت الله سیفی، «عروسک فرنگی» ساخته فرهاد صبا، «انتخاب» ساخته تورج منصوری، «شغال» ساخته اصغر نصیری، «ستاره است» ساخته فریدون جیرانی، «مربای شیرین» ساخته مرضیه برومند، «من و نگین دات کام» ساخته حسین قناعت، «عاشق مترسک» ساخته مهدی نوربخش، «غروب شد بیا» ساخته انسیه شاه حسینی، «دنیای آینده» ساخته احمدرضا جغتایی و «گرداب» ساخته حسن هدایت نمونه هایی از فیلم هایی هستند که با هدف پرفروش شدن ساخته شدند ولی در گیشه سرنوشت دیگری برایشان رقم خورد. «ازدواج صورتی» یکی از شکست خورده ترین فیلم هایی است که کارگردان آن به سودای دستیابی به فروش بالای فیلم قبلی اش «دنیا» آن را با حضور بازیگرانی چون بهرام رادان، خسرو شکیبایی، فاطمه گودرزی و چکامه چمن ماه و با دستمایه قرار دادن مضمون عشق یک پیرزن به پسری جوان مقابل دوربین برد ولی این بار ترفند عشق پیری که در «دنیا» خیلی کارگر افتاده بود در «ازدواج صورتی» جواب نداد و فیلم با فروش ۵۱ میلیون تومان به کابوس سازندگانش مبدل شد. «پیشنهاد ۵۰ میلیونی» ساخته مهدی صباغ زاده که خیلی ها هنوز به اعتبار فیلمی چون «خانه خلوت» آثارش را دنبال می کنند، یکی دیگر از شکست خورده های اکران سال های گذشته بود. این فیلم که از حضور بازیگرانی چون خسرو شکیبایی، ماهایا پطروسیان و شهاب حسینی بهره برده بود نام هایی که می توانست به نوعی برگ برنده فیلم در اکران به شمار بیاید اما به دلیل ساختار ضعیفش چندان مورد توجه قرار نگرفت و فروش پایین آن باعث شد تا فیلم زودتر از موعد از روی پرده پایین بیاید و سینماهایش به رغم اعتراض «صباغ زاده» در اختیار فیلم «حکم» ساخته مسعود کیمیایی قرار بگیرد و بعد از جنجال های مطبوعاتی پرونده این فیلم هم بسته شد و بعد از مدتی نیز CD ارژینال آن وارد ویدئوکلوپ ها شد. «رازها» ساخته محمدرضا اعلامی یکی از فیلم هایی بود که در هر دو زمینه هنری و تجاری یک شکست مطلق برای سازندگانش به همراه آورد. حتی حضور میترا حجار، امین تارخ و ایرج نوذری هم نتوانست فیلم را از افتادن به ورطه شکست نجات دهد و ۲۰ میلیون تومان رقمی بود که فروش کابوس گونه این فیلم را در گیشه ثبت کرد. «انتخاب» ساخته تورج منصوری که از هر ترفندی اعم از بازیگران مطرح و محبوب، سوژه عاشقانه و دختر و پسری و لوکیشن های جذاب و لباس های رنگارنگ برای پرفروش شدن بهره برده بود با رقم ۱۸ میلیون تومان از گیشه خداحافظی کرد. این در حالی بود که کارگردانش اکران محدود و کوتاه مدت فیلمش که ظاهراً به خاطر نامناسب بودن حجاب بازیگران زن صورت گرفته بود را از عوامل اصلی فروش پایین فیلمش عنوان کرد. البته با توجه به فضای فیلم و بازیگران پرطرفدارش شاید بتوان تا حدودی به تورج منصوری حق داد، چرا که به نظر می رسد اگر «انتخاب» از شرایط مناسب تری برای اکران بهره مند می شد و به این سرعت از پرده سینماها پایین نمی آمد، می توانست فروش بالاتری را به دست بیاورد. کما اینکه در آن کوران رواج سی دی های قاچاق هیچ گاه سی دی قاچاق این فیلم وارد بازار نشد و حتی هنوز هم بعد از گذشت دو سال سی دی ارژینال فیلم به دلیل همان مورد حجاب و مضمون فیلم که درباره خواستگاری دخترها از پسرها و روابط اینترنتی است به بازار سی دی های مجاز نیامده است. به هر حال شاید فروش پایین «انتخاب» بیش از هر چیز به همین عوامل حاشیه یی مربوط باشد. «شغال» ساخته اصغر نصیری یکی دیگر از فیلم هایی است که با سودای پرفروش شدن ساخته شد ولی در نهایت با ۱۴ میلیون تومان از گیشه خداحافظی کرد. آناهیتا نعمتی، مهدی امینی خواه و نرسی گرگیا ایفاگر نقش های اصلی فیلم پرشخصیت و پرماجرای «شغال» بودند که قصه آن و روابط میان شخصیت هایش بیشتر در حال و هوای فیلم های اواخر دهه ۶۰ مانده بودند و ظاهراً سازندگان فیلم تصورشان این بود که هر چه ماجراهای فیلم شان پیچیده تر باشد مخاطبان بیشتری جذب آن می شوند، ولی فروش پایین «شغال» نشان داد که دیگر دوره این گونه فیلم ها که حول و حوش قاچاق موادمخدر و سرقت می چرخند گذشته است و آنها کمی دیر به فکر ساخت این فیلم افتاده اند. نگار باباخانی گزارش: روزنامه اعتماد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2502]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها