محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798282499
علیاحمدی: ساختار آموزش و پرورش از معیوبترین ساختارهاست
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > آموزش - وزیر آموزش و پرورش دولت نهم در گفت‌وگو با «خبر» تأکید می‌کند که تحول ساختاری در نظام آموزشی، کار دشواری است و با یک گل =بهار نمی‌شود. وزارت آموزش و پرورش بزرگترین وزارتخانه کشور از نظر نیروی انسانی و گستره فعالیت‌هاست. قانون اساسی نیز چندین بار بر تنوع و کیفیت خدمات این وزارتخانه تأکید کرده است. با این حال سال‌هاست که آموزش و پرورش دستخوش گروکشی‌های سیاسی است و این مسئله مانع ارتقای بهره‌وری در این وزارتخانه می‌شود. بی‌شک وزارت آموزش و پرورش ایران گرفتار روزمرگی است و این، مسئله‌ای است که مسئولان ارشد و میانی آموزش و پرورش نیز به آن اذعان دارند. رهبر فرزانه انقلاب با نگاه به چنین واقعیتی بود که در سال 1386 فرمان تحول ساختاری در آموزش و پرورش را صادر کردند. هر چند دیوانسالاری فرتوت حاکم بر ساختارهای آموزش ابتدایی و دانشگاهی، این تحول را به چندین هزار صفحه توصیه‌نامه‌های اخلاقی تقلیل داد و این چنین است که همچنان در روی همان پاشنه قدیمی می‌چرخد. علیرضا علیاحمدی آخرین وزیر آموزش و پرورش در گفت‌وگو با «خبر» تأکید می‌کند که تحول ساختاری در نظام آموزشی، کار دشواری است و با یک گل نیز بهار نمی‌شود. بدین ترتیب به نظر می‌رسد که تا رسیدن به بهار آموزش و پرورش در ایران، مسیری بس طولانی در پیش داریم. مسیری که تاکنون وزرای منتخب از هر دو جناح سیاسی، پیمودن آن را کاری سخت و دشوار خوانده‌اند. پس از این دوره وزارت، ارزیابی شما از وزارت آموزش و پرورش به عنوان بستر اصلی آموزش نسل‌های بعدی جامعه چیست؟ساختار آموزش و پرورش از معیوبترین ساختارهاست. این چه ساختار غلطی است که مسئولیت تدوین کتاب بر عهده یک سازمان، وظیفه احداث مدرسه برعهده سازمانی دیگر، تربیت معلم به عهده مراکز تربیت معلم و مسئولیت مدرسه‌داری به عهده استان‌ها و معاونت آموزشی و مسئولیت پرورشی برعهده معاونت پرورشی است. ساختار تقسیم کار در آموزش و پرورش از اساس غلط است و تغییر آن نیاز به مصوبه مجلس دارد. الان شما می‌بینید که آن چیزی که در کتاب درسی اتفاق می‌افتد، معاونت آموزشی از آن خبر ندارد یا آنچه که معاونت آموزشی انجام می‌دهد، معاونت پرورشی از آن بی‌خبر است. آن‌چیزی را هم که معاون پرورشی و معاون آموزشی به آن نیاز دارند و باید در دسترس باشد، معاون نوسازی مدارس از آن بی‌خبر است. این امر نیازمند اصلاح است. این وزارتخانه یکی از نهادهایی است که باید در پیشرفت‌ها و تحولات، پیشتاز باشد. مقام رهبری هم در سال 86 بر لزوم تحول در نظام آموزش و پرورش تاکید کرده بودند. به نظر شما این تحول چه جنبه‌هایی دارد؟ضرورت تحول از چند بعد قابل تأمل است: نکته اول اینکه ما بسیاری از موضوعات‌مان برگرفته شده از مبانی غرب است. مثلاً ما در مقوله مدرسه‌داری، مدرسه علوم قدیمه داشتیم، مکتبخانه داشتیم و تعلیم و تربیت قرن‌ها در این مملکت سابقه داشته ولی مدرسه‌داری به شیوه جدید را حدود صد سال است که از غربی‌ها یاد گرفته‌ایم و اقتباس کرده‌ایم. اساس تعلیم و تربیت ما و مدرسه‌داری ما مبتنی بر مؤلفه‌ها و مبانی است که خود غربی‌ها دارند و یکی از آسیب‌هایی است که مقام معظم رهبری به آن اشاره می‌کنند.محور دومی که ضرورت دارد تحول در آن ایجاد شود، این است که به‌هرحال اصل نظام آموزشی و ساختار تعلیم و تربیت ما، به‌روز نیست؛ یعنی متناسب با پیشرفت علمی که در دنیا اتفاق افتاده و همگام با نیازهایی که در کشور وجود دارد، نه مدارس و نه نظام آموزش و پرورش، خودشان را مهیا نکرده‌اند و به‌روز نشده‌اند.نکته سومی که وجود دارد، اساساً مباحث علوم اجتماعی و علوم انسانی و از جمله تعلیم و تربیت، مدیریت آموزشی، برنامه‌ریزی آموزشی، مشاوره و... کاملاً متأثر از نظام ارزش‌های حاکم بر جامعه و دیدگاه‌هایی است که اندیشمندان فعال در این حوزه دارند. وقتی علوم تربیتی ما به جای اینکه مبتنی بر اسلام باشد، مبتنی بر مبانی اومانسیتی، سکولاریستی و مادی‌گرایی است، به‌طور طبیعی دانشگاه‌ها و آموزش و پرورش ما نیز به جای اینکه مروج اسلام باشند، مروج اومانیسم و سکولاریسم می‌شوند. چون علوم عمدتاً در کشورهای دیگر شکل گرفته و مبتنی بر نیازها و باورهای حاکم بر دانشمندان آن رشته‌های تخصصی بوده است. اینها با نیازها، اولویت‌ها، فرهنگ و نظام ارزشی حاکم بر کشور ما همخوان نیستند. این‌جاست که ضرورت‌های یک تحول بنیادین، چه در نظام تعلیم و تربیت، چه دانشگاه و چه آموزش و پرورش احساس می‌شود. رهبر انقلاب هم به این نکته اشاره کرده‌اند که اصلاً مهندسی این رشته‌ها بر مبنای نیازهای ما نبوده و اساساً نیاز به یک مهندسی جدید دارد. این‌طور که پیداست تحولی که به آن اشاره می‌کنید، ریشه‌دارتر از یک وزارتخانه است.تحول مورد نظر ما حتی در مفهوم تعلیم و تربیت نیز باید اتفاق بیفتد. در مصادیق فعالیت‌های تعلیم و تربیتی ـ اعم از نظام آموزش و پرورش و آموزش عالی- نیز نیازمند این مقوله هستیم. از نظر مفهومی، آن چیزی که ما الان اسم آن را تعلیم و تربیت می‌گذاریم، از دید بنده حداقل چهارده مفهوم بنیادی در آن نهفته است. این مفاهیمی که می‌خواهم به آن اشاره کنم، هم در‌برگیرنده آموزش و پرورش ماست و هم آموزش عالی. حالا در آموزش و پرورش بعضی از مفاهیم اساسی‌تر است و وزن و سهم آن باید بیشتر باشد. بعضی از آنها هم در دانشگاه‌ها و آموزش عالی باید برجسته‌تر باشد. این چهارده مفهوم عبارت است از: تعلیم، بصیرت، اراده‌پروری، مسئولیت‌پذیری، تهذیب، مهارت‌های زندگی، بهداشت، تربیت‌بدنی، پژوهش، خلاقیت، نوآوری، فناوری، مهارت‌آموزی و تاریخ آموزی. اینها در واقع اجزای محتوایی یک نظام تعلیم و تربیت است. الان آموزش و پرورش ما از نظر محتوایی چقدر به بصیرت و اراده‌پروری بها می‌دهد؟ چقدر به مسئولیت‌پذیری بها می‌دهد؟ چقدر به پژوهش و خلاقیت و نوآوری بها می‌دهد؟ به‌طور مثال یکی از ضرورت‌هایی که برای ایجاد بصیرت وجود دارد، این است که ما باید نسل در حال تحصیل‌مان نسبت به پدیده‌های پیرامونی خودش از جمله مقوله تهاجم فرهنگی که در قالب ماهواره، اینترنت، بلوتوث و... خودنمایی می‌کند، مصونیت داشته باشد و به حدی از بلوغ و بصیرت رسیده باشد که بتواند خودش را در قبال این پدیده‌هایی که با آن مواجه است، محافظت کند. بصیرت در واقع ریشه این کار است. در صحبت‌هایتان مرتباً بر «بنیادین»بودن این تحول تاکید می‌کنید. منظورتان از تحول بنیادین دقیقا چیست؟تحول بنیادین یعنی تحول در همه اجزای تشکیلدهنده نظام تعلیم و تربیت. نه تنها در فلسفه وجودی و نه تنها در ساختار بلکه باید در مدیریت‌ها، روش‌ها، فناوری، معلم، کتاب درسی، نکته‌های تعلیم و تربیتی، شیوه‌های ارزشیابی، نوع مدرسه‌داری و در یک جمله در تمامی مؤلفه‌های تشکیلدهنده نظام تعلیم و تربیت تحول اتفاق بیفتد. بدیهی است که هرقدر شما به دنبال تحول بنیادی‌تر و ریشه‌ای‌تر باشید، باید مبنایی‌تر فعالیت کنید و ابتدا به سراغ مبانی فکری و نظری آن بروید. هرچه بخواهید به صورت کوتاه‌مدت و شکلی‌تر کار کنید، باید بیشتر به سراغ ساختار، روابط و بحث‌هایی از این قبیل بروید.در آموزش و پرورش هم با یک گل بهار نمی‌آید. یک زمانی آقای حداد عادل به من گفت اگر شما در زمان مدیریت‌تان بتوانی یک کار را به خوبی انجام بدهی، حرکت مؤثر و مهمی را صورت داده‌ای. مثلاً شما اقتصاد آموزش و پرورش را حل کن. یکی دیگر از آقایان به من می‌گفت که شما بیا و بحث بهره‌وری را در آموزش و پرورش حل کن. من با تمام وجود به این جمع‌بندی رسیدم که تحول در آموزش و پرورش یعنی همه‌چیز آموزش و پرورش را مورد مهندسی و بازبینی مجدد قرار بدهیم. این‌طور نیست که فقط فلسفه‌اش را درست کردی همه‌چیز درست می‌شود. البته فلسفه یک مقوله اساسی و مبنایی است، ولی این‌طور نیست که اگر فلسفه و مبانی نظری درست شد، بقیه چیزها هم درست می‌شود. وقتی ساختار ترمیم نشده باشد، فلسفه به درد گوشه قفسه می‌خورد. این فلسفه باید ساری و جاری باشد و در همه لایه‌های نظام تربیتی ما دیده شود.ما در شرایطی قرار داریم که مدرسه از محیط پیرامون خودش تأثیر می‌پذیرد و تأثیر می‌گذارد و اگر این محیط پیرامون توسط نهادهای فرهنگی دیگر مدیریت نشوند، آسیب‌های اجتماعی پیرامون مدرسه، فعالیت‌های مدرسه را تخریب می‌کند. ما با یک نگاه سیستمی و نظام جامع باید پدیده تعلیم و تربیت خودمان را باز مهندسی کنیم و همه بخش‌هایی که ذی‌ربط هستند و می‌توانند ذی‌مدخل و ذی‌نفوذ باشند را در یک راستا قرار دهیم. تحول در نظام آموزشی کشور می‌تواند یک بسترسازی برای رسیدن به اهداف سند چشم‌انداز 20ساله کشور محسوب شود. شما چقدر برای این وزارتخانه در رسیدن به هدف‌های چشم‌انداز اهمیت قائل هستید؟ما چشم‌انداز ایران 1404 را پیش رو داریم ولی چشم‌انداز تعلیم و تربیت ما کجاست؟ اگر ما ایران 1404 را می‌خواهیم، مدرسه ما باید در آن سال به کجا برسد و فارغ‌التحصیلان ما باید چه ویژگی‌هایی داشته باشند؟ یکی از این الزامات مهم این است که چشم‌انداز پیش روی مدارس ما و حوزه‌های ما، آموزش و پرورش ما، رسانه‌های ملی ما، فرهنگ عمومی ما ترسیم بشود و بعد هم از آموزش و پرورش بخواهیم و بپرسیم که در این راستا چه کارهایی انجام می‌دهد.فارغ از این بحث، یکی دیگر از اتفاقاتی که باید در راستای تحقق تحول بنیادین صورت گیرد، این است که ما بیاییم و از نظر محتوای تعلیم و تربیتی، مبتنی بر نظام ارزشی حاکم بر جامعه‌مان و اولویت‌هایی که برای حال و آینده کشورمان وجود دارد، محتوای کتاب‌های درسی و رسانه‌های تعلیم و تربیتی‌مان را تکامل بخشیده و تغییر بدهیم. یکی از مباحثی که بسیار ضروری است و باید به‌طور جدی به آن پرداخته شود، همین محتوای تعلیم و تربیتی ماست. این محتوای تعلیم و تربیتی پاسخگوی آن 14 شاخصه‌ای که من اشاره کردم نیست. یعنی بعد از سی سال که از حاکمیت جمهوری اسلامی می‌گذرد، هنوز محتوای آموزشی این وزارتخانه عوض نشده است؟هنوز که هنوز است، بخش‌هایی از کتاب‌های درسی ما مبتنی بر مبانی مادی‌گرایی، سکولاریستی و فمینیستی است. نکته دیگر اینکه کتاب درسی ما نباید فقط یک متن علمی باشد. چرا کتاب درسی ما حتی آنجایی که راجع به علوم تجربی صحبت می‌کند، نباید از آیات، روایات، ضرب‌المثل‌ها، جملات قصار و جملات حکیمانه و... بهره ببرد؟ چرا طب‌الرضا(ع)، طب‌الصادق(ع) و احادیث امام باقر(ع) که داریم و راجع به مسائل تجربی و علوم طبیعی بحث شده، نباید در کتاب‌های درسی مثل علوم، فیزیک، شیمی و امثالهم مورد استفاده قرار بگیرد؟ چرا نباید دیدگاه‌های اندیشمندان و قدمای اسلامی و ایرانی در کتاب‌های درسی مورد بهره‌برداری قرار گیرد؟ الان حداکثر کار ما این است که مثلاً عکس جابربن‌حیان با زندگی‌نامه او را پشت جلد یا در یکی از فصل‌های کتاب استفاده کنیم. نه تنها این اتفاقات در مورد کتاب‌های درسی ما در گذشته کمتر اتفاق افتاده، -نمی‌گویم اتفاق نیفتاده- بلکه دشمن در کتاب‌های درسی ما نفوذ هم کرده است. در کتاب‌های دوره ابتدایی ما تا مدت‌ها قبل، آرم اسرائیلی‌ها و شیطان‌پرست‌ها وجود داشت. بیست و هشت سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی این مسئله یک فاجعه بود. خود رهبر معظم انقلاب یک روز به من یک دفترچه‌ای نشان دادند که بیانگر این بود که این واقعیت‌ها وجود دارد. الحمد‌لله الان این وضع اصلاح شده است. استفاده از روش‌های روزآمد و ابزارهای پیشرفته در عرصه آموزش و پرورش در کشورهای دیگر موردتوجه نهادهای آموزشی است. این روش‌ها و ابزارهای نو چقدر می‌تواند به ما کمک کند؟این بحث مهمی است؛ اصلاً چه کسی گفته که تعلیم و تربیت در اختیار کتاب درسی ماست؟ ما الان در عصر رسانه‌ها قرار داریم، کلاس درس ما باید تبدیل به کلاس چندرسانه‌ای شود. یک کلاس درس امروزی باید به اتاقی تبدیل شود که انواع فناوری‌‌های آموزشی در اختیار دانش‌آموز و دانشجوی ما قرار گیرد و امکان دسترسی به انواع بانک‌های اطلاعاتی وجود داشته باشد. ما اگر می‌خواهیم تحقیق و پژوهش در این مملکت رشد پیدا کند، باید در آموزش و پرورش روش تحقیق را به بچه‌ها یاد بدهیم. شیوه Search و جست‌وجوی منابع و استفاده از منابع به زبان‌های مختلف را باید در آموزش و پرورش به بچه‌ها یاد داد. بنابراین کلاس درس ما چه در آموزش و پرورش، چه در دانشگاه از یک رده سنی به بعد باید به یک اتاق چندرسانه‌ای تبدیل شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 601]
-
گوناگون
پربازدیدترینها